Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

ΚΚΕ για την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος: Το περιβάλλον βρίσκεται στο στόχαστρο των πολυεθνικών 

«Η Παγκό­σμια Μέρα Περι­βάλ­λο­ντος είναι μια ευκαι­ρία για την απο­κά­λυ­ψη της υπο­κρι­σί­ας των διε­θνών ενώ­σε­ων του κεφα­λαί­ου, των μονο­πω­λια­κών ομί­λων και των κρα­τών τους, που συνα­γω­νί­ζο­νται σε κορώ­νες προ­στα­σί­ας του περι­βάλ­λο­ντος, ενώ είναι οι βασι­κοί υπεύ­θυ­νοι για τα οξυ­μέ­να περι­βαλ­λο­ντι­κά προ­βλή­μα­τα» ανα­φέ­ρει ανα­κοί­νω­ση του ΚΚΕ επι­ση­μαί­νο­ντας ότι «το περι­βάλ­λον βρί­σκε­ται στο στό­χα­στρο των πολυ­ε­θνι­κών απ’ τη μία ως δεξα­με­νή ανε­ξέ­λεγ­κτης άντλη­σης πρώ­των υλών, απόρ­ρι­ψης των απο­βλή­των τους, και απ’ την άλλη ως ένας ακό­μη κερ­δο­φό­ρος τομέ­ας επενδύσεων».

Το ΚΚΕ τονί­ζει ότι όλες οι διε­θνείς δια­σκέ­ψεις για την κλι­μα­τι­κή αλλα­γή με κορυ­φαία αυτή του Παρι­σιού, τον Δεκέμ­βριο του 2015 ανά­δει­ξαν και πάλι δια­φω­νί­ες, αντι­θέ­σεις και συμ­βι­βα­σμούς μετα­ξύ των ιμπε­ρια­λι­στι­κών κέντρων, στον καθο­ρι­σμό των στό­χων, των μηχα­νι­σμών ελέγ­χου, στην κατα­νο­μή της χρηματοδότησης.

«Οι κάθε φορά “απο­φά­σεις” τους πάνε χέρι — χέρι με τον θάνα­το δεκά­δων εκα­τομ­μυ­ρί­ων ανθρώ­πων, εκα­τομ­μυ­ρί­ων παι­διών, τη δίψα, την πεί­να, τις επι­δη­μί­ες, τις φυσι­κές κατα­στρο­φές, που θα μπο­ρού­σαν να απο­φευ­χθούν, τις μαζι­κές κατα­στρο­φές πλη­θυ­σμών και υπο­δο­μών από τους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πολέ­μους. Οι αντι­θέ­σεις και οι συμ­βι­βα­σμοί, που απο­τυ­πώ­νο­νται στις διε­θνείς συμ­φω­νί­ες τους, αφο­ρούν τους αντα­γω­νι­σμούς για τα κέρ­δη και τα μερί­δια αγο­ράς ισχυ­ρών μονο­πω­λια­κών ομί­λων, με χαρα­κτη­ρι­στι­κό­τε­ρο παρά­δειγ­μα τη δια­πά­λη ανά­με­σα στους μεγά­λους ομί­λους πετρε­λαί­ου και σ’ αυτούς της λεγό­με­νης “πρά­σι­νης ενέρ­γειας”» επι­ση­μαί­νει το ΚΚΕ.

Στην ανα­κοί­νω­ση του κόμ­μα­τος σημειώ­νε­ται ότι «αιτία για όλες αυτές τις πλη­γές είναι το καπι­τα­λι­στι­κό σύστη­μα που σαπί­ζει. Είναι η καπι­τα­λι­στι­κή ανά­πτυ­ξη, που τελι­κά ταυ­τί­ζε­ται με την εξα­σφά­λι­ση της κερ­δο­φο­ρί­ας του κεφα­λαί­ου και πίσω της βρί­σκε­ται η εκμε­τάλ­λευ­ση του πλού­του που παρά­γουν οι εργά­τες, η λεη­λα­σία του περι­βάλ­λο­ντος και των φυσι­κών πόρων της Γης».

Το ΚΚΕ εγκα­λεί τις ιμπε­ρια­λι­στι­κές πολε­μι­κές επεμ­βά­σεις των ΗΠΑ, της ΕΕ και των συμ­μά­χων τους και ο αντα­γω­νι­σμός με τη Ρωσία και την Κίνα, ως τους κατε­ξο­χήν υπεύ­θυ­νους για τερά­στιες οικο­λο­γι­κές κατα­στρο­φές και το ξερί­ζω­μα από τις πατρί­δες τους εκα­το­ντά­δων χιλιά­δων ανθρώ­πων, την κατα­στρο­φή μνη­μεί­ων της παγκό­σμιας πολι­τι­σμι­κής κλη­ρο­νο­μιάς, του φυτι­κού και ζωι­κού πλού­του, των υποδομών.

«Από την πλευ­ρά της, η κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ — ΑΝΕΛ, όπως όλες οι προ­κά­το­χοί της, κάνει ό,τι μπο­ρεί για να συσκο­τί­σει το γεγο­νός, ότι η αιτία που οξύ­νει και τα προ­βλή­μα­τα του περι­βάλ­λο­ντος είναι ο καπι­τα­λι­στι­κός δρό­μος ανά­πτυ­ξης. Στη­ρί­ζει και υλο­ποιεί τη στρα­τη­γι­κή της άρχου­σας τάξης και της ΕΕ για το περι­βάλ­λον, για την ενέρ­γεια, την “πρά­σι­νη ανά­πτυ­ξη”, τους υδά­τι­νους πόρους, τη δια­χεί­ρι­ση των απορ­ριμ­μά­των, τη βιο­ποι­κι­λό­τη­τα, το χωρο­τα­ξι­κό σχε­δια­σμό, τις χρή­σεις γης, την κλι­μα­τι­κή αλλα­γή, τα δάση, τις μετα­φο­ρές, τις κατα­σκευ­ές, την αγρο­τι­κή παρα­γω­γή. Εφαρ­μό­ζει τις πολι­τι­κές, που οι αστι­κές κυβερ­νή­σεις έχουν δια­χρο­νι­κά συν­δια­μορ­φώ­σει για να δώσουν νέα ώθη­ση στην καπι­τα­λι­στι­κή ανά­πτυ­ξη, διέ­ξο­δο για την κερ­δο­φο­ρία των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων, σε όλους τους παρα­πά­νω τομείς και όχι μόνο. Πολι­τι­κές, που μετα­κυ­λί­ουν τελι­κά στους εργα­ζό­με­νους τις δαπά­νες για την προ­στα­σία του περι­βάλ­λο­ντος. Προ­ω­θεί εν μέσω αντι­θέ­σε­ων τις επι­διώ­ξεις των μονο­πω­λια­κών ομί­λων στις ανα­νε­ώ­σι­μες μορ­φές ενέρ­γειας. Οι ρυθ­μί­σεις για τους δασι­κούς χάρ­τες στο­χεύ­ουν στη διευ­κό­λυν­ση των κερ­δο­φό­ρων — για το κεφά­λαιο — επεν­δύ­σε­ων, με την παράλ­λη­λη νομι­μο­ποί­η­ση κατα­πα­τή­σε­ων, εκχερ­σώ­σε­ων, παρά­νο­μων οικι­σμών και αυθαι­ρέ­των σε βάρος της κρα­τι­κής δασι­κής γης» ανα­φέ­ρει η ανακοίνωση.

Το ΚΚΕ επιρ­ρί­πτει επι­πλέ­ον ευθύ­νες στην κυβέρ­νη­ση διό­τι «παράλ­λη­λα, συμ­με­τέ­χει ενερ­γά στους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς σχε­δια­σμούς που κατα­στρέ­φουν ανθρώ­πι­νες ζωές και το περι­βάλ­λον. Η βάση της Σού­δας στην Κρή­τη ανα­βαθ­μί­ζε­ται ως νατοϊ­κό ορμη­τή­ριο ενά­ντια στους λαούς της περιο­χής, καθώς εντεί­νο­νται και οι ενδοϊ­μπε­ρια­λι­στι­κοί αντα­γω­νι­σμοί στην Ανα­το­λι­κή και Κεντρι­κή Μεσόγειο».

Το ΚΚΕ ανα­δει­κνύ­ει ότι «μόνο η κοι­νω­νι­κο­ποί­η­ση του πλού­του και των μέσων παρα­γω­γής από την εργα­τι­κή εξου­σία, στο πλαί­σιο μιας οικο­νο­μί­ας και κοι­νω­νί­ας που δεν θα στη­ρί­ζε­ται στο καπι­τα­λι­στι­κό κέρ­δος, αλλά στην ικα­νο­ποί­η­ση των διευ­ρυ­νό­με­νων λαϊ­κών ανα­γκών, μπο­ρεί να εξα­σφα­λί­σει μια στα­θε­ρή, συμ­βα­τή, συνει­δη­τή, προ­γραμ­μα­τι­σμέ­νη και ισόρ­ρο­πη επί­δρα­ση του εργα­ζό­με­νου ανθρώ­που στη φύση, στο περι­βάλ­λον. Θα στη­ρί­ζε­ται στην κοι­νω­νι­κή ιδιο­κτη­σία όλων των φυσι­κών πόρων και των μέσων αξιο­ποί­η­σής τους, στον κεντρι­κό σχε­δια­σμό, στην παρα­γω­γή με κίνη­τρο την κοι­νω­νι­κή ευημερία».

Προ­σθέ­τει ακό­μα, ότι «τον δρό­μο — και προς αυτή την κατεύ­θυν­ση — τον έχει ήδη ανοί­ξει η νίκη της Μεγά­λης Οκτω­βρια­νής Σοσια­λι­στι­κής Επα­νά­στα­σης, που φέτος γιορ­τά­ζου­με τα 100 χρό­νια» καθώς «αμέ­σως μετά την νίκη της ψηφί­στη­κε από το 2ο Παν­ρω­σι­κό Συνέ­δριο των Σοβιέτ, με πρό­τα­ση του Λένιν, το “Διά­ταγ­μα για τη γη” (26 Οκτώ­βρη 1917). Ακο­λού­θη­σαν τα δια­τάγ­μα­τα “Για τα δάση” (27 Μάη 1918), “Για τις θερα­πευ­τι­κές περιο­χές κρα­τι­κής σημα­σί­ας” (20 Μάρ­τη 1919), “Για το υπέ­δα­φος” (1η Μάη 1919), “Για την προ­στα­σία ιχθύ­ων και θαλάσ­σιων ζώων” (24 Μάη 1921), “Για την προ­στα­σία των μνη­μεί­ων της φύσης” (16 Σεπτέμ­βρη 1921). Δεν ξεχνά­με την καθο­ρι­στι­κή συμ­βο­λή της ΕΣΣΔ και των σύμ­μα­χων σοσια­λι­στι­κών κρα­τών ενά­ντια στις στρα­τιω­τι­κές ιμπε­ρια­λι­στι­κές επεμβάσεις.

«Οι αντί­πα­λοι του σοσια­λι­σμού», συνε­χί­ζει η ανα­κοί­νω­ση του κόμ­μα­τος, «προ­σπα­θώ­ντας να στρέ­ψουν την προ­σο­χή των λαών από τα δικά τους εγκλή­μα­τα κατά της ανθρω­πό­τη­τας και της φύσης, επα­νει­λημ­μέ­να επι­κέ­ντρω­σαν τα πυρά τους σε κάποιες σημα­ντι­κές περι­βαλ­λο­ντι­κές βλά­βες, που οφεί­λο­νταν στην υπο­χώ­ρη­ση των σοσια­λι­στι­κών κομ­μου­νι­στι­κών σχέ­σε­ων παρα­γω­γής. Οι βλά­βες, όμως, αυτές που προ­έ­κυ­ψαν στη δύσκο­λη πορεία της σοσια­λι­στι­κής οικο­δό­μη­σης, καμία σχέ­ση δεν είχαν, ούτε έχουν με τα συνει­δη­τά εγκλή­μα­τα των ιμπε­ρια­λι­στών σε βάρος της ανθρω­πό­τη­τας και της φύσης, που δια­πράτ­το­νται σκό­πι­μα και μεθο­δευ­μέ­να για τη μεγι­στο­ποί­η­ση των κερ­δών του μεγά­λου κεφα­λαί­ου. Και σε καμία περί­πτω­ση δεν ανα­τρέ­πουν τη βασι­κή δια­πί­στω­ση: Σοσια­λι­σμός και Προ­στα­σία του Πλα­νή­τη είναι δύο έννοιες στε­νά δεμέ­νες. Είτε το θέλουν είτε όχι, ο πρώ­τος είναι το μέλ­λον του δεύτερου».

Το ΚΚΕ καλεί την εργα­τι­κή τάξη, τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα να οργα­νώ­σουν την πάλη τους, να ανα­συ­ντά­ξουν το εργα­τι­κό συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­μα, να δια­μορ­φώ­σουν την κοι­νω­νι­κή συμ­μα­χία, στο δρό­μο της ρήξης και της ανα­τρο­πής της εξου­σί­ας του κεφα­λαί­ου, που απο­τε­λεί την αιτία χει­ρο­τέ­ρευ­σης της ζωής τους, μαζί και της όξυν­σης των περι­βαλ­λο­ντι­κών προβλημάτων.

«Για να ανοί­ξει αυτός, ο μονα­δι­κός ελπι­δο­φό­ρος δρό­μος, το ΚΚΕ καλεί όλους τους εργα­ζό­με­νους να παλέ­ψουν για όλα όσα δικαιού­νται, με συνε­χή καθη­με­ρι­νό αγώ­να για την προ­στα­σία των δασών, του υδρο­φό­ρου ορί­ζο­ντα, την απο­τρο­πή και την αντι­με­τώ­πι­ση της ρύπαν­σης, αντι­πα­λεύ­ο­ντας ολο­κλη­ρω­μέ­να την αστι­κή πολι­τι­κή στη δια­χεί­ρι­ση του περι­βάλ­λο­ντος, των απορ­ριμ­μά­των, του νερού και γενι­κό­τε­ρα του φυσι­κού πλού­του, στη δια­χεί­ρι­ση ακτών, δασών και ελεύ­θε­ρων χώρων, πολι­τι­κή που θυσιά­ζει τα εργα­τι­κά λαϊ­κά δικαιώ­μα­τα στο βωμό του κέρ­δους» κατα­λή­γει η ανα­κοί­νω­ση του κόμματος.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο