ΚΚΕ: Για την παρουσίαση του Εθνικού Σχεδίου Ανάκαμψης από την κυβέρνηση

Το εθνι­κό σχέ­διο ανά­καμ­ψης δεν είναι τίπο­τα άλλο παρά το σχέ­διο ΕΕ και αστι­κής τάξης για την δια­σφά­λι­ση της κερ­δο­φο­ρί­ας του κεφα­λαί­ου και την αξιο­ποί­η­ση των πόρων του Ταμεί­ου Ανά­καμ­ψης της ΕΕ, με νέες θυσί­ες για το λαό.
Αυτό το Ταμείο δεν είναι ένα ουδέ­τε­ρο ανα­πτυ­ξια­κό εργα­λείο, αντί­θε­τα θα το πλη­ρώ­σουν ακρι­βά οι λαοί της Ευρώ­πης, ενώ κάθε εκτα­μί­ευ­ση θα συνο­δεύ­ε­ται από νέα, δρο­μο­λο­γη­μέ­να, αντι­λαϊ­κά προ­α­παι­τού­με­να. Πρό­κει­ται στην ουσία για ένα πανευ­ρω­παϊ­κό “super μνη­μό­νιο”, το οποίο στην Ελλά­δα έχουν χαι­ρε­τί­σει όλα τα κόμ­μα­τα του ευρω­ε­νω­σια­κού τόξου.

Οι συνέπειες για τον λαό ομολογούνται πίσω από τις λέξεις του εθνικού σχεδίου ανάκαμψης.

Το “εξω­στρε­φές, αντα­γω­νι­στι­κό μοντέ­λο” είναι το μοντέ­λο που υπη­ρέ­τη­σαν όλες οι κυβερ­νή­σεις τα προη­γού­με­να χρό­νια. Τα “πήλι­να πόδια” αυτού του μοντέ­λου έσπα­σαν την περί­ο­δο της πανδημίας.

Πίσω από τις ανα­φο­ρές του πρω­θυ­πουρ­γού για “φορο­λο­γι­κό σύστη­μα το οποίο θα είναι φιλι­κό προς την ανά­πτυ­ξη” έρχο­νται νέες φορο­α­παλ­λα­γές και προ­νό­μια στους μεγά­λους επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομί­λους, φορ­τώ­νο­ντας τα φορο­λο­γι­κά βάρη σε μισθω­τούς και αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νους, την ίδια στιγ­μή που για τους μικρούς επαγ­γελ­μα­τί­ες και τους εργα­ζό­με­νους τα χρέη της περιό­δου της παν­δη­μί­ας μετα­τί­θε­νται στο ακέ­ραιο για αργότερα.

Τα ευχο­λό­για για “την δημιουρ­γία μόνι­μων και ποιο­τι­κών θέσε­ων απα­σχό­λη­σης” απο­τε­λούν κακό­γου­στο αστείο. Η ανά­πτυ­ξη και η κερ­δο­φο­ρία του κεφα­λαί­ου απαι­τούν φθη­νή εργα­τι­κή δύνα­μη. Γι’ αυτό άλλω­στε ο σχε­δια­σμός την επό­με­νης μέρας, όχι απλά δεν ακυ­ρώ­νει τα μνη­μό­νια και τις μετα­μνη­μο­νια­κές δεσμεύ­σεις ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ, αλλά τα συνε­χί­ζει στην ίδια πορεία καθη­λώ­νο­ντας τους μισθούς, καταρ­γώ­ντας τις συλ­λο­γι­κές συμ­βά­σεις εργα­σί­ας, γενι­κεύ­ο­ντας τις ευέ­λι­κτες μορ­φές απα­σχό­λη­σης, ολο­κλη­ρώ­νο­ντας το έγκλη­μα σε βάρος της κοι­νω­νι­κής ασφάλισης.

Οι προ­βλέ­ψεις για 200.000 θέσεις εργα­σί­ας με το πρό­γραμ­μα επεν­δύ­σε­ων των 60 δισ. είναι του­λά­χι­στον επι­σφα­λείς, αφού μεγά­λο μέρος των κεφα­λαί­ων αφο­ρά την αγο­ρά πανά­κρι­βου εξο­πλι­σμού, όπως πχ για τις ΑΠΕ, απ’ τις χώρες της Ευρώπης.
Οι όποιες θέσεις εργα­σί­ας δημιουρ­γη­θούν, δεν θα καλύ­ψουν παρά μικρό κομ­μά­τι της ανερ­γί­ας, που η νέα κρί­ση θα αυξή­σει περαι­τέ­ρω την επό­με­νη μέρα, ενώ η ανά­γκη του κεφα­λαί­ου για κερ­δο­φο­ρία απαι­τεί χαμη­λούς μισθούς και ευέ­λι­κτους όρους εργασίας

Η πολι­τι­κή της ΕΕ για την Πρά­σι­νη Κοι­νω­νι­κή Συμ­φω­νία που συνυ­πο­γρά­φουν ΝΔ — ΣΥΡΙΖΑ και όλα τα αστι­κά κόμ­μα­τα, με τις πανά­κρι­βες ΑΠΕ, είναι φιλι­κή μόνο για τα λόμπι της “πρά­σι­νης οικο­νο­μί­ας” και εχθρι­κή για τον λαό και το περι­βάλ­λον, που καλεί­ται να πλη­ρώ­σει την κρα­τι­κή στή­ρι­ξη για τις “πρά­σι­νες” επεν­δύ­σεις των ομί­λων, το πανά­κρι­βο ηλε­κτρι­κό “πρά­σι­νο ρεύ­μα” τους “πρά­σι­νους” έμμε­σους φόρους.

Ο μόνι­μος στό­χος της ΕΕ, της άρχου­σας τάξης και όλων των αστι­κών κομ­μά­των για ανά­καμ­ψη των κερ­δών βρί­σκο­νται στον αντί­πο­δα με τις σύγ­χρο­νες κοι­νω­νι­κές και λαϊ­κές ανά­γκες.

Με την οργα­νω­μέ­νη δρά­ση του ο λαός μπο­ρεί να βάλει στο προ­σκή­νιο τις δικές του προ­τε­ραιό­τη­τες, την πάλη για έναν δρό­μο ανά­πτυ­ξης που στο επί­κε­ντρο θα έχει τις δικές του ανά­γκες και όχι τα κέρ­δη των λίγων.