Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

ΚΚΕ: Για την προεκλογικού χαρακτήρα επίσκεψη Μητσοτάκη στο Μάτι

Ο λαός της περιο­χής γνω­ρί­ζει τον εμπαιγ­μό τόσο της σημε­ρι­νής κυβέρ­νη­σης της ΝΔ όσο και της προη­γού­με­νης του ΣΥΡΙΖΑ, τονί­ζει σε ανα­κοί­νω­σή του το Γρα­φείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ για την επί­σκε­ψη του πρω­θυ­πουρ­γού στο Μάτι.

Ανα­λυ­τι­κά:

«Πέντε χρό­νια μετά την πυρ­κα­γιά στο Μάτι, με τις συγκλο­νι­στι­κές κατα­θέ­σεις των συγ­γε­νών στη σχε­τι­κή δίκη να γεμί­ζουν οργή και με τα προ­βλή­μα­τα των κατοί­κων να παρα­μέ­νουν, ο κύριος Μητσο­τά­κης επι­σκέ­πτε­ται προ­ε­κλο­γι­κά τον τόπο της τρα­γω­δί­ας και του εγκλή­μα­τος, επι­βε­βαιώ­νο­ντας την αντι­λαϊ­κή συνέ­χεια του κρά­τους. Ένα κρά­τος που από τη μία αφή­νει απρο­στά­τευ­το τον λαό και στο απυ­ρό­βλη­το τις αιτί­ες που οδή­γη­σαν σε αυτήν την πρω­το­φα­νή τρα­γω­δία, ενώ από την άλλη υλο­ποιεί πάνω στα απο­κα­ΐ­δια σχέ­δια δήθεν “ανά­πλα­σης” που καμία σχέ­ση δεν έχουν με τις πραγ­μα­τι­κές λαϊ­κές ανάγκες.

Αυτό το γνω­ρί­ζει πλέ­ον πολύ καλά ο λαός της περιο­χής, όπως γνω­ρί­ζει και τον εμπαιγ­μό, τόσο της σημε­ρι­νής κυβέρ­νη­σης της ΝΔ όσο και της προη­γού­με­νης του ΣΥΡΙΖΑ.

Άλλω­στε, το βαθιά αντι­λαϊ­κό απο­τύ­πω­μα όλων των μέχρι σήμε­ρα κυβερ­νή­σε­ων ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ στην περιο­χή δεν εκφρά­ζε­ται μόνο στα απο­τε­λέ­σμα­τα της πυρ­κα­γιάς στο Μάτι, αλλά και σε πολ­λά ακό­μη ζητή­μα­τα. Εκφρά­ζε­ται με την υπο­βάθ­μι­ση των δημό­σιων δομών Υγεί­ας, με την ανα­ζή­τη­ση ιδιω­τών ιατρών για να καλυ­φθούν οι εφη­με­ρί­ες των Κέντρων Υγεί­ας της περιο­χής και με την απου­σία δημό­σιου νοσο­κο­μεί­ου στην Ανα­το­λι­κή Αττι­κή, η έλλει­ψη του οποί­ου φάνη­κε και κατά την τρα­γω­δία στο Μάτι. Εκφρά­ζε­ται με τα σχέ­δια λει­τουρ­γί­ας ΧΥΤΑ στο Γραμ­μα­τι­κό, την ώρα που στην περιο­χή απου­σιά­ζουν στοι­χειώ­δεις υπο­δο­μές για τις ανά­γκες του λαού.

Ο λαός της περιο­χής χρειά­ζε­ται να γυρί­σει την πλά­τη στα κόμ­μα­τα που δια­χρο­νι­κά υπο­νο­μεύ­ουν τις ανά­γκες και τη ζωή του, να κρί­νει με βάση τη συσ­σω­ρευ­μέ­νη πεί­ρα ετών και να δυνα­μώ­σει τον αγώ­να του με ένα πιο δυνα­τό ΚΚΕ».

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο