Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

ΚΚΕ για την τραγωδία στη Δυτική Αττική: Ένα έγκλημα που έχει υπεύθυνους

«Χρο­νι­κό ενός προ­α­ναγ­γελ­θέ­ντος εγκλή­μα­τος» χαρα­κτη­ρί­ζει το ΚΚΕ τη σημε­ρι­νή τρα­γω­δία που εξε­λίσ­σε­ται από τα ξημε­ρώ­μα­τα με τις πλημ­μύ­ρες στις εργα­του­πό­λεις της Δυτι­κής Αττι­κής: Μάν­δρα, Μαγού­λα, Νέα Πέραμο. 

Ο τρα­γι­κός απο­λο­γι­σμός είναι 8 νεκροί, δέκα τραυ­μα­τί­ες, εκα­το­ντά­δες σπί­τια και κατα­στή­μα­τα πλημ­μυ­ρι­σμέ­να, αυτο­κί­νη­τα και λεω­φο­ρεία βυθι­σμέ­να στη λάσπη, δρό­μοι που μετα­τρά­πη­καν σε ποτά­μια που παρέ­συ­ραν στο πέρα­σμά τους, ό,τι βρή­καν μπρο­στά τους, από αυτο­κί­νη­τα μέχρι σπίτια!

«Ένα έγκλη­μα που έχει ως βασι­κό υπεύ­θυ­νο την πολι­τι­κή που εφαρ­μό­ζουν δια­χρο­νι­κά όλες οι κυβερ­νή­σεις (…) ενώ γνω­ρί­ζουν με λεπτο­μέ­ρειες την όξυν­ση του προ­βλή­μα­τος και τον επεί­γο­ντα χαρα­κτή­ρα των έργων αντι­πλημ­μυ­ρι­κής προ­στα­σί­ας, ειδι­κά στην περιο­χή της Δυτι­κής Αττι­κής, υλο­ποιούν έργα και υπο­δο­μές που απο­φα­σί­ζο­νται με βάση την κερ­δο­φο­ρία του κεφα­λαί­ου και όχι την ικα­νο­ποί­η­ση των λαϊ­κών αναγκών».

«Το ΚΚΕ εκφρά­ζει τα συλ­λυ­πη­τή­ριά του στις οικο­γέ­νειες των θυμά­των από τις κατα­στρο­φι­κές πλημ­μύ­ρες στις περιο­χές Μάν­δρας και Νέας Περά­μου. Ζητά να κινη­το­ποι­η­θούν όλες οι απα­ραί­τη­τες δυνά­μεις του κρα­τι­κού μηχα­νι­σμού για να στη­ρι­χθούν οι κάτοι­κοι των περιο­χών, να ανα­ζη­τη­θούν τυχόν αγνο­ού­με­νοι, να υπάρ­ξουν μέτρα ανα­κού­φι­σης των πλη­γέ­ντων και απο­κα­τά­στα­σης των ζημιών, έκτα­κτη ενί­σχυ­ση για τις άμε­σες ανά­γκες των πληγέντων.

Οι νέες κατα­στρο­φές από τις πλημ­μύ­ρες ‑για πολ­λο­στή φορά σε δήμους της Δυτι­κής Αττι­κής- που έχουν κοστί­σει μάλι­στα ανθρώ­πι­νες ζωές, είναι το χρο­νι­κό ενός προ­α­ναγ­γελ­θέ­ντος εγκλή­μα­τος. Ένα έγκλη­μα που έχει ως βασι­κό υπεύ­θυ­νο την πολι­τι­κή που εφαρ­μό­ζουν δια­χρο­νι­κά όλες οι κυβερ­νή­σεις, σήμε­ρα η κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ — ΑΝΕΛ, μαζί με την Περι­φε­ρεια­κή και Τοπι­κή Διοί­κη­ση. Ένα έγκλη­μα που οδη­γεί εν έτει 2017, μέσα στην Αττι­κή, με μια ισχυ­ρή φθι­νο­πω­ρι­νή βρο­χή να χάνο­νται ζωές και οι λαϊ­κές οικο­γέ­νειες να βλέ­πουν τους κόπους τους να χάνο­νται λόγω των κατα­στρο­φι­κών πλημμυρών.

Οι κυβερ­νή­σεις και οι αρμό­διοι κρα­τι­κοί φορείς, ενώ γνω­ρί­ζουν με λεπτο­μέ­ρειες την όξυν­ση του προ­βλή­μα­τος και τον επεί­γο­ντα χαρα­κτή­ρα των έργων αντι­πλημ­μυ­ρι­κής προ­στα­σί­ας, ειδι­κά στην περιο­χή της Δυτι­κής Αττι­κής, υλο­ποιούν έργα και υπο­δο­μές που απο­φα­σί­ζο­νται με βάση την κερ­δο­φο­ρία του κεφα­λαί­ου και όχι την ικα­νο­ποί­η­ση των λαϊ­κών ανα­γκών. Αυτές οι ανά­γκες θυσιά­ζο­νται στο βωμό των ματω­μέ­νων πλε­ο­να­σμά­των, για τα οποία πανη­γυ­ρί­ζει με θρά­σος η κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ — ΑΝΕΛ.

Οι τερά­στιες κατα­στρο­φές ανα­δει­κνύ­ουν για μια ακό­μα φορά την τρα­γι­κή έλλει­ψη υπο­δο­μών και κυβερ­νη­τι­κού σχε­δια­σμού για την προ­στα­σία από τα φυσι­κά φαι­νό­με­να. Ανα­δει­κνύ­ουν τον άναρ­χο αντι­λαϊ­κό χαρα­κτή­ρα της καπι­τα­λι­στι­κής ανά­πτυ­ξης, ανα­δει­κνύ­ουν τελι­κά την περι­φρο­νη­τι­κή στά­ση απέ­να­ντι στον άνθρω­πο που χαρα­κτη­ρί­ζει το καπι­τα­λι­στι­κό σύστη­μα και όσους το υπηρετούν.

Τα έργα αντι­πλημ­μυ­ρι­κής προ­στα­σί­ας δεν υλο­ποιού­νται για­τί δεν είναι ιδιαί­τε­ρα “θελ­κτι­κά” για τους καπι­τα­λι­στές, αφού δεν τους απο­δί­δουν το ανα­με­νό­με­νο ποσο­στό κέρ­δους. Επι­βε­βαιώ­νε­ται ότι η όποια ανά­πτυ­ξη με κρι­τή­ριο το καπι­τα­λι­στι­κό κέρ­δος είναι αντί­θε­τη με την πραγ­μα­τι­κή ικα­νο­ποί­η­ση των λαϊ­κών αναγκών.

Τώρα χρειά­ζε­ται τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα να οργα­νώ­σουν την πάλη τους, απαι­τώ­ντας να ληφθούν τώρα μέτρα αντι­πλημ­μυ­ρι­κής προ­στα­σί­ας, ιδιαί­τε­ρα στις περιο­χές με εντο­πι­σμέ­νο πρό­βλη­μα, για να μη θρη­νή­σου­με άλλους νεκρούς από την κακο­και­ρία, για μέτρα συνο­λι­κά για την αντι­πλημ­μυ­ρι­κή, αντι­σει­σμι­κή, αντι­πυ­ρι­κή προ­στα­σία. Να συγκε­ντρώ­σουν δυνά­μεις για τη λαϊ­κή αντε­πί­θε­ση, για ένα δρό­μο ανά­πτυ­ξης που θα έχει στο επί­κε­ντρό του την ικα­νο­ποί­η­ση των λαϊ­κών αναγκών».

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο