ΚΚΕ για 28η Οκτωβρίου: Ασέλγεια η προσπάθεια της κυβέρνησης να εμφανιστεί ότι τιμά το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ

«Η προ­σπά­θεια της σημε­ρι­νής κυβέρ­νη­σης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να εμφα­νι­στεί ότι τιμά το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, τη Μακρό­νη­σο, την Και­σα­ρια­νή, για να δικαιο­λο­γή­σει τα αντι­λαϊ­κά μέτρα που υλο­ποιεί και την πλή­ρη ευθυ­γράμ­μι­σή της με το ελλη­νι­κό κεφά­λαιο και με ΝΑΤΟ — ΕΕ, συνι­στά ασέλ­γεια κι αμαύ­ρω­ση των ηρω­ι­κών αγώ­νων του λαού μας» σημειώ­νει μετα­ξύ άλλων στην ανα­κοί­νω­σή του το ΚΚΕ.

Το ΚΚΕ επι­ση­μαί­νει πως το δίδαγ­μα εκεί­νου του αγώ­να ότι ο κάθε φορά αρνη­τι­κός συσχε­τι­σμός δεν είναι αμε­τά­βλη­τος και πως οι λαοί μπο­ρεί να γίνουν πρω­τα­γω­νι­στές της ιστο­ρι­κής εξέ­λι­ξης, απο­κτά ακό­μα μεγα­λύ­τε­ρη σημα­σία σήμε­ρα «που η κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ — ΑΝΕΛ επι­κα­λεί­ται τον αρνη­τι­κό συσχε­τι­σμό, για να καλ­λιερ­γή­σει τις μειω­μέ­νες απαι­τή­σεις και το συμβιβασμό».

Ολό­κλη­ρη η ανα­κοί­νω­ση του Γρα­φεί­ου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ, επ’ ευκαι­ρία της επε­τεί­ου της 28ης Οκτω­βρί­ου 1940:

«Η 28η Οκτω­βρί­ου 1940 και η κατο­πι­νή πάλη του ελλη­νι­κού λαού ενά­ντια στη φασι­στι­κή τρι­πλή κατο­χή, μέσα από τις γραμ­μές του ΕΑΜ — ΕΛΑΣ και του ΚΚΕ, απο­τε­λεί πηγή έμπνευ­σης και διδαγ­μά­των, ιδιαί­τε­ρα σήμε­ρα που η Ιστο­ρία ξανα­γρά­φε­ται με προ­με­τω­πί­δα τον αντι­κομ­μου­νι­σμό, που οι αντι­θέ­σεις και τα αδιέ­ξο­δα στο παγκό­σμιο καπι­τα­λι­στι­κό σύστη­μα εγκυ­μο­νούν τερά­στιους κιν­δύ­νους γενι­κευ­μέ­νων πολε­μι­κών συγκρούσεων.

Αυτός ο αγώ­νας απέ­δει­ξε ότι ο κάθε φορά αρνη­τι­κός συσχε­τι­σμός δεν είναι αμε­τά­βλη­τος και ότι οι λαοί μπο­ρούν να γίνουν πρω­τα­γω­νι­στές της ιστο­ρι­κής εξέ­λι­ξης. Αυτό το δίδαγ­μα απο­κτά ακό­μη μεγα­λύ­τε­ρη σημα­σία σήμε­ρα, που η κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ — ΑΝΕΛ επι­κα­λεί­ται τον αρνη­τι­κό συσχε­τι­σμό, για να καλ­λιερ­γή­σει τις μειω­μέ­νες απαι­τή­σεις και το συμ­βι­βα­σμό. Αυτός ο “ρεα­λι­σμός”, ντυ­μέ­νος με δήθεν αρι­στε­ρό περι­τύ­λιγ­μα, καθη­λώ­νει δυνά­μεις που σήμε­ρα πρέ­πει να δρά­σουν σε σύγκρου­ση με την καπι­τα­λι­στι­κή βαρ­βα­ρό­τη­τα. Αν αυτή η λογι­κή επι­κρα­τού­σε τα χρό­νια της κατο­χής, δεν θα υπήρ­χε η επο­ποι­ία της ΕΑΜι­κής Αντί­στα­σης και η Μεγά­λη Αντι­φα­σι­στι­κή Νίκη των Λαών.

Η προ­σπά­θεια της σημε­ρι­νής κυβέρ­νη­σης ΣΥΡΙΖΑ — ΑΝΕΛ να εμφα­νι­στεί ότι τιμά το ΕΑΜ — ΕΛΑΣ, τη Μακρό­νη­σο, την Και­σα­ρια­νή, για να δικαιο­λο­γή­σει τα αντι­λαϊ­κά μέτρα που υλο­ποιεί και την πλή­ρη ευθυ­γράμ­μι­σή της με το ελλη­νι­κό κεφά­λαιο και με ΝΑΤΟ — ΕΕ, συνι­στά ασέλ­γεια και αμαύ­ρω­ση των ηρω­ι­κών αγώ­νων του λαού μας. Απο­τε­λεί πρό­κλη­ση για κάθε αγω­νι­στή, προ­ο­δευ­τι­κό άνθρω­πο. Το παρελ­θόν τιμά πραγ­μα­τι­κά μόνο εκεί­νος που βρί­σκε­ται στο πλευ­ρό του λαού και όχι ενά­ντιά του.

Το στοι­χείο της “εθνι­κής ενό­τη­τας”, που με αφορ­μή την 28η Οκτώ­βρη, τονί­ζουν οι αστι­κές πολι­τι­κές δυνά­μεις, στο­χεύ­ει στην εξα­πά­τη­ση του λαού, για να τον κρα­τούν δεμέ­νο στους κάθε φορά “εθνι­κούς στό­χους” της αστι­κής τάξης, που είναι στον αντί­πο­δα των λαϊ­κών συμ­φε­ρό­ντων. Η Ιστο­ρία διδά­σκει ότι ούτε το 1940 ούτε και τα μετέ­πει­τα χρό­νια υπήρ­ξε “εθνι­κή ενό­τη­τα”. Για­τί τέτοια ενό­τη­τα δεν μπο­ρεί να υπάρ­ξει σε μια ταξι­κή κοι­νω­νία, είτε σε και­ρό ειρή­νης είτε σε και­ρό πολέμου.

Και τότε, από τη μια μεριά υπήρ­χε η πλειο­ψη­φία του λαού, που αγω­νί­στη­κε από τις γραμ­μές του ΕΑΜ — ΕΛΑΣ, οι στρα­τιω­τι­κοί που εξέ­φρα­ζαν το γνή­σιο λαϊ­κό πατριω­τι­σμό. Υπήρ­χε το ΚΚΕ, που ήταν ο βασι­κός εμπνευ­στής, καθο­δη­γη­τής και αιμο­δό­της της ΕΑΜι­κής Αντί­στα­σης και έδω­σε σε αυτόν τον αγώ­να τα καλύ­τε­ρα παι­διά του, πλή­ρω­σε βαρύ φόρο αίμα­τος. Είναι χαρα­κτη­ρι­στι­κό ότι οι φυλα­κι­σμέ­νοι και εξό­ρι­στοι από τη μετα­ξι­κή δικτα­το­ρία κομ­μου­νι­στές ζήτη­σαν να στα­λούν στο Μέτω­πο, κάτι που αρνή­θη­κε η δικτα­το­ρία Μετα­ξά, ενώ στη συνέ­χεια παρέ­δω­σε τους κρα­τού­με­νους στους κατα­κτη­τές, ανά­με­σά τους και τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Νίκο Ζαχα­ριά­δη, που τον έκλει­σαν στο Νταχάου.

Από την άλλη, υπήρ­χε η αστι­κή τάξη, οι αστι­κές πολι­τι­κές δυνά­μεις, τόσο αυτές που ανοι­χτά συνερ­γά­στη­καν με τον κατα­κτη­τή όσο και αυτές που διέ­φυ­γαν στο εξω­τε­ρι­κό. Όσες παρέ­μει­ναν καλ­λιερ­γού­σαν τη μοι­ρο­λα­τρία και την ηττο­πά­θεια. Υπήρ­χαν οι δωσί­λο­γοι, ταγ­μα­τα­σφα­λί­τες και μαυ­ρα­γο­ρί­τες, τους οποί­ους εξυ­μνεί με κάθε ευκαι­ρία η εγκλη­μα­τι­κή ναζι­στι­κή Χρυ­σή Αυγή.

Οι λιγο­στές αστι­κές δυνά­μεις που οργά­νω­σαν “αντι­στα­σια­κές ομά­δες”, με την καθο­δή­γη­ση των Βρε­τα­νών, είχαν τα μάτια τους στραμ­μέ­να κυρί­ως στις μετα­πο­λε­μι­κές εξε­λί­ξεις, για να στα­θε­ρο­ποι­η­θεί η κλο­νι­σμέ­νη αστι­κή εξου­σία, καθώς και στην προ­σπά­θεια να υπο­νο­μευ­τεί το αυξη­μέ­νο κύρος και ο αγώ­νας του ΚΚΕ και του ΕΑΜ. Απο­δεί­χθη­κε ότι ο αντι­φα­σι­στι­κός αγώ­νας δεν είναι απο­κομ­μέ­νος από την πάλη για την ανα­τρο­πή της καπι­τα­λι­στι­κής εξου­σί­ας που γεν­νά το φασι­σμό κι αυτό είναι ένα από τα διδάγ­μα­τα της περιό­δου 1940–1944.

Σήμε­ρα “εθνι­κός στό­χος” της αστι­κής τάξης είναι η καπι­τα­λι­στι­κή ανά­πτυ­ξη, που θα στη­ρι­χθεί πάνω στα ερεί­πια των εργα­τι­κών — λαϊ­κών δικαιω­μά­των. Είναι η συμ­με­το­χή σε όλα τα πολε­μο­κά­πη­λα σχέ­δια του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, στο όνο­μα της “γεω­στρα­τη­γι­κής ανα­βάθ­μι­σης” της χώρας, που εμπλέ­κει το λαό μας σε μεγά­λες περι­πέ­τειες. Δεν είναι τυχαίο ότι όλα τα αστι­κά κόμ­μα­τα στή­ρι­ξαν τις συμ­φω­νί­ες της κυβέρ­νη­σης ΣΥΡΙΖΑ — ΑΝΕΛ με τις ΗΠΑ για την ανα­βάθ­μι­ση των αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κών βάσε­ων και τη βαθύ­τε­ρη εμπλο­κή της Ελλά­δας στους αντα­γω­νι­σμούς των ιμπε­ρια­λι­στών, με επί­κε­ντρο την εκμε­τάλ­λευ­ση του φυσι­κού πλού­του και των αγο­ρών. Αυτοί οι αντα­γω­νι­σμοί παίρ­νουν και τη μορ­φή της πολε­μι­κής αντιπαράθεσης.

Άλλω­στε και ο Β’ Παγκό­σμιος Πόλε­μος, από­το­κος του οποί­ου ήταν και ο ελλη­νοϊ­τα­λι­κός πόλε­μος, ήταν απο­τέ­λε­σμα των ενδοϊ­μπε­ρια­λι­στι­κών αντι­θέ­σε­ων μετα­ξύ των τότε καπι­τα­λι­στι­κών κρα­τών, κυρί­ως ανά­με­σα στις ΗΠΑ — Βρε­τα­νία — Γαλ­λία και Γερ­μα­νία — Ιαπω­νία — Ιτα­λία, για το ξανα­μοί­ρα­σμα του κόσμου, που από ένα σημείο και μετά δεν μπο­ρού­σαν να λυθούν παρά μόνο με τα όπλα. Την όξυν­ση των ιμπε­ρια­λι­στι­κών αντι­θέ­σε­ων τρο­φο­δό­τη­σε και η καπι­τα­λι­στι­κή κρί­ση της δεκα­ε­τί­ας του 1930.

Ταυ­τό­χρο­να, στό­χος και των δυο ιμπε­ρια­λι­στι­κών μπλοκ ήταν η κατα­στρο­φή του πρώ­του εργα­τι­κού σοσια­λι­στι­κού κρά­τους, της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης, που απο­τε­λού­σε φάρο για όλους τους λαούς και πρω­το­στά­τη­σε στη Μεγά­λη Αντι­φα­σι­στι­κή Νίκη των Λαών κατα­θέ­το­ντας τερά­στιο φόρο αίμα­τος. Αυτό προ­σπα­θούν να συγκα­λύ­ψουν με κάθε τρό­πο οι φανε­ροί και κρυ­φοί εχθροί του σοσια­λι­σμού, που ανι­στό­ρη­τα εξι­σώ­νουν το ναζι­σμό με τον κομ­μου­νι­σμό, για να κρύ­ψουν ότι τα δύο άκρα που συγκρού­ο­νται είναι ο σοσια­λι­σμός — κομ­μου­νι­σμός από τη μια και ο καπι­τα­λι­σμός από την άλλη, είτε ασκεί την κυριαρ­χία του με την κοι­νο­βου­λευ­τι­κή μορ­φή είτε με την κατάρ­γη­σή της.

Στη­ριγ­μέ­νος στην ιστο­ρι­κή πεί­ρα, ο λαός χρειά­ζε­ται να απο­κτή­σει εμπι­στο­σύ­νη και δύνα­μη στην πάλη του για το δίκιο και τη νίκη, να εμπι­στευ­τεί το ΚΚΕ. Για να μη βρε­θεί ο λαός “κάτω από τη σημαία” των εκμε­ταλ­λευ­τών του, αλλά να χαρά­ξει το δικό του δρό­μο, για τη δική του εξου­σία. Σε κάθε ενδε­χό­με­νο, ακό­μη κι αυτό της πολε­μι­κής εμπλο­κής, το ΚΚΕ είναι έτοι­μο να ασκή­σει τον αυτο­τε­λή ιδε­ο­λο­γι­κο­πο­λι­τι­κό και οργα­νω­τι­κό ρόλο του για τα συμ­φέ­ρο­ντα του λαού και τα κυριαρ­χι­κά δικαιώ­μα­τα της χώρας. Για να συγκρο­τη­θεί μια μεγά­λη κοι­νω­νι­κή συμ­μα­χία, για να γίνει ο λαός αφέ­ντης του πλού­του που παρά­γει, έξω από τις λυκο­συμ­μα­χί­ες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, σε μια κοι­νω­νία, χωρίς φτώ­χεια, ανερ­γία, κρί­σεις και πολέ­μους: Το σοσιαλισμό».