Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

ΚΚΕ: Επικοινωνιακό παιχνίδι από τις κυβερνήσεις Ελλάδας και Τουρκίας

Για «επι­κοι­νω­νια­κό παι­χνί­δι» που παί­ζε­ται από την ελλη­νι­κή και την τουρ­κι­κή κυβέρ­νη­ση κάνει λόγο σε σχό­λιό του το γρα­φείο Τύπου του ΚΚΕ. Όπως υπο­στη­ρί­ζει «είναι προ­φα­νές ότι εκτός από τις στρα­τιω­τι­κές και διπλω­μα­τι­κές κινή­σεις, παί­ζε­ται και ένα επι­κοι­νω­νια­κό παι­χνί­δι από τις κυβερ­νή­σεις Ελλά­δας και Τουρ­κί­ας, με στό­χο να προ­ε­τοι­μά­σει τους λαούς για τα επι­κίν­δυ­να σενά­ρια, που εξυ­φαί­νο­νται σε βάρος τους στην περιο­χή, με την άμε­ση παρέμ­βα­ση των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, τους οποί­ους επι­κα­λέ­στη­κε ξανά σήμε­ρα ο πρωθυπουργός.

Μόνο που πρό­κει­ται γι’ αυτές τις δυνά­μεις που ευθύ­νο­νται για την κατά­στα­ση στην Ανα­το­λι­κή Μεσό­γειο, αλλά και την υπό­θαλ­ψη της επι­θε­τι­κό­τη­τας της τουρ­κι­κής κυβέρ­νη­σης. Γι’ αυτό και», κατα­λή­γει συμπε­ρα­σμα­τι­κά το σχό­λιο του ΚΚΕ, «το τρα­πέ­ζι του δια­λό­γου που στρώ­νε­ται για λογα­ρια­σμό των αστι­κών τάξε­ων Ελλά­δας — Τουρ­κί­ας, με βασι­κό μενού τη συνεκ­με­τάλ­λευ­ση, υπη­ρε­τεί τα δικά τους επι­κίν­δυ­να παι­χνί­δια σε βάρος όλων των λαών της Ανα­το­λι­κής Μεσογείου».

Διάγγελμα Μητσοτάκη για τα Ελληνοτουρκικά και τις εξελίξεις στην Αν. Μεσόγειο

Σε τηλε­ο­πτι­κή δήλω­ση προ­έ­βη σήμε­ρα ο πρω­θυ­πουρ­γός Κυριά­κος Μητσο­τά­κης για τα Ελλη­νο­τουρ­κι­κά με αφορ­μή τις τελευ­ταί­ες εξε­λί­ξεις στην Ανα­το­λι­κή Μεσό­γειο, στέλ­νο­ντας μήνυ­μα ότι επι­διώ­κει «με όλους γέφυ­ρες ειρή­νης, καλής πίστης και συνερ­γα­σί­ας», όπως βάφτι­σε το ιμπε­ρια­λι­στι­κό παζά­ρι που ολο­φά­νε­ρα είναι σε πλή­ρη εξέ­λι­ξη, στις πλά­τες των λαών της περιοχής.

Σε αυτό το πλαί­σιο υπε­ρα­σπί­στη­κε τις συμ­φω­νί­ες οριο­θέ­τη­σης θαλασ­σί­ων ζωνών με Ιτα­λία και Αίγυ­πτο, τονί­ζο­ντας πως «απο­δει­κνύ­ουν ότι όταν υπάρ­χει καλή διά­θε­ση και κλί­μα εμπι­στο­σύ­νης μπο­ρούν τελι­κά να επι­λυ­θούν πολυ­ε­τείς δια­φο­ρές (…) στο πλαί­σιο του Διε­θνούς Δικαί­ου». Πρό­σθε­σε ότι «στο ίδιο πλαί­σιο νομι­μό­τη­τας (…) είμα­στε έτοι­μοι να συζη­τή­σου­με με όλους τους γεί­το­νές μας».

Συνε­χί­ζο­ντας παράλ­λη­λα το «γαϊ­τα­νά­κι» των αλλη­λο­κα­τη­γο­ριών με την τουρ­κι­κή κυβέρ­νη­ση για το ποιος με τη στά­ση του καθυ­στε­ρεί τις επι­κίν­δυ­νες διευ­θε­τή­σεις, σημεί­ω­σε ότι «διά­λο­γος με προ­κλή­σεις και σε κλί­μα έντα­σης είναι, προ­φα­νώς, άνευ αντι­κει­μέ­νου», κατη­γο­ρώ­ντας την Τουρ­κία ότι με την αντί­δρα­σή της στη συμ­φω­νία οριο­θέ­τη­σης ΑΟΖ με Αίγυ­πτο «παρα­μέ­νει προ­σκολ­λη­μέ­νη στη λογι­κή του εξα­να­γκα­σμού και των εκφο­βι­σμών», ταυ­τό­χρο­να «απο­δει­κνύ­ει και τον προ­σχη­μα­τι­κό χαρα­κτή­ρα της δήθεν ετοι­μό­τη­τάς της για διά­λο­γο. Για­τί, πώς είναι δυνα­τόν μια καθ’ όλα νόμι­μη συμ­φω­νία ενός κρά­τους με ένα άλλο να χρη­σι­μο­ποιεί­ται από ένα τρί­το κρά­τος ως πρό­σχη­μα απο­χώ­ρη­σης από τις διε­ρευ­νη­τι­κές επα­φές πριν αυτές καν επα­νεκ­κι­νή­σουν;», έβα­λε ερώ­τη­μα σε άλλη μια από­δει­ξη ότι είχαν δρο­μο­λο­γη­μέ­νο εδώ και και­ρό «διά­λο­γο», μακριά από τα φώτα της δημο­σιό­τη­τας, χωρίς ενη­μέ­ρω­ση του λαού, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Ανα­πα­ρά­γο­ντας το παρα­μύ­θι των ιμπε­ρια­λι­στών «συμ­μά­χων» ως τάχα «εγγύ­η­ση» για τα κυριαρ­χι­κά δικαιώ­μα­τα της χώρας, απο­σιω­πώ­ντας ότι οι ελλη­νο­τουρ­κι­κές σχέ­σεις ανα­γό­με­νες στο παζά­ρι ΕΕ — Τουρ­κί­ας φέρ­νουν τα κυριαρ­χι­κά δικαιώ­μα­τα στο κρε­βά­τι του Προ­κρού­στη, υπο­στή­ρι­ξε ότι «δεν είμα­στε μόνοι σε αυτήν την προ­σπά­θεια». Παρου­σί­α­σε ως από­δει­ξη την «άμε­ση αντα­πό­κρι­ση της ΕΕ» στο αίτη­μα της κυβέρ­νη­σης να συγκλη­θεί εκτά­κτως το Συμ­βού­λιο Εξω­τε­ρι­κών Υπο­θέ­σε­ων, υπο­στη­ρί­ζο­ντας ότι «το ζήτη­μα δεν αφο­ρά μόνο τις ελλη­νο­τουρ­κι­κές σχέ­σεις. Αλλά και τις σχέ­σεις όλης της Ευρώ­πης με την Τουρ­κία». Ισχυ­ρί­στη­κε, ακό­μα, ότι συνε­χί­ζο­ντας «την πολι­τι­κή των επι­θε­τι­κών προ­κλή­σε­ων, η Τουρ­κία τον μόνο δρό­μο που ανοί­γει είναι αυτός των ισχυ­ρών κυρώ­σε­ων ενα­ντί­ον της» και ότι «ισχυ­ρά κρά­τη, με σημα­ντι­κή παγκό­σμια και περι­φε­ρεια­κή ισχύ, συντάσ­σο­νται με το δίκαιο των θέσε­ών μας».

Ταυ­τό­χρο­να ξανα­έ­στει­λε σήμα ότι «προ­σβλέ­που­με να επι­κρα­τή­σει, επι­τέ­λους, η λογι­κή στη γει­το­νι­κή μας χώρα. Ώστε να μπο­ρέ­σει να ξεκι­νή­σει ένας καλό­πι­στος διά­λο­γος. Βασι­σμέ­νος στο Διε­θνές Δίκαιο και στον αμοι­βαίο σεβα­σμό για τη μία δια­φο­ρά που απο­τε­λεί το αντι­κεί­με­νο συζή­τη­σης και ενδε­χό­με­νης προ­σφυ­γής σε διε­θνές δικαιο­δο­τι­κό όργα­νο: Την οριο­θέ­τη­ση Θαλασ­σί­ων Ζωνών στο Αιγαίο και στην Ανα­το­λι­κή Μεσό­γειο», επα­να­λαμ­βά­νο­ντας δηλα­δή και τη γενι­κό­λο­γη δια­τύ­πω­ση περί «θαλασ­σί­ων ζωνών» που περι­λαμ­βά­νει τα πάντα, από την ΑΟΖ έως τη υφα­λο­κρη­πί­δα και τα χωρι­κά ύδατα.

Δεν παρέ­λει­ψε να επι­κα­λε­στεί τον κίν­δυ­νο ατυ­χή­μα­τος «όταν συγκε­ντρώ­νο­νται τόσες στρα­τιω­τι­κές δυνά­μεις σε περιο­ρι­σμέ­νη έκτα­ση. Και την ευθύ­νη σε μια τέτοια περί­πτω­ση θα την έχει εκεί­νος που προ­κα­λεί τις συν­θή­κες αυτές», είπε.

Ο πρω­θυ­πουρ­γός είχε, εξάλ­λου, τηλε­φω­νι­κές επι­κοι­νω­νί­ες για το ζήτη­μα με τους προ­έ­δρους Γαλ­λί­ας και Αιγύπτου.

Στην επι­κοι­νω­νία με τον Αιγύ­πτιο πρό­ε­δρο Αλ Σίσι συμ­φώ­νη­σαν, σύμ­φω­να με την κυβέρ­νη­ση, στην ταχύ­τε­ρη δυνα­τή επι­κύ­ρω­ση της Συμ­φω­νί­ας για καθο­ρι­σμό θαλασ­σί­ων ζωνών μετα­ξύ των δύο χωρών, γεγο­νός που θα επι­σφρα­γι­στεί από συνά­ντη­ση των δύο ηγετών.

Πηγή: 902.gr

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο