ΚΚΕ: Η εγκληματική κυβερνητική πολιτική και οι αντιεμβολιαστές: Δύο όψεις του ίδιου νομίσματος

Κείμενο του Τμήματος Υγείας — Πρόνοιας της ΚΕ του ΚΚΕ

Η εγκλη­μα­τι­κή δια­χεί­ρι­ση της παν­δη­μί­ας και τα τρα­γι­κά απο­τε­λέ­σμα­τα στους εμβο­λια­σμούς βαραί­νουν απο­κλει­στι­κά την κυβέρ­νη­ση και όσους υπε­ρα­σπί­ζο­νται την εμπο­ρευ­μα­τι­κή — επι­χει­ρη­μα­τι­κή λει­τουρ­γία του συστή­μα­τος Υγεί­ας της χώρας.

Από την έναρ­ξη των εμβο­λια­σμών μέχρι σήμε­ρα, η κυβέρ­νη­ση συστη­μα­τι­κά προ­σπα­θεί να ταυ­τί­σει τις επι­φυ­λά­ξεις και τον φόβο ενός τμή­μα­τος του πλη­θυ­σμού με ακρο­δε­ξιές — συνω­μο­σιο­λο­γι­κές από­ψεις που δεν είναι καθό­λου αυθόρ­μη­τες. Να ενο­χο­ποι­ή­σει όλους όσοι δεν εμπι­στεύ­ο­νται την πολι­τι­κή της, που δεν παίρ­νουν απά­ντη­ση από τους κρα­τι­κούς φορείς σε ερω­τή­μα­τα, που αισθά­νο­νται ότι αν «πάθουν κάτι» — που οι ίδιοι θα πρέ­πει να «δια­γνώ­σουν» — δεν θα ξέρουν πού να απευθυνθούν.

Ο σκο­τα­δι­στι­κός ανορ­θο­λο­γι­σμός των συνει­δη­τών αντιεμ­βο­λια­στών είναι η άλλη όψη του ίδιου νομί­σμα­τος της αντι­λαϊ­κής κυβερ­νη­τι­κής πολι­τι­κής στην Υγεία και συνα­ντιέ­ται με τον ανορ­θο­λο­γι­σμό της κυβέρ­νη­σης, που ισχυ­ρί­ζε­ται ότι χωρίς για­τρούς — νοση­λευ­τές, χωρίς υπο­δο­μές και εξο­πλι­σμό των δημό­σιων νοσο­κο­μεί­ων και Κέντρων Υγεί­ας, μπο­ρούν να αντι­με­τω­πι­στούν οι λαϊ­κές ανά­γκες στην Υγεία. Η συνει­δη­τή υπερ­προ­βο­λή αυτών των από­ψε­ων από την κυβέρ­νη­ση και τα ΜΜΕ δεν είναι αθώα. Είναι ένας «βολι­κός» αντί­πα­λος, που ακό­μα κι αν δεν υπήρ­χε έπρε­πε να δημιουρ­γη­θεί, για να κρύ­ψει τις ευθύ­νες της.

Η έρευνα και η παραγωγή εμβολίων στον καπιταλισμό καθορίζονται από το άμεσο κέρδος

Το γεγο­νός ότι τα φάρ­μα­κα και τα εμβό­λια στον καπι­τα­λι­σμό είναι εμπο­ρεύ­μα­τα δεν σημαί­νει ότι δεν διεκ­δι­κού­με να αξιο­ποιού­νται καθο­λι­κά και δωρε­άν για όλους με αυστη­ρά επι­στη­μο­νι­κά κρι­τή­ρια. Το γεγο­νός ότι ποιο φάρ­μα­κο ή εμβό­λιο θα παρα­χθεί και ποιo όχι καθο­ρί­ζε­ται με γνώ­μο­να το κέρ­δος, δεν σημαί­νει κατ’ ανά­γκη ότι δεν είναι ασφα­λές και απο­τε­λε­σμα­τι­κό, αλλά πανά­κρι­βο για τον λαό και συχνά απρό­σι­το. Ευθύ­νη έχει ο καπι­τα­λι­σμός και όχι το απο­τέ­λε­σμα της χει­ρω­να­κτι­κής και πνευ­μα­τι­κής δου­λειάς χιλιά­δων εργα­ζο­μέ­νων στον τομέα της βιοϊ­α­τρι­κής έρευνας.

Στον 21ο αιώ­να, η χρη­μα­το­δό­τη­ση της παρα­σκευ­ής εμβο­λί­ων είναι αυστη­ρά προ­κα­θο­ρι­σμέ­νη απ’ τους όρους της αγο­ράς, απ’ το εάν η «επέν­δυ­ση» θα είναι κερ­δο­φό­ρα ή όχι. Είναι χαρα­κτη­ρι­στι­κό το πρό­σφα­το παρά­δειγ­μα γαλ­λι­κής πολυ­ε­θνι­κής, η οποία στα­μά­τη­σε τη φάση 3 των κλι­νι­κών δοκι­μών του m‑RNA εμβο­λί­ου της επει­δή κρί­νει ότι «η αγο­ρά των εμβο­λί­ων αυτής της τεχνο­λο­γί­ας είναι υπερ­κο­ρε­σμέ­νη». Αυτός ο τομέ­ας, ενώ θα μπο­ρού­σε, δεν ανα­πτύσ­σε­ται προ­λη­πτι­κά αλλά χρειά­ζε­ται να υπάρ­χει η απα­ραί­τη­τη «ζήτη­ση». Ερευ­νες εμβο­λί­ων εγκα­τα­λεί­φθη­καν είτε για­τί επι­λέ­χτη­καν επεν­δύ­σεις σε φαρ­μα­κευ­τι­κά σκευά­σμα­τα είτε για­τί θεω­ρή­θη­καν προ­ϊ­ό­ντα «υψη­λού ρίσκου».

Στην περί­πτω­ση της COVID-19, τα καπι­τα­λι­στι­κά κρά­τη έδω­σαν βάρος στην έρευ­να για το εμβό­λιο για­τί η «αντι­με­τώ­πι­ση» της παν­δη­μί­ας απο­τε­λεί προ­ϋ­πό­θε­ση για την επι­στρο­φή στην καπι­τα­λι­στι­κή «κανο­νι­κό­τη­τα» και όχι επει­δή συγκι­νή­θη­καν αντι­κρί­ζο­ντας τις εκα­τόμ­βες νεκρών για τις οποί­ες ευθύνονται.

Τα εύλο­γα ερω­τή­μα­τα για την ταχύ­τη­τα παρα­γω­γής απα­ντώ­νται αν λάβου­με υπό­ψη μας την τερά­στια χρη­μα­το­δό­τη­ση, την εκ των προ­τέ­ρων παραγ­γε­λία κρα­τών προς τις φαρ­μα­κευ­τι­κές εται­ρεί­ες, τη συνερ­γα­σία φαρ­μα­κευ­τι­κών κολοσ­σών μετα­ξύ τους και με πανε­πι­στή­μια, την εξέ­λι­ξη της βιο­τε­χνο­λο­γί­ας, την παράλ­λη­λη διε­ξα­γω­γή κλι­νι­κών μελε­τών (φάσεις 1 και 2) και τον μεγά­λο αριθ­μό εθε­λο­ντών για τη διε­ξα­γω­γή μελε­τών φάσης 3.

Από τη σκο­πιά του σοσια­λι­σμού και της απε­λευ­θέ­ρω­σης των παρα­γω­γι­κών δυνά­με­ων απ’ τις καπι­τα­λι­στι­κές σχέ­σεις παρα­γω­γής, το ερώ­τη­μα δεν είναι αν παρά­χθη­κε γρή­γο­ρα το εμβό­λιο, αλλά για­τί δεν παρά­χθη­κε εμβό­λιο ένα­ντι των κορο­νοϊ­ών από την πρώ­τη φάση της εμφά­νι­σής τους (θυμί­ζου­με τον SARS το 2002 και τον MERS το 2012). Η βασι­κή έρευ­να είναι κατά κανό­να μη άμε­σα εφαρ­μό­σι­μη, γι’ αυτό στον καπι­τα­λι­σμό είναι κατα­δι­κα­σμέ­νη σε πενι­χρή χρη­μα­το­δό­τη­ση. Γι’ αυτόν τον λόγο το σύστη­μα «μπλο­κά­ρει» προ­σω­ρι­νά μπρο­στά σε έκτα­κτα φαι­νό­με­να. Το ίδιο το κυνή­γι του άμε­σου κέρ­δους φέρ­νει το σύστη­μα σε αντί­φα­ση, αφού ακό­μα και η μη άμε­σα εφαρ­μό­σι­μη έρευ­να θα γίνει με βεβαιό­τη­τα άμε­σα εφαρ­μό­σι­μη μετά από χρόνια.

Σε αυτό το πλαί­σιο, οι εμπο­ρι­κές συμ­φω­νί­ες και πατέ­ντες κρα­τών και πολυ­ε­θνι­κών εται­ρειών έγι­ναν εργα­λείο για να οξυν­θούν ενδοϊ­μπε­ρια­λι­στι­κές αντι­θέ­σεις, οι οποί­ες είχαν στό­χο όχι μόνο το κέρ­δος απ’ το εμβό­λιο αλλά και το ποια οικο­νο­μία «ξεκι­νά­ει» πρώτη.

Πριν από 170 και πριν από 20 χρόνια

Η συζή­τη­ση γύρω από την ασφά­λεια των εμβο­λί­ων και την προ­στα­σία που παρέ­χουν είναι πολύ παλιά, διε­θνής, και δεν δια­χω­ρί­ζε­ται από πλευ­ρές που αφο­ρούν το εποι­κο­δό­μη­μα και τις σχέ­σεις παρα­γω­γής σε κάθε φάση ανά­πτυ­ξης της κοι­νω­νί­ας και της επιστήμης.

Το 1853 ψηφί­στη­κε στη Μ. Βρε­τα­νία ο πρώ­τος νόμος που υπο­χρέ­ω­νε τους γονείς να εμβο­λιά­ζουν τα παι­διά κατά τους πρώ­τους τρεις μήνες της ζωής τους, ο οποί­ος ήταν άμε­σα συν­δε­δε­μέ­νος με το καθε­στώς της παι­δι­κής εργα­σί­ας. Νέος νόμος, το 1867, επέ­κτει­νε τον υπο­χρε­ω­τι­κό εμβο­λια­σμό στην ηλι­κία των 14 ετών. Τότε, αρκε­τοί ενα­ντιώ­θη­καν, ιδρύ­θη­κε η «Λίγκα, συμ­μα­χία για τον μη υπο­χρε­ω­τι­κό εμβο­λια­σμό», κυκλο­φό­ρη­σαν στη Μ. Βρε­τα­νία πολ­λά αντιεμ­βο­λια­στι­κά βιβλία και περιο­δι­κά με μνη­μειώ­δη σκί­τσα που παρου­σί­α­ζαν τα εμβό­λια ως τέρα­τα και φίδια που προ­σπα­θού­σαν να κατα­σπα­ρά­ξουν ανθρώπους.

Τα τελευ­ταία χρό­νια, το αντιεμ­βο­λια­στι­κό κίνη­μα «ανα­ζω­ο­γο­νή­θη­κε» λόγω της δημο­σί­ευ­σης σε ένα από τα εγκυ­ρό­τε­ρα ιατρι­κά περιο­δι­κά («The Lancet») του Andrew Wakefield, όπου μαζί με άλλους συγ­γρα­φείς υπο­στή­ρι­ξαν ότι βρή­καν στοι­χεία που συν­δέ­ουν το εμβό­λιο MMR με τον αυτι­σμό. Απο­δεί­χτη­κε πολ­λά χρό­νια αργό­τε­ρα ότι ο ίδιος ο Wakefield είχε παρα­ποι­ή­σει δεδο­μέ­να της έρευ­νας, είχε υπο­βά­λει αίτη­ση για δίπλω­μα ευρε­σι­τε­χνί­ας για άλλο εμβό­λιο ιλα­ράς το 1997 (και είχε οικο­νο­μι­κά «αντα­γω­νι­στι­κά» κίνη­τρα), ενώ είχε πλη­ρω­θεί από δικη­γό­ρους που επι­δί­ω­καν να ασκή­σουν αγω­γές ενα­ντί­ον παρα­σκευα­στών εμβο­λί­ων. Μόλις το 2010 το περιο­δι­κό απέ­συ­ρε τη μελέ­τη ως «εντε­λώς ψευ­δή» και το Γενι­κό Ιατρι­κό Συμ­βού­λιο της Βρε­τα­νί­ας απα­γό­ρευ­σε στον Wakefield να ασκεί Ιατρική.

Η «αμφισβήτηση» στην επιστήμη και τα ευρήματά της

Η άγνοια είναι εν μέρει αντι­κει­με­νι­κό φαι­νό­με­νο αφού χρειά­ζο­νται δεκα­ε­τί­ες ή και περισ­σό­τε­ρο για να γίνει κατά­κτη­ση όλης της ανθρω­πό­τη­τας μία απο­δε­δειγ­μέ­νη έρευ­να. Συμ­βο­λή στην άγνοια και τον ανορ­θο­λο­γι­σμό έχουν οι αλλε­πάλ­λη­λες μειώ­σεις των ωρών και το περιε­χό­με­νο διδα­σκα­λί­ας μαθη­μά­των φυσι­κών επι­στη­μών, αλλά και παρά­γο­ντες που σχε­τί­ζο­νται με την οικο­γέ­νεια, τα ήθη, τα έθι­μα, τον τρό­πο ζωής, τη θρη­σκεία. Για τους κομ­μου­νι­στές είναι καθα­ρό ότι για να εμπι­στευ­τεί κάποιος την επι­στή­μη πρέ­πει να την αμφι­σβη­τεί από τη σκο­πιά της προ­ό­δου και ταυ­τό­χρο­να να την υπε­ρα­σπί­ζε­ται ως προ­σπά­θεια του ανθρώ­που να βρει τις σχέ­σεις μέσα σε έναν άπει­ρο κόσμο που αλλά­ζει συνε­χώς. Το ταξι­κό ένστι­κτο που ανα­γνω­ρί­ζει πως το αστι­κό κρά­τος και η κυβέρ­νη­ση δεν έχουν στό­χο να προ­στα­τεύ­σουν τη ζωή του λαού είναι λει­ψό αν δεν συνα­ντη­θεί με τα επι­στη­μο­νι­κά δεδο­μέ­να. Δεν «πετάς το παι­δί με τ’ από­νε­ρα της γέν­νας». Στις μέρες μας, κάτω από την ανυ­παρ­ξία της εμβο­λια­στι­κής εκστρα­τεί­ας, αρκε­τοί δια­βά­ζουν αμφί­βο­λης ποιό­τη­τας «επι­στη­μο­νι­κές έρευ­νες» αγνο­ώ­ντας μία βασι­κή μεθο­δο­λο­γι­κή αρχή της έρευ­νας στις επι­στή­μες Υγεί­ας: Η Ιατρι­κή που ασκεί ο μεμο­νω­μέ­νος ιατρός προ­κύ­πτει από τις οδη­γί­ες και τα απο­τε­λέ­σμα­τα των μεγά­λων μελε­τών και μέσα σε αυστη­ρά προ­κα­θο­ρι­σμέ­να πλαί­σια γίνε­ται εξα­το­μί­κευ­ση της θερα­πεί­ας — παρέμ­βα­σης. Τα απο­τε­λέ­σμα­τα συνε­χώς εμπλου­τί­ζο­νται και ανα­λύ­ο­νται, διορ­θώ­νο­νται και αλλά­ζουν, κάνο­ντας ένα βήμα παρα­πά­νω από αυτό που είχα­με. Μία επι­στη­μο­νι­κή εργα­σία που αμφι­σβη­τεί κάτι που έχει απο­δει­χτεί, αν δεν αλλά­ζει τις πιθα­νό­τη­τες ή δεν επα­λη­θευ­τεί από άλλες εργα­σί­ες, αν αυτό που περι­γρά­φει δεν αναι­ρέ­σει το προη­γού­με­νο ή δεν γίνει σχε­τι­κά κυρί­αρ­χη, είναι χρή­σι­μη αλλά δεν αλλά­ζει τις κατευ­θυ­ντή­ριες γραμμές.

Παρό­λο τον σχε­τι­κι­σμό, από τη φύση της η έρευ­να στον βιοϊ­α­τρι­κό τομέα ως τμή­μα και συμπύ­κνω­ση φυσι­κών (αν λάβου­με υπό­ψη και την ψυχι­κή υγεία θα προ­σθέ­τα­με και κοι­νω­νι­κών) επι­στη­μών έχει κατά κανό­να αντι­κει­με­νι­κά ευρή­μα­τα. Η παρέμ­βα­ση στον προ­σα­να­το­λι­σμό και τη μεθο­δο­λο­γία της έρευ­νας των επι­στη­μών Υγεί­ας, η εργα­λειο­ποί­η­ση των απο­τε­λε­σμά­των της αλλά και αυτό καθαυ­τό το απο­τέ­λε­σμα, είναι σύν­θε­το φαι­νό­με­νο που έχει αντα­νά­κλα­ση στη ζωή της εργα­τι­κής τάξης και των λαϊ­κών στρωμάτων.

Ποιος καλλιεργεί τον ανορθολογισμό σήμερα;

Κάθε αστι­κό κρά­τος αντι­με­τώ­πι­σε την παν­δη­μία ξεκι­νώ­ντας από ένα εμπο­ρευ­μα­το­ποι­η­μέ­νο σύστη­μα Υγεί­ας που έχει αλλά­ξει δρα­μα­τι­κά προς το χει­ρό­τε­ρο τα τελευ­ταία 30 χρό­νια. Ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση κοι­νω­νι­κο­α­σφα­λι­στι­κών συστη­μά­των, ενί­σχυ­ση της εμπο­ρευ­μα­τι­κής λει­τουρ­γί­ας των δημό­σιων μονά­δων Υγεί­ας με επι­χει­ρη­μα­τι­κά κρι­τή­ρια, αύξη­ση των πλη­ρω­μών στην ιατρο­φαρ­μα­κευ­τι­κή περί­θαλ­ψη. Αλλες χώρες πήγαν σε αυστη­ρά λοκντά­ουν και άλλες σε ήπια μέτρα κοι­νω­νι­κής απο­στα­σιο­ποί­η­σης. Στη χώρα μας, η επι­λο­γή του επι­δη­μιο­λο­γι­κού μοντέ­λου που εφαρ­μό­στη­κε καθο­ρί­στη­κε από την ανά­πτυ­ξη κλά­δων της βιο­μη­χα­νί­ας, συνο­λι­κά της οικο­νο­μί­ας, με δεδο­μέ­νο το εμπο­ρευ­μα­το­ποι­η­μέ­νο και υπο­στε­λε­χω­μέ­νο κρα­τι­κό σύστη­μα Υγεί­ας, και τις πιθα­νές αντι­δρά­σεις του λαού. Ακο­λού­θη­σε η επι­στη­μο­νι­κή επί­φα­ση που δικαιο­λο­γού­σε τη μία ή την άλλη κυβερ­νη­τι­κή επι­λο­γή. Οι «σύμ­μα­χοι και προ­στά­τες» Τζόν­σον και Τραμπ έγι­ναν ξαφ­νι­κά «αιμο­στα­γείς και αδί­στα­κτοι» ηγέ­τες. Το «πρό­τυ­πο» σύστη­μα Υγεί­ας της Σου­η­δί­ας έγι­νε «παρά­δειγ­μα προς απο­φυ­γή». Σήμε­ρα είναι αδιαμ­φι­σβή­τη­το πως η σύγκρι­ση με άλλα μοντέ­λα δια­χεί­ρι­σης εντά­χθη­κε στην προ­σπά­θεια να ταχθεί η πλειο­ψη­φία του ελλη­νι­κού λαού με το σχέ­διο της αστι­κής τάξης και της κυβέρ­νη­σης. Απο­δεί­χθη­κε βέβαια ότι όποιο μοντέ­λο δια­χεί­ρι­σης και αν εφαρ­μό­στη­κε, όλα τα καπι­τα­λι­στι­κά κρά­τη άφη­σαν πίσω τους εκα­τόμ­βες νεκρών και δια­λυ­μέ­να συστή­μα­τα Υγεί­ας για­τί όλα τα μέτρα είχαν έναν κοι­νό παρο­νο­μα­στή: Ηταν ενταγ­μέ­να στη στρα­τη­γι­κή του «ελά­χι­στου κόστους» για το κρά­τος και τους επι­χει­ρη­μα­τί­ες, της επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τας, της εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­σης των παροχών.

Εργαλειοποίηση των επιστημονικών δεδομένων στην Ελλάδα

Τη δική της συμ­βο­λή, πέρα από τα κυβερ­νη­τι­κά πρω­τό­κολ­λα, είχε η …κυβερ­νη­τι­κή Ιατρι­κή. Ενα μήνα πριν την παν­δη­μία οι 70άρηδες ήταν ικα­νοί να δου­λεύ­ουν. Στην παν­δη­μία έγι­ναν ηλι­κιω­μέ­νοι και ευπα­θείς ομά­δες. Καμία επι­στη­μο­νι­κή εργα­σία δεν έλε­γε πως ο ιός δεν μετα­δί­δε­ται από τη μετα­φυ­σι­κή της «μετα­λα­βιάς».

Κυβερ­νη­τι­κά στε­λέ­χη και κυβερ­νη­τι­κοί επι­στή­μο­νες έλε­γαν ότι δεν χρειά­ζο­νται μάσκες όταν δεν είχα­με εγχώ­ρια παρα­γω­γή, όχι κάποια επι­στη­μο­νι­κή εργα­σία, αλλά όταν ανα­πτύ­χθη­κε εγχώ­ρια παρα­γω­γή χρειά­στη­καν. Κανέ­να επι­στη­μο­νι­κό δεδο­μέ­νο δεν υπα­γό­ρευε ότι ο υγειο­νο­μι­κός που νοσεί μπο­ρεί να γυρί­σει σε 7 μέρες στη δου­λειά ενώ ο χρό­νος επώ­α­σης του ιού είναι 14 — 21 μέρες. Ποια εργα­σία έλε­γε ότι δεν κολ­λά­ει ο ιός με τον συγ­χρω­τι­σμό και φτά­σα­με στο αίσχος των πρω­το­κόλ­λων του του­ρι­στι­κού κεφα­λαί­ου σε λεω­φο­ρεία, πλοία, αερο­πλά­να; Ποια παρά­ξε­να «μαθη­μα­τι­κά» δικαιο­λο­γούν ότι οι 25 μαθη­τές ανά τάξη είναι πιο ασφα­λείς από τους 15; Από πού δικαιο­λο­γεί­ται ότι «τα σχο­λεία δεν είναι εστί­ες υπερ­με­τά­δο­σης του ιού» (επί­ση­μη ανα­κοί­νω­ση του υπουρ­γεί­ου στις 2/11/2020, για να δικαιο­λο­γή­σει ότι δεν χρειά­ζο­νται τεστ, και αμέ­σως μετά τα σχο­λεία έκλει­σαν για 6 μήνες); Ποια υγειο­νο­μι­κή λογι­κή υπα­γό­ρευε τυφλά ορι­ζό­ντια λοκντά­ουν στον «ελεύ­θε­ρο χρό­νο» σε συν­δυα­σμό με κατα­στο­λή, όχι όμως μέτρα στις βασι­κές εστί­ες υπερ­με­τά­δο­σης, τους χώρους δου­λειάς; Ποια ιατρι­κή εργα­σία θεω­ρεί τη θλι­βε­ρή απο­λο­γη­τι­κή του 20% που πεθαί­νει εκτός ΜΕΘ φυσιο­λο­γι­κή, όπως μας ενη­μέ­ρω­νε μέλος της Επι­τρο­πής Ειδι­κών; Πότε οι περι­βό­η­τοι «ειδι­κοί» είπαν μία κου­βέ­ντα για επί­τα­ξη του ιδιω­τι­κού τομέα όταν η παν­δη­μία θέρι­ζε στη Βόρεια Ελλά­δα; Πώς δέχτη­καν να μην ψελ­λί­σουν λέξη για τη λοι­πή νοση­ρό­τη­τα, τα καρ­διαγ­γεια­κά νοσή­μα­τα, τον καρ­κί­νο; Και άλλα πολλά.

Να ποιοι ευθύ­νο­νται για την όποια αμφι­σβή­τη­ση των επι­στη­μο­νι­κών δεδο­μέ­νων, τον κλο­νι­σμό της εμπι­στο­σύ­νης του λαού μας στην επι­στή­μη. Οι καπι­τα­λι­στές, αλλά και οι επι­στή­μο­νες που την υπέ­τα­ξαν στις πολι­τι­κές των κυβερ­νή­σε­ων και στον καπιταλισμό.

Αλλο ανεμβολίαστοι, άλλο αντιεμβολιαστές

Η ταύ­τι­ση των ανεμ­βο­λί­α­στων με τους αντιεμ­βο­λια­στές είναι εκ του πονη­ρού. Οι ανεμ­βο­λί­α­στοι έχουν ερω­τή­μα­τα εξαι­τί­ας της ανύ­παρ­κτης εμβο­λια­στι­κής εκστρα­τεί­ας, των ανύ­παρ­κτων δομών φαρ­μα­κο­ε­πα­γρύ­πνη­σης. Αντί να πεί­σουν όποιον φοβά­ται για τις ανε­πι­θύ­μη­τες ενέρ­γειες του εμβο­λί­ου, εξη­γώ­ντας του και ανα­δει­κνύ­ο­ντας ότι θα έπρε­πε να φοβά­ται ακό­μη περισ­σό­τε­ρο για τις συγκρι­τι­κά συχνό­τε­ρες συνέ­πειες της νόσου, τον απει­λού­σαν, του κου­νού­σαν το δάχτυ­λο, τον βάφτι­ζαν αντιεμβολιαστή.

Τα ΜΜΕ βομ­βάρ­δι­ζαν με ειδή­σεις και πηχυαί­ους τίτλους όπως «Πέθα­νε ο πρώ­τος εμβο­λια­σμέ­νος», «Για­τί προ­κα­λεί εγκε­φα­λι­κές θρομ­βώ­σεις το εμβό­λιο», ενι­σχύ­ο­ντας τον φόβο και τον δισταγ­μό. Ξεχω­ρι­στή θέση έχουν οι παλι­νω­δί­ες και η έλλει­ψη επί­ση­μων κατευ­θυ­ντή­ριων οδη­γιών προς τους ιατρούς. Ολοι θυμό­μα­στε τις επί­ση­μες δηλώ­σεις μέλους της Επι­τρο­πής Ειδι­κών για περι­στα­τι­κά θρομ­βώ­σε­ων μετά από εμβο­λια­σμό με συγκε­κρι­μέ­νο εμβό­λιο, ενώ χαρα­κτη­ρι­στι­κό παρά­δειγ­μα απο­τε­λούν οι έγκυ­ες γυναί­κες, όπου τα ερω­τή­μα­τα περί απο­βο­λών ή βλα­βών του εμβρύ­ου έχουν απα­ντη­θεί επι­στη­μο­νι­κά, αλλά δεν έχουν «κοι­νω­νη­θεί» ούτε καν σε μεγά­λο τμή­μα γυναικολόγων.

Το εμβό­λιο αξιο­ποι­ή­θη­κε για να μετα­το­πι­στεί η συζή­τη­ση, να ενι­σχυ­θεί ο «κοι­νω­νι­κός αυτο­μα­τι­σμός», η διαί­ρε­ση των εργα­ζο­μέ­νων. Οι 5.000 υγειο­νο­μι­κοί που βρί­σκο­νται σε ανα­στο­λή άνευ απο­δο­χών θα ανα­πλη­ρω­θούν από συμ­βά­σεις με ιδιώ­τες και εργο­λά­βους. Το μέγε­θος της υπο­κρι­σί­ας της κυβέρ­νη­σης φαί­νε­ται καθη­με­ρι­νά. Τελευ­ταίο παρά­δειγ­μα απο­τε­λεί η 3η δόση στους υγειο­νο­μι­κούς. Πώς αιτιο­λο­γεί­ται η «σύστα­ση» για 3η δόση σε έναν υγειο­νο­μι­κό που δεν έχει πλέ­ον ανο­σία (αφού εμβο­λιά­στη­κε πλή­ρως πριν 8 μήνες) και ταυ­τό­χρο­να η από­λυ­ση ενός υγειο­νο­μι­κού που επί­σης δεν έχει ανο­σία αφού (κακώς) δεν εμβο­λιά­στη­κε; Πώς συμ­βάλ­λει στην ανα­γκαία επι­δη­μιο­λο­γι­κή επι­τή­ρη­ση και ιχνη­λά­τη­ση η δια­κο­πή των δωρε­άν τεστ για τους ανεμ­βο­λί­α­στους; Ολα απο­τε­λούν εκφρά­σεις της πολι­τι­κής της «ατο­μι­κής ευθύ­νης» και του περιο­ρι­σμού του κρά­τους σε «συμ­βου­λές» και «κατευ­θύν­σεις» που καλές είναι, όταν όμως συνο­δεύ­ο­νται από κρα­τι­κά μέτρα που να μπο­ρεί ο λαός να τα αξιοποιήσει.

Αντιεμβολιαστικό «κίνημα»: Ατομισμός, επιχειρηματικά και πολιτικά συμφέροντα

Οι από­ψεις που εκφρά­ζουν οργα­νω­μέ­νοι κύκλοι του αντιεμ­βο­λια­στι­κού κινή­μα­τος στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα υπη­ρε­τούν τη βασι­κή γραμ­μή της κυβέρ­νη­σης. Για παρά­δειγ­μα, κάποιος που ηθε­λη­μέ­να προ­πα­γαν­δί­ζει ότι δεν υπάρ­χει παν­δη­μία, υιο­θε­τεί την άπο­ψη ότι δεν υπάρ­χει λόγος να επι­τα­χθεί ο ιδιω­τι­κός τομέ­ας Υγεί­ας ή να υπάρ­χει έκτα­κτη ενί­σχυ­ση του δημό­σιου συστή­μα­τος Υγεί­ας. Αν κάποιος αρνεί­ται τη μάσκα ως μέτρο προ­στα­σί­ας, υιο­θε­τεί τα πρω­τό­κολ­λα — λάστι­χο της του­ρι­στι­κής περιόδου.

Κάποιος που προ­πα­γαν­δί­ζει ότι οι μεταλ­λά­ξεις απο­δει­κνύ­ουν την ανα­πο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τα του εμβο­λί­ου ουσια­στι­κά δίνει «σινιά­λο» να μην αξιο­ποι­η­θεί (αφού ακό­μα και με μειω­μέ­νη απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τα απο­τρέ­πε­ται σε υψη­λό βαθ­μό η βαριά νόση­ση) και αθω­ώ­νει τον σφο­δρό ενδοϊ­μπε­ρια­λι­στι­κό αντα­γω­νι­σμό, που έχει σαν απο­τέ­λε­σμα στις φτω­χό­τε­ρες χώρες του πλα­νή­τη να έχει εμβο­λια­στεί το 10% του πλη­θυ­σμού (όσο δεν προ­χω­ρά­ει ο εμβο­λια­σμός σε παγκό­σμιο επί­πε­δο, θα προ­κύ­πτουν νέες και πιθα­νόν μετα­δο­τι­κό­τε­ρες μεταλλάξεις).

Στε­ρού­νται σοβα­ρό­τη­τας και μεθο­δο­λο­γί­ας οι από­ψεις «δεν γίνο­μαι πει­ρα­μα­τό­ζωο για να πλου­τί­σουν οι πολυ­ε­θνι­κές», υπο­νο­ώ­ντας το εμβό­λιο. Αν ίσχυε αυτό, με δεδο­μέ­νο ότι οι ανεμ­βο­λί­α­στοι είναι στην πλειο­ψη­φία τους εργά­τες, άνερ­γοι και κάτοι­κοι φτω­χό­τε­ρων χωρών, τότε ο καπι­τα­λι­σμός θα είχε σχέ­διο εξα­φά­νι­σης της αστι­κής τάξης και των μεσαί­ων στρω­μά­των ή στην καλύ­τε­ρη όλης της ανθρω­πό­τη­τας, πράγ­μα άτο­πο. Αλλω­στε οι πολυ­ε­θνι­κές και ο ιδιω­τι­κός τομέ­ας θησαυ­ρί­ζουν και από δια­γνω­στι­κά τεστ, από τα φάρ­μα­κα (π.χ. μονο­κλω­νι­κά αντι­σώ­μα­τα) για την COVID-19 ή άλλες νόσους, και όχι μόνο από τα εμβόλια.

Οι από­ψεις του αντιεμ­βο­λια­στι­κού χώρου πρι­μο­δο­τού­νται από διά­φο­ρα πολι­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα. Πλή­θος είναι τα ρεπορ­τάζ για το «κόμ­μα των αντιεμ­βο­λια­στών». Ολα δεί­χνουν ότι θα αξιο­ποι­η­θούν ποι­κι­λο­τρό­πως. Για άλλη μια φορά, οι διά­φο­ρες εθνι­κι­στι­κές και φασι­στι­κές ομά­δες προ­σπα­θούν να ξεπλύ­νουν την εγκλη­μα­τι­κή τους φυσιο­γνω­μία. Αρνού­νται το «μπό­λι» του εμβο­λια­σμού και μπο­λιά­ζουν με επι­χει­ρή­μα­τα την πολι­τι­κή της κυβέρ­νη­σης. Από κοντά σιγο­ντά­ρουν τμή­μα­τα του ΣΥΡΙΖΑ έως αναρ­χο­αυ­τό­νο­μες ομά­δες. Κοι­νή συνι­στα­μέ­νη τους ο ατο­μι­κός δικαιω­μα­τι­σμός, η γνω­στή ακραία ατο­μι­στι­κή θεω­ρία της ελευ­θε­ρί­ας αυτο­διά­θε­σης του σώματος.

Η έννοια της ελευ­θε­ρί­ας σημαί­νει πολ­λά όταν ως περιε­χό­με­νο και μέτρο σύγκρι­σης έχει τη δυνα­τό­τη­τα των οικο­γε­νειών να ικα­νο­ποιούν όλα όσα σχε­τί­ζο­νται με την υγεία τους, με πλή­ρη ευθύ­νη (δομές, χρη­μα­το­δό­τη­ση, παρο­χές) από το κρά­τος. Σήμε­ρα αυτή η ελευ­θε­ρία είναι όλο και περισ­σό­τε­ρο «κου­τσου­ρε­μέ­νη» για όλο τον λαό, είτε εμβο­λιά­ζε­ται είτε όχι. Η δεύ­τε­ρη περί­πτω­ση — λόγω του «προ­σω­πι­κού» φορ­τί­ου που έχει — είναι βολι­κή, για­τί συγκα­λύ­πτει την ευθύ­νη του κρά­τους, των αντι­λαϊ­κών πολι­τι­κών της εκά­στο­τε κυβέρνησης.

Τα εμβό­λια συμ­βάλ­λουν ταυ­τό­χρο­να στην ατο­μι­κή και συλ­λο­γι­κή προ­στα­σία. Προ­κύ­πτει το ερώ­τη­μα: Μπο­ρεί η ατο­μι­κή επι­λο­γή στο ζήτη­μα του εμβο­λια­σμού να μην παίρ­νει υπό­ψη τι είναι ωφέ­λι­μο για την κοι­νω­νία, επο­μέ­νως και για το κάθε άτο­μο ξεχω­ρι­στά; Μπο­ρεί ένα άτο­μο που ζει εντός του κοι­νω­νι­κού συνό­λου να απο­θε­ώ­νει το κρι­τή­ριο του ατο­μι­σμού με επι­λο­γές που μπο­ρεί να έχουν αρνη­τι­κές επι­πτώ­σεις στην υγεία του κοι­νω­νι­κού συνό­λου; Μήτρα και τρο­φο­δό­της των αντι­λή­ψε­ων που απο­θε­ώ­νουν τον ατο­μι­σμό είναι το ίδιο το κοι­νω­νι­κο­οι­κο­νο­μι­κό σύστη­μα που σκο­πός της λει­τουρ­γί­ας του είναι το ατο­μι­κό όφε­λος, ο πλου­τι­σμός των λίγων σε βάρος των πολ­λών. Τα επι­χει­ρη­μα­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα φαρ­μα­κευ­τι­κών πολυ­ε­θνι­κών έχουν τον δικό τους ρόλο. Σπέρ­νουν αμφι­βο­λί­ες, φέρ­νουν σε αντι­πα­ρά­θε­ση τα εμβό­λια (στοι­χείο της πρό­λη­ψης) με τα φάρ­μα­κα (στοι­χείο της θεραπείας).

Οι θέσεις του ΚΚΕ να προβληματίσουν τον λαό

Η προ­στα­σία της υγεί­ας της εργα­τι­κής τάξης είναι μέτω­πο πάλης δεμέ­νο με τη φυσιο­γνω­μία του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος. Ισως το πρώ­το έργο για την υγεία της εργα­τι­κής τάξης είναι το έργο του Ενγκελς «Η κατά­στα­ση της εργα­τι­κής τάξης στην Αγγλία», γραμ­μέ­νο το 1844. Η υγεία ποτέ δεν ήταν εθνι­κό, αλλά ταξι­κό ζήτη­μα. Στον καπι­τα­λι­σμό η εργα­τι­κή δύνα­μη είναι εμπό­ρευ­μα. Το σύστη­μα Υγεί­ας ως σύνο­λο υπο­δο­μών και υπη­ρε­σιών περιο­ρί­ζε­ται στο ελά­χι­στο για την ανα­πα­ρα­γω­γή του βασι­κού εμπο­ρεύ­μα­τος, της εργα­τι­κής δύνα­μης. Οι υπό­λοι­πες υπη­ρε­σί­ες απο­τε­λούν «κόστος».

Για το ΚΚΕ το εμβό­λιο είναι ανα­ντι­κα­τά­στα­το όπλο για την αντι­με­τώ­πι­ση της παν­δη­μί­ας, αλλά δεν μπο­ρεί να υπο­κα­τα­στή­σει την πρό­λη­ψη, τα φάρ­μα­κα, την επι­δη­μιο­λο­γι­κή επι­τή­ρη­ση και ιχνη­λά­τη­ση, την ανά­γκη για σύγ­χρο­να δημό­σια νοσο­κο­μεία και Πρω­το­βάθ­μια Φρο­ντί­δα Υγεί­ας πλή­ρως ανα­πτυγ­μέ­να, στε­λε­χω­μέ­να και εξο­πλι­σμέ­να να αντι­με­τω­πί­ζουν το σύνο­λο των ανα­γκών έγκαι­ρα, απο­τε­λε­σμα­τι­κά και δωρε­άν. Για τα αστι­κά κόμ­μα­τα και τον καπι­τα­λι­σμό η ενί­σχυ­ση του δημό­σιου συστή­μα­τος Υγεί­ας είναι βάρος για την κερ­δο­φο­ρία των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων και τους κρα­τι­κούς προ­ϋ­πο­λο­γι­σμούς, γι’ αυτό προ­βάλ­λουν το εμβό­λιο ως πανά­κεια. Είναι το μέσο για να μην ξανα­κλεί­σει καμία δρα­στη­ριό­τη­τα της καπι­τα­λι­στι­κής οικονομίας.

Ο λαός πρέ­πει να προ­βλη­μα­τι­στεί. Αν υπήρ­χε κέντρο ελέγ­χου και φαρ­μα­κο­ε­πα­γρύ­πνη­σης με στα­θε­ρή παρα­κο­λού­θη­ση των εμβο­λια­σμέ­νων, έγκαι­ρη παρέμ­βα­ση σε τυχόν παρε­νέρ­γειες και επι­στη­μο­νι­κή κατα­γρα­φή των άμε­σων αλλά και μακρο­πρό­θε­σμων απο­τε­λε­σμά­των του εμβο­λια­σμού, θα ήταν χει­ρό­τε­ρα τα πράγ­μα­τα; Αξί­ζει ή όχι να διεκ­δι­κή­σου­με καθο­λι­κό πρό­γραμ­μα δημό­σιου δωρε­άν εμβο­λια­σμού με όλα τα απο­τε­λε­σμα­τι­κά και ασφα­λή εμβό­λια, με επί­κε­ντρο την Πρω­το­βάθ­μια Φρο­ντί­δα Υγεί­ας; Να διε­νερ­γεί­ται ο εμβο­λια­σμός με το κατάλ­λη­λο εμβό­λιο στη βάση ιατρι­κών ενδεί­ξε­ων, αξιο­ποιώ­ντας τα ολο­έ­να και εμπλου­τι­ζό­με­να επι­στη­μο­νι­κά δεδο­μέ­να; Είναι πολυ­τέ­λεια να υπάρ­χει δωρε­άν, πλή­ρης προ­λη­πτι­κός ιατρι­κός έλεγ­χος για την ανί­χνευ­ση των περι­πτώ­σε­ων που έχουν αντέν­δει­ξη για τον εμβο­λια­σμό (εξέ­τα­ση για τα συγκε­κρι­μέ­να αλλερ­γιο­γό­να: PEG και πολυ­σορ­βι­κό, εξε­τά­σεις για αντι­φω­σφο­λι­πι­δαι­μι­κό κ.λπ.) και κατο­χύ­ρω­ση, για όσους πρέ­πει να εξαι­ρε­θούν, ότι δεν θα υφί­στα­νται καμία συνέ­πεια ή διά­κρι­ση; Ποιος έχει να χάσει από την πλή­ρη καθη­με­ρι­νή ενη­μέ­ρω­ση για όλα τα δεδο­μέ­να που προ­κύ­πτουν από την πορεία των εμβο­λια­σμών; Τι έχει κάνει η κυβέρ­νη­ση για την οργά­νω­ση σοβα­ρής εμβο­λια­στι­κής εκστρα­τεί­ας με εξα­ντλη­τι­κή ενη­μέ­ρω­ση και απα­ντή­σεις στα υπαρ­κτά ερω­τή­μα­τα; Αν υλο­ποιού­νταν οι ρεα­λι­στι­κές και ανα­γκαί­ες προ­τά­σεις του ΚΚΕ, θα έβρι­σκαν «πόρ­τες και παρά­θυ­ρα ανοι­χτά» για να επι­δρούν οι σκο­τα­δι­στι­κές αντι­λή­ψεις των αντιεμ­βο­λια­στών σε τμή­μα του πλη­θυ­σμού; Αυτά δεν τα παρα­πέ­μπου­με στο μέλ­λον. Τώρα τα προ­ω­θού­με με όρους πάλης για τη διεκ­δί­κη­ση — από­σπα­ση λύσεων.

Για το ΚΚΕ η Υγεία αφο­ρά το σύνο­λο των παρα­γό­ντων που επι­δρούν στη ζωή ενός ανθρώ­που, όχι μόνο την απου­σία ασθέ­νειας ή ανα­πη­ρί­ας. Αυτή η πολι­τι­κή μπο­ρεί να ασκη­θεί από ένα κρά­τος και μία εξου­σία, τη σοσια­λι­στι­κή, με γνώ­μο­να τις λαϊ­κές ανά­γκες. Αυτή η εξου­σία μπο­ρεί να συγκρου­στεί στο επί­πε­δο της ιδε­ο­λο­γί­ας και να κυριαρ­χή­σουν τα επι­στη­μο­νι­κά δεδο­μέ­να, ως απο­τύ­πω­ση της αντι­κει­με­νι­κής πραγ­μα­τι­κό­τη­τας, και έχει ακλό­νη­τη πίστη ότι μπο­ρούν να πείσουν.