Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

ΚΚΕ: Η σουηδική Προεδρία διευρύνει και επιταχύνει την αντιλαϊκή στρατηγική ΕΕ και κυβερνήσεων

Παρέμ­βα­ση στη συζή­τη­ση για την «παρου­σί­α­ση του προ­γράμ­μα­τος δρα­στη­ριο­τή­των της σου­η­δι­κής Προ­ε­δρί­ας» πραγ­μα­το­ποί­η­σε η Ευρω­κοι­νο­βου­λευ­τι­κή Ομά­δα του ΚΚΕ στην Ολο­μέ­λεια του Ευρω­κοι­νο­βου­λί­ου στο Στρασβούργο.

Στην ομι­λία του ο ευρω­βου­λευ­τής του ΚΚΕ Λευ­τέ­ρης Νικο­λά­ου-Αλα­βά­νος τόνι­σε, σύμ­φω­να με σχε­τι­κή ενη­μέ­ρω­ση, τα εξής:

«Στην ατζέ­ντα της σου­η­δι­κής Προ­ε­δρί­ας διευ­ρύ­νε­ται κι επι­τα­χύ­νε­ται η αντι­λαϊ­κή στρα­τη­γι­κή της ΕΕ και των κυβερ­νή­σε­ών της που ταλα­νί­ζει τους λαούς, οι οποί­οι ανα­γνω­ρί­ζουν τον ένο­χο όπως κατα­γρά­φε­ται στην πολύ χαμη­λή απο­δο­χή της ΕΕ.

Απο­τε­λεί προ­τε­ραιό­τη­τα η κλι­μά­κω­ση του ιμπε­ρια­λι­στι­κού πολέ­μου στην Ουκρα­νία, μετα­ξύ ΕΕ-ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και Ρωσί­ας, και με έντα­ξη Σου­η­δί­ας, Φιν­λαν­δί­ας στο ΝΑΤΟ. Στό­χος η ΕΕ να παρεμ­βαί­νει όπου γης, υλο­ποιώ­ντας τις επι­τα­γές της πολε­μο­κά­πη­λης ΚΕΠΠΑ/ΚΠΑΑ, της «Στρα­τη­γι­κής Πυξί­δας», της «Παγκό­σμιας Στρα­τη­γι­κής», παίρ­νο­ντας παράλ­λη­λα πρό­σθε­τα μέτρα για τη συνέ­χεια της πολι­τι­κής κατα­στο­λής της ΕΕ σε βάρος των μεταναστών».

«Η Σου­η­δία, πρω­το­πό­ρος στην υλο­ποί­η­ση της «πρά­σι­νης στρα­τη­γι­κής» της ΕΕ, με ΑΠΕ, πυρη­νι­κή ενέρ­γεια κι απε­ξάρ­τη­ση από τη Ρωσία, προ­α­νήγ­γει­λε πρό­σφα­τα δια­κο­πές ρεύ­μα­τος για το λαό. Απο­δει­κνύ­ε­ται ότι οι λαοί θα πλη­ρώ­νουν βαρύ τίμη­μα για την εγγυ­η­μέ­νη κερ­δο­φο­ρία των ομί­λων» πρό­σθε­σε ο Λ. Νικο­λά­ου-Αλα­βά­νος και τόνι­σε καταλήγοντας:

«Στα πιε­στι­κά προ­βλή­μα­τα των εργα­ζο­μέ­νων — ακρί­βεια, πλη­θω­ρι­σμός, μεί­ω­ση εισο­δή­μα­τος — λύση δεν μπο­ρεί να δώσει η ΕΕ των μονο­πω­λί­ων. Μόνο ο λαός μπο­ρεί να σώσει το λαό, όταν συνει­δη­το­ποι­ή­σει την δύνα­μή του, διεκ­δι­κώ­ντας τις σύγ­χρο­νες ανά­γκες του, βαδί­ζο­ντας στο δρό­μο της ανατροπής».

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο