Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

ΚΚΕ-ΚΟΑ: Κυκλοφόρησε το Λεύκωμα για την Απελευθέρωση της Αθήνας και το Δεκέμβρη του 1944

Ανά­με­σα στις πρω­το­βου­λί­ες τιμής και μνή­μης της Κομ­μα­τι­κής Οργά­νω­σης Αττι­κής του ΚΚΕ, για την ανά­δει­ξη της 75ης επε­τεί­ου Απε­λευ­θέ­ρω­σης της Αθή­νας και της ταξι­κής σύγκρου­ση του Δεκέμ­βρη του ’44 και των ιστο­ρι­κών τους διδαγ­μά­των  είναι και η έκδο­ση λευ­κώ­μα­τος   με τίτλο «1944. Η Απε­λευ­θέ­ρω­ση της Αθή­νας και η ταξι­κή σύγκρου­ση του Δεκέμ­βρη. Ντο­κου­μέ­ντα και διδάγ­μα­τα» (εκδό­της |> ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ, 222 σελί­δες Α4 [30x21])

Σύγχρονη_Εποχή Λεύ­κω­μα ΚΟΑ — Δεκ 44

Το εξώ­φυλ­λο του λευκώματος

Για τους αγω­νι­στές του ΚΚΕ και του λαού μας, προ­ϊ­όν μιας πολύ­μη­νης, συλ­λο­γι­κής και πολυ­ε­πί­πε­δης προ­σπά­θειας μελών και φίλων του Κόμ­μα­τος και της ΚΝΕ, με καθο­ρι­στι­κή τη συμ­βο­λή του Τμή­μα­τος Ιστο­ρί­ας και Αρχεί­ου του ΚΚΕ. Για πρώ­τη φορά έρχο­νται στο φως ντο­κου­μέ­ντα της περιό­δου στην οποία ανα­φέ­ρε­ται.Περιε­χό­με­να

ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Μέρες Κατο­χής στην Αθήνα
Η «Παλιά ΚΕ» και η «ΠΔ». Η ανα­συ­γκρό­τη­ση του ΚΚΕ
Παρά­νο­μες εφη­με­ρί­δες της ΚΟΑ και των Οργα­νώ­σε­ών της
Εθνι­κή Αλλη­λεγ­γύη. Η μάνα του αγώνα!
Η ίδρυ­ση του Εργα­τι­κού ΕΑΜ
Η ίδρυ­ση του Εθνι­κού Απε­λευ­θε­ρω­τι­κού Μετώπου
Αγώ­νες της εργα­τι­κής τάξης της Αθή­νας κατά την Κατοχή
Οι κορυ­φαί­ες κινη­το­ποι­ή­σεις την περί­ο­δο της Κατοχής
Η οργά­νω­ση του ένο­πλου αγώνα
«Μπρος εβά­δι­ζε ο ΕΛΑΣ και πίσω ακο­λου­θού­σε η Ελλάδα»
«Να εξο­πλι­στεί ο ΕΛΑΣ»
Η Οργά­νω­ση Προ­στα­σί­ας Λαϊ­κών Αγω­νι­στών (ΟΠΛΑ)
Η ΟΚΝΕ μπρο­στά στους αγώ­νες της νεολαίας
ΕΠΟΝ, η υπο­γρα­φή της ελλη­νι­κής νεο­λαί­ας στους αγώ­νες του λαού
Κρα­τι­κοί μηχα­νι­σμοί και δωσι­λο­γι­κές οργανώσεις
Αστι­κές πολι­τι­κές και στρα­τιω­τι­κές οργανώσεις
Τα Τάγ­μα­τα Ασφα­λεί­ας και οι άλλοι δωσι­λο­γι­κοί μηχανισμοί
Ο ρόλος των Βρετανών
Ο ρόλος των καπι­τα­λι­στών και η «Οικο­νο­μι­κή Επιτροπή»
Οι Συμ­φω­νί­ες του Λιβά­νου και της Καζέρτα
Τα Μπλόκα
Ο ΕΛΑΣ δίνει μάχη για να σώσει τις υποδομές
Μέρες Απελευθέρωσης
Η Αθή­να ελεύθερη
Συν­θή­κες επα­να­στα­τι­κής κατάστασης
Το κύρος και η επιρ­ροή του ΚΚΕ αυξά­νο­νται σταθερά
Η προ­ε­τοι­μα­σία των αστι­κών δυνάμεων
Η ουτο­πία της «εθνι­κής ενότητας»
Το ΚΚΕ γιορ­τά­ζει τα 26 χρό­νια του
Το Εργα­τι­κό ΕΑΜ και η ΓΣΕΕ από τον Οκτώ­βρη στο Δεκέμβρη
Οι συν­θή­κες ζωής της εργα­τι­κής τάξης σε Αθή­να και Πειραιά
Πριν το ξέσπα­σμα της ένο­πλης σύγκρουσης
Νέα στρα­τιω­τι­κή ενί­σχυ­ση των αστι­κών δυνάμεων
Το αστι­κό στρα­τό­πε­δο κλι­μα­κώ­νει την επίθεση
Η ταξι­κή σύγκρου­ση του Δεκέμβρη
Ο στρα­τιω­τι­κός συσχε­τι­σμός δυνάμεων
Τα νοσο­κο­μεία του Δεκέμβρη
Εκτί­μη­ση για το Δεκέμβρη
Οι γυναί­κες το Δεκέμ­βρη του 1944
Η ΕΠΟΝ το Δεκέμ­βρη του 1944
Η προ­πα­γάν­δα και η διαφώτιση
Οι καλ­λι­τέ­χνες στην πρώ­τη γραμμή
Η συμ­βο­λή των εικαστικών
Οι εικα­στι­κοί στη μάχη του Δεκέμβρη
Η συμ­βο­λή των ηθοποιών
Η συμ­βο­λή των λογοτεχνών
Ο Δεκέμ­βρης του 1944 στην υπό­λοι­πη Ελλάδα
Μέρες ανακωχής
Η Συμ­φω­νία της Βάρκιζας
Μετά από τη Βάρκιζα
Το εργα­τι­κό συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­μα μετά από το Δεκέμβρη
«Το ελλη­νι­κό Κατίν»
Νέοι αγώ­νες για την επι­βί­ω­ση του λαού. Η ίδρυ­ση του ΕΡΓΑΣ
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
ΑΡΧΕΙΑ ΚΑΙ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΕΣ
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Λεύκωμα ΚΟΑ Δεκ 44 ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Με συγκί­νη­ση και περη­φά­νια παρου­σιά­ζου­με το Λεύ­κω­μα της Κομ­μα­τι­κής Οργά­νωσης Αττι­κής με θέμα την επέ­τειο των 75 χρό­νων από την Απε­λευ­θέ­ρω­ση της Αθή­νας και τη σύγκρου­ση του Δεκέμ­βρη του 1944.

Είναι μια έκδο­ση τιμής και μνή­μης στους αγω­νι­στές του ΚΚΕ και του λαού μας, αλλά και εξα­γω­γής διδαγ­μά­των. Απο­τε­λεί προ­ϊ­όν μιας πολύ­μη­νης, συλ­λο­γι­κής και πολυ­ε­πί-πεδης προ­σπά­θειας μελών του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, καθώς και φίλων του Κόμ­μα­τος. Για πρώ­τη φορά δε, έρχο­νται στο φως ντο­κου­μέ­ντα της περιό­δου στην οποία αναφέρεται.

Για την έκδο­ση του, σημα­ντι­κή ήταν η συμ­βο­λή του Αρχεί­ου της ΚΕ του ΚΚΕ.

Με την έκδοση αυτή δίνουμε συνέχεια στην πολύμορφη δραστηριότητα που ανα­πτύχθηκε στην Αττική όλη την προηγούμενη 5ετία και αφορούσε τη συμπλήρωση 100 χρόνων από την ίδρυση του ΚΚΕ. Θέλουμε ταυτόχρονα να δώσουμε ώθηση στη μελέ­τη της ιστορίας που συλλογικά έχει επεξεργαστεί το Κόμμα μας, με τη νέα έκδοση του τετράτομου Δοκιμίου Ιστορίας που αφορά την περίοδο 1918–1949.

Μελετάμε επιστημονικά την ιστορία του Κόμματος και του εργατικού-λαϊκού κινή­ματος, κόντρα στη λαθολογία και το μηδενισμό, όχι με όρους ιστοριολογίας, αλλά για να βγάλουμε χρήσιμα συμπεράσματα, εφόδιο για την ταξική πάλη σήμερα.

Το ΚΚΕ πρω­το­στά­τη­σε στον ένο­πλο απε­λευ­θε­ρω­τι­κό αγώ­να ενά­ντια στην τρι­πλή κατο­χή, αν και βαριά πλη­γω­μέ­νο από τις διώ­ξεις της μετα­ξι­κής δικτα­το­ρί­ας, με το ΓΓτης Κεντρι­κής Επι­τρο­πής Νίκο Ζαχα­ριά­δη κι εκα­το­ντά­δες στε­λέ­χη του παρα­δο­μέ­να από την αστι­κή τάξη στις δυνά­μεις κατοχής.Ήταν ο εμπνευ­στής και αιμο­δό­της του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ, του ΕΛΑΝ, της Εθνι­κής Αλλη­λεγ­γύ­ης, της Επι­με­λη­τεί­ας του Αντάρ­τη και της ΟΠΛΑ. Της ίδρυ­σης του ΕΑΜ είχε προη­γη­θεί η ίδρυ­ση του Εργα­τι­κού ΕΑΜ.

Στο μαζι­κό λαϊ­κό ηρω­ι­σμό της περιό­δου την πρώ­τη θέση κατεί­χε η οργα­νω­μέ­νη δύ­ναμη του Κόμ­μα­τος Νέου Τύπου, του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος. Χιλιά­δες κομ­μου­νι­στές και ΕΑΜί­τες έδω­σαν τη ζωή τους στις μάχες και στα κολα­στή­ρια των ναζι­στών κατακτητών.

Η πάλη του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ έσω­σε την εργα­τι­κή τάξη και τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα από την πεί­να, δημιούρ­γη­σε φύτρα λαϊ­κής εξου­σί­ας, απε­λευ­θέ­ρω­σε τη χώρα από τη ναζι­στι­κή κατο­χή και απέ­δει­ξε ότι, όταν ο λαός θέλει, μπο­ρεί.

Στις γει­το­νιές της Αθή­νας και του Πει­ραιά, στην Αττι­κή, γρά­φτη­καν σημα­ντι­κές στιγ­μές της πάλης του λαού μας. Κάθε συνοι­κία γεμά­τη απο­τυ­πώ­μα­τα και μνή­μες από ηρω­ικές στιγ­μές και θυσί­ες. Και­σα­ρια­νή, Χαϊ­δά­ρι, Κοκ­κι­νιά, Ν. Ιωνία, Περι­στέ­ρι, Ανα­το­λι­κές Συνοι­κί­ες. Κορυ­φαί­ες στιγ­μές, η μεγά­λη δια­δή­λω­ση το Μάρ­τη του 1943, που ακύ­ρω­σε τα σχέ­δια των κατα­κτη­τών και των ντό­πιων συνερ­γα­τών τους για επι­στρά­τευ­ση χιλιά­δων Ελλή­νων εργα­τών στα ναζι­στι­κά κάτερ­γα, καθώς και η δια­δή­λω­ση στις 22 Ιού­λη 1943, που ματαί­ω­σε το γερ­μα­νο­βουλ­γα­ρι­κό σχέ­διο επέ­κτα­σης της βουλ­γα­ρι­κής κα­τοχής στη Μακεδονία.

Αποτυπώνεται και στην Αττική η σημασία της πάλης της εργατικής τάξης.

Κάποιοι σήμε­ρα ανα­δει­κνύ­ουν απο­σπα­σμα­τι­κά και απο­στε­ω­μέ­να πλευ­ρές από τη συγκρό­τηση και δρά­ση του ΕΑΜ, απο­σιω­πώ­ντας το γεγο­νός ότι ψυχή και ραχο­κο­κα­λιά του ήταν το ΚΚΕ, παρα­γνω­ρί­ζο­ντας ότι πλα­τιά εργα­τι­κά στρώ­μα­τα στή­ρι­ξαν την πάλη του, προ­σπερ­νώ­ντας επί­σης το γεγο­νός ότι το ΕΑΜ δεν ήταν απο­κλει­στι­κά και κυρί­ως μια συμ­μα­χία κομ­μά­των. Είχε κορ­μό του την εργα­τι­κή τάξη, γεγο­νός που εκφρά­στη­κε και από την ίδρυ­ση του Εργα­τι­κού ΕΑΜ, προ­κει­μέ­νου να γίνει δυνα­τή και η συμ­μα­χία της με τα φτω­χά λαϊ­κά στρώ­μα­τα της πόλης και της αγροτιάς.

Κρί­σι­μο ζήτη­μα της περιό­δου είναι το γεγο­νός ότι κατά τη διάρ­κεια του Β’ Παγκόσμι­ου Πολέ­μου το Διε­θνές Κομ­μου­νι­στι­κό Κίνη­μα ‑και το ΚΚΕ ως μέλος του- δεν μπό­ρε­σε να δια­μορ­φώ­σει επα­να­στα­τι­κή στρα­τη­γι­κή για την κατά­κτη­ση της εργα­τι­κής εξου­σί­ας, σε συν­δυα­σμό με την παρέκ­κλι­ση στην εκτί­μη­ση για το χαρα­κτή­ρα του πολέ­μου ως αντι­φα­σι­στι­κού-πατριω­τι­κού μετά από το 1941, και όχι ως ιμπε­ρια­λι­στι­κού, με το ιδιαί­τερο στοι­χείο της επί­θε­σης στη ΣοβιετικήΈνωση.

Η είσοδος στον πόλεμο μιας σοσιαλιστικής χώρας όπως η Σοβιετική Ένωση δεν μπορούσε ν’ αλλάξει το χαρακτήρα του πολέμου για τα καπιταλιστικά κράτη, που συμ­μάχησαν από ανάγκη με την ΕΣΣΔ.

Το Κόμ­μα μας, επη­ρε­α­σμέ­νο από τις επε­ξερ­γα­σί­ες του Διε­θνούς Κομ­μου­νι­στι­κού Κινή­μα­τος, δεν αντι­με­τώ­πι­σε τον απε­λευ­θε­ρω­τι­κό αγώ­να ως κρί­κο για την κατά­κτη­ση της εργα­τι­κής εξου­σί­ας, αλλά, με βάση τη στρα­τη­γι­κή του 7ου Συνε­δρί­ου της Κομ­μουνιστικής Διε­θνούς για επι­δί­ω­ξη συγκρό­τη­σης αντι­φα­σι­στι­κών μετώ­πων, ως μορ­φή περά­σμα­τος στο σοσια­λι­σμό, αυτο­νό­μη­σε την πάλη ενά­ντια στον κατα­κτη­τή από την πάλη για την ανα­τρο­πή της αστι­κής εξου­σί­ας. Το Κόμ­μα κινή­θη­κε στη γραμ­μή της αντι­φα­σι­στι­κής πάλης με στό­χο το όρα­μα της «λαο­κρα­τί­ας», δηλα­δή ενός ενδιάμε­σου στα­δί­ου πριν το σοσιαλισμό.

Η προ­βλη­μα­τι­κή στρα­τη­γι­κή είχε ως απο­τέ­λε­σμα την έντα­ξη του ΕΛΑΣ στο Στρα­τη­γείο της Μέσης Ανα­το­λής το 1943. Κυρί­ως όμως εκδηλώ­θηκε την άνοι­ξη του 1944, όταν αντι­προ­σω­πί­ες του ΚΚΕ, της Κυβέρ­νη­σης του Βου­νού (ΠΕΕΑ), του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ πήραν μέρος στη σύσκε­ψη του Λιβά­νου μαζί με όλους τους αστούς πολι­τι­κούς που είχαν εγκα­τα­λεί­ψει το λαό στην Κατο­χή και από το Κάι­ρο και το Λον­δί­νο σχε­δί­α­ζαν την υπο­νο­μευ­τι­κή τους δρά­ση ενά­ντια στο ΚΚΕ και στο ΕΑΜ μαζί με τους Εγγλέ­ζους. Από τη Συμ­φω­νία του Λιβά­νου προ­έ­κυ­ψε η λεγό­με­νη Κυβέρ­νηση Εθνι­κής Ενό­τη­τας με πρω­θυ­πουρ­γό τον Γ. Παπαν­δρέ­ου, στην οποία συμ­με­τεί­χε το Κόμ­μα μας για 3 μήνες. Από­το­κο του Λιβά­νου ήταν η Συμ­φω­νία της Καζέρ­τα, με την οποία ο ΕΛΑΣ υπή­χθη στη διοί­κη­ση του Βρε­τα­νού στρα­τη­γού Σκό­μπι. Στο μετα­ξύ είχε εγκα­τα­λει­φθεί το σχέ­διο για την κατά­λη­ψη της Αθή­νας από τον ΕΛΑΣ.

Μετά από την άρνη­ση των Βρε­τα­νών και του Παπαν­δρέ­ου να δια­λυ­θούν όχι μόνο ο ΕΛΑΣ και η Εθνι­κή Πολι­το­φυ­λα­κή, αλλά και η Ορει­νή Ταξιαρ­χία και ο Ιερός Λόχος όπως είχε συμ­φω­νη­θεί, οι ΕΑΜί­τες υπουρ­γοί παραι­τή­θη­καν και το ΕΑΜ κάλε­σε σε παλ­λαϊ­κό συλ­λα­λη­τή­ριο στο Σύνταγ­μα, που αιμα­το­κύ­λι­σαν οι αστι­κές δυνά­μεις. Άρχι­σε η κρί­σι­μη ταξι­κή σύγκρου­ση του Δεκέμ­βρη του 1944.

Λεύκωμα ΚΟΑ Δεκέμρη 44 Η ουτοπία της Εθνικής Ενότητας

Η λαϊ­κή πάλη το Δεκέμ­βρη υπήρ­ξε φαι­νό­με­νο μονα­δι­κό σε όλη την καπι­τα­λι­στι­κή Ευρώ­πη μετά από το Β’ Παγκό­σμιο Πόλε­μο. Η αντί­θε­ση κεφα­λαί­ου-εργα­σί­ας, που εξ αντι­κει­μέ­νου δια­περ­νού­σε την ελλη­νι­κή κοι­νω­νία και τα προη­γού­με­να χρό­νια, το Δε­κέμβρη πρό­βα­λε με μεγα­λύ­τε­ρη οξύ­τη­τα, καθώς είχε φύγει από τη μέση ο παρά­γο­ντας της ξένης κατοχής.

Στις μάχες των 33 ημε­ρών πρω­ταρ­χι­κά ανα­δεί­χτη­καν η μαζι­κή λαϊ­κή οργά­νω­ση και αυτε­νέρ­γεια, η συλ­λο­γι­κό­τη­τα, η αλλη­λεγ­γύη και η πολι­τι­κή επα­γρύ­πνη­ση, μαζί με την αυτο­θυ­σία, σ’ έναν αγώ­να που δόθη­κε με πρω­τα­γω­νι­στή την εργα­τι­κή τάξη και το Κόμ­μα της, το ΚΚΕ.

Ο λαός της Αθή­νας και του Πει­ραιά έδω­σε μια άνι­ση μάχη απέ­να­ντι στο βρε­τα­νι­κό ιμπε­ρια­λι­σμό και την ελλη­νι­κή αστι­κή τάξη, που δε δίστα­σε ν’ αξιο­ποι­ή­σει δωσί­λο­γους και ταγ­μα­τα­σφα­λί­τες προ­κει­μέ­νου να δια­φυ­λά­ξει την εξου­σία της.

Η στά­ση του ΚΚΕ και του ΕΑΜ να μην υπο­χω­ρή­σουν και ν’ απορ­ρί­ψουν το τελεσί­γραφο του Σκό­μπι ήταν σωστή. Η υπο­χώ­ρη­ση θα σήμαι­νε από­λυ­τη πολι­τι­κή και ηθι­κή απα­ξί­ω­ση ίου ΚΚΕ και του ΕΑΜ. Μια τέτοια ήττα, χωρίς μάχη, θα τσά­κι­ζε το εργα­τι­κό κίνημα.

Παρά την ηρωική στάση του Κόμματος το Δεκέμβρη του ’44, σε συνθήκες επανα­στατικής κατάστασης, το ΚΚΕ βρέθηκε ιδεολογικά-πολιτικά ανέτοιμο να διαμορφώσει εξελίξεις σε όφελος του λαού.

Η βρα­χύ­βια συμ­με­το­χή στην κυβέρ­νη­ση «εθνι­κής ενό­τητας», που αντι­κει­με­νι­κά έδω­σε πολύ­τι­μο χρό­νο στην αστι­κή τάξη ν’ ανα­συ­γκρο­τή­σει τους μηχα­νι­σμούς της, κατέ­δει­ξε το ανε­δα­φι­κό του πολι­τι­κού στό­χου του ΚΚΕ για ομα­λή αστι­κή δημο­κρα­τι­κή εξέ­λι­ξη, ως μετα­βα­τι­κή φάση στην πάλη για το σοσιαλισμό.

Η επα­να­στα­τι­κή κατά­στα­ση απο­τε­λεί αντι­κει­με­νι­κό στοι­χείο της ταξι­κής πάλης. Η δια­μόρ­φω­ση της θέτει το ζήτη­μα είτε της εφό­δου του επα­να­στα­τι­κού κινή­μα­τος για την κατά­κτη­ση της εργα­τι­κής εξου­σί­ας είτε ‑εάν την παρα­γνω­ρί­σεις- οδη­γεί στο πισωγύρι­σμα και την ανα­δί­πλω­ση του κινήματος.

Διά­φο­ροι απο­λο­γη­τές του σάπιου εκμε­ταλ­λευ­τι­κού καπι­τα­λι­στι­κού συστή­μα­τος επι­χειρούν το ξανα­γρά­ψι­μο της Ιστο­ρί­ας, συχνά με το μαν­δύα της επι­στη­μο­νι­κής «εγκυ­ρότητας».

Η αγω­νία τους φυσι­κά δεν είναι η αντι­κει­με­νι­κή κατα­γρα­φή των ιστο­ρι­κών γεγο­νό­των, αλλά η απο­τύ­πω­ση τους στα μέτρα τους, με το μάτι στραμ­μέ­νο στο αύριο. Θέλουν να παρου­σιά­σουν το καπι­τα­λι­στι­κό σύστη­μα ως αιώ­νιο και ανί­κη­το. Φοβού­νται τον οργα­νω­μέ­νο λαό, για­τί ξέρουν πολύ καλά ότι, όταν η εργα­τι­κή τάξη πιστέ­ψει στη δύνα­μη της και δρά­σει με βάση την επα­να­στα­τι­κή στρα­τη­γι­κή για την εργα­τι­κή εξου­σία, μπο­ρεί να τα βάλει με «θεούς και δαί­μο­νες» και να νική­σει σε ισχυ­ρή συμ­μα­χία μετα φτω­χά τμή­μα­τα των αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νων. Έχουν ειδι­κή στό­χευ­ση στη νεο­λαία θέλο­ντας να την απο­κό­ψουν από την ιστο­ρι­κή αλή­θεια, που «κακο­ποιεί­ται» σε σχο­λεία και πανεπιστήμια.

Η Ευρωπαϊκή ‘Ενωση, που στην προμετωπίδα της έχει τον αντικομμουνισμό, εξισώ­νει τους ναζί δολοφόνους με τους μαχητές του αντιφασιστικού αγώνα.

Η προ­σπά­θεια τους θα πέσει στο κενό! Η ιστο­ρία της Απε­λευ­θέ­ρω­σης της Αθή­νας και της σύγκρου­σης του Δεκέμ­βρη του ’44 γρά­φτη­κε με το αίμα του λαού μας με μπρο-στά­ρη το ΚΚΕ και δεν ξαναγράφεται.

Το Λεύκωμα που κρατάτε στα χέρια σας είναι μια ελάχιστη απόδοση τιμής στους νεκρούς του λαού μας, στους νεκρούς του Κόμματος μας. Τιμάμε τη θυσία τους και δι­δασκόμαστε από αυτήν.

Διδασκόμαστε κι εμπνεόμαστε από τον ηρωικό αγώνα του ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, ΕΠΟΝ, της ΟΠΛΑ και την τρίχρονη εποποιία του ΔΣΕ, την κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης στον 20ό αιώνα.

Πιο δυνατοί, εξοπλισμένοι με τη σύγχρονη στρατηγική του Κόμματος μας, το Πρό­γραμμα μας, με ακατάλυτους δεσμούς με την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, που δεν κόπηκαν ούτε στις πιο δύσκολες περιόδους.

Σταθερά στην πρώτη γραμμή όλων των αγώνων του εργαζόμενου λαού. Δίπλα στα βάσανα του και στις αγωνίες του.

Συνεχίζουμε αταλάντευτα την πάλη για έναν κόσμο όπου οι άνθρωποι του μόχθου θα είναι στο προσκήνιο, το σοσιαλισμό-κομμουνισμό.

Μέχρι την τελική νίκη!

 

Οκτώ­βρης του 2019
Η Επι­τρο­πή Περιο­χής της Κομ­μα­τι­κής Οργά­νω­σης Αττικής

Ατέχνως click

ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΑΤΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ


Εγκαί­νια της έκθε­σης αρχεια­κού υλι­κού για τις εκδό­σεις του Κόμματος

ΚΟΑ ΚΚΕ Εγκαίνια έκθεσης αρχειακού υλικού εκδόσεις ΚΚΕ.

Την Κυρια­κή 15 Δεκέμ­βρη, στις 7 μ.μ., στο γήπε­δο «Σπόρ­τιγκ» (Ηλία Ζερ­βού 89, «Αγιος Ελευ­θέ­ριος») θα γίνει εκδή­λω­ση παρου­σί­α­σης του λευ­κώ­μα­τος.Η εκδή­λω­ση θα ολο­κλη­ρω­θεί με μεγά­λη συναυ­λία αφιε­ρω­μέ­νη στο αντάρ­τι­κο τραγούδι.

Συμ­με­τέ­χουν: Στά­θης Δρο­γώ­σης, Κώστας Θωμα­ΐ­δης, Κώστας Τρια­ντα­φυλ­λί­δης, Διο­νύ­σης Τσα­κνής, Μανώ­λης Φάμελλος

Ενορ­χή­στρω­ση: Θύμιος Παπα­δό­που­λος

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο