Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

ΚΚΕ: Ανακοίνωση για την 28η Οκτωβρίου 1940

Γραφείο τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ

Η 28η Οκτω­βρί­ου 1940 και η κατο­πι­νή πάλη της μεγά­λης πλειο­ψη­φί­ας του ελλη­νι­κού λαού ενά­ντια στη φασι­στι­κή τρι­πλή κατο­χή, κυρί­ως μέσα από τις γραμ­μές του ΕΑΜ — ΕΛΑΣ και του ΚΚΕ, απο­τε­λεί πηγή έμπνευ­σης και διδαγ­μά­των, ιδιαί­τε­ρα σήμε­ρα, που οι αντι­θέ­σεις και τα αδιέ­ξο­δα στο παγκό­σμιο καπι­τα­λι­στι­κό σύστη­μα εγκυ­μο­νούν ξανά κιν­δύ­νους γενι­κευ­μέ­νων πολε­μι­κών συγκρούσεων.

Ο Β’ Παγκό­σμιος Πόλε­μος ήταν από­το­κο των μεγά­λων αντι­θέ­σε­ων και αδιε­ξό­δων που συγκλό­νι­ζαν το παγκό­σμιο καπι­τα­λι­στι­κό σύστη­μα, της ανά­γκης του να ξεπερ­νά­ει με βίαιο τρό­πο τις οικο­νο­μι­κές κρί­σεις, με το ξανα­μοί­ρα­σμα των αγο­ρών και των σφαι­ρών επιρ­ρο­ής. Ταυ­τό­χρο­να, στό­χος και των δύο ιμπε­ρια­λι­στι­κών μπλοκ, τόσο του Αξο­να (Γερ­μα­νί­ας — Ιτα­λί­ας — Ιαπω­νί­ας), όσο και των ΗΠΑ — Μ. Βρε­τα­νί­ας και των συμ­μά­χων τους, ήταν η κατα­στρο­φή της Σοβιε­τι­κής Ενω­σης, του πρώ­του εργα­τι­κού — σοσια­λι­στι­κού κρά­τους στην ιστο­ρία, που ενέ­πνεε τους λαούς σε όλες τις χώρες και είχε την καθο­ρι­στι­κή συμ­βο­λή στη συντρι­βή του ναζι­σμού. Αυτό προ­σπα­θούν να συγκα­λύ­ψουν όσοι ανι­στό­ρη­τα εξι­σώ­νουν το ναζι­σμό με τον κομμουνισμό.

Το στοι­χείο της «εθνι­κής ενό­τη­τας» που, με αφορ­μή την 28η Οκτώ­βρη, τονί­ζουν οι αστι­κές πολι­τι­κές δυνά­μεις, στο­χεύ­ει στην εξα­πά­τη­ση του λαού, για να τον εγκλω­βί­ζουν στους κάθε φορά «εθνι­κούς στό­χους» της αστι­κής τάξης, του κεφα­λαί­ου. Η ιστο­ρία διδά­σκει ότι ούτε το 1940 ούτε και τα μετέ­πει­τα χρό­νια υπήρ­ξε «εθνι­κή ενό­τη­τα» και ούτε ήταν δυνα­τό να υπάρ­ξει. Από τη μια μεριά υπήρ­χε η πλειο­ψη­φία του λαού, που αγω­νί­στη­κε μέσα από τις γραμ­μές του ΕΑΜ — ΕΛΑΣ, υπήρ­χε το ΚΚΕ, που ήταν ο βασι­κός εμπνευ­στής, καθο­δη­γη­τής και αιμο­δό­της της ΕΑΜι­κής Αντί­στα­σης, που έδω­σε σε αυτόν τον αγώ­να τα καλύ­τε­ρα παι­διά του και πλή­ρω­σε βαρύ φόρο αίμα­τος. Και από την άλλη υπήρ­χε η αστι­κή τάξη και οι πολι­τι­κές της δυνά­μεις, οι οποί­ες άλλες συνερ­γά­στη­καν ανοι­χτά με τον κατα­κτη­τή, άλλες διέ­φυ­γαν στο εξω­τε­ρι­κό κι άλλες, λιγο­στές, οργά­νω­σαν αντι­στα­σια­κές ομά­δες, με την καθο­δή­γη­ση των Βρε­τα­νών, έχο­ντας τα μάτια τους στραμ­μέ­να στις μετα­πο­λε­μι­κές εξε­λί­ξεις για τη στα­θε­ρο­ποί­η­ση της αστι­κής εξου­σί­ας και την υπο­νό­μευ­ση του ΚΚΕ και του ΕΑΜ.

Σήμε­ρα, ως «εθνι­κός στό­χος» προ­βάλ­λε­ται η «επι­στρο­φή στην κανο­νι­κό­τη­τα», δηλα­δή η ανά­καμ­ψη της καπι­τα­λι­στι­κής οικο­νο­μί­ας, που απαι­τεί και προ­ϋ­πο­θέ­τει να συντρι­βούν τα εργα­τι­κά — λαϊ­κά δικαιώ­μα­τα, στο βωμό της «προ­σέλ­κυ­σης των επεν­δύ­σε­ων», της «εξω­στρέ­φειας» της ελλη­νι­κής οικο­νο­μί­ας. Προ­βάλ­λε­ται, ως «εγγύ­η­ση της ειρή­νης και της στα­θε­ρό­τη­τας στην περιο­χή», η συμ­με­το­χή της Ελλά­δας σ’ όλους τους επι­κίν­δυ­νους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς σχε­δια­σμούς των ΗΠΑ — ΝΑΤΟ και της ΕΕ, στο όνο­μα της «γεω­στρα­τη­γι­κής ανα­βάθ­μι­σης» της χώρας. Η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ υπη­ρε­τεί απο­φα­σι­στι­κά αυτούς τους σχε­δια­σμούς — πιά­νο­ντας το νήμα από εκεί που το άφη­σε η προη­γού­με­νη κυβέρ­νη­ση — με την κατά­πτυ­στη «αμυ­ντι­κή» συμ­φω­νία που υπέ­γρα­ψε με τις ΗΠΑ, που ενι­σχύ­ει και επε­κτεί­νει τις βάσεις στην Ελλά­δα, μετα­τρέ­πο­ντας τη χώρα σε ένα απέ­ρα­ντο αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κό ορμητήριο.

Αυτό το σφι­χτα­γκά­λια­σμα με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ όχι μόνο δεν απο­τε­λεί καμία εγγύ­η­ση στα­θε­ρό­τη­τας, αλλά όπως απο­δει­κνύ­ει η πολύ πρό­σφα­τη πεί­ρα με το «πρά­σι­νο φως» που έδω­σαν αυτές οι δυνά­μεις για τη νέα τουρ­κι­κή εισβο­λή στη Συρία, εμπλέ­κει τους λαούς της περιο­χής σε νέο αιμα­το­κύ­λι­σμα, στη δημιουρ­γία νέων στρα­τιών ξερι­ζω­μέ­νων προσφύγων.

Οι εξελίξεις καθιστούν επίκαιρο όσο ποτέ το ιστορικό δίδαγμα από την πάλη της δεκαετίας του 1940, ότι ο αγώνας για την υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων και των συνόρων της χώρας δεν μπορεί να είναι αποκομμένος από την πάλη για την ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίας, που γεννά τον πόλεμο, τις κρίσεις, τη φτώχεια, το τέρας του ναζισμού και του φασισμού.

Στηριγμένος στην ιστορική πείρα ο λαός χρειάζεται να αποκτήσει εμπιστοσύνη και δύναμη στην πάλη του για το δίκιο και τη νίκη, να εμπιστευτεί το ΚΚΕ. Για να μη βρεθεί ο λαός «κάτω από τη σημαία» των εκμεταλλευτών του, αλλά για να χαράξει το δικό του δρόμο για τη δική του εξουσία, να γίνει ο ίδιος αφέντης του πλούτου που παράγει, έξω από τις λυκοσυμμαχίες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, σε μια κοινωνία, χωρίς φτώχεια, ανεργία, κρίσεις και πολέμους: Τον σοσιαλισμό — κομμουνισμό.

25/10/2019

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο