ΚΚΕ: 48 χρόνια μετά τη «μεταπολίτευση» αποδεικνύεται πως η αστική δημοκρατία αποτελεί μορφή άσκησης της εξουσίας του κεφαλαίου

«Πριν από 48 χρό­νια, στις 24 Ιού­λη 1974, αφού είχε μεσο­λα­βή­σει η τουρ­κι­κή εισβο­λή στην Κύπρο και μετά από παζά­ρια που οδή­γη­σαν στον συμ­βι­βα­σμό ανά­με­σα στη Χού­ντα και τις αστι­κές πολι­τι­κές δυνά­μεις, με την παρέμ­βα­ση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, ηγε­τι­κά στε­λέ­χη της δικτα­το­ρί­ας παρέ­δω­σαν την πολι­τι­κή εξου­σία στη λεγό­με­νη κυβέρ­νη­ση «εθνι­κής ενό­τη­τας» υπό τον Κων­στα­ντί­νο Καραμανλή.

Οι αιτί­ες της πολι­τι­κής μετα­βο­λής πρέ­πει να ανα­ζη­τη­θούν στην κλι­μά­κω­ση της εργα­τι­κής — λαϊ­κής δυσα­ρέ­σκειας απέ­να­ντι στη δικτα­το­ρία, σε συν­θή­κες παγκό­σμιας καπι­τα­λι­στι­κής οικο­νο­μι­κής κρί­σης, που μαζι­κο­ποι­ή­θη­κε έπει­τα από την κατα­στο­λή του εργα­τι­κού — λαϊ­κού και νεο­λαι­ί­στι­κου ξεση­κω­μού του Πολυ­τε­χνεί­ου» ανα­φέ­ρει το ΚΚΕ σε ανα­κοί­νω­σή του.

«Η εργα­τι­κή — λαϊ­κή δυσα­ρέ­σκεια οξύν­θη­κε έπει­τα από την τουρ­κι­κή εισβο­λή στην Κύπρο, απει­λώ­ντας να οδη­γή­σει σε συνο­λι­κό­τε­ρη απο­στα­θε­ρο­ποί­η­ση της αστι­κής εξου­σί­ας. Ταυ­τό­χρο­να, η εισβο­λή στην Κύπρο γεν­νού­σε φόβους στην ελλη­νι­κή αστι­κή τάξη και τους διε­θνείς συμ­μά­χους της για το ξέσπα­σμα ενός ελλη­νο­τουρ­κι­κού πολέ­μου, που θα μπο­ρού­σε να οδη­γή­σει σε διά­λυ­ση την κρί­σι­μη γεω­πο­λι­τι­κά νοτιο­α­να­το­λι­κή πτέ­ρυ­γα του ΝΑΤΟ» προσθέτει.

Το ΚΚΕ επι­ση­μαί­νει πως «οι πρα­ξι­κο­πη­μα­τί­ες απο­τε­λού­σαν σάρ­κα από τη σάρ­κα του μετεμ­φυ­λια­κού αστι­κού κρά­τους» και τονί­ζει ότι «η αστι­κή τάξη δεν διστά­ζει να εναλ­λάσ­σει τις μορ­φές δια­χεί­ρι­σης της εξου­σί­ας της, ανά­λο­γα με τις εσω­τε­ρι­κές και διε­θνείς προ­τε­ραιό­τη­τες και ανά­γκες της, με μόνι­μα θύμα­τα την εργα­τι­κή τάξη, τους βιο­πα­λαι­στές αγρό­τες, τους αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νους, τις γυναί­κες και τους νεο­λαί­ους από τις εργα­τι­κές — λαϊ­κές οικογένειες».

Το ΚΚΕ απο­τί­ει φόρο τιμής σε όσους αγω­νί­στη­καν ενά­ντια στη Χού­ντα, εκφρά­ζει την υπε­ρη­φά­νεια του για την ατα­λά­ντευ­τη στά­ση των μελών και στε­λε­χών του καθώς και της ΚΝΕ, και υπο­γραμ­μί­ζει ότι πάνω απ’ όλα, αισθά­νε­ται υπε­ρή­φα­νο «για­τί απο­τέ­λε­σε τη μονα­δι­κή πολι­τι­κή δύνα­μη που δεν «παζά­ρε­ψε» με τις χου­ντι­κές αρχές, αλλά επι­δί­ω­ξε την ανά­πτυ­ξη του αντι­δι­κτα­το­ρι­κού αγώ­να και την ανα­τρο­πή της δικτα­το­ρί­ας των συνταγ­μα­ταρ­χών με όρους ενός μαζι­κού εργα­τι­κού — λαϊ­κού κινήματος».

Το ΚΚΕ, συμπλη­ρώ­νει η ανα­κοί­νω­ση, «μελέ­τη­σε και έβγα­λε βαθύ­τε­ρα συμπε­ρά­σμα­τα και για τις δικές του ευθύ­νες, όσον αφο­ρά την ουτο­πι­κή ανα­ζή­τη­ση μιας πολι­τι­κής συνερ­γα­σί­ας με τις λεγό­με­νες «δημο­κρα­τι­κές» αστι­κές πολι­τι­κές δυνά­μεις για την ανά­δει­ξη μιας φιλο­λαϊ­κής δημο­κρα­τι­κής κυβερ­νη­τι­κής λύσης».

«Τα μηνύ­μα­τα του αντι­δι­κτα­το­ρι­κού αγώ­να παρα­μέ­νουν και σήμε­ρα επί­και­ρα, αφού τα λαϊ­κά προ­βλή­μα­τα, η φτώ­χεια, η ανερ­γία, η εκμε­τάλ­λευ­ση, η συμ­με­το­χή της χώρας στους επι­κίν­δυ­νους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς σχε­δια­σμούς συνε­χί­στη­καν και στα χρό­νια της λεγό­με­νης «μετα­πο­λί­τευ­σης». Οξύ­νο­νται παρα­πέ­ρα στις μέρες μας, μπρο­στά στη νέα επερ­χό­με­νη καπι­τα­λι­στι­κή οικο­νο­μι­κή κρί­ση και στις πιθα­νό­τη­τες γενί­κευ­σης του πολέ­μου που διε­ξά­γε­ται στην Ουκρα­νία ανά­με­σα στις στρα­τιω­τι­κές δυνά­μεις της Ρωσι­κής Ομο­σπον­δί­ας και του ΝΑΤΟ, με τη συμ­με­το­χή στο πλευ­ρό του τελευ­ταί­ου και κρα­τών — μελών της ΕΕ.

48 χρό­νια μετά από τη λεγό­με­νη «μετα­πο­λί­τευ­ση» απο­δει­κνύ­ε­ται καθη­με­ρι­νά πως η αστι­κή κοι­νο­βου­λευ­τι­κή δημο­κρα­τία απο­τε­λεί μορ­φή άσκη­σης της εξου­σί­ας του κεφα­λαί­ου, περισ­σό­τε­ρο ευέ­λι­κτη στην ενσω­μά­τω­ση των εργα­τι­κών — λαϊ­κών αντι­δρά­σε­ων, συν­δυα­ζό­με­νη — όπο­τε χρεια­στεί — με την οξυ­μέ­νη κατα­στο­λή και την περι­στο­λή των λαϊ­κών ελευ­θε­ριών και δίχως η αστι­κή τάξη να παραι­τεί­ται ποτέ από το ενδε­χό­με­νο δικτα­το­ρι­κών «λύσε­ων» ανα­φέ­ρει η ανακοίνωση.

Σημειώ­νει ακό­μα ότι «το καπι­τα­λι­στι­κό κρά­τος απο­δει­κνύ­ει καθη­με­ρι­νά ότι δεν βρί­σκε­ται υπε­ρά­νω των τάξε­ων, αλλά ότι είναι όργα­νο προ­ση­λω­μέ­νο στην εξυ­πη­ρέ­τη­ση των καπι­τα­λι­στι­κών συμ­φε­ρό­ντων και επο­μέ­νως εχθρι­κό απέ­να­ντι στην εργα­τι­κή τάξη και τα λαϊ­κά στρώματα».

Το ΚΚΕ διδά­σκε­ται από την ιστο­ρία της περιό­δου, τιμά με πρά­ξεις τους αγω­νι­στές και μάρ­τυ­ρες του αντι­δι­κτα­το­ρι­κού αγώ­να. Είναι στην πρώ­τη γραμ­μή για τη συγκρό­τη­ση μιας μεγά­λης κοι­νω­νι­κής συμ­μα­χί­ας, με πανελ­λα­δι­κή διά­στα­ση, σε αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή — αντι­μο­νο­πω­λια­κή κατεύ­θυν­ση και στό­χο να οργα­νω­θεί ο λαός, να απο­δεί­ξει την πραγ­μα­τι­κή δύνα­μη αντε­πί­θε­σής του που μπο­ρεί να ανα­τρέ­ψει τα διά­φο­ρα σε βάρος του «σενά­ρια», για να γίνει πρά­ξη το πέρα­σμα των μέσων παρα­γω­γής και της πολι­τι­κής εξου­σί­ας στην εργα­τι­κή τάξη και τους συμ­μά­χους της, η απο­δέ­σμευ­ση της χώρας από τις αντι­δρα­στι­κές συμ­μα­χί­ες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ».

Απο­τί­ει φόρο τιμής σε όσους αγω­νί­στη­καν ενά­ντια στη Χού­ντα, εκφρά­ζει την υπε­ρη­φά­νεια του για την ατα­λά­ντευ­τη στά­ση των μελών και στε­λε­χών του καθώς και της ΚΝΕ, και υπο­γραμ­μί­ζει ότι πάνω απ’ όλα, αισθά­νε­ται υπε­ρή­φα­νο «για­τί απο­τέ­λε­σε τη μονα­δι­κή πολι­τι­κή δύνα­μη που δεν «παζά­ρε­ψε» με τις χου­ντι­κές αρχές, αλλά επι­δί­ω­ξε την ανά­πτυ­ξη του αντι­δι­κτα­το­ρι­κού αγώ­να και την ανα­τρο­πή της δικτα­το­ρί­ας των συνταγ­μα­ταρ­χών με όρους ενός μαζι­κού εργα­τι­κού — λαϊ­κού κινήματος».

Αλή­θειες και ψέμα­τα για το λιμό στην Ουκρα­νία, Νίκος Μόττας