ΚΚ Ισραήλ: Πάλη των κομμουνιστών κατά του ισραηλινού φασισμού

Το ΚΚ Ισρα­ήλ προει­δο­ποιεί ότι μια πιθα­νή στρα­τιω­τι­κή περι­πέ­τεια από μέρους τους Ισραη­λι­νών ηγε­τών (βλ. Ιράν) θα μπο­ρού­σε να σπρώ­ξει την περιο­χή σε ένα ακό­μη πιο κατα­στρο­φι­κό και αιμα­τη­ρό πόλεμο.

«Σήμε­ρα στο Ισρα­ήλ, οι δεξιές ομά­δες μέσα στην κυβέρ­νη­ση με επι­κε­φα­λής τον Πρω­θυ­πουρ­γό Μπέν­τζα­μιν Νετα­νιά­χου εκμε­ταλ­λεύ­ο­νται την ντρο­πή της κοι­νω­νι­κής πόλω­σης και των οικο­νο­μι­κών δυσχε­ρειών αφε­νός και την ακό­μη ανε­πί­λυ­τη εθνι­κή σύγκρου­ση από την άλλη για να επι­δει­νώ­σουν ρατσι­στι­κές και αντι­δη­μο­κρα­τι­κές εντά­σεις και για να ανοί­ξει ο δρό­μος για ένα καθε­στώς που να έχει φασι­στι­κά χαρα­κτη­ρι­στι­κά», τονί­ζει το ΚΚΙ. «Για το σκο­πό αυτό, η κυβέρ­νη­ση κάνει χρή­ση της ρατσι­στι­κής και αντι­δη­μο­κρα­τι­κής νομο­θε­σί­ας που ψήφι­σε το Κοι­νο­βού­λιο. Την εκδί­ω­ξη των Αρά­βων κατοί­κων από τα εδά­φη τους (όπως οι συνε­χείς κατε­δα­φί­σεις του χωριού Μπε­ντουίν Αλ-Αρα­γκίπ στο Νέγκεβ). Κάνει χρή­ση βίας για τη διά­λυ­ση δια­δη­λώ­σε­ων, διε­ξά­γει εκφο­βι­στι­κές έρευ­νες κατά κοι­νω­νι­κών ακτι­βι­στών, κατα­στρέ­φει κατοι­κί­ες και απει­λεί με τη μετα­φο­ρά του αρα­βι­κού πλη­θυ­σμού στο Νέγκεβ», προ­στί­θε­ται ανά­με­σα σε άλλα. «Η ρατσι­στι­κή πολι­τι­κή του Νετα­νιά­χου είναι επί­σης μέρος της φασι­στι­κής επι­δεί­νω­σης της ισραη­λι­νής κοι­νω­νί­ας ‑μια τάση που απαι­τεί τη σφυ­ρη­λά­τη­ση ενός ενω­μέ­νου μετώ­που των Αρά­βων πολι­τών και όλων των δημο­κρα­τι­κών δυνά­με­ων- αλλά που εμείς ανα­μέ­νου­με μόνο ότι θα εντα­θεί με τις αυξα­νό­με­νες έρευ­νες και τις κατη­γο­ρί­ες που έχουν γίνει ενα­ντί­ον της δια­φθο­ράς και δωρο­δο­κί­ας του Νετα­νιά­χου», τονίζεται.

Το ΚΚΙ προει­δο­ποιεί ότι η συνέ­χι­ση της κατο­χής της Παλαι­στί­νης, η διαιώ­νι­ση των δια­κρί­σε­ων και η εξά­πλω­ση του εθνι­κού μίσους ενα­ντί­ον των Αρά­βων πολι­τών του Ισρα­ήλ και η καθο­δή­γη­ση του ρατσι­σμού ενα­ντί­ον μετα­να­στών, αυξά­νουν τους κιν­δύ­νους για τον δημο­κρα­τι­κό χώρο στο Ισρα­ήλ. Το ΚΚΙ ζητά «την ενί­σχυ­ση της εβραιο­α­ρα­βι­κής φύσης του αγώ­να για ειρή­νη και κοι­νω­νι­κή δικαιοσύνη».

«Η μόνη βάση για μια δίκαιη ειρή­νη είναι ο τερ­μα­τι­σμός της κατο­χής του Ισρα­ήλ στα παλαι­στι­νια­κά εδά­φη που έθε­σε υπό την κατο­χή του τον Ιού­νη του 1967, η δημιουρ­γία ενός ανε­ξάρ­τη­του παλαι­στι­νια­κού κρά­τους με πρω­τεύ­ου­σα την Ανα­το­λι­κή Ιερου­σα­λήμ, δίπλα στο κρά­τος του Ισρα­ήλ, καθώς και μια δίκαιη λύση στο ζήτη­μα των Παλαι­στι­νί­ων προ­σφύ­γων», τονί­ζουν οι Ισραη­λι­νοί κομ­μου­νι­στές. Προ­σθέ­τουν ότι η απε­λευ­θέ­ρω­ση εδα­φών από τζι­χα­ντι­στές στη Συρία «απο­δει­κνύ­ει την απο­τυ­χία του ιμπε­ρια­λι­σμού, των αντι­δρα­στι­κών αρα­βι­κών καθε­στώ­των και των ανί­ε­ρων ανδρεί­κε­λών τους» καθώς και την «κατάρ­ρευ­ση του ρίσκου των HΠΑ και των συμ­μά­χων τους».