Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Κλαίω… (Ποίημα)

Κλαίω… για­τί υπάρχω,
Κλαίω… για­τί υπάρ­χει πληγή,
Μα πάνω απ’ όλα κλαίω
για­τί, η ”χαμέ­νη” μου γενιά,
δεν ήταν εκεί.!!!

Εκεί πού πονά­ει πιο πολύ …
Εκεί, ναι εκεί!!
Εκεί, που ίσως δεν στάθηκες,
κι εσύ!!!
Μα πάνω απ’ όλα,
εκεί που υπάρ­χει πληγή,
εκεί που ασκήθηκαν,
λόγια πικρά, λόγια φαρμακερά!
Ο χρό­νος για­τρεύ­ει (λένε)
Μα, εσύ ακό­μα τον γυρεύεις!!…

‘Ονει­ρο θα ήταν,
μάλ­λον πέντε παιδιά,
με κλειδιά,
Κι ακό­μη δεν ήρθαν!
Ο χρό­νος, ο βουβός…
Κι εσύ ακό­μη πιο Τραγικός!!!…

Ιχτιάρ Ατζέρ

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο