Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Κληρονομιά στο Κόμμα το εικαστικό έργο του συντρόφου Βασίλη Φυτσιλή

Με ιδιόχειρο σημείωμα  αφήνει στο ΚΚΕ τα γλυπτά και τους ζωγραφικούς του πίνακες

Με ένα ιδιό­χει­ρο σημεί­ω­μα προς τον Γραμ­μα­τέα και τα μέλη της Τομε­α­κής Επι­τρο­πής Καρ­δί­τσας του ΚΚΕ, ο σύντρο­φος Βασί­λης Φυτσι­λής, που «έφυ­γε» την περα­σμέ­νη Τρί­τη από τη ζωή και κηδεύ­τη­κε την Πέμ­πτη στη γενέ­τει­ρά του, Σέκλι­ζα Καρ­δί­τσας, αφή­νει το εικα­στι­κό του έργο «κλη­ρο­νο­μιά και ιδιο­κτη­σία» στο Κόμ­μα. Ολό­κλη­ρη η επι­στο­λή έχει ως εξής:

«Αγα­πη­τοί σύντροφοι,

Επει­δή σε λίγους μήνες κλεί­νω τα 93 μου χρό­νια και δεν ξέρω για πόσον και­ρό ακό­μα θα είμαι κοντά σας, θα ήθε­λα με το σημεί­ω­μά μου αυτό να σας ενη­με­ρώ­σω από τώρα για ορι­σμέ­να θέμα­τα που έχουν σχέ­ση με κάποια έργα εικα­στι­κά (γλυ­πτι­κή και ζωγρα­φι­κή), που έχω φτιά­ξει ο ίδιος με τα χέρια μου, εδώ μέσα στο χωριό μου, στη Σέκλι­ζα και τη γύρω περιοχή.

Τα έργα αυτά είναι τα παρακάτω:
1. “Ο αϊτός”. Το ηρώο στο κέντρο της πλατείας.
2. Το μνη­μείο της Εθνι­κής Αντί­στα­σης (ΕΑΜ — ΕΛΑΣ — ΕΠΟΝ) στο παρ­τέ­ρι με τα κυπα­ρίσ­σια, στο βάθος της πλατείας.
3. “Η δαφ­νο­φό­ρα”. Μνη­μείο των πεσό­ντων Σεκλι­ζιω­τών κατά την περί­ο­δο του εμφυ­λί­ου πολέ­μου (1946 — 1950), στε­λέ­χη του ΚΚΕ και μαχη­τές και μαχή­τριες του ΔΣΕ.
4. Το άγαλ­μα της ειρή­νης. Στην είσο­δο του χωριού.
5. “Ο αντάρ­της”. Στη θέση Δρα­γα­σιά. Μνη­μείο της Εθνι­κής Αντί­στα­σης (ΕΑΜ — ΕΛΑΣ).
6. Μνη­μείο της Εθνι­κής Αντί­στα­σης στο “Δέλ­τα” της Ραχούλας.
7. Το άγαλ­μα του καπε­τάν — Δίπλα, στο Γρε­βε­νο­διά­σε­λο (στο δρό­μο Αμά­ρα­ντος — Σαραντάπορο).

Τα έργα αυτά τα αφήνω “κληρονομιά” και κυριότητα στο Κόμμα μας, το ΚΚΕ

Τη φρο­ντί­δα των έργων αυτών να έχει η εκά­στο­τε Τομε­α­κή Επι­τρο­πή Καρ­δί­τσας του ΚΚΕ (καθα­ριό­τη­τα του χώρου και φρε­σκά­ρι­σμα των γλυ­πτών τμη­μά­των των Μνη­μεί­ων, όταν αυτό είναι απα­ραί­τη­το). Επι­σκέ­ψεις και εκδη­λώ­σεις να γίνο­νται κατά και­ρούς, ιδιαί­τε­ρα στο Μνη­μείο της Δραγασιάς.

Για τους πίνα­κες ζωγρα­φι­κής και τα βιβλία μου: Στο σπί­τι μου υπάρ­χουν πολ­λοί πίνα­κες ζωγρα­φι­κής (50 περί­που), άλλοι τελειω­μέ­νοι, με την υπο­γρα­φή μου, και μερι­κοί ημι­τε­λείς. Τους πίνα­κες αυτούς τους δωρί­ζω από τώρα στο Κόμ­μα μας, το ΚΚΕ. Η ΤΕ να φρο­ντί­σει για την καλύ­τε­ρη αξιο­ποί­η­σή τους.

Επί­σης, τα βιβλία μου, όσα μένουν ακό­μα στα ράφια αδιά­θε­τα, η ΤΕ μπο­ρεί να τα δια­θέ­σει όπου νομί­ζει, δωρε­άν ή και προς οικο­νο­μι­κό όφε­λος του Κόμ­μα­τός μας.

Ολα αυτά, πίνα­κες και βιβλία, η ΤΕ μπο­ρεί να τα παρα­λά­βει μετά τον θάνα­το και την πολι­τι­κή κηδεία μου (Για όλα αυτά, συνεν­νό­η­ση με τους γιους μου, Δημή­τρη και Πάμφιλο).

Γεια σας.
Βασί­λης Φυτσιλής».

Τίμησε το ΚΚΕ με την αγωνιστική του στάση και την προσφορά

Ο πεζο­γρά­φος και παλαί­μα­χος αγω­νι­στής της ΕΑΜι­κής Αντί­στα­σης και του Δημο­κρα­τι­κού Στρα­τού Ελλά­δας «έφυ­γε» απ’ τη ζωή πλή­ρης ημε­ρών, σε ηλι­κία 95 ετών.

Οπως σημειώ­νει η ΚΕ του ΚΚΕ στην ανα­κοί­νω­ση για τον θάνα­τό του, ο Βασί­λης Φυτσι­λής «με την αγω­νι­στι­κή του στά­ση και προ­σφο­ρά, με τον μαχη­τι­κό λόγο, το παρά­δειγ­μά του και την πένα του συνέ­βα­λε στην ανά­δει­ξη των αξιών και των ιδα­νι­κών του κομ­μου­νι­στι­κού κινή­μα­τος (…) Μέσα από τις γραμ­μές του ΚΚΕ και από διά­φο­ρες θέσεις ευθύ­νης, αγω­νί­στη­κε για την οργα­νω­τι­κή και ιδε­ο­λο­γι­κή ανά­πτυ­ξη του Κόμματος.

Την περί­ο­δο των αντε­πα­να­στα­τι­κών ανα­τρο­πών και της κρί­σης του ΚΚΕ 1989 — 1991, υπε­ρα­σπί­στη­κε τον επα­να­στα­τι­κό χαρα­κτή­ρα και τις αρχές του Κόμ­μα­τος απέ­να­ντι στην υπο­νο­μευ­τι­κή και δια­λυ­τι­κή επί­θε­ση του οπορ­του­νι­σμού. Ως μέλος της Κεντρι­κής Διοί­κη­σης της ΠΕΑΕΑ — ΔΣΕ από την ίδρυ­σή της και ως πρό­ε­δρός της από το 2004 έως το 2007 εργά­ζε­ται δρα­στή­ρια για την προ­βο­λή, τη θεμε­λί­ω­ση και την επέ­κτα­ση των αξιών και των ορα­μά­των της ΕΑΜι­κής Αντί­στα­σης και του ΔΣΕ (…)

Το πλού­σιο συγ­γρα­φι­κό του έργο, αξιό­λο­γο κομ­μά­τι της νεο­ελ­λη­νι­κής μας λογο­τε­χνί­ας, απο­τε­λεί μεγά­λη παρα­κα­τα­θή­κη για τις νέες γενιές, για­τί μέσα από τις σελί­δες των βιβλί­ων του απο­δει­κνύ­ε­ται πως ο συγ­γρα­φέ­ας του είναι ένας άνθρω­πος με μεγά­λη ψυχή, με υψη­λό αγω­νι­στι­κό ήθος και πολύ­πλευ­ρη προ­σφο­ρά στους αγώ­νες του λαού μας (…) Το ΚΚΕ απο­χαι­ρε­τά τον σύντρο­φο Βασί­λη Φυτσι­λή, έναν από τους τελευ­ταί­ους της θρυ­λι­κής γενιάς των κομ­μου­νι­στών που ατσα­λώ­θη­καν στη θυελ­λώ­δη δεκα­ε­τία του ’40 και στην Ελλά­δα των μετέ­πει­τα πέτρι­νων χρόνων».

Η πολι­τι­κή τελε­τή απο­χαι­ρε­τι­σμού έγι­νε την Πέμ­πτη 29/9 σε κλί­μα βαθιάς συγκί­νη­σης, παρου­σία αντι­προ­σω­πεί­ας της ΚΕ του ΚΚΕ. Επί­σης, παρα­βρέ­θη­καν αντι­προ­σω­πεί­ες της ΕΠ Θεσ­σα­λί­ας, της ΤΕ Καρ­δί­τσας, του ΣΠ Θεσ­σα­λί­ας της ΚΝΕ, της ΠΕΑΕΑ — ΔΣΕ, καθώς και εκπρό­σω­ποι μαζι­κών φορέ­ων, της Τοπι­κής Διοίκησης.

Η τελε­τή ολο­κλη­ρώ­θη­κε με τον Ύμνο της Διε­θνούς και στη συνέ­χεια η πομπή κατευ­θύν­θη­κε προς το νεκρο­τα­φείο, με τους παρευ­ρι­σκό­με­νους να τον συνο­δεύ­ουν τρα­γου­δώ­ντας αντάρτικα.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο