Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

ΚΝΕ: Πλήθος κόσμου στη διεθνιστική εκδήλωση αλληλεγγύης για λαό της Βενεζουέλας

Σε μαχη­τι­κό κλί­μα και με μεγά­λη συμ­με­το­χή νέων, πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε το βρά­δυ του Σαβ­βά­του η διε­θνι­στι­κή πολι­τι­κή-πολι­τι­στι­κή εκδή­λω­ση της ΚΝΕ με σύν­θη­μα «Αλλη­λεγ­γύη στο λαό της Βενε­ζου­έ­λας! Στον ιμπε­ρια­λι­σμό καμιά υπο­τα­γή, η μόνη υπερ­δύ­να­μη είναι οι λαοί». Στην εκδή­λω­ση, πήραν μέρος και οι αντι­πρό­σω­ποι και προ­σκα­λε­σμέ­νοι καθώς και οι διε­θνείς αντι­προ­σω­πεί­ες που παρα­κο­λου­θούν το 12ο Συνέ­δριο της ΚΝΕ, που διε­ξά­γε­ται αυτές τις μέρες. Ακό­μα, στην εκδή­λω­ση συμ­με­τεί­χε πολυ­με­λής αντι­προ­σω­πεία της ΚΕ του ΚΚΕ, με επι­κε­φα­λής τον ΓΓ της ΚΕ του Κόμ­μα­τος, Δημή­τρη Κου­τσού­μπα, καθώς και η πρέ­σβει­ρα της Κούβας. 

Ομι­λη­τές της εκδή­λω­σης ήταν η Ανόι Ρόσας, Εθνι­κή Γραμ­μα­τέ­ας του ΚΣ της Κομ­μου­νι­στι­κής Νεο­λαί­ας Βενε­ζου­έ­λας, ο Φρέ­ντι Χεσούς Φερ­νά­ντες Τόρες, επι­τε­τραμ­μέ­νος της Βενε­ζου­έ­λας στην Ελλά­δα και ο Νίκος Ζαχα­ρό­που­λος, μέλος του Γρα­φεί­ου του ΚΣ της ΚΝΕ.

Η εκδή­λω­ση ολο­κλη­ρώ­θη­κε με ένα όμορ­φο καλ­λι­τε­χνι­κό πρό­γραμ­μα, με ελλη­νι­κά και ξένα τρα­γού­δια που έχουν συν­δε­θεί με ηρω­ι­κές στιγ­μές της ιστο­ρί­ας του παγκό­σμιου κομ­μου­νι­στι­κού και αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κού κινή­μα­τος. Τρα­γού­δια που απη­χούν τη διε­θνι­στι­κή αλλη­λεγ­γύη, την κοι­νή πάλη και φιλία των λαών.

Η ομιλία της Ανόι Ρόσας

«Αγα­πη­τοί σύντρο­φοι, εκ μέρους του Κεντρι­κού Συμ­βου­λί­ου της Κομ­μου­νι­στι­κής Νεο­λαί­ας της Βενε­ζου­έ­λας (JCV) και του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος της Βενε­ζου­έ­λας (PCV), θέλου­με να μετα­φέ­ρου­με θερ­μό, ταξι­κό και αγω­νι­στι­κό χαι­ρε­τι­σμό στη νεο­λαία της Ελλά­δας που, με την ΚΝΕ στην πρω­το­πο­ρία, δια­τη­ρεί μια ισχυ­ρή απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα στη μάχη για την ανα­τρο­πή της καπι­τα­λι­στι­κής τάξης.

Ο καπι­τα­λι­σμός, στην ιμπε­ρια­λι­στι­κή του φάση, ανα­πτύσ­σει βίαιους και τρο­μα­κτι­κούς πολέ­μους για να ελέγ­ξει περιο­χές οικο­νο­μι­κής και γεω­πο­λι­τι­κής σημα­σί­ας, να εξου­θε­νώ­σει πολι­τι­κούς αντι­πά­λους, να κυριαρ­χή­σει στις αγο­ρές και στις εμπο­ρι­κές οδούς, προ­ε­τοι­μά­ζει σκλη­ρά φθη­νή εργα­σία, και να εκμε­ταλ­λευ­τεί τον φυσι­κό πλούτο.

Η καπι­τα­λι­στι­κή κρί­ση που εκδη­λώ­θη­κε το 2008, συνε­χί­ζει να δημιουρ­γεί ανερ­γία, πεί­να, ανα­σφά­λεια, έλλει­ψη στέ­γα­σης και εκπαι­δευ­τι­κές ελλεί­ψεις για τους εργα­ζό­με­νους και ιδιαί­τε­ρα τους νέους. Παράλ­λη­λα με αυτό, ιμπε­ρια­λι­στι­κές δυνά­μεις, που ιστο­ρι­κά χρη­σι­μο­ποί­η­σαν τον μιλι­τα­ρι­σμό για να επα­να­φέ­ρουν στη ζωή τα βιο­μη­χα­νι­κά τους επι­τε­λεία, έχουν εντεί­νει την επι­θε­τι­κό­τη­τα σε βάρος των λαών του κόσμου, υπο­δαυ­λί­ζουν τις αντι­φά­σεις μετα­ξύ των εκμε­ταλ­λευό­με­νων και των εκμεταλλευτών.

Στο πλαί­σιο της εμβά­θυν­σης της παγκό­σμιας κρί­σης του καπι­τα­λι­σμού, οι δυνά­μεις της δεξιάς, της αστι­κής τάξης και του φασι­σμού έχουν σημειώ­σει σημα­ντι­κή άνο­δο, αλλά θα συνε­χί­σουν να αντι­με­τω­πί­ζουν την ανί­κη­τη αντί­στα­ση των κομ­μου­νι­στών και του εργα­τι­κού και λαϊ­κού κινήματος.

Η Λατι­νι­κή Αμε­ρι­κή και η Καραϊ­βι­κή βρί­σκο­νται σε μια νέα φάση του ταξι­κού αγώ­να, που χαρα­κτη­ρί­ζε­ται από την ανα­σύ­στα­ση του νήμα­τος της κυριαρ­χί­ας του ιμπε­ρια­λι­σμού, των οποί­ων οι απει­λές και επι­θέ­σεις έχουν υλο­ποι­η­θεί στο σύνο­λο των παρεμ­βα­τι­κών δρά­σε­ων και παρεμ­βά­σε­ων κατά των λαών που αγω­νί­ζο­νται για την απε­λευ­θέ­ρω­σή τους, την κυριαρ­χία, την ανε­ξαρ­τη­σία και την αυτο­διά­θε­ση τους.

Η κυβέρ­νη­ση των ΗΠΑ, ως το κύριο πολι­τι­κό όργα­νο του μεγά­λου κεφα­λαί­ου, συνε­χί­ζει την επί­θε­ση ενα­ντί­ον της Λατι­νι­κής Αμε­ρι­κής και απο­δει­κνύ­ει την προ­θυ­μία της να κλι­μα­κώ­σει τις επι­θέ­σεις, μέσω της ενί­σχυ­σης της στρα­τιω­τι­κής παρου­σί­ας στην περιο­χή, με τις στρα­τιω­τι­κές βάσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, το ξεδί­πλω­μα της Νότιας Διοί­κη­σης και του Τέταρ­του Στό­λου των ΗΠΑ ‚την κινη­το­ποί­η­ση ειδι­κών στρα­τευ­μά­των στον Πανα­μά και την Κολομ­βία, τις κοι­νές στρα­τιω­τι­κές ασκή­σεις με λατι­νο­α­με­ρι­κά­νι­κες κυβερ­νή­σεις , υπη­ρέ­τες που συγκε­ντρώ­θη­καν στο κάλε­σμα της “Ομά­δας της Λίμα”, και συγκα­λυμ­μέ­νων δρά­σε­ων από ΜΚΟ που χρη­μα­το­δο­τού­νται από την NED και την USAID.

Ο ιμπε­ρια­λι­σμός και οι ακρο­δε­ξιές δυνά­μεις προ­σπα­θούν να δεί­ξουν μια προ­φα­νή ανα­νέ­ω­ση του λόγου, των μεθό­δων και των μορ­φών τους. Μέσω των ισχυ­ρών μέσων επι­κοι­νω­νί­ας τους, επη­ρε­ά­ζουν τη συνεί­δη­ση ευρύ­τε­ρων λαϊ­κών στρω­μά­των, ιδιαί­τε­ρα των νέων, για να τους κερ­δί­σουν υπέρ τους στη μάχη των ιδε­ών που διε­ξά­γε­ται καθημερινά.

Ο νέος συσχε­τι­σμός δυνά­με­ων στην περιο­χή μας, που είναι ευνοϊ­κός για τον ιμπε­ρια­λι­σμό, επι­βε­βαιώ­νει τις προει­δο­ποι­ή­σεις που έκα­νε το Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα της Βενε­ζου­έ­λας για την ανα­με­νό­με­νη στα­σι­μό­τη­τα και την ενδε­χό­με­νη οπι­σθο­δρό­μη­ση των προ­ο­δευ­τι­κών μεταρ­ρυθ­μι­στι­κών δια­δι­κα­σιών στην περί­πτω­ση που δεν προ­χω­ρού­σαν σε μια πραγ­μα­τι­κά επα­να­στα­τι­κή πορεία για να ξεπε­ρα­στεί η καπι­τα­λι­στι­κή εκμετάλλευση.

Αυτό το σύν­θε­το πλαί­σιο της ταξι­κής πάλης έχει διε­θνώς, ένα ανα­πό­φευ­κτο αντί­κτυ­πο στην ανά­πτυ­ξη των εσω­τε­ρι­κών αντι­φά­σε­ων στην κοι­νω­νία της Βενε­ζου­έ­λας, που κατά τη διάρ­κεια των δύο τελευ­ταί­ων δεκα­ε­τιών έχει κινη­θεί μια πολι­τι­κή και κοι­νω­νι­κή δια­δι­κα­σία, που χαρα­κτη­ρί­ζε­ται από αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κές θέσεις, ανα­δια­νο­μή του εισο­δή­μα­τος από το πετρέ­λαιο προς όφε­λος των λαϊ­κών στρω­μά­των, χρή­ση ενερ­γεια­κών πόρων για την ανά­πτυ­ξη άλλων λαών του κόσμου, προ­ώ­θη­ση χώρων ενό­τη­τας και ενσω­μά­τω­σης της Λατι­νι­κής Αμε­ρι­κής, υπο­στή­ρι­ξη διε­θνών πρω­το­βου­λιών της ΠΟΔΝ, της ΠΣΟ, της ΠΔΟΓ, του ΠΣΕ, καθώς και η δυνα­μι­κή της λεγό­με­νης «πολυ­πο­λι­κό­τη­τας», μέσω του εμπο­ρί­ου και την ενί­σχυ­ση των σχέ­σε­ων με τμή­μα­τα του παγκό­σμιου κεφα­λαί­ου, αντί­πα­λα προς τους μονο­πω­λια­κούς ομί­λους που είναι παρα­δο­σια­κά στην ηγεμονία.

Αυτές οι πολι­τι­κές, μαζί με το εγχεί­ρη­μα του μεγά­λου κεφα­λαί­ου να ανα­κτή­σει τον έλεγ­χο σημα­ντι­κών ενερ­γεια­κών και ορυ­κτών πόρων της χώρας, έχει τοπο­θε­τή­σει τη Βενε­ζου­έ­λα στο κέντρο των επι­θέ­σε­ων του ιμπε­ρια­λι­σμού στη Λατι­νι­κή Αμε­ρι­κή. Από­δει­ξη αυτού, είναι η Εκτε­λε­στι­κή Εντο­λή του 2015 που χαρα­κτη­ρί­ζει τη χώρα μας ως ασυ­νή­θι­στη και εξαι­ρε­τι­κή απει­λή για την ασφά­λεια των ΗΠΑ, τις κυρώ­σεις που συντο­νί­ζο­νται από την Ευρω­παϊ­κή Ένω­ση (ΕΕ) για τον περιο­ρι­σμό της εμπο­ρι­κής δρα­στη­ριό­τη­τας της κυβέρ­νη­σης και προ­πα­γαν­δι­στι­κές εκστρα­τεί­ες που προ­ω­θούν τη διε­θνή παρέμβαση.

Από το 2019, οι ενέρ­γειες επι­θε­τι­κό­τη­τας ενα­ντί­ον του λαού της Βενε­ζου­έ­λας από την αμε­ρι­κα­νι­κή κυβέρ­νη­ση, αυξή­θη­καν σε υψη­λό­τε­ρο επί­πε­δο. Η αυτο­α­να­κή­ρυ­ξη ως «μετα­βα­τι­κού προ­έ­δρου» της Μπο­λι­βα­ρια­νής Δημο­κρα­τί­ας της Βενε­ζου­έ­λας, του επι­κε­φα­λής της Εθνι­κής Συνέ­λευ­σης, Juan Guaidó, που έχει απο­δει­χθεί ότι είναι μια μαριο­νέ­τα του Στέιτ Ντι­πάρ­τμεντ, αντα­πο­κρί­νε­ται στην ατζέ­ντα του ιμπε­ρια­λι­σμού να πάρει προς όφε­λος του την πρό­ο­δο και τις κατα­κτή­σεις του λαού της Βενε­ζου­έ­λας, που κατα­κτή­θη­καν κατά τη μπο­λι­βα­ρια­νή δια­δι­κα­σία και να ανα­τρέ­ψουν την κυβέρ­νη­ση του προ­έ­δρου Nicolás Maduro, ο οποί­ος νόμι­μα και πλειο­ψη­φι­κά επα­νε­ξε­λέ­γη από το Βενε­ζου­ε­λά­νι­κο λαό στις 20 Μαΐ­ου 2018.

Γι ‘αυτούς τους άτι­μους και αντι­λαϊ­κούς σκο­πούς, η αμε­ρι­κα­νι­κή κυβέρ­νη­ση υλο­ποιεί ένα σύνο­λο δρά­σε­ων που τεί­νουν να πνί­ξουν την οικο­νο­μία της Βενε­ζου­έ­λας, για παρά­δειγ­μα με τα πρό­σφα­τα μέτρα του Υπουρ­γεί­ου Οικο­νο­μι­κών πάγω­σε 7 δισε­κα­τομ­μύ­ρια δολά­ρια περιου­σια­κών στοι­χεί­ων που ανή­κουν στην CITGO, μια κρα­τι­κή επι­χεί­ρη­ση της Βενε­ζου­έ­λας, θυγα­τρι­κή της PetroleosdeVenezuela (PDVSA), η οποία δρα­στη­ριο­ποιεί­ται στις ΗΠΑ με περί­που 16 χιλιά­δες εγκα­τα­στά­σεις, διυ­λι­στή­ρια και πρα­τή­ρια καυ­σί­μων, με τις απώ­λειες να εκτι­μώ­νται σε του­λά­χι­στον 11 δισε­κα­τομ­μύ­ρια δολά­ρια σε εξα­γω­γές πετρελαίου.

Η έντα­ση της αντί­φα­σης μετα­ξύ των συμ­φε­ρό­ντων του ιμπε­ρια­λι­σμού και της Βενε­ζου­έ­λας έχει οδη­γή­σει, αφε­νός, στο κάλε­σμα του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος Βενε­ζου­έ­λας (PCV) στο λαό για να οικο­δο­μή­σει την ευρύ­τε­ρη ενό­τη­τα των πατριω­τι­κών, δημο­κρα­τι­κών και επα­να­στα­τι­κών λαϊ­κών δυνά­με­ων, χωρίς να γίνε­ται διά­κρι­ση της υπο­στή­ρι­ξης ή όχι της ντό­πιας κυβέρ­νη­σης, αλλά δια­μορ­φώ­νο­ντας μια απο­φα­σι­στι­κή αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κή θέση, και από την άλλη πλευ­ρά, στο στρα­τό­πε­δο της αντί­δρα­σης, το οποίο έχει δημιουρ­γή­σει ένα σύμπλεγ­μα οργα­νώ­σε­ων με σημα­ντι­κή κοι­νω­νι­κή βάση, η οποία προ­ω­θεί ανοι­χτά παρά­νο­μες διε­θνείς «κυρώ­σεις» κατά της χώρας, το άνοιγ­μα ενός δήθεν «ανθρω­πι­στι­κού κανα­λιού» για την προ­ώ­θη­ση της ξένης παρέμ­βα­σης και ακό­μη και άμε­σης στρα­τιω­τι­κής εισβολής.

Ωστό­σο, οι κομ­μου­νι­στές της Βενε­ζου­έ­λας γνω­ρί­ζου­με ότι η όξυν­ση της βασι­κής αντί­θε­σης μετα­ξύ κεφα­λαί­ου και εργα­σί­ας, είναι αυτό που δια­μορ­φώ­νει τις παρα­μέ­τρους των δυνά­με­ων και τις οριο­θε­τή­σεις, ανά­λο­γα με την ταξι­κή φύση των πολι­τι­κών φορέ­ων και τις προ­τά­σεις τους για την αντι­με­τώ­πι­ση της κρίσης.

Η επα­να­στα­τι­κή διέ­ξο­δος από την κρί­ση απαι­τεί συσ­σώ­ρευ­ση και συγκέ­ντρω­ση δυνά­με­ων για την ανα­τρο­πή του καπι­τα­λι­στι­κού συστή­μα­τος και ανοι­χτή προ­ο­πτι­κή για την σοσια­λι­στι­κή επα­νά­στα­ση. Όπως σωστά ορί­ζε­ται από το 15ο Συνέ­δριο του PCV στην πολι­τι­κή του γραμ­μή, τον Ιού­νη του 2017: «Προ­τεί­νου­με στο πλαί­σιο της ταξι­κής πάλης, την προ­ώ­θη­ση της οικο­δό­μη­σης και την εμβά­θυν­ση της γραμ­μής της επα­να­στα­τι­κής ενό­τη­τας των εργα­τών και των αγρο­τών, κοι­νή και λαϊ­κή, για να δια­μορ­φώ­σου­με στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα τη δημιουρ­γία ενός νέου συσχε­τι­σμού δυνά­με­ων που θα επι­τρέ­ψει στην εργα­τι­κή τάξη και τους εργα­ζό­με­νους της πόλης και της επαρ­χί­ας, να γίνει συνει­δη­τή πρω­το­πο­ρία και καθο­δη­γη­τής των επα­να­στα­τι­κών αλλαγών». 

Σήμε­ρα, είναι πολύ πιο σημα­ντι­κό για το λαό μας η ενερ­γή και μαχη­τι­κή αλλη­λεγ­γύη με τις αδελ­φές οργα­νώ­σεις μας για την μπο­λι­βα­ρια­νή δια­δι­κα­σία και τον εργα­ζό­με­νο λαό, καταγ­γέλ­λο­ντας τη συνε­χι­ζό­με­νη ιμπε­ρια­λι­στι­κή επι­θε­τι­κό­τη­τα, απαι­τώ­ντας την κατάρ­γη­ση της Εκτε­λε­στι­κής Εντο­λής, την παύ­ση μονο­με­ρών “κυρώ­σε­ων” από τις ΗΠΑ και την ΕΕ και την υπο­στή­ρι­ξη της προ­σέγ­γι­σης της επα­να­στα­τι­κής εμβά­θυν­σης της δια­δι­κα­σί­ας στη Βενε­ζου­έ­λα, ως μόνη εγγύ­η­ση για τη δια­τή­ρη­ση των κοι­νω­νι­κών κατα­κτή­σε­ων και δικαιω­μά­των που κερ­δή­θη­καν από πολ­λές γενιές στη διάρ­κεια δεκα­ε­τιών στο δύσκο­λο αγώ­να για εθνι­κή ανε­ξαρ­τη­σία, αυτο­διά­θε­ση και κυρί­αρ­χη ανάπτυξη.

Αγα­πη­τοί σύντρο­φοι και συντρό­φισ­σες, στη Κομ­μου­νι­στι­κή Νεο­λαία Βενε­ζου­έ­λας (JCV), έχου­με τη βαθιά πεποί­θη­ση ότι ο αγώ­νας είναι η μόνη, αλη­θι­νή και μόνι­μη λύση στα προ­βλή­μα­τα που αντι­με­τω­πί­ζουν οι λαοί μας. Οι τερά­στιες προ­κλή­σεις που βρί­σκο­νται μπρο­στά μας απαι­τούν την ταξι­κή συνεί­δη­ση, οργά­νω­ση και κινη­το­ποί­η­ση της νεο­λαί­ας μας. Μόνο με μια γραμ­μή δρά­σης που συν­δέ­ε­ται με τους αγώ­νες των εργα­ζό­με­νων, είναι δυνα­τό να ανα­πτύ­ξου­με τη δύνα­μη που πρέ­πει για να νική­σου­με. Επο­μέ­νως, η απο­τε­λε­σμα­τι­κή συμ­με­το­χή των νέων στην πολι­τι­κή, δεν είναι ατο­μι­κή και απο­μο­νω­μέ­νη υπό­θε­ση. Η νεο­λαία πραγ­μα­τι­κά εμπλέ­κε­ται και απο­τε­λεί καθο­ρι­στι­κό παρά­γο­ντα στην πολι­τι­κή, όταν μπο­ρεί να ανα­πτύ­ξει την πλή­ρη ισχύ της συνει­δη­τά, και αυτό θα έχει επα­να­στα­τι­κή προ­ο­πτι­κή μέσα από οργα­νω­μέ­νη συλ­λο­γι­κή δρά­ση και με ταξι­κό περιεχόμενο.

Ως εκ τού­του, δεν μπο­ρού­με παρά να χαι­ρε­τί­σου­με το επι­τυ­χη­μέ­νο 12ο Συνέ­δριο της ΚΝΕ και να πού­με ότι, όπως εκφρά­ζε­ται στο σύν­θη­μά του, πρέ­πει να είμα­στε πιο πολ­λοί και πιο ικα­νοί ώστε να μπο­ρού­με να συνε­πά­ρου­με ολο­έ­να και περισ­σό­τε­ρους νέους, για­τί στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα αυτό που είναι πραγ­μα­τι­κά σύγ­χρο­νο, νέο, απα­ραί­τη­το και επί­και­ρο είναι ο Σοσια­λι­σμός, το όνει­ρο που πρέ­πει να πραγ­μα­το­ποι­ή­σου­με προς όφε­λος όλης της ανθρωπότητας.

Να είστε βέβαιοι ότι η Κομ­μου­νι­στι­κή Νεο­λαία της Βενε­ζου­έ­λας και το Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα της Βενε­ζου­έ­λας θα συνε­χί­σει να εργά­ζε­ται για την οργά­νω­ση και τη διαρ­κή πάλη του εργα­τι­κού — λαϊ­κού κινή­μα­τος για να αντι­με­τω­πί­σει όλες τις επι­θέ­σεις ενα­ντί­ον του λαού μας και τη φιλο­δο­ξία εγκα­θί­δρυ­σης στη χώρα μας μιας φασι­στι­κής δικτα­το­ρί­ας. Γνω­ρί­ζου­με πώς να εκπλη­ρώ­σου­με το ρόλο μας σε οποιο­δή­πο­τε σενά­ριο και αν επι­βλη­θεί στον ταξι­κό αγώ­να και αυτή την ίδια πεποί­θη­ση την έχου­με για τη νεο­λαία και τον λαό της Ελλά­δας και τις πρω­το­πό­ρες οργα­νώ­σεις τους, την ΚΝΕ και το ΚΚΕ.

Ζήτω η διε­θνι­στι­κή αλληλεγγύη!».

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο