Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Κοινωνικές αυταπάτες…

Γρά­φει ο Αλέ­κος Χατζη­κώ­στας //

Σε πρό­σφα­τη έρευ­να της PRORATA S.A δια­βά­ζου­με τα εξής σε σχέ­ση με την «ΑΥΤΟΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΣΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΤΑΞΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΡΩΜΑΤΑ».

Μόλις το 6% θα κατέ­τασ­σε τον εαυ­τό του/της στην κατώ­τε­ρη κοι­νω­νι­κή τάξη, το 25% στην μεσαία προς κατώ­τε­ρη κοι­νω­νι­κή τάξη, το 58% στην μεσαία τάξη και το 9% είτε στην μεσαία προς ανώ­τε­ρη, είτε στην ανώ­τε­ρη κοι­νω­νι­κή τάξη.

Και όμως η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα είναι δια­φο­ρε­τι­κή και οι αυτα­πά­τες όμως για τη πραγ­μα­τι­κή τους ταξι­κή θέση φαί­νε­ται (και δημο­σκο­πι­κά) να κυριαρχούν…

Η πραγματικότητα

Από τις θέσεις της Κ.Ε του ΚΚΕ για το 21ο Συνέ­δριο με τίτλο : «Η ΤΑΞΙΚΗ ΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ. Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ. ΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ-ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ. Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΚΑΙ Η ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ» παρου­σιά­ζου­με τον παρα­κά­τω πίνακα:

Δηλα­δή η κοι­νω­νι­κή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα λέει ότι η συντρι­πτι­κή πλειο­ψη­φία του πλη­θυ­σμού ανή­κει στην εργα­τι­κή («κατώ­τε­ρη») τάξη (που απο­τε­λεί την κύρια και ολο­έ­να ανα­πτυσ­σό­με­νη παρα­γω­γι­κή δύνα­μη) , ταυ­τό­χρο­να εκα­τομ­μύ­ρια είναι οι άνερ­γοι ‚οι υπο­α­πα­σχο­λού­με­νοι, οι χαμη­λο­συ­ντα­ξιού­χοι , δηλα­δή ανή­κουν στα «κατώ­τε­ρα» κοι­νω­νι­κά στρώ­μα­τα και όχι π.χ στα «μεσαία τάξη» κ.α.

Η ψευδής κοινωνική συνείδηση

Η ταξι­κή συνεί­δη­ση είναι η επί­γνω­ση της κοι­νω­νι­κής τάξης κάποιου σε σχέ­ση με τους άλλους, καθώς και η κατα­νό­η­ση της οικο­νο­μι­κής τάξης της τάξης στην οποία ανή­κει στο πλαί­σιο της ευρύ­τε­ρης κοι­νω­νί­ας. Επι­πλέ­ον, η ταξι­κή συνεί­δη­ση περι­λαμ­βά­νει την κατα­νό­η­ση των καθο­ρι­στι­κών κοι­νω­νι­κών και οικο­νο­μι­κών χαρα­κτη­ρι­στι­κών και των συλ­λο­γι­κών συμ­φε­ρό­ντων της δικής του τάξης εντός των δομών της δεδο­μέ­νης κοι­νω­νι­κο­οι­κο­νο­μι­κής και πολι­τι­κής τάξης. Κάτι τέτοιο όχι m;ono λεί­πει με βάση τα ευρή­μα­τα αυτά, αλλά έχει και πλή­θος αυταπατών…Και η συγκε­κρι­μέ­νη δημο­σκό­πη­ση απο­δει­κνύ­ει ορι­σμέ­να βασι­κά ζητή­μα­τα της μαρ­ξι­στι­κής-λενι­νι­στι­κής θεω­ρί­ας ότι:

Στις ταξι­κές κοι­νω­νί­ες αντι­κει­με­νι­κά κυριαρ­χεί η κοι­νω­νι­κή συνεί­δη­ση της κυρί­αρ­χης τάξης, η οποία ανα­πα­ρά­γε­ται από ένα πλή­θος δικών της ιδε­ο­λο­γι­κο­πο­λι­τι­κών μηχα­νι­σμών, προ­κει­μέ­νου να συγκα­λύ­πτο­νται τα ταξι­κά της συμ­φέ­ρο­ντα, να εμφα­νί­ζο­νται ως καθο­λι­κά της κοι­νω­νί­ας και να συνε­χί­ζε­ται η κυριαρ­χία της, και η εκμε­τάλ­λευ­ση των κατα­πιε­ζό­με­νων τάξε­ων και στρω­μά­των. Η ίδια η εκμε­τάλ­λευ­ση, όπως και οι ταξι­κές σχέ­σεις έχουν συγκα­λυμ­μέ­νο χαρα­κτή­ρα, δε γίνο­νται φανε­ρές από την πρώ­τη ματιά. Απαι­τούν τη διείσ­δυ­ση στην ουσία του φαι­νό­με­νου. Για παρά­δειγ­μα, ο Μαρξ με την ανα­κά­λυ­ψη του νόμου της υπε­ρα­ξί­ας, απο­κά­λυ­ψε και την ουσία του φαι­νό­με­νου της εκμετάλλευσης.

Η κυρί­αρ­χη κοι­νω­νι­κή συνεί­δη­ση είναι και το μεγα­λύ­τε­ρο εμπό­διο για την ωρί­μαν­ση της ταξι­κής συνεί­δη­σης της εργα­τι­κής τάξης και των άλλων εκμε­ταλ­λευο­μέ­νων λαϊ­κών στρωμάτων.

Όσο όμως κυριαρ­χούν αυτές οι αυτα­πά­τες (που καλ­λιερ­γού­νται φυσι­κά με πολ­λούς τρό­πους από το ίδιο το καπι­τα­λι­στι­κό σύστη­μα) τόσο το 6% θα κάνει «κου­μά­ντο» οικο­νο­μι­κό και πολι­τι­κό στο υπό­λοι­πο 94%

Και εδώ έχου­με για την αντι­στρο­φή της κατά­στα­σης και την μετα­τρο­πή της εργα­τι­κής τάξης από «τάξη καθε­αυ­τή», σε «τάξη για τον εαυ­τό της» πολύ ακό­μη δουλειά.

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο