Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Κοινός παρονομαστής

Η είδη­ση δεν ήταν «κεραυ­νός εν αιθρία», αν και …κεραυ­νο­βό­λη­σε τους συντα­ξιού­χους και ασφα­λι­σμέ­νους στο μεγα­λύ­τε­ρο συντα­ξιο­δο­τι­κό ταμείο της Σουηδίας.

Η σου­η­δι­κή «Alecta» είχε μεγά­λη χασού­ρα από την κατάρ­ρευ­ση των δύο αμε­ρι­κα­νι­κών τρα­πε­ζών, όπου είχε επεν­δύ­σει μεγά­λα ποσά, τάζο­ντας στους ασφα­λι­σμέ­νους καλύ­τε­ρες συντά­ξεις. Τώρα, μερι­κές χιλιά­δες Σου­η­δοί κοι­μού­νται και ξυπνά­νε με την αγω­νία ότι θα τους περι­κο­πούν κι αυτά που παίρνουν.

Οι απώ­λειες της «Alecta» υπο­λο­γί­ζο­νται στα 1,9 δισ. ευρώ. Δεν είναι όμως η μονα­δι­κή περί­πτω­ση: Πριν λίγους μήνες, τα συντα­ξιο­δο­τι­κά ταμεία της γει­το­νι­κής Δανί­ας ανα­κοί­νω­ναν απώ­λειες μετα­ξύ 7% και 15% από τις «επεν­δύ­σεις» τους, προει­δο­ποιώ­ντας για «ανα­πό­φευ­κτες συνέ­πειες» στις συντάξεις.

Μόνο το επι­κου­ρι­κό ταμείο έχα­σε 34 δισ. δολά­ρια το 2022, ή το 45% της περιου­σί­ας του! Οι συνο­λι­κές απώ­λειες των συντα­ξιο­δο­τι­κών ταμεί­ων διε­θνώς ανήλ­θαν σε 1,3 τρισ. δολά­ρια τη χρο­νιά που πέρασε!

Με άλλα λόγια, οι υπο­σχέ­σεις για καλύ­τε­ρες συντά­ξεις και μια «πιο άνε­τη ζωή» στα γερά­μα­τα έγι­ναν «καπνός» για εκα­τομ­μύ­ρια συντα­ξιού­χους σε όλο τον κόσμο, που πλέ­ον κάθο­νται σε αναμ­μέ­να κάρ­βου­να για το μέλ­λον των συντά­ξε­ών τους.

Ποιος είναι ο κοι­νός παρο­νο­μα­στής σε όλες αυτές τις περι­πτώ­σεις; Οτι δια­φη­μί­ζο­νται ως «ώρι­μα» συντα­ξιο­δο­τι­κά συστή­μα­τα, όπου η Ασφά­λι­ση θεω­ρεί­ται ατο­μι­κή υπό­θε­ση και οι εισφο­ρές «επεν­δυ­τι­κό κεφά­λαιο». Ετσι αντι­λαμ­βά­νο­νται τα ασφα­λι­στι­κά και συντα­ξιο­δο­τι­κά δικαιώ­μα­τα το κρά­τος και οι εργοδότες…

Οι συντά­ξεις σε αυτά τα συστή­μα­τα εξαρ­τώ­νται από τις απο­δό­σεις των επεν­δύ­σε­ων από δια­χει­ρι­στές — «κορά­κια», που με τη βού­λα του νόμου βάζουν στο χέρι τις εισφο­ρές των ασφα­λι­σμέ­νων. Δηλα­δή τους κόπους μιας ζωής…

Το κρά­τος και η εργο­δο­σία απο­σύ­ρο­νται ολο­έ­να και περισ­σό­τε­ρο από τη χρη­μα­το­δό­τη­ση των ασφα­λι­στι­κών συστη­μά­των, επει­δή τη θεω­ρούν «δημο­σιο­νο­μι­κό βαρί­δι» και «εμπό­διο» στα κέρ­δη. Βλέ­πουν όμως και «ευκαι­ρί­ες» για νέες επεν­δύ­σεις, με το τζο­γά­ρι­σμα των ασφα­λι­στι­κών εισφορών.

Ενα τέτοιο σύστη­μα οικο­δο­μεί­ται και στη χώρα μας εδώ και χρό­νια, με αλλε­πάλ­λη­λους νόμους των ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ. Ηδη, το μόνο που «εγγυά­ται» το κρά­τος είναι συντά­ξεις πεί­νας ή δου­λειά μέχρι τον τάφο.

Σήμε­ρα, με την αύξη­ση της παρα­γω­γι­κό­τη­τας και τις δυνα­τό­τη­τες που προ­σφέ­ρει η εξέ­λι­ξη της τεχνο­λο­γί­ας και της επι­στή­μης, είναι ώρι­μο να μειω­θούν τα όρια ηλι­κί­ας συντα­ξιο­δό­τη­σης, να εξα­σφα­λι­στούν αξιο­πρε­πείς συν­θή­κες για κάθε συντα­ξιού­χο, με ευθύ­νη του κρά­τους. Να απο­λαμ­βά­νουν όλοι οι ασφα­λι­σμέ­νοι σύγ­χρο­νη, δημό­σια και δωρε­άν Υγεία και Πρόνοια.

Εμπό­διο σε αυτό στέ­κε­ται το κέρ­δος και αυτό απο­τυ­πώ­νουν οι νόμοι όλων των κυβερ­νή­σε­ων, που αυξά­νουν τα όρια ηλι­κί­ας συντα­ξιο­δό­τη­σης και μειώ­νουν τις συντά­ξεις, εμπο­ρευ­μα­το­ποιούν την Υγεία και ρίχνουν στον Καιά­δα ασφα­λι­σμέ­νους και συντα­ξιού­χους, που η επι­βί­ω­σή του εξαρ­τά­ται ολο­έ­να και περισ­σό­τε­ρο από την τσέ­πη τους.

Η άθλια αυτή πολι­τι­κή και τα κόμ­μα­τα — συνέ­νο­χοι πρέ­πει να πάρουν απά­ντη­ση και στην κάλ­πη. Εχουν όνο­μα: Είναι όσοι κυβέρ­νη­σαν και κυβερ­νούν τη χώρα, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και τα «συμπλη­ρώ­μα­τά» τους σε αντι­λαϊ­κές απο­φά­σεις. Είναι αυτοί που με όποιον συν­δυα­σμό κι αν σχη­μα­τί­σουν την επό­με­νη κυβέρ­νη­ση, το αντι­λαϊ­κό τους πρό­γραμ­μα είναι κοι­νό και από τώρα γνωστό.

Απέ­να­ντί τους ο λαός έχει ανά­γκη και συμ­φέ­ρον από ένα πιο ισχυ­ρό ΚΚΕ. Το μόνο κόμ­μα που παλεύ­ει για να μπουν εμπό­δια στη χει­ρο­τέ­ρευ­ση του ασφα­λι­στι­κού — συντα­ξιο­δο­τι­κού και «να πάρουν πίσω τα κλεμ­μέ­να» οι από­μα­χοι της δου­λειάς. Αλλά κυρί­ως να ανοί­ξει ο δρό­μος για σύγ­χρο­να ασφα­λι­στι­κά δικαιώ­μα­τα και συντά­ξεις, στο ύψος των σημε­ρι­νών δυνα­το­τή­των και αναγκών!

Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από τη στή­λη «Η Άπο­ψή μας» του «Ριζο­σπά­στη»

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο