Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Κοινό έδαφος… σε ήπιο κλίμα και με πολλή υπευθυνότητα

Η τρι­ή­με­ρη συζή­τη­ση στη Βου­λή για τις προ­γραμ­μα­τι­κές δηλώ­σεις έκα­νε σαφές ότι παρά τις δια­φο­ρές ανά­με­σα στα αστι­κά κόμ­μα­τα, παρά τις δια­φο­ρε­τι­κές αφε­τη­ρί­ες, το κύριο περιε­χό­με­νο της πολι­τι­κής τους είναι η στή­ρι­ξη των στό­χων της καπι­τα­λι­στι­κής ανά­πτυ­ξης. Αυτό είναι το κοι­νό έδα­φος όλων των άλλων. Η κυβέρ­νη­ση ΝΔ βρή­κε στρω­μέ­νο το έδα­φος από την κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ και οι επι­χει­ρη­μα­τι­κοί όμι­λοι αλλά και ιμπε­ρια­λι­στι­κοί οργα­νι­σμοί απαι­τούν να πάει πιο γρή­γο­ρα και απο­φα­σι­στι­κά στην υλο­ποί­η­ση της στρα­τη­γι­κής του κεφα­λαί­ου. Τώρα που οι εκλο­γές πέρα­σαν, τις κορό­νες και τις καταγ­γε­λί­ες δια­δέ­χτη­καν το «ήπιο κλί­μα», η «υπευ­θυ­νό­τη­τα», η «συναί­νε­ση στα εθνι­κά ζητή­μα­τα», η «προ­γραμ­μα­τι­κή σοβα­ρή αντι­πο­λί­τευ­ση». Τώρα δηλα­δή που δια­μορ­φώ­θη­κε ένας νέος αντι­λαϊ­κός συσχε­τι­σμός, μέλη­μα όλων είναι το πώς θα στη­ρί­ξουν αυτήν την κοι­νή στρα­τη­γι­κή, είτε από τη θέση της κυβέρ­νη­σης είτε από τη θέση της «αντι­πο­λί­τευ­σης», υπε­ρα­σπι­ζό­με­νοι δια­φο­ρε­τι­κές εκδο­χές στην υλο­ποί­η­σή της…

Οι υπουρ­γοί της κυβέρ­νη­σης παρου­σί­α­σαν ανα­λυ­τι­κά τις ανα­διαρ­θρώ­σεις που θα προ­χω­ρή­σουν σε όλους τους τομείς. Το μενού της κυβέρ­νη­σης περιλαμβάνει:

  • Νέες φορο­α­παλ­λα­γές για τους επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομίλους,
  • ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις,
  • μεγα­λύ­τε­ρη πρόσ­δε­ση της Παι­δεί­ας στις ανά­γκες του κεφα­λαί­ου,
  • παρα­πέ­ρα ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση της Ασφά­λι­σης και της Υγεί­ας,
  • ολο­κλή­ρω­ση της «απε­λευ­θέ­ρω­σης» της αγο­ράς Ενέρ­γειας και βέβαια
  • έντα­ση της καταστολής. 
    • Σε αυτό το πλαί­σιο, μάλι­στα, προ­α­ναγ­γέλ­θη­κε και νέος συν­δι­κα­λι­στι­κός νόμος, που πατώ­ντας πάνω στον απερ­γο­κτό­νο νόμο της κυβέρ­νη­σης ΣΥΡΙΖΑ, έχει στό­χο να πάει ένα βήμα παρα­πέ­ρα την ωμή παρέμ­βα­ση του κρά­τους και της εργο­δο­σί­ας στις γραμ­μές των σωματείων.

 

Η ανά­γκη επι­τά­χυν­σης δεν εμπο­δί­ζει την κυβέρ­νη­ση να που­λά­ει «κοι­νω­νι­κή ευαι­σθη­σία», να υπό­σχε­ται ψίχου­λα για τους «αδύ­να­μους», να εγγυά­ται τα επι­δό­μα­τα κ.λπ., με δεδο­μέ­νη πάντα τη «δημο­σιο­νο­μι­κή ισορ­ρο­πία», τη μη αμφι­σβή­τη­ση των στό­χων των πρω­το­γε­νών πλε­ο­να­σμά­των και των αντι­λαϊ­κών δεσμεύ­σε­ων. Λίγο πολύ δηλα­δή, όσα έλε­γε και ο ΣΥΡΙΖΑ προ­ε­κλο­γι­κά και τα εμφά­νι­ζε ως «δια­χω­ρι­στι­κή γραμ­μή», ως «δια­φο­ρε­τι­κό σχέ­διο» από τη ΝΔ και παρου­σί­α­ζε τον εαυ­τό του ως προ­στά­τη των «φτω­χών και αδυ­νά­των».

Στο ήπιο και εποι­κο­δο­μη­τι­κό κλί­μα όμως συνη­γό­ρη­σαν και το ΚΙΝΑΛ, το κόμ­μα του Βελό­που­λου, αλλά και το ΜεΡΑ25 του Γ. Βαρου­φά­κη. Ολοι τους κάνα­νε «παρα­τη­ρή­σεις» επί των προ­γραμ­μα­τι­κών δηλώ­σε­ων, διορ­θω­τι­κές, βελ­τιω­τι­κές και άσκη­σαν κρι­τι­κή ως προς την απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τα για την υλο­ποί­η­ση των στό­χων τους. Αλλω­στε, κατα­ψή­φι­σαν με κρι­τή­ριο το αν «βγαί­νει» ή δεν βγαί­νει το πρό­γραμ­μα της κυβέρ­νη­σης ΝΔ. Ολοι τους προ­βάλ­λουν το γνω­στό παρα­μύ­θι ότι η κοι­νω­νι­κή ευη­με­ρία θα έρθει με την ενί­σχυ­ση των κερ­δών του μεγά­λου κεφαλαίου.

Η τακτι­κή της ΝΔ, που θυμί­ζει «ήπια προ­σαρ­μο­γή», το ήπιο κλί­μα, η υπευ­θυ­νό­τη­τα κ.λπ. απο­τε­λούν φυσι­κή συνέ­χεια όλης της επι­χεί­ρη­σης ευνου­χι­σμού των όποιων ριζο­σπα­στι­κών δια­θέ­σε­ων, συμ­βι­βα­σμού, παραί­τη­σης από διεκ­δι­κή­σεις, μεί­ω­σης των απαι­τή­σε­ων, όλες «επι­τυ­χί­ες» της πεντα­ε­τούς δια­κυ­βέρ­νη­σης ΣΥΡΙΖΑ. Για τις οποί­ες άλλω­στε πήρε και παίρ­νει ακό­μα τα εύσημα.

kke

Στην αντί­πε­ρα όχθη βρέ­θη­καν οι βου­λευ­τές του ΚΚΕ, η πραγ­μα­τι­κή λαϊ­κή αντι­πο­λί­τευ­ση στη Βου­λή, ανέ­δει­ξαν ότι οι προ­γραμ­μα­τι­κές δηλώ­σεις της κυβέρ­νη­σης της ΝΔ επι­βε­βαιώ­νουν τις προει­δο­ποι­ή­σεις του ΚΚΕ, ότι το πρό­γραμ­μα της κυβέρ­νη­σης ήταν ήδη καθο­ρι­σμέ­νο πριν από τη διε­ξα­γω­γή των βου­λευ­τι­κών εκλο­γών και μάλι­στα σε μεγά­λο βαθ­μό από την προηγούμενη.

Κυρί­ως ανέ­δει­ξαν την ανά­γκη να μην υπάρ­χει καμιά ανα­μο­νή, κανέ­να μού­δια­σμα, να μην περά­σει στο λαό, στους εργα­ζό­με­νους το «συναι­νε­τι­κό κλί­μα», αλλά άμε­σα, γρή­γο­ρα να οργα­νώ­σουν την αντί­στα­ση στην έντα­ση των αντι­λαϊ­κών μέτρων, την αντε­πί­θε­ση με κρι­τή­ριο τις σύγ­χρο­νες ανά­γκες τους.

[πηγή]
Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο