Κολομβία: Το φως τα εγκλήματα του αστικού κράτους

Το διαρ­κές έγκλη­μα του αστι­κού κρά­τους της Κολομ­βί­ας και των μηχα­νι­σμών του έρχε­ται στην επι­φά­νεια με την εξέ­λι­ξη της έρευ­νας του λεγό­με­νου Ειδι­κού Δικα­στη­ρί­ου για την Ειρή­νη (JEP), που συστά­θη­κε στο πλαί­σιο της ειρη­νευ­τι­κής συμ­φω­νί­ας του 2016 ανά­με­σα στην κυβέρ­νη­ση του τότε Προ­έ­δρου Μ. Σάντος και το αντάρ­τι­κο κίνη­μα των Ενο­πλων Επα­να­στα­τι­κών Δυνά­με­ων Κολομ­βί­ας — Στρα­τός του Λαού (FARC-EP).

Την Πέμ­πτη ανα­κοι­νώ­θη­κε πως έχουν συγκε­ντρω­θεί στοι­χεία που τεκ­μη­ριώ­νουν ότι «του­λά­χι­στον 6.402 Κολομ­βια­νοί και Κολομ­βια­νές σκο­τώ­θη­καν με συνο­πτι­κές δια­δι­κα­σί­ες από τις κρα­τι­κές αρχές (στρα­τό, αστυ­νο­μία και άλλες υπη­ρε­σί­ες σε δια­σύν­δε­ση με παρα­στρα­τιω­τι­κούς) και παρου­σιά­στη­καν ως σκο­τω­μέ­νοι αντάρ­τες σε μάχες» την περί­ο­δο από το 2002 έως το 2008. Πρό­κει­ται για τη γνω­στή υπό­θε­ση των «ψευ­δών απο­δεί­ξε­ων» (falsos positivos), που ταλα­νί­ζει τη χώρα εδώ και του­λά­χι­στον 6 δεκα­ε­τί­ες ένο­πλης σύγκρουσης.

Τα θύμα­τα συχνά ρίχνο­νταν σε κοι­νούς τάφους, για να χάνο­νται τα ίχνη τους. Το επι­τε­λείο του στρα­τού έχει ισχυ­ρι­στεί επα­νει­λημ­μέ­νως ότι δεν ευθύ­νε­ται, ότι δεν επρό­κει­το για συστη­μα­τι­κή γενο­κτο­νία κατά αμά­χων αλλά για μεμο­νω­μέ­να περι­στα­τι­κά, ωστό­σο μαρ­τυ­ρί­ες αξιω­μα­τι­κών και στρα­τιω­τών που άνοι­ξαν τα στό­μα­τά τους, προ­κει­μέ­νου να τύχουν καλύ­τε­ρης δικα­στι­κής μετα­χεί­ρι­σης, απο­δει­κνύ­ουν ακρι­βώς το αντί­θε­το. Οτι δηλα­δή ήταν ακρι­βώς μια συστη­μα­τι­κή γενο­κτο­νία ενά­ντια σε λαϊ­κούς ανθρώ­πους και αγωνιστές.

Αυτές οι δολο­φο­νί­ες άλλω­στε συνε­χί­ζο­νται και σήμε­ρα από το αστι­κό κρά­τος, την αντι­δρα­στι­κή κυβέρ­νη­ση του Ιβάν Ντού­κε και τους παρα­στρα­τιω­τι­κούς μηχα­νι­σμούς της. Από το 2016 έχουν δολο­φο­νη­θεί πάνω από 900 λαϊ­κοί αγω­νι­στές, μετα­ξύ τους πάνω από 255 πρώ­ην αντάρ­τες. Αυτή η νέα έξαρ­ση της κρα­τι­κής και παρα­κρα­τι­κής βίας οδή­γη­σε μια ομά­δα πρώ­ην στε­λε­χών των FARC-EP να ξανα­πά­ρουν τα όπλα και να βγουν στα βου­νά, δημιουρ­γώ­ντας τις νέες FARC — Νέα Μαρ­κε­τά­λια (από την τοπο­θε­σία όπου συγκρο­τή­θη­κε το πρώ­το αντάρ­τι­κο τη δεκα­ε­τία του 1960), δια­φω­νώ­ντας και με τη συμ­βι­βα­στι­κή λογι­κή της ηγε­σί­ας του σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κού κόμ­μα­τος FARC και στη συνέ­χεια Comunes, που προ­έ­κυ­ψε μετά την ειρη­νευ­τι­κή συμ­φω­νία και την παρά­δο­ση των όπλων.

Ριζο­σπά­στης.