ΚΟΜΕΠ: Στρατηγικές συμφωνίες και ομολογίες…

Απο­σπά­σμα­τα από το  6ο τεύ­χους της ΚΟΜΕΠ του 2019 (Νοέμ­βρης — Δεκέμ­βρης) που θα κυκλο­φο­ρή­σει τις επό­με­νες μέρες («άρθρο της Σύνταξης»)

«Το βασι­κό πλαί­σιο, το θεσμι­κό, σε ό,τι αφο­ρά το ανα­πτυ­ξια­κό μέρος, τον νόμο για τις στρα­τη­γι­κές επεν­δύ­σεις, την ανα­πτυ­ξια­κή τρά­πε­ζα (…) αλλά και το νομο­σχέ­διο που είχα­με ετοι­μά­σει εμείς για τα εθνι­κά προ­γράμ­μα­τα ανά­πτυ­ξης, αυτή είναι η βάση του νομο­σχε­δί­ου (…) Θέλω να εκφρά­σω την ικα­νο­ποί­η­σή μου δημό­σια, διό­τι ο κ. Γεωρ­γιά­δης τήρη­σε το λόγο του, σεβά­στη­κε το έργο το οποίο αφή­σα­με».

«Δεν είμα­στε εχθροί. Πέραν των ιδε­ο­λο­γι­κών μας δια­φο­ρών που προ­φα­νώς έχου­με, εγώ παρέ­λα­βα από εσάς ως προ­κά­το­χό μου συγκρο­τη­μέ­νη εργα­σία, την ανα­γνώ­ρι­σα από την πρώ­τη εβδο­μά­δα στο υπουρ­γείο και είπα ότι μεγά­λο μέρος του νομο­σχε­δί­ου προ­έρ­χε­ται από προη­γού­με­να σχέ­δια νόμου που παρέ­λα­βα (…) Προ­τι­μώ να βλέ­πω την πολι­τι­κή σαν συνέ­χεια».

Ξεκι­νώ­ντας από το «ανα­πτυ­ξια­κό» νομο­σχέ­διο, σημειώ­νου­με καταρ­χάς ότι απο­τε­λεί «συμπα­ρα­γω­γή» της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ τόσο επει­δή αυτό το νομο­σχέ­διο της ΝΔ ενσω­μα­τώ­νει αυτού­σια προη­γού­με­να σχέ­δια νόμου του ΣΥΡΙΖΑ όσο και επει­δή απο­τε­λεί συνέ­χεια παρό­μοιων νομο­θε­τι­κών πρω­το­βου­λιών της προη­γού­με­νης κυβέρ­νη­σης. Η σημα­σία αυτού του γεγο­νό­τος αυξά­νε­ται αν συνυ­πο­λο­γι­στεί ότι δεν πρό­κει­ται για ένα επι­μέ­ρους νομο­σχέ­διο αλλά για το νομο­σχέ­διο που οριο­θε­τεί το βασι­κό πλαί­σιο πολι­τι­κής υπο­βο­ή­θη­σης της καπι­τα­λι­στι­κής κερ­δο­φο­ρί­ας, το οποίο μπο­ρεί να κωδι­κο­ποι­η­θεί σε τρεις άξο­νες. Ο πρώ­τος αφο­ρά την άμε­ση κρα­τι­κή στή­ρι­ξη των καπι­τα­λι­στι­κών επεν­δύ­σε­ων με τη διεύ­ρυν­ση των επεν­δυ­τι­κών «κινή­τρων και προ­νο­μί­ων». Ο δεύ­τε­ρος αφο­ρά τις άμε­σες παρεμ­βά­σεις σε βάρος της εργα­τι­κής τάξης και περι­λαμ­βά­νει τόσο το χτύ­πη­μα στις κλα­δι­κές συμ­βά­σεις όσο και την περαι­τέ­ρω επί­θε­ση στα συν­δι­κα­λι­στι­κά δικαιώ­μα­τα των εργα­ζο­μέ­νων. Ο τρί­τος αφο­ρά τη σχε­τι­κή προ­σαρ­μο­γή όλων των βαθ­μί­δων του αστι­κού κρα­τι­κού μηχα­νι­σμού, η οποία περι­λαμ­βά­νει μέτρα όπως η άρση ή παρά­καμ­ψη πολ­λών από τους ελά­χι­στους δια­τη­ρη­μέ­νους — περι­βαλ­λο­ντι­κούς, χωρο­τα­ξι­κούς, υγειο­νο­μι­κούς, αρχαιο­λο­γι­κούς κ.λπ. — περιο­ρι­σμούς στην κερ­δο­σκο­πι­κή κίνη­ση του κεφα­λαί­ου, η «μεί­ω­ση της γρα­φειο­κρα­τί­ας» για την έγκρι­ση επεν­δύ­σε­ων, η θέσπι­ση ποι­νών σε δημό­σιους υπαλ­λή­λους που ευθύ­νο­νται για την καθυ­στέ­ρη­ση κάποιας επέν­δυ­σης, η διευ­κό­λυν­ση της δια­δι­κα­σί­ας εκχώ­ρη­σης από τα Δημο­τι­κά Συμ­βού­λια μιας σει­ράς αρμο­διο­τή­των τους σε ιδιώτες.

Το κόκ­κι­νο νήμα που δια­περ­νά όλα τα παρα­πά­νω μέτρα και απο­τε­λεί τη βάση της ουσια­στι­κής συμ­φω­νί­ας των αστι­κών κομ­μά­των στην «καρ­διά» του νομο­σχε­δί­ου είναι η κρα­τι­κή στή­ρι­ξη της καπι­τα­λι­στι­κής κερ­δο­φο­ρί­ας και ανά­πτυ­ξης, η διά­νοι­ξη νέων πεδί­ων δρά­σης για το υπερ­συσ­σω­ρευ­μέ­νο κεφά­λαιο. Αυτό το κόκ­κι­νο νήμα είναι που ενώ­νει σε μια γρο­θιά όλα τα αστι­κά κόμ­μα­τα, με τις όποιες — δευ­τε­ρεύ­ου­σες ή τρι­τεύ­ου­σες — δια­φο­ρές μετα­ξύ τους να περιο­ρί­ζο­νται στα επι­μέ­ρους και να συμ­βάλ­λουν κι αυτές με τον τρό­πο τους στην προ­σπά­θεια στοί­χι­σης του λαού πίσω από τις επι­διώ­ξεις της αστι­κής τάξης. Οπως ανέ­φε­ρε και σε μία απο­στρο­φή του λόγου του προς την Ε. Αχτσιό­γλου ο Αδ. Γεωρ­γιά­δης — ανα­δει­κνύ­ο­ντας εμμέ­σως και το …εύρος των δια­φο­ρών τους — «ίσως να είμα­στε λίγο πιο φιλε­λεύ­θε­ροι στα Εργα­σια­κά. Αλλω­στε, άμα συμ­φω­νού­με σε όλα, τι είδους δια­φω­νί­ες θα είχα­με;». Στο ίδιο μήκος κύμα­τος και η Ντ. Μπα­κο­γιάν­νη, η οποία δήλω­σε: «Εχου­με ενδε­χο­μέ­νως (…) δια­φο­ρε­τι­κές προ­σεγ­γί­σεις σε επι­μέ­ρους θέμα­τα, συμ­φω­νού­με όμως όλοι στον κεντρι­κό στόχο».

Με βάση τα παρα­πά­νω, το νομο­σχέ­διο ήταν πολύ φυσι­κό να βρει την ένθερ­μη στή­ρι­ξη των φορέ­ων της καπι­τα­λι­στι­κής εργο­δο­σί­ας, με τα στε­λέ­χη του ΣΕΒ να δηλώ­νουν ότι «συμ­βάλ­λει θετι­κά στη δια­μόρ­φω­ση ενός φιλι­κό­τε­ρου επεν­δυ­τι­κού περι­βάλ­λο­ντος» (Μ. Μητσό­που­λος) και ότι «προ­βλέ­πει πρα­κτι­κές λύσεις σε μια σει­ρά από ζητή­μα­τα τα οποία για χρό­νια εμπό­δι­ζαν τις επεν­δύ­σεις και την ανά­πτυ­ξη» (Κ. Δασκαλάκη). (…)

⚠️ Οι κίνδυνοι απ’ την πολιτική «σημαιοφόρου» του ΝΑΤΟ

Πέρα από την οικο­νο­μι­κή πολι­τι­κή, η σύμπνοια του αστι­κού κόσμου εκφρά­ζε­ται και στη γενι­κή κατεύ­θυν­ση της ασκού­με­νης εξω­τε­ρι­κής πολι­τι­κής. Χαρα­κτη­ρι­στι­κό είναι ότι με πρό­σφα­τη δήλω­σή του, ο Γ. Κατρού­γκα­λος ανέ­φε­ρε απευ­θυ­νό­με­νος στον υπουρ­γό Εξω­τε­ρι­κών της κυβέρ­νη­σης της ΝΔ, Ν. Δέν­δια: «Να συνε­χί­σε­τε να αξιο­ποιεί­τε το διπλω­μα­τι­κό κεφά­λαιο που συσ­σω­ρεύ­σα­με το προη­γού­με­νο διά­στη­μα υπέρ της χώρας. Ξέρω ότι και εσείς συμ­με­ρί­ζε­στε την άπο­ψη ότι μπο­ρεί να υπάρ­χουν ιδε­ο­λο­γι­κές δια­φο­ρές, αλλά στα εθνι­κά ζητή­μα­τα, κατά το δυνα­τόν, πρέ­πει να έχου­με μία ενιαία άπο­ψη». Το ίδιο στέ­λε­χος του ΣΥΡΙΖΑ σημεί­ω­σε για την επί­σκε­ψη Πομπέο πως «η επί­σκε­ψη ήταν θετι­κή στο βαθ­μό που συνέ­χι­σε την πορεία ανα­βάθ­μι­σης των διμε­ρών σχέ­σε­ων που είχε ξεκι­νή­σει η κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ τα προη­γού­με­να χρό­νια, με την έναρ­ξη του Στρα­τη­γι­κού Δια­λό­γου, την πετυ­χη­μέ­νη ΔΕΘ με παρου­σία πολ­λών επεν­δυ­τών και άλλες σημα­ντι­κές πρωτοβουλίες»!

Και εδώ, λοι­πόν, είναι φανε­ρό ότι οι όποιες επι­μέ­ρους δια­φο­ρές ούτε κατά διά­νοια αγγί­ζουν «τα ιερά και όσια» της εξω­τε­ρι­κής πολι­τι­κής του ελλη­νι­κού αστι­κού κρά­τους. Ετσι, σχε­δόν θρη­σκευ­τι­κή είναι η προ­σή­λω­ση που επι­δει­κνύ­ουν όλες οι αστι­κές κυβερ­νή­σεις στην ολο­έ­να και μεγα­λύ­τε­ρη πρόσ­δε­ση της χώρας στους αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κούς σχε­δια­σμούς, εκτι­μώ­ντας ότι αυτή η επι­λο­γή συμ­βάλ­λει στην επι­δί­ω­ξη του στρα­τη­γι­κού στό­χου της αστι­κής τάξης για μετα­τρο­πή της Ελλά­δας σε ενερ­γεια­κό και εμπο­ρι­κό κόμ­βο αλλά και για την καπι­τα­λι­στι­κή αξιο­ποί­η­ση των υπο­θα­λάσ­σιων πλου­το­πα­ρα­γω­γι­κών πηγών της χώρας. Παράλ­λη­λα, αυξά­νε­ται η προ­σπά­θεια ιδε­ο­λο­γι­κής στή­ρι­ξης αυτής της επι­λο­γής της αστι­κής τάξης με αμε­ρι­κα­νι­κά προ­γράμ­μα­τα στα σχο­λεία (βλ. πρό­γραμ­μα FLEX), δια­φη­μι­στι­κό σποτ της αμε­ρι­κα­νι­κής πρε­σβεί­ας στην Ελλά­δα με κύριο μήνυ­μα «Σε κάθε επό­με­νο βήμα, μαζί», στο­χευ­μέ­να άρθρα εφη­με­ρί­δων κ.λπ.

(.…)

Τα αστι­κά κόμ­μα­τα απο­κρύ­βουν τους κιν­δύ­νους που απορ­ρέ­ουν από τη μετα­τρο­πή της χώρας σε «κρά­τος πρώ­της γραμ­μής» για τις ΗΠΑ στην περιο­χή καθώς και το υπαρ­κτό ενδε­χό­με­νο, σε περί­πτω­ση περαι­τέ­ρω επι­δεί­νω­σης των σχέ­σε­ων ΗΠΑ — Τουρ­κί­ας, μετα­τρο­πής της σε «μετω­πι­κό» κρά­τος του αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κού στρατοπέδου.

Τα αστι­κά ιδε­ο­λο­γι­κά επι­τε­λεία, μάλι­στα, προ­σπα­θούν να αντι­στρέ­ψουν πλή­ρως την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα προ­βάλ­λο­ντας την όξυν­ση των κιν­δύ­νων από την εμβά­θυν­ση της εμπλο­κής της χώρας στους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς σχε­δια­σμούς ως ασπί­δα προ­στα­σί­ας για τα κυριαρ­χι­κά δικαιώ­μα­τα και την ασφά­λεια της Ελλά­δας και της Κύπρου. Κάνουν πως δεν βλέ­πουν το πρά­σι­νο φως της κυβέρ­νη­σης των ΗΠΑ στην τουρ­κι­κή εισβο­λή στη Συρία, την έμμε­ση στή­ρι­ξη του γγ του ΝΑΤΟ τόσο στην τουρ­κι­κή εισβο­λή όσο και στις συνε­χείς τουρ­κι­κές παρα­βιά­σεις των θαλάσ­σιων και ενα­έ­ριων συνό­ρων της Ελλά­δας, την ανοι­χτή παρα­βί­α­ση της κυπρια­κής ΑΟΖ και τις τουρ­κι­κές γεω­τρή­σεις σε αυτήν κ.λπ.

Από την άλλη, απο­κρύ­βουν ότι οι ΗΠΑ — όπως και κάθε καπι­τα­λι­στι­κό κρά­τος — κινού­νται με κρι­τή­ριο το συμ­φέ­ρον της δικής τους αστι­κής τάξης και σε αυτήν τη βάση προ­χω­ρούν και σε αλλα­γές στις τακτι­κές επι­λο­γές τους ανά­λο­γα με τις εξε­λί­ξεις, με χαρα­κτη­ρι­στι­κή την πρό­σφα­τη διάρ­ρη­ξη της μακρό­χρο­νης συμ­μα­χί­ας τους με τους Κούρ­δους της Συρί­ας. Σχο­λιά­ζο­ντας, μάλι­στα, αυτό το γεγο­νός, ο μόνι­μος αντι­πρό­σω­πος της Ρωσί­ας στην ΕΕ, Vladimir Chizhov, δήλω­σε υπαι­νι­κτι­κά από τη Ρόδο: «Και εδώ, στη Ρόδο, μπο­ρώ να προει­δο­ποι­ή­σω τους Ελλη­νες γι’ αυτό, να σκε­φτούν αν τους περι­μέ­νει παρό­μοια μοίρα».

⚠️ Ανταγωνισμοί που οξύνονται…

Το τελευ­ταίο διά­στη­μα, οι αντα­γω­νι­σμοί στη ΝΑ Μεσό­γειο οξύν­θη­καν με επί­κε­ντρο την τουρ­κι­κή εισβο­λή — με τις πλά­τες των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και την ανο­χή της Ρωσί­ας — στη Συρία, ενώ την ίδια περί­ο­δο ανα­κοι­νώ­θη­κε από τις ΗΠΑ η εξο­λό­θρευ­ση του (στη­ρι­ζό­με­νου στο παρελ­θόν από τις ΗΠΑ) αρχη­γού του «Ισλα­μι­κού Κρά­τους». Στις 9 Οκτώ­βρη και αφό­του ο κύριος όγκος των αμε­ρι­κα­νι­κών δυνά­με­ων είχε απο­χω­ρή­σει από την περιο­χή, η Τουρ­κία ξεκί­νη­σε την τρί­τη και μεγα­λύ­τε­ρη χερ­σαία επί­θε­ση στη Συρία. Στη συνέ­χεια, την Τουρ­κία επι­σκέ­φτη­καν ο Αμε­ρι­κα­νός αντι­πρό­ε­δρος, Μ. Πενς, και ο υπουρ­γός Εξω­τε­ρι­κών, Μ. Πομπέο, κατα­λή­γο­ντας σε συμ­φω­νία για πεν­θή­με­ρη παύ­ση πυρός από τον τουρ­κι­κό στρα­τό, ενώ την τελευ­ταία μέρα αυτής της εκε­χει­ρί­ας ο Ερντο­γάν συνά­ντη­σε στο Σότσι της Ρωσί­ας τον Βλ. Πού­τιν και μετά από δια­πραγ­μα­τεύ­σεις 6,5 ωρών κατέ­λη­ξαν σε ρωσο­τουρ­κι­κό μνη­μό­νιο κατα­νό­η­σης, που μετα­ξύ άλλων προ­έ­βλε­πε εκε­χει­ρία άλλων 150 ωρών. Παρά την εκε­χει­ρία, δεν λεί­πουν οι αιμα­τη­ρές επι­θέ­σεις του τουρ­κι­κού στρα­τού και των μισθο­φό­ρων του σε βάρος δυνά­με­ων του συρια­κού στρα­τού και των Κούρ­δων μαχη­τών των SDF, παρά την απο­χώ­ρη­ση των τελευ­ταί­ων από την προ­βλε­πό­με­νη ζώνη του ρωσο­τουρ­κι­κού μνη­μο­νί­ου που ανα­κοι­νώ­θη­κε στο Σότσι.

Σε κάθε περί­πτω­ση, οι εξε­λί­ξεις με την τουρ­κι­κή εισβο­λή θα καθο­ρι­στούν σε μεγά­λο βαθ­μό από το πολύ­πλευ­ρο παζά­ρι του επό­με­νου δια­στή­μα­τος. Στις 30 Οκτώ­βρη έλα­βε χώρα στη Γενεύη χωρίς απτά απο­τε­λέ­σμα­τα η πρώ­τη σύγκλη­ση της Συρια­κής Συνταγ­μα­τι­κής Επι­τρο­πής, που έχει ως στό­χο την τρο­πο­ποί­η­ση ή κατάρ­τι­ση νέου συρια­κού Συντάγ­μα­τος και απαρ­τί­ζε­ται από 150 μέλη που εκπρο­σω­πούν τη συρια­κή κυβέρ­νη­ση, πολι­τι­κά κόμ­μα­τα και οργα­νώ­σεις της αντι­πο­λί­τευ­σης. Επί­σης, στις 13 Νοέμ­βρη ο Ερντο­γάν επι­σκέ­πτε­ται τον Τραμπ στην Ουά­σιγ­κτον ενώ για το Νοέμ­βρη σχε­διά­ζε­ται σύνο­δος στο Λον­δί­νο μετα­ξύ Τουρ­κί­ας, Γερ­μα­νί­ας, Βρε­τα­νί­ας και Γαλ­λί­ας για την κατά­στα­ση στη ΒΑ Συρία, ενώ οι εξε­λί­ξεις στην περιο­χή θα συζη­τη­θούν και στη Σύνο­δο Κορυ­φής του ΝΑΤΟ στις 4 Δεκέμ­βρη στο Λονδίνο.

Οι παρα­πά­νω εξε­λί­ξεις ανα­δει­κνύ­ουν τους συγκρουό­με­νους σχε­δια­σμούς στην περιο­χή, με κάθε καπι­τα­λι­στι­κό κρά­τος να εντάσ­σει τις εξε­λί­ξεις στην περιο­χή στο δικό του στρα­τη­γι­κό σχε­δια­σμό, ενώ αξί­ζει να ανα­φέ­ρου­με ότι η ενδο­α­στι­κή αντι­πα­ρά­θε­ση δια­περ­νά και το εσω­τε­ρι­κό πολ­λών καπι­τα­λι­στι­κών κρα­τών. Αυτές οι αντι­θέ­σεις εκφρά­στη­καν και στην πρό­σφα­τη Σύνο­δο των υπουρ­γών Αμυ­νας του ΝΑΤΟ στις Βρυ­ξέλ­λες, μετά την οποία ο γγ του ΝΑΤΟ σημεί­ω­σε στους δημο­σιο­γρά­φους ότι «οι σύμ­μα­χοι εκφρά­ζουν δια­φο­ρε­τι­κές από­ψεις για το θέμα» (…).