ΚΟΜΕΠ: Δύο σημαντικά κείμενα της ΚΕ του ΚΚΕ

Στο 6ο τεύ­χος της ΚΟΜΕΠ, Νοέμ­βρη — Δεκέμ­βρη, περι­λαμ­βά­νε­ται η Από­φα­ση της ΚΕ με θέμα «Οι εξε­λί­ξεις μετά τις εκλο­γές της 7ης Ιού­λη 2019. Εκτι­μή­σεις και βασι­κά συμπε­ρά­σμα­τα από τη δρά­ση μας. Νέος προ­γραμ­μα­τι­σμός και καθή­κο­ντα για το επό­με­νο διάστημα».

Περι­λαμ­βά­νε­ται επί­σης η Εισή­γη­ση της ΚΕ στην Πανελ­λα­δι­κή Συν­διά­σκε­ψη για την παρέμ­βα­ση του Κόμ­μα­τος στους αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νους της πόλης, που θα πραγ­μα­το­ποι­η­θεί το Φλε­βά­ρη του 2020. Η συγκε­κρι­μέ­νη Συν­διά­σκε­ψη, όπως και οι άλλες δύο που έχουν προ­γραμ­μα­τι­στεί, για τη δου­λειά του Κόμ­μα­τος στους αγρό­τες, και στην εργα­τι­κή τάξη και στο κίνη­μά της, θα συμ­βά­λουν στην κατεύ­θυν­ση της τελευ­ταί­ας Από­φα­σης της ΚΕ, προ­κει­μέ­νου να ανα­πτυ­χθεί η ικα­νό­τη­τα των Οργα­νώ­σε­ων για ολο­κλη­ρω­μέ­νη και απο­τε­λε­σμα­τι­κή παρέμ­βα­ση στον κοι­νω­νι­κό χώρο ευθύ­νης τους.

Στην υπό­λοι­πη ύλη του τεύχους:

• Το κεί­με­νο με τίτλο «Για την πολι­τι­κή δια­κή­ρυ­ξη του ΣΥΡΙΖΑ» σχο­λιά­ζει το περιε­χό­με­νο της συγκε­κρι­μέ­νης δια­κή­ρυ­ξης, ξεχω­ρί­ζο­ντας τις επι­διώ­ξεις που αυτή υπη­ρε­τεί. Παρου­σιά­ζο­νται οι δύο βασι­κές από­ψεις σχε­τι­κά με το χαρα­κτή­ρα που πρέ­πει να έχει σήμε­ρα ο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ ταυ­τό­χρο­να ανα­δει­κνύ­ε­ται ο κοι­νός παρο­νο­μα­στής τους, που δεν είναι άλλος από τη δια­χεί­ρι­ση του καπι­τα­λι­στι­κού συστή­μα­τος και την ανά­πλα­ση του σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κού χώρου στην Ελλά­δα. Μέσα από συγκε­κρι­μέ­νες ανα­φο­ρές στο κεί­με­νο, απο­κα­λύ­πτο­νται η προ­κλη­τι­κή προ­σπά­θεια καπη­λεί­ας των αγω­νι­στι­κών παρα­δό­σε­ων του εργα­τι­κού — λαϊ­κού κινή­μα­τος, ο απα­τη­λός χαρα­κτή­ρας των δια­κη­ρύ­ξε­ων για «ισό­τη­τα, δημο­κρα­τία και αλλη­λεγ­γύη» στην κοι­νω­νία της δικτα­το­ρί­ας του κεφα­λαί­ου, ο μύθος της φιλο­λαϊ­κής ΕΕ αλλά και της δυνα­τό­τη­τας «προ­ο­δευ­τι­κής δια­κυ­βέρ­νη­σης» του καπιταλισμού.
• Στην ενό­τη­τα «Ιστο­ρία», η ομι­λία με τίτλο «Τα συμπε­ρά­σμα­τα του Δοκι­μί­ου Ιστο­ρί­ας του ΚΚΕ, με έμφα­ση στη δεκα­ε­τία του 1940, πηγή έμπνευ­σης για τους κομ­μου­νι­στές καλ­λι­τέ­χνες» παρου­σιά­ζει βασι­κά συμπε­ρά­σμα­τα του Δοκι­μί­ου και τα συν­δέ­ει με την ανά­γκη να ενσω­μα­τω­θούν αυτά τα συμπε­ρά­σμα­τα στο πολύ­μορ­φο έργο των κομ­μου­νι­στών καλ­λι­τε­χνών, συμ­βάλ­λο­ντας έτσι στη σημε­ρι­νή επα­να­στα­τι­κή πάλη.
• Στην ενό­τη­τα «Φιλο­σο­φία» περι­λαμ­βά­νο­νται κεί­με­να που συν­δέ­ο­νται με ένα βασι­κό θέμα συζή­τη­σης της δια­λε­κτι­κής λογι­κής, το ζήτη­μα της σχέ­σης ανά­με­σα στην ιστο­ρι­κή και τη λογι­κή μέθο­δο της έρευ­νας. Η ενό­τη­τα αρχί­ζει με ένα σημεί­ω­μα της Συντα­κτι­κής Επι­τρο­πής της ΚΟΜΕΠ, που μας εισά­γει στο ζήτη­μα και στα τρία κεί­με­να που ακο­λου­θούν. Ακο­λου­θούν το κεί­με­νο του Σοβιε­τι­κού φιλο­σό­φου Β. Α. Βαζιού­λιν με τίτλο «Υπέρ της ιστο­ρι­κής προ­σέγ­γι­σης στο πρό­βλη­μα του ιστο­ρι­κού και του λογι­κού» και τα δύο λήμ­μα­τα πάνω στο ίδιο ζήτη­μα, τα οποία έχουν επι­με­λη­θεί οι Ε. Β. Ιλιέν­κοφ και Β. Σ. Σβι­ριόφ αντίστοιχα.