Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα: Όχι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία!

Μετά από πρω­το­βου­λία του ΚΚ Ελλά­δας, του ΚΚ Εργα­ζο­μέ­νων Ισπα­νί­ας, του ΚΚ Μεξι­κού και του ΚΚ Τουρ­κί­ας, Κομ­μου­νι­στι­κά και Εργα­τι­κά Κόμ­μα­τα από μια σει­ρά χωρών εξέ­δω­σαν Κοι­νή Ανα­κοί­νω­ση ενά­ντια στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο στην Ουκρα­νία. Ανα­λυ­τι­κά, το κεί­με­νο της Ανα­κοί­νω­σης έχει ως εξής:

«Όχι στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο στην Ουκρανία!

Απαι­τεί­ται αυτο­τε­λής πάλη ενά­ντια στα μονο­πώ­λια, στις αστι­κές τάξεις, για την ανα­τρο­πή του καπι­τα­λι­σμού, την ενί­σχυ­ση της ταξι­κής πάλης ενά­ντια στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο, για τον σοσιαλισμό!

1. Τα Κομ­μου­νι­στι­κά και Εργα­τι­κά Κόμ­μα­τα που υπο­γρά­φου­με αυτήν την Κοι­νή Ανα­κοί­νω­ση τασ­σό­μα­στε ενά­ντια στην ιμπε­ρια­λι­στι­κή σύγκρου­ση στην Ουκρα­νία, που απο­τε­λεί μια από τις συνέ­πειες της τρα­γι­κής κατά­στα­σης που δια­μορ­φώ­θη­κε για τους λαούς μετά την ανα­τρο­πή του σοσια­λι­σμού και τη διά­λυ­ση της Σοβιε­τι­κής Ενω­σης. Είναι έκθε­τες τόσο οι αστι­κές όσο και οι οπορ­του­νι­στι­κές δυνά­μεις, που για χρό­νια πολε­μού­σαν την ΕΣΣΔ και πρό­σφα­τα γιόρ­τα­σαν και τα 30 χρό­νια από τη διά­λυ­σή της, απο­σιω­πώ­ντας το γεγο­νός πως η παλι­νόρ­θω­ση του καπι­τα­λι­σμού σήμα­νε τη διά­λυ­ση ιστο­ρι­κών εργα­τι­κών και λαϊ­κών κατα­κτή­σε­ων και επα­νέ­φε­ρε τους λαούς της ΕΣΣΔ στην επο­χή της ταξι­κής εκμε­τάλ­λευ­σης και των ιμπε­ρια­λι­στι­κών πολέμων.

2. Οι εξε­λί­ξεις στην Ουκρα­νία, που διε­ξά­γο­νται στο έδα­φος του μονο­πω­λια­κού καπι­τα­λι­σμού, συν­δέ­ο­νται με τους σχε­δια­σμούς των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, την επέμ­βα­σή τους στην περιο­χή, στο πλαί­σιο του σφο­δρού αντα­γω­νι­σμού αυτών των δυνά­με­ων με την καπι­τα­λι­στι­κή Ρωσία, για τον έλεγ­χο των αγο­ρών, των πρώ­των υλών και των δικτύ­ων μετα­φο­ράς της χώρας. Οι επι­διώ­ξεις αυτές κρύ­βο­νται από τις ιμπε­ρια­λι­στι­κές δυνά­μεις που συγκρού­ο­νται, προ­βάλ­λο­ντας η καθε­μιά διά­φο­ρα προ­σχή­μα­τα, όπως της “υπε­ρά­σπι­σης της δημο­κρα­τί­ας”, της “αυτο­ά­μυ­νας” και του δικαιώ­μα­τος “επι­λο­γής συμ­μα­χιών”, της τήρη­σης των αρχών του ΟΗΕ ή του ΟΑΣΕ, ή υπο­τί­θε­ται του “αντι­φα­σι­σμού”, εσκεμ­μέ­να απο­κό­βο­ντας τον φασι­σμό από το καπι­τα­λι­στι­κό σύστη­μα που τον γεν­νά και τον αξιοποιεί.

3. Κατα­δι­κά­ζου­με τη δρά­ση των φασι­στι­κών, εθνι­κι­στι­κών δυνά­με­ων στην Ουκρα­νία, τον αντι­κομ­μου­νι­σμό και τη δίω­ξη των κομ­μου­νι­στών, τις δια­κρί­σεις σε βάρος του ρωσό­φω­νου πλη­θυ­σμού, τις ένο­πλες επι­θέ­σεις της ουκρα­νι­κής κυβέρ­νη­σης κατά του λαού στο Ντον­μπάς. Καταγ­γέλ­λου­με το γεγο­νός της αξιο­ποί­η­σης από τις δυνά­μεις του ευρω­α­τλα­ντι­σμού, για την υλο­ποί­η­ση των σχε­δια­σμών τους, αντι­δρα­στι­κών πολι­τι­κών δυνά­με­ων της Ουκρα­νί­ας, ακό­μη και φασι­στι­κών μορ­φω­μά­των. Την ίδια ώρα, απα­ρά­δε­κτη είναι και η αντι­κομ­μου­νι­στι­κή ρητο­ρι­κή κατά του Λένιν, των μπολ­σε­βί­κων και της Σοβιε­τι­κής Ενω­σης, στην οποία κατα­φεύ­γει η ρωσι­κή ηγε­σία, για να δικαιο­λο­γή­σει τους δικούς της στρα­τη­γι­κούς σχε­δια­σμούς στην περιο­χή. Τίπο­τε, όμως, δεν μπο­ρεί να αμαυ­ρώ­σει την τερά­στια προ­σφο­ρά του σοσια­λι­σμού στη Σοβιε­τι­κή Ενω­ση, που ήταν πολυ­ε­θνι­κή ένω­ση ισό­τι­μων Σοσια­λι­στι­κών Δημοκρατιών.

4. Η από­φα­ση της Ρωσι­κής Ομο­σπον­δί­ας αρχι­κά να ανα­γνω­ρί­σει την “ανε­ξαρ­τη­σία” των λεγό­με­νων “Λαϊ­κών Δημο­κρα­τιών” στο Ντον­μπάς και στη συνέ­χεια να προ­χω­ρή­σει σε στρα­τιω­τι­κή επέμ­βα­ση, που διε­ξά­γε­ται με πρό­σχη­μα την “αυτο­ά­μυ­να” της Ρωσί­ας και την “απο­στρα­τιω­τι­κο­ποί­η­ση” και “απο-φασι­στι­κο­ποί­η­ση” της Ουκρα­νί­ας, δεν έγι­νε για να προ­στα­τευ­τεί ο λαός της περιο­χής ούτε για την ειρή­νη, αλλά για την προ­ώ­θη­ση των συμ­φε­ρό­ντων των ρωσι­κών μονο­πω­λί­ων στα εδά­φη της Ουκρα­νί­ας, στον σφο­δρό αντα­γω­νι­σμό τους με τα δυτι­κά μονο­πώ­λια. Εκφρά­ζου­με την αλλη­λεγ­γύη μας στους κομ­μου­νι­στές και τους λαούς της Ρωσί­ας και της Ουκρα­νί­ας και είμα­στε στο πλευ­ρό τους για να δυνα­μώ­σει το μέτω­πο ενά­ντια στον εθνι­κι­σμό, που καλ­λιερ­γεί η κάθε αστι­κή τάξη. Οι λαοί των δύο χωρών, που έζη­σαν ειρη­νι­κά και μεγα­λούρ­γη­σαν από κοι­νού στο πλαί­σιο της ΕΣΣΔ, αλλά και όλοι οι άλλοι λαοί δεν έχουν κανέ­να συμ­φέ­ρον να ταχθούν με την πλευ­ρά του ενός ή του άλλου ιμπε­ρια­λι­στή, της μιας ή της άλλης συμ­μα­χί­ας που υπη­ρε­τεί τα συμ­φέ­ρο­ντα των μονοπωλίων.

5. Επι­ση­μαί­νου­με πως είναι επι­κίν­δυ­νες οι αυτα­πά­τες που σκορ­πούν αστι­κές δυνά­μεις, ότι θα μπο­ρού­σε να υπάρ­ξει μια άλλη “καλύ­τε­ρη αρχι­τε­κτο­νι­κή ασφά­λειας” στην Ευρώ­πη, με παρέμ­βα­ση της ΕΕ, ή ένα ΝΑΤΟ “χωρίς πολε­μι­κούς σχε­δια­σμούς και επι­θε­τι­κά οπλι­κά συστή­μα­τα στα εδά­φη του”, ή μια “φιλει­ρη­νι­κή ΕΕ”, ή ένας “ειρη­νι­κός πολυ­πο­λι­κός κόσμος” κ.ο.κ. Ολες αυτές οι εικα­σί­ες δεν έχουν σχέ­ση με την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα και δρουν απο­προ­σα­να­το­λι­στι­κά για την αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή και αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κή πάλη, επι­διώ­κο­ντας να καλ­λιερ­γή­σουν μια αντί­λη­ψη περί δήθεν δυνα­τό­τη­τας ενός “ειρη­νι­κού ιμπε­ρια­λι­σμού”. Ομως, η αλή­θεια είναι πως το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, όπως και κάθε καπι­τα­λι­στι­κή δια­κρα­τι­κή ένω­ση, είναι λυκο­συμ­μα­χί­ες που έχουν βαθιά αντι­δρα­στι­κό χαρα­κτή­ρα, δεν μπο­ρούν να γίνουν φιλο­λαϊ­κές, θα συνε­χί­σουν να δρουν ενά­ντια στα εργα­τι­κά — λαϊ­κά δικαιώ­μα­τα και τους λαούς, όπως και ο καπι­τα­λι­σμός είναι “νύχι — κρέ­ας” με τους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πολέμους.

6. Καλού­με τους λαούς των χωρών, που οι κυβερ­νή­σεις τους ειδι­κά μέσω του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, όσο και της Ρωσί­ας, εμπλέ­κο­νται στις εξε­λί­ξεις, να παλέ­ψουν ενά­ντια στην προ­πα­γάν­δα των αστι­κών δυνά­με­ων που σπρώ­χνουν τους λαούς στην “κρε­α­το­μη­χα­νή” του ιμπε­ρια­λι­στι­κού πολέ­μου με διά­φο­ρα ψεύ­τι­κα προ­σχή­μα­τα. Να απαι­τή­σουν να κλεί­σουν οι στρα­τιω­τι­κές βάσεις, να επι­στρέ­ψουν στη χώρα οι στρα­τιω­τι­κές δυνά­μεις που βρί­σκο­νται εκτός συνό­ρων, να δυνα­μώ­σει η πάλη για να απο­δε­σμευ­τούν οι χώρες από τα ιμπε­ρια­λι­στι­κά σχέ­δια και συμ­μα­χί­ες, όπως είναι το ΝΑΤΟ και η ΕΕ.

7. Το συμ­φέ­ρον της εργα­τι­κής τάξης και των λαϊ­κών στρω­μά­των επι­βάλ­λει να ενι­σχυ­θεί το ταξι­κό κρι­τή­ριο στην ανά­λυ­ση των εξε­λί­ξε­ων, να χαρά­ξου­με τον δικό μας αυτο­τε­λή δρό­μο ενά­ντια στα μονο­πώ­λια, στις αστι­κές τάξεις, για την ανα­τρο­πή του καπι­τα­λι­σμού, την ενί­σχυ­ση της ταξι­κής πάλης ενά­ντια στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο, για τον σοσια­λι­σμό, που παρα­μέ­νει επί­και­ρος και ανα­γκαί­ος όσο ποτέ».

Τα Κόμματα που υπογράφουν την Κοινή Ανακοίνωση

Αλγε­ρι­νό Κόμ­μα για την Δημο­κρα­τία και το Σοσιαλισμό

ΚΚ Αζερ­μπαϊ­τζάν

Κόμ­μα Εργα­σί­ας Αυστρίας

ΚΚ Βελ­γί­ου

Κίνη­μα «Τσε Γκε­βά­ρα» (Ενω­ση των Κομ­μου­νι­στών στη Βουλγαρία)

Κομ­μου­νι­στι­κό Επα­να­στα­τι­κό Κόμ­μα Γαλ­λί­ας (PCRF)

ΚΚ στη Δανία

ΚΚ Ελλά­δας

ΚΚ Ελ Σαλβαδόρ

Ιορ­δα­νι­κό Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμμα

ΚΚ Κουρ­δι­στάν — Ιράκ

Κόμ­μα Εργα­τών Ιρλανδίας

ΚΚ των Εργα­τών της Ισπανίας

Μέτω­πο Κομ­μου­νι­στών (Ιτα­λία)

Σοσια­λι­στι­κό Κίνη­μα Καζακστάν

Σοσια­λι­στι­κό Κόμ­μα Λετονίας

ΚΚ Μεξι­κού

ΚΚ Μπα­γκλα­ντές

Νοτιο­α­φρι­κα­νι­κό ΚΚ

ΚΚ Νορ­βη­γί­ας

Νέο ΚΚ Ολλανδίας

Ένω­ση Κομ­μου­νι­στών Ουκρανίας

ΚΚ Πακι­στάν

Περουά­νι­κο ΚΚ

Ρου­μα­νι­κό Σοσια­λι­στι­κό Κόμμα

ΚΚ Σουα­ζι­λάν­δης

Σου­δα­νέ­ζι­κο ΚΚ

ΚΚ Σου­η­δί­ας

ΚΚ Τουρ­κί­ας

Φιλιπ­πι­νέ­ζι­κο ΚΚ [PKP 1930] 

ΚΚ Φιν­λαν­δί­ας

«Τσε Γκε­βά­ρα, πρε­σβευ­τής της Επα­νά­στα­σης», του Νίκου Μόττα