«ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ» — Κυκλοφορεί το 3ο τεύχος του 2022

Τους τελευ­ταί­ους μήνες δια­μορ­φώ­νε­ται για τους λαούς ένα όλο και πιο εκρη­κτι­κό για τη ζωή τους μίγ­μα:

Του ιμπε­ρια­λι­στι­κού πολέ­μου, που δε φαί­νε­ται να κοπά­ζει κι εξε­λίσ­σε­ται όλο και πιο φανε­ρά σε ανα­μέ­τρη­ση ΝΑΤΟ — ΕΕ από τη μια και Ρωσί­ας — Κίνας από την άλλη.

Της πιθα­νό­τη­τας εκδή­λω­σης νέας κρί­σης της Ευρω­ζώ­νης και διε­θνούς επι­βρά­δυν­σης της οικο­νο­μί­ας, όπως απο­τυ­πώ­νε­ται τόσο στις προ­βλέ­ψεις ιμπε­ρια­λι­στι­κών οργα­νι­σμών και πολυ­ε­θνι­κών ομί­λων όσο και από τα πρώ­τα σημά­δια επι­βρά­δυν­σης της διε­θνούς οικονομίας.

Της ταυ­τό­χρο­νης δια­τή­ρη­σης του πλη­θω­ρι­σμού σε ιστο­ρι­κά υψη­λά επί­πε­δα και της συνα­κό­λου­θης ακρί­βειας που ήδη κατα­τρώ­ει το λαϊ­κό εισόδημα.

Κοι­νός παρο­νο­μα­στής όλων αυτών των παρα­γό­ντων είναι η επι­δί­ω­ξη της καπι­τα­λι­στι­κής κερ­δο­φο­ρίας, οι αντα­γω­νι­σμοί που αυτή τρο­φο­δο­τεί, η πολύ­μορ­φη κρα­τι­κή υπο­βο­ή­θη­σή της. Στις μεγά­λες δυσκο­λί­ες που βρί­σκο­νται μπρο­στά μας, ασπί­δα κι ελπί­δα για το σήμε­ρα και για το αύριο είναι η συμπό­ρευ­ση με το ΚΚΕ, η πολύ­πλευ­ρη ενί­σχυ­σή του για να δυνα­μώ­σει η πάλη για τους «σει­σμούς που μέλ­λο­νται να ’ρθουν».

Οι Απο­φά­σεις της τελευ­ταί­ας Συνό­δου του ΝΑΤΟ που ολο­κλη­ρώ­θη­κε στις 30 Ιού­νη περι­γρά­φουν με γλα­φυ­ρό τρό­πο τη νέα Στρα­τη­γι­κή Αντί­λη­ψη — δόγ­μα πολέ­μου απέ­να­ντι σε Ρωσία και Κίνα. Στη βάση αυτής της Αντί­λη­ψης, η Ρωσία χαρα­κτη­ρί­ζε­ται πλέ­ον ως «η πιο σημα­ντι­κή και άμε­ση απει­λή», ενώ ως απει­λή προ­βάλ­λο­νται και «οι δεδη­λω­μέ­νες φιλο­δο­ξί­ες και οι πολι­τι­κές κατα­να­γκα­σμού της Λαϊ­κής Δημο­κρα­τί­ας της Κίνας», που «χρη­σι­μο­ποιεί την οικο­νο­μι­κή της μόχλευ­ση για να δημιουρ­γή­σει στρα­τη­γι­κές εξαρ­τή­σεις».

Σε αυτήν την κατεύ­θυν­ση απο­φα­σί­στη­κε η περαι­τέ­ρω οικο­νο­μι­κή και στρα­τιω­τι­κή ενί­σχυ­ση της Ουκρα­νί­ας, η ανά­πτυ­ξη ακό­μα περισ­σό­τε­ρων ισχυ­ρών κι ετοι­μο­πό­λε­μων δυνά­με­ων στην ανα­το­λι­κή πτέ­ρυ­γα του ΝΑΤΟ, η γιγα­ντιαία αύξη­ση της Δύνα­μης Ταχεί­ας Ανά­πτυ­ξης με πάνω από 300.000 άτο­μα (από περί­που 40.000 που είναι σήμε­ρα) και φυσι­κά η περαι­τέ­ρω διεύ­ρυν­ση του ΝΑΤΟ με Σου­η­δία, Φιν­λαν­δία (των οποί­ων ήδη υπο­γρά­φτη­καν τα πρω­τό­κολ­λα προ­σχώ­ρη­σης), με Κόσο­βο και Βοσ­νία στην πρώ­τη γραμμή.

Ταυ­τό­χρο­να, είναι σε εξέ­λι­ξη δρα­στη­ριό­τη­τες ΝΑΤΟϊ­κών σχη­μά­των σε όλο τον πλα­νή­τη, ενώ στους κόλ­πους της λυκο­συμ­μα­χί­ας συζη­τιέ­ται η επέ­κτα­ση σε όλη την υδρό­γειο, όπως απο­τυ­πώ­θη­κε και με τη συμ­με­το­χή στη Σύνο­δο του ΝΑΤΟ των τεσ­σά­ρων συν­δε­δε­μέ­νων χωρών της Ασί­ας — Ειρη­νι­κού (Αυστρα­λία, Νέα Ζηλαν­δία, Ιαπω­νία και Νότια Κορέα). Αντί­στοι­χα, συμ­με­τεί­χαν και οι χώρες που είναι μέλη της Ευρω­παϊ­κής Ένω­σης αλλά δεν απο­τε­λούν μέρος του ΝΑΤΟ.

Η Βρε­τα­νί­δα υπουρ­γός Εξω­τε­ρι­κών έχει ήδη μιλή­σει για την ανά­γκη «ενός παγκό­σμιου ΝΑΤΟ» ώστε «να προ­λά­βου­με τις απει­λές στον Ινδο-Ειρη­νι­κό, δου­λεύ­ο­ντας με συμ­μά­χους μας όπως η Ιαπω­νία και η Αυστρα­λία». Καται­γι­στι­κές είναι οι εξε­λί­ξεις και σε αυτήν την περιο­χή του πλα­νή­τη, αφού η Κίνα χαρα­κτη­ρί­ζει ως επι­κίν­δυ­νη εξέ­λι­ξη τις ενέρ­γειες των ΗΠΑ για τη συγκρό­τη­ση και δρά­ση της συμ­μα­χί­ας QUAD (ΗΠΑ, Ιαπω­νία, Ινδία, Αυστρα­λία) και τον πολι­τι­κο­στρα­τιω­τι­κό συνα­σπι­σμό AUKUS (Αυστρα­λία, Ηνω­μέ­νο Βασί­λειο, ΗΠΑ). Σε αυτήν τη φάση ο αντα­γω­νι­σμός επι­κε­ντρώ­νε­ται στον έλεγ­χο της Νότιας και Ανα­το­λι­κής Κινε­ζι­κής Θάλασ­σας, αλλά και στη δια­μά­χη για την Ταϊ­βάν, που είναι βέβαια εκφρά­σεις του γενι­κό­τε­ρου αντα­γω­νι­σμού ανά­με­σα σε ΗΠΑ και Κίνα για την πρω­το­κα­θε­δρία στην παγκό­σμια ιμπε­ρια­λι­στι­κή πυραμίδα.

Η παρα­πά­νω εικό­να συμπλη­ρώ­νε­ται με τις επι­διώ­ξεις της ΕΕ για διεύ­ρυν­ση, με την έντα­ξη της Ουκρα­νί­ας, της Μολ­δα­βί­ας (στις οποί­ες παρα­χώ­ρη­σε καθε­στώς υπο­ψή­φιας προς έντα­ξη χώρας) και της Γεωρ­γί­ας (στην οποία δε δόθη­κε –προς το παρόν– το συγκε­κρι­μέ­νο καθε­στώς) στους κόλ­πους της. Ταυ­τό­χρο­να συνε­χί­ζο­νται οι διερ­γα­σί­ες για την ενί­σχυ­ση δεσμών της ΕΕ με άλλα κρά­τη πριν την επί­ση­μη και πλή­ρη έντα­ξή τους, με τον Μακρόν να κάνει λόγο για παράλ­λη­λη «πολι­τι­κή Ευρω­παϊ­κή κοι­νό­τη­τα». Παράλ­λη­λα με την ανά­πτυ­ξη περαι­τέ­ρω κοι­νής δρά­σης και συντο­νι­σμού με ΗΠΑ — ΝΑΤΟ, η ΕΕ προ­ω­θεί και τους σχε­δια­σμούς της «Στρα­τη­γι­κής Πυξί­δας» με στό­χο τη «στρα­τη­γι­κή αυτο­νο­μία της», μέσω και της Κοι­νής Πολι­τι­κής Ασφά­λειας και Άμυ­νας, της προ­ώ­θη­σης του Ευρωστρατού.

Στα­θε­ρά ΝΑΤΟ και ΕΕ ιεραρ­χούν την εξου­δε­τέ­ρω­ση της ρωσι­κής επιρ­ρο­ής στα Βαλ­κά­νια, επι­κε­ντρώ­νο­ντας στην απε­ξάρ­τη­ση από το ρωσι­κό φυσι­κό αέριο και πετρέ­λαιο. Σε αυτό το πλαί­σιο, επι­διώ­κε­ται η επί­σπευ­ση της έντα­ξης Αλβα­νί­ας και Β. Μακε­δο­νί­ας στην ΕΕ, εντεί­νε­ται η πίε­ση στη Σερ­βία για να συμ­με­τέ­χει στις κυρώ­σεις κατά της Ρωσί­ας, δρο­μο­λο­γού­νται διευ­θε­τή­σεις για τα ανοι­κτά μέτω­πα στην περιο­χή όπως η αντι­πα­ρά­θε­ση Σερ­βί­ας — Αλβα­νί­ας — Κοσό­βου, η από­σχι­ση του Σερ­βι­κού Τομέα από τη Βοσ­νία — Ερζε­γο­βί­νη, η σύστα­ση του συνυ­πο­σχε­τι­κού για την οριο­θέ­τη­ση από το Δικα­στή­ριο της Χάγης των ΑΟΖ Ελλά­δας και Αλβανίας.

Ο πόλε­μος όμως προ­κα­λεί ραγδαί­ες εξε­λί­ξεις και στη Μέση Ανα­το­λή και τον Περ­σι­κό Κόλ­πο: Στο Ιράκ οξύ­νε­ται η εσω­τε­ρι­κή δια­μά­χη της κυβέρ­νη­σης με την αυτό­νο­μη Κουρ­δι­κή Περιο­χή για τον ενερ­γεια­κό πλού­το της τελευ­ταί­ας, με την κυβέρ­νη­ση να ανα­πτύσ­σει στε­νό­τε­ρες σχέ­σεις με το Ιράν και την αυτό­νο­μη Κουρ­δι­κή Περιο­χή να εξα­σφα­λί­ζει τη στή­ρι­ξη –και τις επεν­δύ­σεις– των ΗΠΑ, ενώ την ίδια στιγ­μή και το Ισρα­ήλ ενι­σχύ­ει την παρου­σία του στην περιο­χή. Στη δε Συρία, εντεί­νο­νται οι τάσεις δια­με­λι­σμού της χώρας, με ΗΠΑ και ΕΕ να απο­φα­σί­ζουν την απο­στο­λή «ανθρω­πι­στι­κής βοή­θειας», την επι­βο­λή κυρώ­σε­ων αλλά και την ανά­λη­ψη στρα­τιω­τι­κής δρά­σης. Η «ανθρω­πι­στι­κή βοή­θεια» θα κατευ­θυν­θεί κύρια στις περιο­χές της Βορειο­δυ­τι­κής Συρί­ας που βρί­σκο­νται υπό τουρ­κι­κό έλεγ­χο, με τον Ερντο­γάν να έχει εξαγ­γεί­λει ήδη στρα­τιω­τι­κή επι­χεί­ρη­ση στη Συρία για τη δημιουρ­γία «ασφα­λούς ζώνης» 30 χλμ. κατά μήκος των συρια­κών συνό­ρων και την υφυ­πουρ­γό Εξω­τε­ρι­κών των ΗΠΑ V. Nuland να έχει ανα­κοι­νώ­σει ήδη την εξαί­ρε­ση των εδα­φών της Συρί­ας που βρί­σκο­νται υπό τον έλεγ­χο κουρ­δι­κών δυνά­με­ων από τις οικο­νο­μι­κές κυρώ­σεις που έχουν επιβληθεί.

Εκτός όμως από το ευρω­α­τλα­ντι­κό στρα­τό­πε­δο, γίνο­νται βήμα­τα για τη συγκρό­τη­ση του ευρα­σια­τι­κού στρα­το­πέ­δου, όπως απο­τυ­πώ­θη­κε στις διή­με­ρες εργα­σί­ες, στις 23 και 24 Ιού­νη, της 14ης Συνό­δου των BRICS (όπου συμ­με­τέ­χουν Κίνα, Ρωσία, Ινδία, Βρα­ζι­λία και Νότια Αφρι­κή) με την περαι­τέ­ρω σύσφι­ξη των σχέ­σε­ων Ρωσί­ας και Κίνας. Τις αμέ­σως επό­με­νες μέρες ανα­κοι­νώ­θη­κε και το αίτη­μα του Ιράν για έντα­ξη στους BRICS, ενώ αντί­στοι­χα επι­θυ­μία εξέ­φρα­σε –όχι με επί­ση­μο αίτη­μα όμως– και η Αργε­ντι­νή, η οποία την ίδια στιγ­μή είχε προ­σκλη­θεί και συμ­με­τεί­χε στη Σύνο­δο των G7 που πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε τις ίδιες μέρες.

Ταυ­τό­χρο­να η Ρωσία δίνει έμφα­ση και στην περαι­τέ­ρω ενί­σχυ­ση και ανά­πτυ­ξη του Οργα­νι­σμού Συν­θή­κης για τη Συλ­λο­γι­κή Ασφά­λεια 
(ΟΟΣΑ) «ως αντί­βα­ρο στην ισχυ­ρο­ποί­η­ση του ΝΑΤΟ», όπως δήλω­σε ο Ρώσος υπουρ­γός Εξω­τε­ρι­κών Σ. Λαβρόφ, στον οποίο συμ­με­τέ­χουν Ρωσία, Αρμε­νία, Λευ­κο­ρω­σία, Καζακ­στάν, Κιρ­γι­στάν και Τατζι­κι­στάν και έπαι­ξε κατα­λυ­τι­κό ρόλο στην κατά­πνι­ξη της εργα­τι­κής εξέ­γερ­σης στο Καζακ­στάν. Ταυ­τό­χρο­να, είναι πιθα­νό οι εξε­λί­ξεις σε Υπερ­δνει­στε­ρία και Καλί­νιν­γκραντ (με την επι­βο­λή των περιο­ρι­σμών από την πλευ­ρά της Λιθουα­νί­ας) να σημα­το­δο­τή­σουν ευρύ­τε­ρη ανά­φλε­ξη. Σε σχό­λιό του για την υπο­γρα­φή των πρω­το­κόλ­λων προ­σχώ­ρη­σης της Φιν­λαν­δί­ας και της Σου­η­δί­ας στο ΝΑΤΟ ο πρό­ε­δρος της Ρωσι­κής Δού­μας τόνι­σε ότι «η δημιουρ­γία ΝΑΤΟϊ­κών βάσε­ων δε θα κάνει πιο ασφα­λείς ούτε τη Φιν­λαν­δία, ούτε τη Σου­η­δία. Αντί­θε­τα, θα θέσει σε κίν­δυ­νο τους ανθρώ­πους που μένουν σε πόλεις οι οποί­ες θα φιλο­ξε­νή­σουν τέτοιες στρα­τιω­τι­κές εγκα­τα­στά­σεις. Όταν ξεσπούν στρα­τιω­τι­κές δρα­στη­ριό­τη­τες, τα χτυ­πή­μα­τα κατευ­θύ­νο­νται πρώτ’ απ’ όλα στη στρα­τιω­τι­κή υπο­δο­μή του αντι­πά­λου».

Κομ­μά­τι αυτού του παζλ είναι και οι επι­κίν­δυ­νες εξε­λί­ξεις στα ελλη­νο­τουρ­κι­κά, αφού απο­τε­λεί στρα­τη­γι­κή στό­χευ­ση για το ΝΑΤΟ η παρα­μο­νή της Τουρ­κί­ας στους κόλ­πους του, αλλά και η στα­θε­ρό­τη­τα στη νοτιο­α­να­το­λι­κή του πτέ­ρυ­γα. Σε αυτό το πλαί­σιο, αυξά­νε­ται κατα­κό­ρυ­φα η κλι­μά­κω­ση της τουρ­κι­κής επι­θε­τι­κό­τη­τας, από τη μια σε δια­κη­ρυ­κτι­κό επί­πε­δο με το δόγ­μα Γαλά­ζια Πατρί­δα, με την ανοι­χτή αμφι­σβή­τη­ση της ελλη­νι­κής κυριαρ­χί­ας και την επι­δί­ω­ξη για ανα­θε­ώ­ρη­ση των Συν­θη­κών της Λοζά­νης και του Παρι­σιού. Από την άλλη, στην πρά­ξη, εκφρά­ζε­ται με τις τουρ­κι­κές στρα­τιω­τι­κές ασκή­σεις στο πλαί­σιο της Γαλά­ζιας Πατρί­δας 2022 που περι­λαμ­βά­νουν κατά­λη­ψη νησιών κι έγι­ναν υπό το βλέμ­μα των ΝΑΤΟϊ­κών συμ­μά­χων, με την κατα­κό­ρυ­φη άνο­δο στις παρα­βιά­σεις του ελλη­νι­κού ενα­έ­ριου χώρου, αλλά και με υπερ­πτή­σεις πάνω από ελλη­νι­κά νησιά και ηπει­ρω­τι­κό έδα­φος (όπως η υπερ­πτή­ση 2,5 μίλια από την Αλε­ξαν­δρού­πο­λη). Γίνε­ται έτσι φανε­ρό ότι ενι­σχύ­ε­ται όχι μόνο το ενδε­χό­με­νο θερ­μού επει­σο­δί­ου, αλλά και πιο σοβα­ρής κρί­σης, το οποίο βέβαια συνυ­πάρ­χει και με τις προ­σπά­θειες συμ­βι­βα­σμού για τη συνεκμετάλλευση/συνδιαχείριση στο Αιγαίο και την Αν. Μεσό­γειο, υπό ΝΑΤΟϊ­κή επί­βλε­ψη, και σοβα­ρές συνέ­πειες στην κυριαρ­χία και τα κυριαρ­χι­κά δικαιώ­μα­τα της Ελλάδας.

Επώ­δυ­νες λύσεις για το λαό προ­ω­θού­νται και στο Κυπρια­κό, αφού η τουρ­κο­κυ­πρια­κή πλευ­ρά από κοι­νού με την τουρ­κι­κή κυβέρ­νη­ση προ­χω­ρούν πλή­ρως το σχε­δια­σμό τους για διχο­τό­μη­ση και δύο κρά­τη (άνοιγ­μα Βαρω­σί­ων και προ­χώ­ρη­μα εργα­σιών για εμπο­ρι­κή εκμε­τάλ­λευ­ση κλπ.). Την ίδια στιγ­μή, ο Πρό­ε­δρος Ανα­στα­σιά­δης σε επι­στο­λή του προς τον ηγέ­τη του ψευ­δο­κρά­τους Ε. Τατάρ φαί­νε­ται ότι προ­κρί­νει τη συνέ­χι­ση των συνο­μι­λιών στη βάση της συνο­μο­σπον­δια­κής λύσης, και μάλι­στα με τη μορ­φή της «απο­κε­ντρω­μέ­νης ομο­σπον­δί­ας» και με «Μέτρα Οικο­δό­μη­σης Εμπι­στο­σύ­νης (ΜΟΕ) για τα οποία ο Ύπα­τος Εκπρό­σω­πος της ΕΕ Ζοζέπ Μπο­ρέλ εξέ­φρα­σε την πλή­ρη στή­ρι­ξή τους από την ΕΕ.

Κρί­σι­μος παρά­γο­ντας που θα καθο­ρί­σει τις εξε­λί­ξεις είναι και η εκδή­λω­ση νέας ύφε­σης που προ­βάλ­λει στο ορί­ζο­ντα. Επι­δρούν παρά­γο­ντες που προ­ϋ­πήρ­χαν της εκδή­λω­σης του ιμπε­ρια­λι­στι­κού πολέ­μου, όπως η όξυν­ση του αντα­γω­νι­σμού του ευρω­α­τλα­ντι­κού και του υπό δια­μόρ­φω­ση ευρα­σια­τι­κού άξο­να με εκα­τέ­ρω­θεν κυρώ­σεις και προ­στα­τευ­τι­κά μέτρα που επι­δρούν στο διε­θνές εμπό­ριο και τις διε­θνείς εφο­δια­στι­κές αλυ­σί­δες, αλλά και οι συνέ­πειες της εφαρ­μο­ζό­με­νης επε­κτα­τι­κής πολι­τι­κής όπου ο φθη­νός δανει­σμός και τα τερά­στια κρα­τι­κά πακέ­τα στή­ρι­ξης του κεφα­λαί­ου συν­δέ­ο­νται με την αύξη­ση του πληθωρισμού.

Ταυ­τό­χρο­να, επι­δρά και ο ιμπε­ρια­λι­στι­κός πόλε­μος, αφού η ξέφρε­νη άνο­δος των τιμών στην ενέρ­γεια, ως απο­τέ­λε­σμα της αντι­πα­ρά­θε­σης ΗΠΑ — ΕΕ με τη Ρωσία, προ­κα­λεί την περαι­τέ­ρω εκτό­ξευ­ση της ακρί­βειας, ενώ η αβε­βαιό­τη­τα λόγω των προ­βλέ­ψε­ων για συνέ­χι­ση κι επέ­κτα­ση του πολέ­μου δρα ανα­σταλ­τι­κά στην υλο­ποί­η­ση επεν­δύ­σε­ων. Από κοντά αυξά­νε­ται ο κίν­δυ­νος για «επι­σι­τι­στι­κή κρί­ση» ιδιαί­τε­ρα στην Αφρι­κή, λόγω του πολέ­μου και των κυρώ­σε­ων στη μετα­φο­ρά ηλιέ­λαιου, σιτη­ρών και λιπασμάτων.

Ήδη εκδη­λώ­νο­νται τα πρώ­τα σημά­δια ύφε­σης στην ΕΕ, με χαρα­κτη­ρι­στι­κή την επι­βρά­δυν­ση της γερ­μα­νι­κής οικο­νο­μί­ας. Η Κομι­σιόν απηύ­θυ­νε ισχυ­ρή σύστα­ση σε υπερ­χρε­ω­μέ­να κρά­τη για συγκρα­τη­μέ­νη αύξη­ση των τρε­χου­σών κρα­τι­κών δαπα­νών. Η ΕΚΤ ανα­κοί­νω­σε τον Ιού­λη την αύξη­ση των επι­το­κί­ων, ενώ ανα­μέ­νε­ται και νέα αύξη­σή τους το Σεπτέμ­βρη, σημα­το­δο­τώ­ντας μια προ­σε­κτι­κή στρο­φή προς μια περιο­ρι­στι­κή νομι­σμα­τι­κή πολι­τι­κή χωρίς να πλη­γεί η κρα­τι­κή και κοι­νο­τι­κή στή­ρι­ξη της καπι­τα­λι­στι­κής ανά­πτυ­ξης, αλλά περιο­ρί­ζο­ντας φυσι­κά μέτρα ανα­κού­φι­σης μικρών επι­χει­ρή­σε­ων και νοικοκυριών.

Τα παρα­πά­νω συν­δυά­ζο­νται με τη συζή­τη­ση στους κόλ­πους της ΕΕ για εκ νέου δια­πραγ­μά­τευ­ση των προ­τε­ραιο­τή­των και τους όρους αξιο­ποί­η­σης των πόρων του Ταμεί­ου Ανά­καμ­ψης και γενι­κό­τε­ρα των Ταμεί­ων της ΕΕ λόγω του οξυ­μέ­νου ενερ­γεια­κού προ­βλή­μα­τος. Στο επί­κε­ντρο τίθε­νται η ιεράρ­χη­ση των στό­χων της «πρά­σι­νης μετά­βα­σης» και ήδη προ­τάσ­σε­ται η κλι­μα­κού­με­νη προ­σπά­θεια απε­ξάρ­τη­σης της ΕΕ από το ρωσι­κό φυσι­κό αέριο και το πετρέ­λαιο, αξιο­ποιώ­ντας νέα επεν­δυ­τι­κά προ­γράμ­μα­τα της ΕΕ δισε­κα­τομ­μυ­ρί­ων ευρώ (φυσι­κά με το μεγα­λύ­τε­ρο μέρος τους να δίνε­ται με τη μορ­φή δανεί­ων στα κρά­τη) με προ­σα­να­το­λι­σμό επεν­δύ­σεις σε ΑΠΕ, υδρο­γό­νο, βελ­τί­ω­ση ενερ­γεια­κής απο­δο­τι­κό­τη­τας και υπο­δο­μές εισα­γω­γής LNG.

Ταυ­τό­χρο­να όμως λόγω των κυρώ­σε­ων κατα­γρά­φε­ται ήδη εκτό­ξευ­ση στις τιμές του πετρε­λαί­ου και του φυσι­κού αερί­ου, με άμε­σα ορα­τές τις αρνη­τι­κές συνέ­πειες πρω­τί­στως στην αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τα της βιο­μη­χα­νί­ας, τη λαϊ­κή κατα­νά­λω­ση, την ενερ­γεια­κή ασφά­λεια της ΕΕ. Είναι δεδο­μέ­νο ότι η προ­σέλ­κυ­ση του αμε­ρι­κα­νι­κού LNG από τις ασια­τι­κές αγο­ρές για να καλυ­φθούν οι ανά­γκες της ΕΕ συνε­πά­γε­ται την περαι­τέ­ρω άνο­δο των τιμών. Την ίδια στιγ­μή, η μεί­ω­ση της παρα­γω­γής του ρωσι­κού πετρε­λαί­ου οδή­γη­σε σε συνε­χή άνο­δο των τιμών και στο πετρέλαιο.

Από την παρα­πά­νω κατά­στα­ση ωφε­λη­μέ­νες σε αυτήν τη φάση εμφα­νί­ζο­νται οι ΗΠΑ (λόγω της διά­θε­σης του πανά­κρι­βου αμε­ρι­κα­νι­κού LNG) και η Ρωσία που βλέ­πει προ­σω­ρι­νή αύξη­ση των εσό­δων της λόγω των υψη­λών τιμών που έχουν δια­μορ­φω­θεί σε φυσι­κό αέριο και πετρέ­λαιο αλλά και του επα­να­προ­σα­να­το­λι­σμού των εξα­γω­γών της σε Κίνα και Ινδία, οι οποί­ες αγο­ρά­ζουν το ρωσι­κό πετρέ­λαιο που «εξο­στρα­κί­ζε­ται» από τις αγο­ρές της Ευρώ­πης σε σημα­ντι­κά χαμη­λό­τε­ρες τιμές και σε τερά­στιες ποσότητες.

Σε αυτές τις συν­θή­κες σοβα­ρό οικο­νο­μι­κό πλήγ­μα υφί­στα­ται η ΕΕ, όχι όμως με ενιαίο τρό­πο, αφού η Γερ­μα­νία είναι ήδη σε κόκ­κι­νο συνα­γερ­μό ως προς τα απο­θέ­μα­τα φυσι­κού αερί­ου, εκφρά­ζο­ντας ανη­συ­χία για το ενδε­χό­με­νο μη επα­να­λει­τουρ­γί­ας του αγω­γού Nord Stream Ι, του οποί­ου τη λει­τουρ­γία έχει δια­κό­ψει η Ρωσία προ­βάλ­λο­ντας προς το παρόν λόγους συντή­ρη­σης. Ισχυ­ρά πλήτ­τε­ται και η Ιτα­λία, ενώ μικρό­τε­ρο πρό­βλη­μα αντι­με­τω­πί­ζει η Γαλ­λία η οποία στη­ρί­ζε­ται σε πυρη­νι­κούς σταθ­μούς για την παρα­γω­γή ενέργειας.

Η κατά­στα­ση αυτή σημα­το­δο­τεί την περαι­τέ­ρω όξυν­ση των αντι­θέ­σε­ων μέσα στους κόλ­πους της ΕΕ, που ήδη εκδη­λώ­νο­νται, μετα­ξύ άλλων, εκτός από το ποιο θα είναι τελι­κά το χρο­νο­διά­γραμ­μα απε­ξάρ­τη­σης από το ρωσι­κό φυσι­κό αέριο, με τη συμ­φω­νία –από γερ­μα­νι­κούς και ιτα­λι­κούς ομί­λους– για την πλη­ρω­μή του ρωσι­κού φυσι­κού αερί­ου με τους νέους όρους που έθε­σε η Ρωσία, τη δια­φω­νία από Γερ­μα­νία και Ολλαν­δία να θέσουν πλα­φόν στην τιμή του ηλε­κτρι­κού ρεύ­μα­τος, αλλά και τη δια­φω­νία της Ολλαν­δί­ας να δια­κό­ψει την εισα­γω­γή ρωσι­κού πετρελαίου.

Στο έδα­φος συνο­λι­κά των εξε­λί­ξε­ων, αλλά και των εκφρα­σμέ­νων δια­φο­ρο­ποι­ή­σε­ων στη στά­ση των αστι­κών κρα­τών εντός ΕΕ, προ­ω­θεί­ται όχι μόνο η ακό­μα ταχύ­τε­ρη διεύ­ρυν­ση, αλλά και η εμβά­θυν­ση της ΕΕ. Στο πλαί­σιο του στό­χου της «στρα­τη­γι­κής αυτο­νο­μί­ας της ΕΕ», προ­βάλ­λε­ται ως αιχ­μή η αλλα­γή στον τρό­πο λήψης απο­φά­σε­ων και η κατάρ­γη­ση της ομο­φω­νί­ας σε κρί­σι­μους τομείς, όπως τέθη­κε στη Διά­σκε­ψη για το Μέλ­λον της Ευρώ­πης το Μάη, και προ­τά­θη­κε από Γερ­μα­νία, Γαλ­λία και Ιτα­λία στην πρό­σφα­τη Σύνο­δο Κορυ­φής της ΕΕ. Το γεγο­νός αυτό βέβαια προ­ϋ­πο­θέ­τει την ανα­θε­ώ­ρη­ση των ιδρυ­τι­κών συν­θη­κών της ΕΕ και άρα την έγκρι­σή τους ξεχω­ρι­στά σε κάθε κρά­τος-μέλος. Ήδη αντι­δρούν 13 κρά­τη (Σου­η­δία, Φιν­λαν­δία, Δανία, Λιθουα­νία, Εσθο­νία, Πολω­νία, Λετο­νία, Τσε­χία, Σλο­βα­κία, Κρο­α­τία, Ρου­μα­νία, Βουλ­γα­ρία και Μάλ­τα), ενώ η Ουγ­γα­ρία έχει δύο φορές αυτή την περί­ο­δο ασκή­σει βέτο.

Οι αντι­θέ­σεις αυτές εκφρά­ζο­νται και μέσα στους κόλ­πους της αστι­κής τάξης κάθε χώρας: Οι παραι­τή­σεις υπουρ­γών της βρε­τα­νι­κής κυβέρ­νη­σης, η υπερ­ψή­φι­ση της πρό­τα­σης μομ­φής στην κυβέρ­νη­ση της Βουλ­γα­ρί­ας, αλλά και οι εξε­λί­ξεις μετά τις πρό­σφα­τες βου­λευ­τι­κές εκλο­γές στη Γαλ­λία, επι­βε­βαιώ­νουν τις εντει­νό­με­νες διερ­γα­σί­ες και τις δια­φαι­νό­με­νες ρωγ­μές στο αστι­κό πολι­τι­κό σύστη­μα, στο έδα­φος της μεγά­λης λαϊ­κής δυσα­ρέ­σκειας για την έντα­ση της αντι­λαϊ­κής πολι­τι­κής, αλλά και των συνο­λι­κό­τε­ρων εξε­λί­ξε­ων και αντα­γω­νι­σμών που επι­τα­χύ­νει ο ιμπε­ρια­λι­στι­κός πόλε­μος στην Ουκρανία.

Στη Γαλ­λία, ο κοι­νο­βου­λευ­τι­κός σχη­μα­τι­σμός του Μακρόν έχα­σε την από­λυ­τη πλειο­ψη­φία στη Γαλ­λι­κή Βου­λή κατα­γρά­φο­ντας μεγά­λες απώ­λειες. Ταυ­τό­χρο­να η «ανα­βα­πτι­σμέ­νη» αμαρ­τω­λή σοσιαλ­δη­μο­κρα­τία, ο συνα­σπι­σμός NUPES, ανα­δεί­χτη­κε 2η δύνα­μη, με εύθραυ­στες εσω­τε­ρι­κές ισορ­ρο­πί­ες, απορ­ρί­πτο­ντας την πρό­τα­ση Μελαν­σόν να συγκρο­τη­θεί ενιαία κοι­νο­βου­λευ­τι­κή ομά­δα, ενώ η ακρο­δε­ξιά «Εθνι­κή Συσπεί­ρω­ση» της Λεπέν εκτό­ξευ­σε την κοι­νο­βου­λευ­τι­κή της δύνα­μη και, με δεδο­μέ­νες τις μέχρι τώρα δια­φω­νί­ες για συγκρό­τη­ση ενιαί­ας κοι­νο­βου­λευ­τι­κής ομά­δας της NUPES, έχει πλέ­ον τη δεύ­τε­ρη μεγα­λύ­τε­ρη ομά­δα στη Βου­λή. Η δε σοσιαλ­δη­μο­κρα­τία μαζί με κεντρο­δε­ξιά και δεξιά κόμ­μα­τα, που συνα­σπί­στη­καν «για να μην κερ­δί­σει η Ακρο­δε­ξιά» τις προ­ε­δρι­κές εκλο­γές στη Γαλ­λία, δήθεν «έπε­σαν από τα σύν­νε­φα» όταν ο Μακρόν πρό­τει­νε στη Λεπέν τη συγκρό­τη­ση κυβέρ­νη­σης «εθνι­κής συνεν­νό­η­σης». Βέβαια, κυβέρ­νη­ση «εθνι­κής συνεν­νό­η­σης» πρό­τει­νε ο Μακρόν και στα άλλα κόμ­μα­τα της νέας Εθνο­συ­νέ­λευ­σης, χωρίς κανείς να απο­κλεί­σει ένα τέτοιο ενδεχόμενο.

Συμπε­ρα­σμα­τι­κά, το επό­με­νο διά­στη­μα θα απο­κα­λυ­φθούν ακό­μα περισ­σό­τε­ρο οι αξε­πέ­ρα­στες αντι­φά­σεις και αντι­θέ­σεις του καπι­τα­λι­στι­κού συστή­μα­τος σε διε­θνές επί­πε­δο, καθώς αυξά­νε­ται η πιθα­νό­τη­τα εκδή­λω­σης μιας νέας κρί­σης υπερ­συσ­σώ­ρευ­σης κεφα­λαί­ου σε συν­δυα­σμό με την παρά­τα­ση κι επέ­κτα­ση του ιμπε­ρια­λι­στι­κού πολέμου.

Την ίδια στιγ­μή, και η ελλη­νι­κή οικο­νο­μία βρί­σκε­ται μπρο­στά στον κίν­δυ­νο στα­σι­μο­πλη­θω­ρι­σμού και νέας ύφε­σης, παρό­λο που η κυβέρ­νη­ση, αξιο­ποιώ­ντας και το μεγα­λύ­τε­ρο ρυθ­μό ανά­πτυ­ξης της ελλη­νι­κής οικο­νο­μί­ας σε σχέ­ση με το μέσο όρο της Ευρω­ζώ­νης, επι­μέ­νει σε μια σει­ρά θετι­κές προ­βλέ­ψεις λόγω της θετι­κής πορεί­ας του Του­ρι­σμού, της συνε­χι­ζό­με­νης κοι­νο­τι­κής χρη­μα­το­δό­τη­σης επεν­δύ­σε­ων και κατα­σκευ­ής νέων έργων, της εκτί­μη­σης για χαμη­λό­τε­ρο ύψος του πλη­θω­ρι­σμού (σε σχέ­ση με τις εκτι­μή­σεις του ΟΟΣΑ και της Ευρω­παϊ­κής Επι­τρο­πής) και της αύξη­σης των φορο­λο­γι­κών εσόδων.

Ήδη για τον Ιού­νη, σύμ­φω­να με τη Eurostat, ανα­κοι­νώ­θη­κε ότι η Ελλά­δα έχει τον 5ο υψη­λό­τε­ρο πλη­θω­ρι­σμό ανά­με­σα στα κρά­τη-μέλη της Ευρω­ζώ­νης, με τον εναρ­μο­νι­σμέ­νο δεί­κτη κατα­να­λω­τή να φτά­νει το 12% από 10,5% που είχε φτά­σει το Μάη, ενώ παρου­σιά­ζει και την τρί­τη μεγα­λύ­τε­ρη αύξη­ση σε ένα μήνα με 2,5%. Στην πορεία είναι πιθα­νό να επι­δρά­σουν αρνη­τι­κά στο ρυθ­μό ανά­πτυ­ξης, πέρα από την εκτί­να­ξη του πλη­θω­ρι­σμού (με τις σοβα­ρές συνέ­πειες στη βιο­μη­χα­νία αλλά και στο εισό­δη­μα), η αύξη­ση των επι­το­κί­ων από την ΕΚΤ που έχει ήδη ανα­κοι­νω­θεί, η περαι­τέ­ρω διεύ­ρυν­ση του ελλείμ­μα­τος εμπο­ρι­κού ισο­ζυ­γί­ου και συνο­λι­κά των τρε­χου­σών συναλ­λα­γών (που ήδη το α΄ τρί­μη­νο Γενά­ρη-Μάρ­τη 2022 έφτα­σε στα 6,5 δισ. ευρώ, ένα­ντι 2,5 δισ. ευρώ το α΄ τρί­μη­νο του 2021). Φυσι­κά, στο τρα­πέ­ζι βρί­σκο­νται και οι αστάθ­μη­τοι παρά­γο­ντες που μπο­ρεί να επι­δρά­σουν στην πορεία του Του­ρι­σμού, όπως εξε­λί­ξεις στα ελλη­νο­τουρ­κι­κά, πυρ­κα­γιές –με τις πρώ­τες να έχουν κάνει ήδη την κατα­στρο­φι­κή εμφά­νι­σή τους κλπ.

Τα παρα­πά­νω συνη­γο­ρούν στο ότι αμέ­σως μετά από το καλο­καί­ρι θα περιο­ρι­στεί η λήψη και αυτών των πενι­χρών και ανε­παρ­κέ­στα­των μέτρων ανα­κού­φι­σης, ενώ θα προ­ω­θη­θούν ακό­μα περισ­σό­τε­ρα αντι­λαϊ­κά μέτρα (αύξη­ση των πλει­στη­ρια­σμών, ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις, νέα επί­θε­ση στις εργα­σια­κές σχέσεις).

Ταυ­τό­χρο­να, η με όλους τους τρό­πους και σε όλους τους τόνους βαθύ­τε­ρη εμπλο­κή της χώρας μας στα ευρω­α­τλα­ντι­κά σχέ­δια υπη­ρε­τεί τη δια­χρο­νι­κή επι­δί­ω­ξη της αστι­κής τάξης της Ελλά­δας να απο­τε­λέ­σει το σημαιο­φό­ρο των ΗΠΑ — ΝΑΤΟ και ΕΕ στην περιο­χή, όπως απο­τυ­πώ­θη­κε και στην πρό­σφα­τη επί­σκε­ψη του Κ. Μητσο­τά­κη στις ΗΠΑ. Τα παρα­πά­νω επι­βε­βαιώ­νο­νται τόσο από την ασφυ­κτι­κή σύν­δε­ση ελλη­νι­κών ΑΕΙ και ερευ­νη­τι­κών ιδρυ­μά­των με το ΝΑΤΟ όσο και από την εγκα­τά­στα­ση στην Ελλά­δα σημα­ντι­κών ψηφια­κών κέντρων δεδο­μέ­νων (data center), ισχυ­ρών αμε­ρι­κα­νι­κών και γερ­μα­νι­κών ομί­λων (Amazon, Microsoft, Deutche Telekom), με σημα­ντι­κό ρόλο στη συλ­λο­γή, επε­ξερ­γα­σία και απο­θή­κευ­ση πληροφοριών.

Στο επί­κε­ντρο σε αυτήν τη φάση τίθε­ται ο στό­χος να ανα­δει­χτεί η χώρα σε ενερ­γεια­κό κόμ­βο που θα διευ­κο­λύ­νει την απε­ξάρ­τη­ση από το ρωσι­κό φυσι­κό αέριο και πετρέ­λαιο, με πρω­τα­γω­νι­στι­κό το ρόλο των Ελλή­νων εφο­πλι­στών στη μετα­φο­ρά του αμε­ρι­κα­νι­κού LNG και τη δημιουρ­γία υπο­δο­μών για τη μετα­φο­ρά του σε Βαλ­κά­νια και Ανα­το­λι­κή Ευρώ­πη, με την ταυ­τό­χρο­νη αξιο­ποί­η­ση των λιμα­νιών της Βόρειας Ελλά­δας για τη σύν­δε­ση με τη Δυτι­κή Ευρώ­πη («Εγνα­τία των Λιμα­νιών»), με την προ­ώ­θη­ση σχε­δια­σμών για μετα­φο­ρά ηλε­κτρι­κού ρεύ­μα­τος και φυσι­κού αερί­ου από την Αν. Μεσό­γειο στην ΕΕ σε συνερ­γα­σία με Ισρα­ήλ και Αίγυ­πτο, στη βάση διερ­γα­σιών για συνεκ­με­τάλ­λευ­ση και συν­δια­χεί­ρι­ση στην ευρύ­τε­ρη περιο­χή, υπό την επο­πτεία ΗΠΑ — ΝΑΤΟ. Σε αυτήν τη στρα­τη­γι­κή κατεύ­θυν­ση συνη­γο­ρούν ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ και θα πρω­το­στα­τή­σουν στα σχέ­δια που ήδη δρο­μο­λο­γού­νται, όποια κι αν είναι η κυβέρ­νη­ση την επό­με­νη μέρα.

Φυσι­κά, η παρα­πά­νω κοι­νή στρα­τη­γι­κή στό­χευ­ση δεν αναι­ρεί δια­φο­ρές και αντι­θέ­σεις μετα­ξύ τμη­μά­των της αστι­κής τάξης που εκφρά­ζο­νται και μέσα από τις τοπο­θε­τή­σεις των αστι­κών κομ­μά­των. Αφο­ρούν δια­φο­ρο­ποι­ή­σεις σε ένα φάσμα επι­λο­γών της κυβέρ­νη­σης της ΝΔ από την οικο­νο­μία και τον τρό­πο αντι­με­τώ­πι­σης της επερ­χό­με­νης ύφε­σης, τους ρυθ­μούς, τον τρό­πο και το χρο­νο­διά­γραμ­μα υλο­ποί­η­σης της «πρά­σι­νης μετά­βα­σης», το ύψος των στρα­τιω­τι­κών εξο­πλι­σμών, μέχρι την εξω­τε­ρι­κή πολι­τι­κή και την πλή­ρη στοί­χι­ση με την πολι­τι­κή της κυβέρ­νη­σης των ΗΠΑ για κλι­μά­κω­ση του πολέ­μου, τη δια­φαι­νό­με­νη διά­θε­ση για δια­πραγ­μα­τεύ­σεις με ευρύ­τε­ρες παρα­χω­ρή­σεις στην Τουρ­κία για να εξα­σφα­λι­στεί η στα­θε­ρό­τη­τα στη Ν/Α πτέ­ρυ­γα του ΝΑΤΟ κ.ο.κ.

Όλες οι παρα­πά­νω εξε­λί­ξεις με τις τρα­γι­κές συνέ­πειες για όλους τους λαούς προ­σφέ­ρο­νται ταυ­τό­χρο­να για την εξα­γω­γή πολύ­τι­μων συμπε­ρα­σμά­των για τη ζωή και το μέλ­λον των εργα­ζο­μέ­νων των λαϊ­κών στρωμάτων:

Η ανά­καμ­ψη και η αύξη­ση της κερ­δο­φο­ρί­ας δε συνε­πά­γε­ται την ευη­με­ρία της εργα­τι­κής τάξης, τη βελ­τί­ω­ση του βιο­τι­κού της επι­πέ­δου, αλλά αντί­θε­τα προ­ϋ­πο­θέ­τουν το ξεζού­μι­σμα, την περαι­τέ­ρω αύξη­ση του βαθ­μού εκμετάλλευσης.

Τα όποια μέτρα ανα­κού­φι­σης όχι μόνο είναι εντε­λώς ανε­παρ­κή κι εξα­νε­μί­ζο­νται πριν καλά-καλά μπουν στο οικο­γε­νεια­κό πορ­το­φό­λι, αλλά συμ­βάλ­λουν στο να δια­τη­ρού­νται οι υψη­λές τιμές και ο πλη­θω­ρι­σμός και άρα η συνε­χι­ζό­με­νη ακρίβεια.

Καμία πρό­τα­ση δια­χεί­ρι­σης δεν μπο­ρεί να άρει τις νομο­τέ­λειες της καπι­τα­λι­στι­κής οικο­νο­μί­ας και ν’ απο­σο­βή­σει τις απα­νω­τές κρί­σεις του «μεγά­λου ασθε­νούς», ό,τι λει­τουρ­γεί σα φάρ­μα­κο στη μια φάση απο­δει­κνύ­ε­ται δηλη­τή­ριο για την επόμενη.

Καταρ­ρί­πτο­νται με πάτα­γο τα επι­χει­ρή­μα­τα ότι η ενί­σχυ­ση της εμπλο­κής στα ευρω­α­τλα­ντι­κά σχέ­δια είναι ασπί­δα προ­στα­σί­ας για τα κυριαρ­χι­κά δικαιώ­μα­τα και την ειρή­νη, αφού την ίδια στιγ­μή ξεκα­θα­ρί­ζε­ται ως βασι­κός στό­χος του ΝΑΤΟ η στα­θε­ρο­ποί­η­ση της Τουρ­κί­ας στους κόλ­πους του.

Η σύγκλι­ση στις βασι­κές επι­διώ­ξεις του κεφα­λαί­ου και τις δεσμεύ­σεις της ΕΕ για την επό­με­νη μέρα προ­δια­γρά­φει το έργο της όποιας επό­με­νης κυβέρ­νη­σης, με το λαό να πλη­ρώ­νει για μία ακό­μη φορά το μάρ­μα­ρο. Έχει πλέ­ον συγκε­ντρω­θεί αρκε­τή πεί­ρα στο ότι η λογι­κή του «μικρό­τε­ρου κακού» όχι μόνο δε βελ­τιώ­νει τη ζωή της εργα­τι­κής τάξης και των λαϊ­κών στρω­μά­των, αλλά, αντί­θε­τα, οδη­γεί από το κακό στο χειρότερο.

Οι όποιες δια­φο­ρο­ποι­ή­σεις στους κόλ­πους της αστι­κής τάξης δεν πρέ­πει να εγκλω­βί­σουν το λαό σε κάλ­πι­κα διλήμ­μα­τα, κάτω από τη σημαία του ενός ή του άλλου ιμπε­ρια­λι­στι­κού στρα­το­πέ­δου. Μόνο ο λαός μπο­ρεί να σώσει το λαό δυνα­μώ­νο­ντας το ΚΚΕ και βαδί­ζο­ντας στο δρό­μο της ανατροπής.

Σε αυτές τις συν­θή­κες, που «ακο­νί­ζο­νται μαχαί­ρια» σε όλα τα μήκη και τα πλά­τη, διέ­ξο­δο για τους λαούς δίνει η πάλη για την απε­μπλο­κή τους από τους σχε­δια­σμούς, τις λυκο­συμ­μα­χί­ες και τους πολέ­μους των ιμπε­ρια­λι­στών. Οι λαοί έχουν τη δύνα­μη να ορθώ­σουν ανά­στη­μα απέ­να­ντι στην ακρί­βεια που καλ­πά­ζει, στην προ­σπά­θεια να φορ­τω­θεί για μία ακό­μη φορά στις πλά­τες των εργα­ζό­με­νων ο λογα­ρια­σμός για την απλό­χε­ρη στή­ρι­ξη του κεφα­λαί­ου, όπως το δυσβά­στα­χτο κόστος της ενερ­γεια­κής μετά­βα­σης, τα υπέ­ρο­γκα ποσά των στρα­τιω­τι­κών εξο­πλι­σμών στη δίνη του ιμπε­ρια­λι­στι­κού πολέ­μου που κλι­μα­κώ­νε­ται, οι «ανα­τα­ρά­ξεις» στη διε­θνή οικονομία.

Ένα λογα­ρια­σμό που πλη­ρώ­νουν ακό­μα και με τη ζωή τους οι λαοί, είτε πεθαί­νο­ντας από την πεί­να στο ενδε­χό­με­νο μιας γενι­κευ­μέ­νης επι­σι­τι­στι­κής κρί­σης είτε χύνο­ντας το αίμα τους με την άμε­ση εμπλο­κή περισ­σό­τε­ρων χωρών στον πόλε­μο των ληστών και με τα κύμα­τα προ­σφύ­γων που έρχο­νται αντι­μέ­τω­ποι με την ωμή κρα­τι­κή βία και κατα­στο­λή, όπως τα χιλιά­δες θύμα­τα στον «υγρό τάφο» της Μεσο­γεί­ου, αλλά και η άγρια σφα­γή που υπέ­στη­σαν Αφρι­κα­νοί μετα­νά­στες από τις μαρο­κι­νές και τις ισπα­νι­κές δυνά­μεις κατα­στο­λής, στην προ­σπά­θειά τους να περά­σουν τα σύνο­ρα Μαρό­κου — Ισπα­νί­ας προς το θύλα­κα Μελί­για.

Απέ­να­ντι σε αυτήν τη ζοφε­ρή κατά­στα­ση πλη­θαί­νουν οι αγω­νι­στι­κές κινη­το­ποι­ή­σεις σε όλο τον κόσμο. Το απερ­για­κό κύμα που απλώ­νε­ται σε όλη την Ευρώ­πη σε μια σει­ρά κλά­δους όπως και οι άλλες πολύ­μορ­φες κινη­το­ποι­ή­σεις είναι η απά­ντη­ση στην πολύ­μορ­φη κλι­μά­κω­ση της αντερ­γα­τι­κής επί­θε­σης, με τις δυσβά­στα­χτες συνέ­πειες της ακρί­βειας και της έκρη­ξης του πλη­θω­ρι­σμού στα εισο­δή­μα­τα των εργα­ζό­με­νων. Χιλιά­δες εργα­ζό­με­νοι σε αερο­πο­ρι­κές εται­ρί­ες και αερο­δρό­μια της Βρε­τα­νί­ας, της Γαλ­λί­ας, της Ισπα­νί­ας, της Γερ­μα­νί­ας, της Ιτα­λί­ας, της Ολλαν­δί­ας και του Βελ­γί­ου, της Νορ­βη­γί­ας της Σου­η­δί­ας και της Δανί­ας επι­λέ­γουν το δρό­μο του απερ­για­κού αγώνα.

Στη Βρε­τα­νία, οι εργα­ζό­με­νοι στους σιδη­ρο­δρό­μους πραγ­μα­το­ποί­η­σαν ήδη επα­να­λαμ­βα­νό­με­νες 24ωρες απερ­γί­ες, στην πρώ­τη πανε­θνι­κή κινη­το­ποί­η­ση του κλά­δου από το 1989, οι δικη­γο­ρι­κοί σύλ­λο­γοι απο­φά­σι­σαν να ξεκι­νή­σουν απερ­γί­ες για δεύ­τε­ρη φορά στην ιστο­ρία τους, ενώ ανα­μέ­νε­ται να ακο­λου­θή­σουν εκπαι­δευ­τι­κοί, υγειο­νο­μι­κοί, αλλά και οι περί­που 118.000 εργα­ζό­με­νοι στα βρε­τα­νι­κά ταχυ­δρο­μεία «Royal Mail». Και στις σιδη­ρο­δρο­μι­κές συγκοι­νω­νί­ες της Γαλ­λί­ας επι­κρα­τεί απερ­για­κός ανα­βρα­σμός, ενώ απερ­γία ξεκί­νη­σαν και οι περί­που 35.000 υπάλ­λη­λοι της «Total Energies» και οι οδη­γοί επαγ­γελ­μα­τι­κών φορ­τη­γών στη Γαλ­λία. Αντί­στοι­χα, σε άλλους κλά­δους σε όλη την Ευρώ­πη: Στο Βέλ­γιο απέρ­γη­σαν τα μεγα­λύ­τε­ρα συν­δι­κά­τα της χώρας με μαζι­κή δια­δή­λω­ση να πραγ­μα­το­ποιεί­ται στις Βρυ­ξέλ­λες, στη Γερ­μα­νία απέρ­γη­σαν πάνω από 12.000 λιμενεργάτες.

Αλλά και στην άλλη πλευ­ρά του Ατλα­ντι­κού, στις ΗΠΑ, πραγ­μα­το­ποιού­νται απερ­για­κές κινη­το­ποι­ή­σεις με αντί­στοι­χα αιτή­μα­τα, παράλ­λη­λα με τις προ­σπά­θειες δημιουρ­γί­ας σωμα­τεί­ων σε μια σει­ρά μεγά­λους χώρους δου­λειάς και μεγά­λες αλυ­σί­δες (όπως οι «Amazon», «Apple» και «Starbucks»), από το Ντά­λας και το Ατλά­ντικ Σίτι μέχρι την Αλά­σκα, ενώ χιλιά­δες κόσμου δια­δή­λω­σαν ενά­ντια στην απα­ρά­δε­κτη από­φα­ση του Ανώ­τα­του Δικα­στη­ρί­ου για άρση της απα­γό­ρευ­σης των αμβλώσεων.

Και στη χώρα μας όλο αυτό το διά­στη­μα υπήρ­ξαν αγω­νι­στι­κά σκιρ­τή­μα­τα, απερ­για­κοί αγώ­νες και διερ­γα­σί­ες που δεί­χνουν ότι μεγα­λύ­τε­ρο κομ­μά­τι εργα­ζό­με­νων, νεο­λαί­ας, λαϊ­κών στρω­μά­των συνει­δη­το­ποιούν την ανά­γκη σύγκρου­σης με αυτήν την πολι­τι­κή που θυσιά­ζει τη ζωή και τα δικαιώ­μα­τά τους για τη στή­ρι­ξη της καπι­τα­λι­στι­κής κερ­δο­φο­ρί­ας. Από τις συγκε­ντρώ­σεις της Πρω­το­μα­γιάς σε όλη την Ελλά­δα, στους νικη­φό­ρους αγώ­νες στους οικο­δό­μους για αυξή­σεις στα μερο­κά­μα­τα, στην Cosco για υπο­γρα­φή ΣΣΕ, στην e food για να μην περά­σουν τα σχέ­δια της εργο­δο­σί­ας, από την ενί­σχυ­ση των ταξι­κών δυνά­με­ων σε μια σει­ρά αρχαι­ρε­σί­ες και την αλλα­γή συσχε­τι­σμών, στη μετά από τέσ­σε­ρις δεκα­ε­τί­ες πρω­τιά της Παν­σπου­δα­στι­κής στα ΑΕΙ σε όλη την Ελλά­δα και την πανελ­λα­δι­κή σύσκε­ψη του ΠΑΜΕ, απο­κτιέ­ται πλού­σια πεί­ρα για το πώς οι εργα­ζό­με­νοι, τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα μπο­ρούν να βάλουν τη σφρα­γί­δα τους στις εξελίξεις.

Σε αυτό το έδαφος είναι πιο εύκολο να κατανοείται ότι η σύγκρουση με την αντιλαϊκή πολιτική δε γίνεται μέσω της αδιέξοδης και πολυδοκιμασμένης κυβερνητικής εναλλαγής, αλλά με την αντιπαράθεση με όλους τους επίδοξους διαχειριστές της κυβερνητικής εξουσίας, με την καθημερινή πάλη εναντίον της στους χώρους εργασίας, με τη συμπόρευση κι ενίσχυση του ΚΚΕ σε όλα τα μέτωπα, και στις επερχόμενες εκλογές.

Σε αυτές τις συν­θή­κες, απο­δει­κνύ­ε­ται ότι ο ιμπε­ρια­λι­σμός μπο­ρεί να φαντά­ζει πάνο­πλος και ανί­κη­τος, αλλά οι αξε­πέ­ρα­στες αντι­θέ­σεις του προ­κα­λούν βαθιές ρωγ­μές κάτω από το φαι­νο­με­νι­κά αδια­πέ­ρα­στο περί­βλη­μα. Η πάλη των λαών που στο­χεύ­ει τον πραγ­μα­τι­κό αντί­πα­λο, τη δικτα­το­ρία του κεφα­λαί­ου, μπο­ρεί να βαθύ­νει ακό­μα περισ­σό­τε­ρο αυτές τις ρωγ­μές, να προ­χω­ρή­σει στο δρό­μο της ανα­τρο­πής, σε συν­θή­κες που οξύ­νο­νται από­το­μα οι ενδοϊ­μπε­ρια­λι­στι­κές αντιθέσεις.

Το μεγα­λύ­τε­ρο μέρος των κει­μέ­νων του παρό­ντος τεύ­χους προ­σπα­θεί να συμ­βά­λει στη μελέ­τη της ιστο­ρι­κής και σύγ­χρο­νης πεί­ρας για την επί­δρα­ση του ιμπε­ρια­λι­στι­κού πολέ­μου στη στα­θε­ρό­τη­τα του αστι­κού πολι­τι­κού συστή­μα­τος. Η αφο­μοί­ω­ση και αξιο­ποί­η­ση αυτής της πολύ­τι­μης ιστο­ρι­κής πεί­ρας έχει ιδιαί­τε­ρη σημα­σία στις σημε­ρι­νές συν­θή­κες, που αυξά­νει ο κίν­δυ­νος επέ­κτα­σης των στρα­τιω­τι­κών ανα­με­τρή­σε­ων μετα­ξύ των ιμπε­ρια­λι­στι­κών κέντρων.

Το παρόν τεύ­χος περιλαμβάνει:

Την ομι­λία στη Βου­λή του Δημή­τρη Κου­τσού­μπα, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Για την ελλη­νο­α­με­ρι­κα­νι­κή Συμ­φω­νία. Ανα­λύ­ο­νται οι στό­χοι της αστι­κής τάξης, οι συνέ­πειες για το λαό από την εφαρ­μο­γή της νέας συμ­φω­νί­ας, γίνε­ται κρι­τι­κή στη στά­ση των αστι­κών κομ­μά­των και παρου­σιά­ζε­ται η θέση του ΚΚΕ.

Την ομι­λία του Μάκη Παπα­δό­που­λου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, σε εκδή­λω­ση της ΚΟ Κεντρι­κής Μακε­δο­νί­ας για την Παγκό­σμια Μέρα Περι­βάλ­λο­ντος, με θέμα: Οι «πρά­σι­νοι» υπο­στη­ρι­κτές του πολέ­μου και της ενερ­γεια­κής φτώ­χειας. Το κεί­με­νο εστιά­ζει μετα­ξύ άλλων στις συνέ­πειες του σημε­ρι­νού ιμπε­ρια­λι­στι­κού κι ενερ­γεια­κού πολέ­μου, με ανα­φο­ρές στους κιν­δύ­νους χρη­σι­μο­ποί­η­σης πυρη­νι­κών όπλων κι επέ­κτα­σης των σταθ­μών υγρο­ποι­η­μέ­νου φυσι­κού αερί­ου (LNG).

Στο άρθρο με τίτλο «Αλή­θειες και Ψέμα­τα για τις αιτί­ες και τα προ­σχή­μα­τα του πολέ­μου» στην Ουκρα­νία ανα­δει­κνύ­ο­νται τα πραγ­μα­τι­κά αίτια του ιμπε­ρια­λι­στι­κού πολέ­μου, ποιοι τον διε­ξά­γουν και για ποιο σκο­πό. Απο­κα­λύ­πτε­ται το πώς αυτός προ­ε­τοι­μα­ζό­ταν σε συν­θή­κες ιμπε­ρια­λι­στι­κής ειρή­νης. Αντί­στοι­χα, δίνε­ται απά­ντη­ση και στα βασι­κά προ­σχή­μα­τα που προ­βάλ­λουν τα αντι­τι­θέ­με­να στρα­τό­πε­δα για να δικαιο­λο­γή­σουν τη στά­ση τους, τη συνέ­χι­ση του πολέ­μου και την –πιθα­νή– γενί­κευ­σή του.

Το άρθρο με τίτλο «Ευρω­παϊ­κή σοσιαλ­δη­μο­κρα­τία και ιμπε­ρια­λι­στι­κός πόλε­μος στην Ουκρα­νία» απο­τυ­πώ­νει τον πρω­τα­γω­νι­στι­κό ρόλο των σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κών κομ­μά­των στις χώρες της ΕΕ στην υπε­ρά­σπι­ση και προ­ώ­θη­ση των συμ­φε­ρό­ντων του κεφα­λαί­ου και ταυ­τό­χρο­να στην ενσω­μά­τω­ση του εργα­τι­κού-λαϊ­κού κινή­μα­τος. Απο­κα­λύ­πτει τις πραγ­μα­τι­κές στο­χεύ­σεις της ευρω­παϊ­κής σοσιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας, καθώς πίσω από τις ανέ­ξο­δες δια­κη­ρύ­ξεις για στα­μά­τη­μα του πολέ­μου κρύ­βε­ται η ενερ­γή συμ­με­το­χή της στην εξέ­λι­ξή του είτε ως κυβέρ­νη­ση είτε ως αντιπολίτευση.

Στο άρθρο με τίτλο «Πόλε­μος. Ο μεγά­λος σκη­νο­θέ­της της Επα­νά­στα­σης» ανα­δει­κνύ­ε­ται η πολύ­τι­μη πεί­ρα της δρά­σης των μπολ­σε­βί­κων στις συν­θή­κες του Α΄ Παγκό­σμιου Πολέ­μου, η καθο­ρι­στι­κή σημα­σία των έγκαι­ρων θεω­ρη­τι­κών επε­ξερ­γα­σιών του Λένιν για τον ιμπε­ρια­λι­σμό και τον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο, για τις συν­θή­κες δια­μόρ­φω­σης επα­να­στα­τι­κής κατά­στα­σης και την πιθα­νό­τη­τα λόγω του πολέ­μου να εκδη­λω­θεί γενι­κευ­μέ­νη επα­να­στα­τι­κή κρί­ση. Τονί­ζε­ται, μέσα και από την αντί­στοι­χη πεί­ρα των μπολ­σε­βί­κων, η καθο­ρι­στι­κή σημα­σία της δρά­σης του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος τόσο την περί­ο­δο που προη­γεί­ται του πολέ­μου όσο και κατά την εξέ­λι­ξή του, αλλά και κατά τη δια­μόρ­φω­ση επα­να­στα­τι­κών συνθηκών.

Στην ενό­τη­τα ΙΣΤΟΡΙΑ περι­λαμ­βά­νε­ται το άρθρο με τίτλο «Ιμπε­ρια­λι­στι­κός πόλε­μος στη Μικρά Ασία και αμφι­σβή­τη­ση της αστι­κής εξου­σί­ας, 1919–1922» το οποίο φωτί­ζει τις πραγ­μα­τι­κές αιτί­ες του ελλη­νο­τουρ­κι­κού πολέ­μου του 1919–1922 που συν­δέ­ε­ται οργα­νι­κά με τον Α΄ Παγκό­σμιο Πόλε­μο και απο­δο­μεί τον τρό­πο με τον οποίο απο­τυ­πώ­νει τον πόλε­μο η αστι­κή ιστο­ριο­γρα­φία. Επί­σης, απο­κα­λύ­πτει τις συν­θή­κες που επι­κρα­τούν στην Ελλά­δα κατά την εξέ­λι­ξη του πολέ­μου, τον πραγ­μα­τι­κό αντί­κτυ­πό του στο λαό, ενώ στέ­κε­ται και σε μια ιδιαί­τε­ρη πλευ­ρά: Την εξέ­λι­ξη της στά­σης των στρα­τευ­μέ­νων εργα­τών και αγρο­τών απέ­να­ντι στην αστι­κή εξου­σία, φτά­νο­ντας μέχρι και την αμφι­σβή­τη­σή της, κάτω και από την παρέμ­βα­ση των κομ­μου­νι­στών φαντάρων.

Στο άρθρο «Η Συμ­βου­λια­κή Δημο­κρα­τία του Μονά­χου» δίνο­νται οι συν­θή­κες που οδη­γούν στην εξέ­γερ­ση στο Μόνα­χο και την ανα­κή­ρυ­ξη της Συμ­βου­λια­κής Δημο­κρα­τί­ας, ενώ είναι σε εξέ­λι­ξη η επα­να­στα­τι­κή κρί­ση που εκδη­λώ­νε­ται όσο ο Α΄ Παγκό­σμιος Πόλε­μος βαδί­ζει προς το τέλος του. Δίνο­νται τα βασι­κά χαρα­κτη­ρι­στι­κά της, αλλά και η λυσ­σα­λέα αντί­δρα­ση της αστι­κής τάξης που οδή­γη­σε τελι­κά στην ανα­τρο­πή της μετά από μια ματω­μέ­νη βδομάδα.

Τέλος, σε αυτό το τεύ­χος περι­λαμ­βά­νο­νται τα Κομ­μα­τι­κά Ντο­κου­μέ­ντα από 22.3.2022 μέχρι 3.7.2022.