ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΙΣΡΑΗΛ Να τερματιστεί η ισραηλινή κατοχή

Οι κομμουνιστές του Ισραήλ καταδικάζουν την προκλητική απόφαση των ΗΠΑ για την Ιερουσαλήμ

Το Παλαι­στι­νια­κό πρέ­πει να λυθεί με τον τερ­μα­τι­σμό της κατο­χής και τη δημιουρ­γία ανε­ξάρ­τη­του παλαι­στι­νια­κού κρά­τους στα σύνο­ρα του 1967 με πρω­τεύ­ου­σα την Ανα­το­λι­κή Ιερου­σα­λήμ, υπο­γραμ­μί­ζει το ΚΚ Ισρα­ήλ απα­ντώ­ντας σε ερω­τή­σεις του International Communist Press (ICP). Το ΚΚ Ισρα­ήλ καλεί τη διε­θνή κοι­νό­τη­τα να αντι­κα­τα­στή­σει τις ΗΠΑ στο ρόλο του μεσο­λα­βη­τή για συνο­μι­λί­ες με στό­χο τη λύση του Παλαι­στι­νια­κού στη βάση του διε­θνούς δικαί­ου και των Ψηφι­σμά­των του ΟΗΕ. Μετά την προ­κλη­τι­κή από­φα­ση των ΗΠΑ για την Ιερου­σα­λήμ, το ΙCP (http://icp.sol.org.tr) έστει­λε σχε­τι­κές ερω­τή­σεις για συνε­ντεύ­ξεις στα κομ­μου­νι­στι­κά κι εργα­τι­κά κόμ­μα­τα Ισρα­ήλ και Παλαι­στί­νης (ΚΚ Ισρα­ήλ, Κόμ­μα Παλαι­στι­νια­κού Λαού, Παλαι­στι­νια­κό ΚΚ) και σήμε­ρα δημο­σιεύ­ου­με στη «Χ» μετα­φρα­σμέ­νες τις απα­ντή­σεις που έδω­σε το ΚΚ Ισρα­ήλ. Το ΚΚ Ισρα­ήλ, μόνο κόμ­μα στη χώρα που περι­λαμ­βά­νει Εβραί­ους και Άρα­βες πολί­τες, είναι η κυρί­αρ­χη δύνα­μη του μετώ­που «Χαντάς», το οποίο είναι η μεγα­λύ­τε­ρη δύνα­μη στην «Κοι­νή Λίστα» που στις βου­λευ­τι­κές εκλο­γές του 2015 ανα­δεί­χθη­κε τρί­τη δύνα­μη στο ισραη­λι­νό κοι­νο­βού­λιο με 10,54% και 13 έδρες. Πέραν του «Χαντάς», στην «Κοι­νή Λίστα» συμ­με­τέ­χουν και τα κόμ­μα­τα της αρα­βι­κής μειο­νό­τη­τας, μετά που το ισραη­λι­νό καθε­στώς είχε ανε­βά­σει το όριο εισ­δο­χής στη Βου­λή στο 3,25% με στό­χο τον απο­κλει­σμό των αρα­βι­κών κομμάτων. 

– Πώς θα επη­ρε­ά­σει την παλαι­στι­νια­κή αντί­στα­ση η από­φα­ση των ΗΠΑ να ανα­γνω­ρί­σουν την Ιερου­σα­λήμ ως πρω­τεύ­ου­σα του Ισρα­ήλ; Υπάρ­χει η πιθα­νό­τη­τα μιας νέας Ιντι­φά­ντας (λαϊ­κής εξέγερσης);

– Κατ’ αρχήν η από­φα­ση αυτή θα πρέ­πει να θεω­ρη­θεί ως μια αποι­κια­κή και αυτο­κρα­το­ρι­κή από­φα­ση πρώ­του βαθ­μού, δεδο­μέ­νου ότι παρέ­χει σε εκεί­νους που δεν έχουν το δικαί­ω­μα να την απο­κτή­σουν. Με άλλα λόγια οι Ηνω­μέ­νες Πολι­τεί­ες δεν έχουν κανέ­να δικαί­ω­μα να παρα­χω­ρή­σουν την Ιερου­σα­λήμ και να την ανα­γνω­ρί­σουν ως πρω­τεύ­ου­σα του Ισρα­ήλ, αφού η πόλη αυτή έχει το πολι­τι­κό και θρη­σκευ­τι­κό της καθε­στώς εν μέσω της παλαι­στι­νια­κής-ισραη­λι­νής και αρα­βοϊσ­ραη­λι­νής σύγκρουσης.

Η άλλη πτυ­χή αυτής της από­φα­σης, η οποία δεν είναι λιγό­τε­ρο σοβα­ρή, είναι ότι υπο­νο­μεύ­ει όλες τις δυνα­τό­τη­τες για μια ειρη­νι­κή επί­λυ­ση του παλαι­στι­νια­κού ζητή­μα­τος, καθώς και το δικαί­ω­μα του παλαι­στι­νια­κού λαού στην αυτο­διά­θε­ση. Ο παλαι­στι­νια­κός λαός δεν θα δεχθεί κανέ­να άλλο κρά­τος παρά αυτό με πρω­τεύ­ου­σα την Ανα­το­λι­κή Ιερου­σα­λήμ. Γνω­ρί­ζου­με ότι οι ΗΠΑ το γνω­ρί­ζουν πολύ καλά αυτό και όμως πήραν αυτή την αποι­κια­κή από­φα­ση. Η από­φα­ση αυτή δεν είναι λιγό­τε­ρο επι­κίν­δυ­νη από τη Δια­κή­ρυ­ξη Μπαλ­φούρ που πάρ­θη­κε ακρι­βώς πριν από 100 χρό­νια, όταν ο Βρε­τα­νός Υπουρ­γός Εξω­τε­ρι­κών Μπαλ­φούρ υπο­σχέ­θη­κε στο σιω­νι­στι­κό κίνη­μα να του δώσει την Παλαι­στί­νη ως εθνι­κή πατρίδα.

Η πιθα­νό­τη­τα να ανα­πτυ­χθεί ο σημε­ρι­νός αγώ­νας ενά­ντια στην από­φα­ση του Τραμπ σε μια νέα παλαι­στι­νια­κή εξέ­γερ­ση είναι πολύ πιθα­νή υπό τις παρού­σες συν­θή­κες. Είναι σημα­ντι­κό να σημειω­θεί ότι η εξέ­γερ­ση και η έκρη­ξή της δεν εξαρ­τά­ται από την από­φα­ση της όποιας παλαι­στι­νια­κής οργά­νω­σης, αλλά εξ ολο­κλή­ρου από την κατά­στα­ση του λαού, την έκτα­ση της συμ­με­το­χής, την ανά­πτυ­ξη και προ­ε­τοι­μα­σία για αντι­πα­ρά­θε­ση, τη δημιουρ­γία μιας σωρευ­τι­κής μαχη­τι­κής κατάστασης.

Ίσως το σημε­ρι­νό κίνη­μα αντί­στα­σης που απορ­ρί­πτει την από­φα­ση του Τραμπ να βρί­σκε­ται σε μια προ­χω­ρη­μέ­νη κατά­στα­ση για την έναρ­ξη μιας νέας Ιντι­φά­ντας, εκτός από τη συνέ­χι­ση της κατο­χής, τις κατα­χρή­σεις που δια­πράτ­το­νται σε βάρος του παλαι­στι­νια­κού λαού και την απου­σία οποιασ­δή­πο­τε πολι­τι­κής προ­ο­πτι­κής επί­λυ­σης του παλαι­στι­νια­κού ζητή­μα­τος εξαι­τί­ας της αδιαλ­λα­ξί­ας της ισραη­λι­νής ακροδεξιάς.

Ως εκ τού­του, αυτή η από­φα­ση ανοί­γει το δρό­μο για τις παλαι­στι­νια­κές εθνι­κές δυνά­μεις να δια­δρα­μα­τί­ζουν τον εθνι­κό και απε­λευ­θε­ρω­τι­κό ρόλο τους στην αντι­με­τώ­πι­ση αυτής της από­φα­σης, σπά­ζο­ντας το αδιέ­ξο­δο στην παλαι­στι­νια­κή υπό­θε­ση και ανα­δει­κνύ­ο­ντας την υπό­θε­ση του λαού, που του στε­ρεί­ται το εθνι­κό δικαί­ω­μα αυτοδιάθεσης.

– Ποιος θα είναι ο ρόλος των ΗΠΑ στην παλαι­στι­νια­κή-ισραη­λι­νή «ειρη­νευ­τι­κή» δια­δι­κα­σία μετά την από­φα­ση αυτή;

– Οι Ηνω­μέ­νες Πολι­τεί­ες, δυστυ­χώς, θεω­ρού­νται ως «δια­με­σο­λα­βη­τές» της ειρή­νης στη Μέση Ανα­το­λή και από την αρχή δεν ήταν ούτε για μια στιγ­μή αντι­κει­με­νι­κοί και ουδέ­τε­ροι. Υιο­θέ­τη­σαν πλή­ρως το δόγ­μα και τη θέση του Ισρα­ήλ, εστιά­ζο­ντας όλες τις προ­σπά­θειές τους στην άσκη­ση πίε­σης προς την παλαι­στι­νια­κή πλευ­ρά για να απο­δε­χθεί τους όρους της ισραη­λι­νής πλευράς.

Αυτή η πίε­ση δεν ασκή­θη­κε μόνο από την πλευ­ρά των Ηνω­μέ­νων Πολι­τειών. Ασκή­θη­κε και από όλους τους ηγέ­τες της αρα­βι­κής αντί­δρα­σης στον Αρα­βι­κό Κόλ­πο, με επι­κε­φα­λής τη Σαου­δι­κή Αρα­βία και την Αίγυπτο.

Αλλά η σημε­ρι­νή κυβέρ­νη­ση των ΗΠΑ και οι δεξιοί, ακρο­δε­ξιοί και θρη­σκευ­τι­κοί δεσμοί της έχουν υιο­θε­τή­σει την από­λυ­τη θέση του Ισρα­ήλ και έχουν εισέλ­θει στην αρέ­να των συγκρού­σε­ων όχι ως δια­με­σο­λα­βη­τές, αλλά ως μέρος της από­φα­σης του Προ­έ­δρου των ΗΠΑ να μετα­φέ­ρει την αμε­ρι­κα­νι­κή πρε­σβεία στην Ιερουσαλήμ.

Ως εκ τού­του, οι ΗΠΑ έχουν κατα­στεί απο­λύ­τως αφε­ρέγ­γυοι για να είναι μεσο­λα­βη­τές μιας ήδη στά­σι­μης ειρη­νευ­τι­κής διαδικασίας.

Είναι και­ρός η διε­θνής κοι­νό­τη­τα να επι­στρέ­ψει στο ρόλο της στην ισραη­λι­νό­πα­λαι­στι­νια­κή διένεξη.

Ως εκ τού­του, επα­να­λαμ­βά­νου­με τη στα­θε­ρή μας θέση για την ανά­γκη σύγκλη­σης μιας διε­θνούς διά­σκε­ψης για την επί­λυ­ση του Παλαι­στι­νια­κού, η οποία να επι­βά­λει τη βού­λη­σή της πάνω στο Ισρα­ήλ και να απε­λευ­θε­ρώ­σει τον παλαι­στι­νια­κό λαό από τα βάσα­να και την κατα­πί­ε­ση και να εφαρ­μό­σει τα νόμι­μα δικαιώ­μα­τά του σε ένα ανε­ξάρ­τη­το παλαι­στι­νια­κό κρά­τος, με πρω­τεύ­ου­σα της Ανα­το­λι­κή Ιερου­σα­λήμ και την επι­στρο­φή των προ­σφύ­γων σύμ­φω­να με τα ψηφί­σμα­τα του διε­θνούς δικαίου.

– Ποια είναι η στά­ση του ισραη­λι­νού λαού σχε­τι­κά με την από­φα­ση των ΗΠΑ για την Ιερουσαλήμ;

– Η ισραη­λι­νή κοι­νω­νία εξα­κο­λου­θεί να υπό­κει­ται στην επιρ­ροή της ακραί­ας σιω­νι­στι­κής ιδε­ο­λο­γί­ας και να αγκα­λιά­ζει ολό­κλη­ρη τη θρη­σκευ­τι­κή θεώ­ρη­ση στο ζήτη­μα της Ιερου­σα­λήμ. Ως εκ τού­του, η θέση της ισραη­λι­νής κοι­νω­νί­ας επι­κε­ντρώ­νε­ται στην υπο­στή­ρι­ξη αυτής της απόφασης.

Ακό­μα και οι δυνά­μεις που θεω­ρούν τους εαυ­τούς τους ότι είναι συνε­τές, υιο­θέ­τη­σαν αυτή την από­φα­ση, παρά το γεγο­νός ότι γνω­ρί­ζουν ότι η χρο­νι­κή στιγ­μή της από­φα­σης αυτής εξυ­πη­ρε­τεί την κυβέρ­νη­ση της άκρας δεξιάς και τον ηγέ­τη της, τον Μπέν­τζα­μιν Νετανιάχου.

Με την εξαί­ρε­ση του ΚΚ Ισρα­ήλ, του «Δημο­κρα­τι­κού Μετώ­που για την Ειρή­νη και την Ισό­τη­τα» («Χαντάς») και της «Κοι­νής Λίστας» που αντι­τά­χθη­καν σε αυτή την από­φα­ση και την θεω­ρούν ως μια κατά­φω­ρη παρα­βί­α­ση των θεμε­λιω­δών δικαιω­μά­των του παλαι­στι­νια­κού λαού, όλα τα πολι­τι­κά κόμ­μα­τα του Ισρα­ήλ χαι­ρέ­τι­σαν αυτή την απόφαση.

Το ΚΚ Ισρα­ήλ και το Κόμ­μα Παλαι­στι­νια­κού Λαού εξέ­δω­σαν κοι­νή δήλω­ση σχε­τι­κά με αυτή την από­φα­ση: «Η πολι­τι­κή των ΗΠΑ για την υπο­στή­ρι­ξη της ισραη­λι­νής κατο­χής των κατε­χο­μέ­νων από το 1967 εδα­φών θα τρο­φο­δο­τή­σει μόνο το χάος και την αστά­θεια στην περιο­χή και στον κόσμο. Οι Ηνω­μέ­νες Πολι­τεί­ες της Αμε­ρι­κής απο­τε­λούν μέρος του προ­βλή­μα­τος, όχι της λύσης. Δεν υπάρ­χει καμία λύση εκτός από το να τερ­μα­τι­στεί η κατο­χή, να ασκη­θεί το δικαί­ω­μα της αυτο­διά­θε­σης του παλαι­στι­νια­κού λαού και να εγκα­θι­δρυ­θεί ένα ανε­ξάρ­τη­το κρά­τος στα εδά­φη του 1967 με πρω­τεύ­ου­σα την Ανα­το­λι­κή Ιερου­σα­λήμ και να επι­λυ­θεί το προ­σφυ­γι­κό ζήτη­μα σύμ­φω­να με το Ψήφι­σμα 194 του ΟΗΕ».

Η από­φα­ση των ΗΠΑ αγνο­εί πλή­ρως και συγκρού­ε­ται με όλα τα ψηφί­σμα­τα του διε­θνούς οργα­νι­σμού και του Συμ­βου­λί­ου Ασφα­λεί­ας, παρα­βιά­ζο­ντας το διε­θνές δίκαιο και τη διε­θνή συναί­νε­ση ότι η Ιερου­σα­λήμ είναι κατε­χό­με­νο έδα­φος. Επο­μέ­νως, θα πρέ­πει να προ­σπα­θή­σου­με να απο­μο­νώ­σου­με και αντι­πα­λέ­ψου­με αυτήν την πολι­τι­κή και να ανα­τρέ­ψου­με αυτή την απόφαση.

Πηγή: Χαραυ­γή