Γράφει ο Νίκος Μόττας //
Σαν σήμερα, πριν από 55 χρόνια, στο Θέατρο «Τσάρλι Τσάπλιν» (νυν «Καρλ Μαρξ») της Αβάνας, παρουσιάζονταν από τον αλησμόνητο Φιντέλ Κάστρο η Κεντρική Επιτροπή του νεοϊδρυθέντος Κομμουνιστικού Κόμματος της Κούβας (PCC).
Με την πράξη αυτή, η Κουβανική Επανάσταση καθόριζε και θεσμοθετούσε την οργανωμένη πρωτοπορία του λαού, εργαζόμενων και αγροτών, γέννημα της ιδεολογικής παρακαταθήκης των Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν, του Χοσέ Μαρτί και των ηρώων του αγώνα για την κουβανική ανεξαρτησία.
Η ίδρυση του ΚΚ Κούβας δεν ήταν το μοναδικό γεγονός εκείνης της ημέρας. Στην ίδια εκδήλωση ο Φιντέλ ανέγνωσε το συγκινητικό αποχαιρετιστήριο γράμμα του Κομαντάντε Ερνέστο Τσε Γκεβάρα στο οποίο ανακοίνωνε την απόφαση του να πολεμήσει τον ιμπεριαλισμό, την εκμετάλλευση και την αδικία σε άλλες γωνιές του κόσμου, στο πλευρό λαών που αγωνίζονταν για την ελευθερία τους. Την επομένη, 4η Οκτώβρη, κυκλοφόρησε το πρώτο φύλλο του επίσημου οργάνου του ΚΚ Κούβας – η εφημερίδα Granma, που προέκυψε από την συγχώνευση των εφημερίδων «Revolucion» και «Hoy».
Την Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος στελέχωσαν πρωτοπόροι μαχητές και μαχήτριες της Επανάστασης, ενώ στη θέση του πρώτου Γραμματέα δικαιωματικά αναδείχθηκε ο Φιντέλ Κάστρο. Τα μέλη της ΚΕ προέρχονταν από τις τρεις οργανώσεις από την συγχώνευση των οποίων γεννήθηκε το ΚΚ Κούβας: Το «Κίνημα της 26ης Ιούλη», το Λαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα και το «Επαναστατικό Διευθυντήριο 13 Μάρτη».
Η ίδρυση του ΚΚ Κούβας το 1965 δεν αποτέλεσε την πρώτη σύσταση κομμουνιστικού κόμματος στο νησί. Το πρώτο κομμουνιστικό κόμμα, που έφερε την ονομασία Λαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα της Κούβας, είχε ιδρυθεί το 1925 από ομάδα επαναστατών στην οποία, μεταξύ άλλων, μετείχαν ο Μπλας Ρόκα, ο Χούλιο Αντόνιο Μέγια και ο Ανιμπάλ Εσκαλάντε. Η αποτυχία του να χαράξει μια πραγματικά επαναστατική στρατηγική, οι κοινοβουλευτικές αυταπάτες και οι συμμαχίες με αστικά κόμματα οδήγησαν τις επόμενες δεκαετίες στην αποδυνάμωση του, ενώ κράτησε επιφυλακτική στάση, κατά την τριετία 1956–1959, απέναντι στον ένοπλο αγώνα που οδήγησε στον θρίαμβο της Επανάστασης.
Το ΚΚ της Κούβας, αν και ιδρύθηκε το 1965 (70 χρόνια μετά τον πόλεμο της Ανεξαρτησίας από την Ισπανία) έχει βαθιές ιδεολογικές ρίζες στην ιστορία του κουβανικού λαού για ελευθερία και ανεξαρτησία. Στην ύπαρξη του συμπυκνώνονται τόσο η πρωτοπόρα επαναστατική ιδεολογία του μαρξισμού-λενινισμού, όσο και η κληρονομιά της σκέψης και δράσης Κουβανών ηρώων, όπως ο Χοσέ Μαρτί, ο Μάξιμο Γκόμες και ο Αντόνιο Μασέο.
Σήμερα, με την συσσωρευμένη εμπειρία 55 χρόνων δράσης, έχοντας περάσει από δύσκολες περιόδους, το ΚΚ Κούβας συνεχίζει να αποτελεί τον πολιτικό και οργανωτικό φάρο της σοσιαλιστικής Κούβας.
Το νέο, αναθεωρημένο Σύνταγμα που εγκρίθηκε στο δημοψήφισμα του 2019, επιβεβαιώνει τον αναντικατάστατο ρόλο του Κομμουνιστικού Κόμματος ως «την οργανωμένη πρωτοπορία του Κουβανικού έθνους» που «βασισμένο στο δημοκρατικό του χαρακτήρα και στους μόνιμους δεσμούς του με το λαό, αποτελεί την ανώτατη κινητήριο δύναμη της κοινωνίας και του κράτους» [1].
Μια δύναμη που συνεχίζει και θα συνεχίζει να «οργανώνει και προσανατολίζει τις κοινωνικές δυνάμεις προς την κατεύθυνση της οικοδόμησης του σοσιαλισμού και της προόδου του προς μια κομμουνιστική κοινωνία».
Είναι, επομένως, σαφές ότι η μοίρα της Κούβας, η μοίρα του λαού της, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την πορεία του ΚΚ Κούβας, ενός ιστορικού κόμματος που πορεύεται στον 21ο αιώνα έχοντας μπροστά του σημαντικές προκλήσεις, αλλά και μια ανεκτίμητη κληρονομιά ηρωϊσμού και θυσιών για την ελευθερία, την κοινωνική δικαιοσύνη, τον σοσιαλισμό-κομμουνισμό.
[1]: Nueva Constitución de la República de Cuba: http://www.parlamentocubano.gob.cu/wp-content/uploads/Nueva-Constituci%C3%B3n-240-KB‑1.pdf
Νίκος Μόττας Γεννήθηκε το 1984 στη Θεσσαλονίκη. Είναι υποψήφιος διδάκτορας (Phd) Πολιτικής Επιστήμης, Διεθνών Σχέσεων και Ιστορίας. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Westminster του Λονδίνου και είναι κάτοχος δύο μεταπτυχιακών τίτλων (Master of Arts) στις διπλωματικές σπουδές (Παρίσι) και στις διεθνείς διπλωματικές σχέσεις (Πανεπιστήμιο Τελ Αβίβ). Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε ελληνόφωνα και ξενόγλωσσα μέσα.