Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Κομπιάζετε; Είναι γιατί χρησιμοποιείτε πολλά ουσιαστικά στο λόγο σας

Αν δυσκο­λεύ­ε­στε να μιλή­σε­τε με συνε­χή ροή του λόγου και συχνά κάνε­τε δια­κο­πές, κομπιά­ζο­ντας με απα­νω­τά «εεε…», τότε μάλ­λον χρη­σι­μο­ποιεί­τε πολ­λά ουσια­στι­κά στην ομι­λία σας.

Μια νέα ελβε­το-ολλαν­δι­κή επι­στη­μο­νι­κή έρευ­να βρή­κε ότι αυτή η παύ­ση και το κόμπια­σμα συμ­βαί­νουν κυρί­ως πριν από τα ουσια­στι­κά, τα οποία τεί­νουν να επι­βρα­δύ­νουν την ομι­λία περισ­σό­τε­ρο από τα ρήμα­τα και αυτό είναι κάτι που συμ­βαί­νει σε πολ­λές γλώσ­σες σε όλον τον κόσμο.

Οι ερευ­νη­τές των πανε­πι­στη­μί­ων της Ζυρί­χης και του ‘Αμστερ­νταμ, με επι­κε­φα­λής τον καθη­γη­τή Μπαλ­τά­ζαρ Μπί­κελ, που έκα­ναν τη σχε­τι­κή δημο­σί­ευ­ση στο περιο­δι­κό της Εθνι­κής Ακα­δη­μί­ας Επι­στη­μών των ΗΠΑ (PNAS), ανέ­λυ­σαν χιλιά­δες ηχο­γρα­φή­σεις αυθόρ­μη­της ομι­λί­ας από διά­φο­ρες γλώσ­σες όλο τον κόσμο, από τα δάση του Αμα­ζο­νί­ου, τη Σιβη­ρία, τα Ιμα­λάια και την αφρι­κα­νι­κή έρη­μο Καλα­χά­ρι έως τις μεγα­λου­πό­λεις της Ευρώπης.

Οι επι­στή­μο­νες μέτρη­σαν την ταχύ­τη­τα εκφο­ράς του λόγου, πόσο κομπιά­ζουν οι άνθρω­ποι και πριν από ποιές λέξεις. Έτσι, δια­πι­στώ­θη­κε ότι είναι παγκό­σμιο φαι­νό­με­νο η ομι­λία των ανθρώ­πων να επι­βρα­δύ­νε­ται περισ­σό­τε­ρο (κατά μέσο όρο περί­που 3,5%) πριν από τα ουσια­στι­κά από ό,τι πριν από τα ρήματα.

Επί­σης, σχε­δόν σε όλες τις γλώσ­σες ο ομι­λη­τής έχει περί­που διπλά­σια πιθα­νό­τη­τα να κομπιά­σει πριν από ένα ουσια­στι­κό από ό,τι πριν από ένα ρήμα, είτε κάνο­ντας μεγα­λύ­τε­ρη παύ­ση, είτε βγά­ζο­ντας ένα «εεε…».

Οι άνθρω­ποι υπο­συ­νεί­δη­τα προ­φέ­ρουν κάποιες λέξεις πιο αργά από άλλες και κατά προ­τί­μη­ση κάνουν παύ­σεις ή βγά­ζουν ήχους κομπιά­σμα­τος πριν από τα ουσια­στι­κά. Αυτό, κατά τους ερευ­νη­τές, σχε­τί­ζε­ται με το δια­φο­ρε­τι­κό τρό­πο που ο εγκέ­φα­λος επε­ξερ­γά­ζε­ται τη γλώσ­σα, όταν έχει να κάνει με ουσια­στι­κά και με ρήμα­τα. Για τα ουσια­στι­κά απαι­τεί­ται περισ­σό­τε­ρη σκέ­ψη για να «παρα­χθούν» από ό,τι για τα ρήματα.

«Ο λόγος που συμ­βαί­νει αυτό, είναι ότι τα ουσια­στι­κά είναι πιο δύσκο­λο να τα ‘σχε­διά­σου­με’ στο λόγο μας, επει­δή συνή­θως χρη­σι­μο­ποιού­νται για να μετα­φέ­ρουν νέες πλη­ρο­φο­ρί­ες. Αλλιώς, αντι­κα­θί­στα­νται από τις αντω­νυ­μί­ες όπως ‘αυτός’ ή ‘αυτή’ ή παρα­λεί­πο­νται τελεί­ως. Δεν ισχύ­ει όμως το ίδιο με τα ρήμα­τα που χρη­σι­μο­ποιού­νται γενι­κό­τε­ρα, ανε­ξάρ­τη­τα από το αν αντι­προ­σω­πεύ­ουν νέες πλη­ρο­φο­ρί­ες ή όχι» δήλω­σε ο Μπίκελ.

Παρό­λο που τα ρήμα­τα είναι πιο πολύ­πλο­κα από ό,τι τα ουσια­στι­κά, όσον αφο­ρά τη γραμ­μα­τι­κή τους, μετα­φέ­ρουν λιγό­τε­ρες νέες πλη­ρο­φο­ρί­ες, με απο­τέ­λε­σμα να μην καθυ­στε­ρούν τον εγκέ­φα­λο όσο τα ουσιαστικά.

Περιέρ­γως, τα αγγλι­κά απο­τε­λούν μια εξαί­ρε­ση διε­θνώς. Μολο­νό­τι οι ομι­λη­τές όντως επι­βρα­δύ­νουν την ομι­λία τους περισ­σό­τε­ρο αμέ­σως πριν τα ουσια­στι­κά, χρη­σι­μο­ποιούν λιγό­τε­ρες ‑και όχι περισ­σό­τε­ρες όπως οι άλλες γλώσ­σες- κανο­νι­κές παύ­σεις σε σχέ­ση με τα ρήμα­τα. Από αυτή την άπο­ψη, σύμ­φω­να με τους ερευ­νη­τές, τα αγγλι­κά δεν είναι μια αντι­προ­σω­πευ­τι­κή ανθρώ­πι­νη γλώσ­σα, αλλά εμφα­νί­ζει μια ιδιαιτερότητα.

Ακό­μη, οι ερευ­νη­τές εκτί­μη­σαν ότι στο μέλ­λον, καθώς η ανθρώ­πι­νη κοι­νω­νία θα γίνε­ται ολο­έ­να πιο περί­πλο­κη, τεχνο­λο­γι­κά και όχι μόνο, θα αυξη­θεί σημα­ντι­κά ο αριθ­μός των χρη­σι­μο­ποιού­με­νων ουσια­στι­κών — άρα και τα κομπιάσματα…

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο