Κορ(ονο)ϊός, περιβάλλον κ.ά. τινά -|2|

// Γρά­φει ο Κώστας Στεφανάκης

(συνέ­χεια απ’ το προη­γού­με­νο)

Xρό­νια πολ­λά μετά τη δημιουρ­γία του σύμπα­ντος, όταν η δρα­στη­ριό­τη­τα των ηφαι­στεί­ων περιο­ρί­στη­κε και οι μετε­ω­ρί­τες στα­μά­τη­σαν το ανε­λέ­η­το σφυ­ρο­κό­πη­μα του πλα­νή­τη μας, άρχι­σε η γη να ψύχε­ται, πλην όμως έγι­νε ένα έρη­μο τοπίο, όπως γίνε­ται παρα­δε­κτό ακό­μα και από την Παλαιά Δια­θή­κη, οπα­δό του «πίστευε και μη ερεύ­να».
Η ΔΕ ΓΗ ΗΤΟ ΑΜΟΡΦΟΣ ΚΑΙ ΕΡΗΜΟΣ, γράφει.
Η επι­στή­μη γνω­ρί­ζει, πως εκεί­νη την επο­χή ο πλα­νή­της μας ήταν ακό­μα υπέρ­θερ­μος και τοξικός.

Μέσα στα σκο­τει­νά νερά που κάλυ­πταν τον πλα­νή­τη, γεν­νιού­νται τότε κάποια παρά­ξε­να και κατώ­τε­ρα πλά­σμα­τα, οι πρό­γο­νοί μας.Ήταν οι πρώ­τοι (πρω­τό­γο­νοι) μικρο­ορ­γα­νι­σμοί, που είχαν την ικα­νό­τη­τα ν’αντλούν την απα­ραί­τη­τη ενέρ­γεια απο το περι­βάλ­λον της γης. Τα απο­λι­θώ­μα­τά τους εικο­νο­γρα­φούν όντα αινιγ­μα­τι­κά, που μοιά­ζουν με βακτή­ρια και μέσα τους υπάρ­χει χλωροφύλλη.
Τα βακτή­ρια είναι κάτι το ιδιαί­τε­ρο. Πρό­κει­ται για ατε­λή όντα, που παρέ­μει­ναν πει­σμα­τι­κά βακτή­ρια, χωρίς πυρή­νες και με ένα κεφά­λι όπως αυτό που είχαν τριά­μι­συ δισε­κα­τομ­μύ­ρια χρό­νια πριν. Τα στοι­χεία αυτά επι­βε­βαιώ­νο­νται, για­τί απλά σε πεί­σμα του χρό­νου τα περί­ερ­γα αυτά όντα επι­βιώ­νουν μέχρι σήμερα.
Κάποια απ’ αυτά ανέ­πτυ­ξαν ένα στό­μα, το οποίο άλλα το χρη­σι­μο­ποιού­σαν και άλλα όχι. Τα τελευ­ταία που περιέ­χουν χλω­ρο­φύλ­λη είναι οι πρό­γο­νοι των φυτών, ενώ όσα έχουν στό­μα, είναι οι πρό­γο­νοι των ζώων.
Μπο­ρού­με να πού­με ότι, το σύνο­λο των πρω­τό­γο­νων μονο­κύτ­τα­ρων αυτών οργα­νι­σμών, είχε την ικα­νό­τη­τα να αντλεί την απα­ραί­τη­τη ενέρ­γεια για τη ζωή του, απο το περι­βάλ­λον της γης και με τις εκκρί­σεις του άλλα­ξε την ατμό­σφαι­ρά της, με τρό­πο που ανα­πτύ­χθη­καν κι άλλες μορ­φές ζωής. Με την ικα­νό­τη­τά τους να τρέ­φο­νται και με νεκρούς οργα­νι­σμούς του ίδιου είδους, (άτι­μοι κανί­βα­λοι!…) δημιούρ­γη­σαν όλο και περισ­σό­τε­ρη οργα­νι­κή ύλη.

Στη διάρ­κεια ενός μεγά­λου χρο­νι­κού δια­στή­μα­τος δημιουρ­γή­θη­κε μιά κρού­στα εδά­φους, πάνω στην οποία μπό­ρε­σε αργό­τε­ρα ν’ ανα­πτυ­χθεί η φυτι­κή ζωή, που με τη σει­ρά της έκα­νε δυνα­τή την εμφά­νι­ση και εξέ­λι­ξη του ζωι­κού βασιλείου.

Ο άνθρω­πος ξεπή­δη­σε ως εξέ­χον μέλος της ζωι­κής κοι­νό­τη­τας και ακο­λού­θη­σε τη δική του πορεία, δημιουρ­γώ­ντας το δικό του «πολι­τι­σμό», με την επι­κυ­ριαρ­χία του πάνω στη φύση και τους οργα­νι­σμούς. Με «χορ­τά­τη την κοι­λιά» και τη μόνι­μη υπε­ρο­ψία που τον δια­κα­τεί­χε για τους συγκά­τοι­κους στον πλα­νή­τη γη, πίστε­ψε πως ως κορυ­φαί­ος της δημιουρ­γί­ας, πρέ­πει όλοι να τον υπη­ρε­τούν. Αυτή η αντί­λη­ψη οδή­γη­σε μετά απο πάρα πολ­λά χρό­νια στο σημε­ρι­νό αδιέ­ξο­δο, με αποτέλεσμα:

• Τα δάση κατα­στρέ­φο­νται με την όξι­νη βρο­χή, με παρά­νο­μη ξύλευ­ση, με πυρ­κα­γιές, με το ανε­λέ­η­το κυνή­γι των γηγε­νών πλη­θυ­σμών. (για την προ­μή­θεια μπι­φτε­κιών στις αλυ­σί­δες εστί­α­σης, (Mc Donald και Σια) για τα ορυ­χεία των εθνο­σω­τή­ρων βιο­μη­χά­νων, για τους γίγα­ντες με τα τσι­με­ντέ­νια πόδια τις ανε­μο­γεν­νή­τριες, (θυμη­θεί­τε  το forget it Yannis του κ. Σόϊ­μπλε)  για τα φτη­νά μερο­κά­μα­τα όσων εκμε­ταλ­λεύ­ο­νται τον πλού­το των λαών και για να βρουν δου­λειά οι «εν υπνώ­σει» παθο­γό­νοι ιοί, ώστε να έχου­με παγκό­σμια αμέ­τρη­τα θύμα­τα και να αυξά­νουν τα κέρ­δη οι ιδιώ­τες της υγεί­ας, (με τις κλι­νι­κές τους και την κατο­χυ­ρω­ση στις πατέ­ντες τους, κ.ο.κ.) Τι όμορ­φος κόσμος!
•  Η ομορ­φιά και η αρμο­νία της φύσης εξα­φα­νί­ζο­νται (στο όνο­μα της εύκο­λης και άπλη­στης κερ­δο­φο­ρί­ας) και η ομορ­φιά της ανθρώ­πι­νης ψυχής λεη­λα­τεί­ται άγρια.
•  Η μόλυν­ση του εδά­φους, του νερού, των θαλασ­σών, του αέρα, αυξά­νε­ται συνε­χώς, για να πλου­τί­ζουν όσοι ανή­κουν στα κυκλώ­μα­τα των βιο­μη­χά­νων, των συνή­θως κρα­τι­κο­δί­αι­των επι­χει­ρή­σε­ων της άγριας εκμε­τάλ­λευ­σης των απορ­ριμ­μά­των, των λυμά­των, του νερού και της ενέρ­γειας. (Πρώ­τα βγαί­νει η ψυχή και μετά το χούι!)
• Η ανι­σό­τη­τα κυριαρ­χεί στην ανά­πτυ­ξη των παρα­γω­γι­κών δυνα­το­τή­των, ειδι­κά στις αδύ­να­μες χώρες, εξ αιτί­ας της συστη­μα­τι­κής και μεθο­δευ­μέ­νης κλο­πής του πλού­του τους από τις δυνά­μεις του νεο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού και οι ταξι­κές δια­φο­ρές στις κοι­νω­νί­ες τους διευ­ρύ­νο­νται. Όχι, θα κάτσουν να σκάσουν.
• Η βιο­μη­χα­νία, η εντα­τι­κή αγρο­οι­κο­νο­μία, η μετα­ποί­η­ση χωρίς κανό­νες, οι άσκο­πες μετα­φο­ρές, ο κλι­μα­τι­σμός, κ.α., έχουν σαν απο­τέ­λε­σμα το λιώ­σι­μο των παγε­τώ­νων, τις πολι­κές θερ­μο­κρα­σί­ες, τις πλημ­μύ­ρες, τη λει­ψυ­δρία, τη διά­βρω­ση των εδα­φών, τις σιτο­δεί­ες και άμα λάχει και καμιά τρύ­πα όπως αυτή του όζοντος.
• Η εντα­τι­κο­ποί­η­ση της παρα­γω­γής και η εκμε­τάλ­λευ­ση της ανθρώ­πι­νης εργα­σί­ας, στους υπό­λοι­πους τομείς της οικο­νο­μί­ας, γίνε­ται χωρίς κανό­νες, χωρίς όρια, χωρίς σεβα­σμό στη φύση και τον άνθρω­πο, σε σημείο σχε­δόν μη αναστρέψιμο.

Έχουν πάρει φόρα και δε βάζουν όρια.

Επο­μέ­νως, εμείς σαν ένα κομ­μά­τι του περι­βάλ­λο­ντος και με την υπο­χρέ­ω­ση αντί να το επι­βα­ρύ­νου­με περισ­σό­τε­ρο, να δια­τη­ρού­με την ισορ­ρο­πία των όντων, τι κάνου­με για την αντι­στρο­φή του κλί­μα­τος που δημιουργήθηκε;

ΠΑΡΑΔΟΧΕΣ:
🔹 Η φύση χωρίς τις παρεμ­βά­σεις του ανθρώ­που είναι ο καλύ­τε­ρος νοι­κο­κύ­ρης. Μπο­ρεί να φρο­ντί­ζει «τα του οίκου της» με άρι­στο τρό­πο. Ποτέ δε γεν­νή­θη­κε καλύ­τε­ρος επι­χει­ρη­μα­τί­ας από τη φύση.
🔹 Δια­θέ­τει αμέ­τρη­τους εργά­τες που δου­λεύ­ουν αστα­μά­τη­τα με αμοι­βαίο όφε­λος, ακο­λου­θώ­ντας με ακρί­βεια τον κύκλο των επο­χών. Οι εργά­τες αυτοί δεν είναι άλλοι από τους αμέ­τρη­τους μικρο­ορ­γα­νι­σμούς, που τρέ­φο­νται με τις νεκρές ουσί­ες όλων των οργα­νι­σμών, όταν τελειώ­σει ο κύκλος της ζωής τους.
🔹 Με την ολο­κλή­ρω­ση του κύκλου της ζωής των φυτών και των ζώων τα οποία κατοι­κούν στο έδα­φος και στο νερό του πλα­νή­τη, οι μικρο­ορ­γα­νι­σμοί ανα­λαμ­βά­νουν το έργο της απο­δό­μη­σης, για να εξα­σφα­λί­σουν την καθη­με­ρι­νή τους τροφή.
🔹 Σαν αντάλ­λαγ­μα εμπλου­τί­ζουν το χώρο τους με θρε­πτι­κές ουσί­ες, που χρη­σι­μο­ποιού­νται από τα νέα φυτά και τα ζώα που έρχο­νται στη ζωή.
🔹 Αν τα οργα­νι­κά απορ­ρίμ­μα­τα αφε­θούν να σαπί­σουν, συνε­χί­ζουν να χάνουν ενέρ­γεια. Εφ’όσον όμως ζυμω­θούν με Ε.Μ., εμπο­δί­ζε­ται η σήψη των οργα­νι­κών ουσιών και τότε τα απορ­ρίμ­μα­τα εμπλου­τί­ζο­νται με επι­πλέ­ον ενέρ­γεια, χρη­σι­μο­ποιού­με­να ως ιδα­νι­κή τρο­φή για όσους κατοι­κούν στο έδαφος.

Πως λοι­πόν να μην πιστέ­ψεις, ότι η φύση είναι ο καλύ­τε­ρος εργο­δό­της στον πλα­νή­τη μας;

Ε.Μ. |Ενεργοί Μικροοργανισμοί|

Είναι από τους πρώ­τους κατοί­κους του πλα­νή­τη μας. Μονο­κύτ­τα­ροι οργα­νι­σμοί που επι­βιώ­νουν μέχρι σήμερα.
Ζύμες, βακτή­ρια, βάκιλ­λοι κ.α. χρή­σι­μα μικρό­βια με μεγά­λη περιε­κτι­κό­τη­τα σε γαλα­κτι­κό οξύ, είναι οι  Ε.Μ. Τα προ­βιω­τι­κά για­ούρ­τια που τρώ­με με μεγά­λη ευχα­ρί­στη­ση και βοη­θούν στη σωστή λει­τουρ­γία της εντε­ρι­κής χλω­ρί­δας μας, περιέ­χουν μέλη της αξιό­τι­μης οικο­γέ­νειας των Ε.Μ., τους γαλακτοβάκιλλους.
Η μικρο­βια­κή μετα­τρο­πή της οργα­νι­κής ύλης είναι το θεμέ­λιο της ζωής των φυτών.
Όταν ενερ­γο­ποι­η­θούν οι Ε.Μ. σε μιά ορι­σμέ­νη ανα­λο­γία νερού και μελάσ­σας από ζαχα­ρο­κά­λα­μο, χρη­σι­μο­ποιού­νται στην απο­δό­μη­ση των οργα­νι­κών υλι­κών, που περιέ­χουν τα αστι­κά, τα αγρο­τι­κά και τα βιο­μη­χα­νι­κά απορ­ρίμ­μα­τα και τα μετα­τρέ­πουν σε ένα άρι­στης ποιό­τη­τας οργα­νι­κό λίπα­σμα (τον χού­μο),  κατάλ­λη­λο για την παρα­γω­γή βιο­λο­γι­κών προ­ϊ­ό­ντων. Γίνε­ται όπως ονο­μά­ζε­ται η διερ­γα­σία της κομποστοποίησης.
Ενσω­μα­τω­μέ­νοι στο έδα­φος οι Ε.Μ. παρά­γουν αμι­νο­ξέα, οργα­νι­κά οξέα και βιτα­μί­νες, ουσί­ες χρή­σι­μες για τα φυτά, ενώ απο­τρέ­πουν τον σχη­μα­τι­σμό τοξι­κών ουσιών. Ζιζά­νια δε φυτρώ­νουν και ελα­χι­στο­ποιού­νται τα οργώ­μα­τα. Παράλ­λη­λα βελ­τιώ­νουν την ποιό­τη­τα των προϊόντων.

Με ελά­χι­στο κόστος απο­τρέ­πουν τη σήψη της οργα­νι­κής ύλης σε όλα τα βιο­λο­γι­κά συστή­μα­τα και απο­τε­λούν τους μεσο­λα­βη­τές μετα­ξύ ζωντα­νού και ορυ­κτού κόσμου.
Με τον ίδιο τρό­πο (ανα­ε­ρό­βια ζύμω­ση) μπο­ρούν να καθα­ρί­σουν μολυ­σμέ­να νερά και λύμα­τα αστι­κών, αγρο­τι­κών ή βιο­μη­χα­νι­κών απο­χε­τεύ­σε­ων, δίνο­ντας καθα­ρό νερό και ίζη­μα οργα­νι­κό, που είναι απαλ­λαγ­μέ­να από παθο­γό­να και βαρέα μέταλλα.
Το νερό αυτό είναι κατάλ­λη­λο για δευ­τε­ρεύ­ου­σες χρή­σεις, (ποτί­σμα­τα και καθα­ριό­τη­τα) και το ίζη­μα μπο­ρεί να χρη­σι­μο­ποι­η­θεί σαν ένα πολύ καλό οργα­νι­κό λίπα­σμα στις βιο­λο­γι­κές καλλιέργειες.
Ψεκά­ζο­ντας τις καλ­λιέρ­γειες με το διά­λυ­μα των Ε.Μ., μειώ­νε­ται ο πλη­θυ­σμός των επι­βλα­βών εντόμων.

Οι Ε.Μ. χρη­σι­μο­ποιού­νται ακό­μα, στα σιτη­ρέ­σια των ζώων και στον καθα­ρι­σμό των στά­βλων, όσο και της ατμό­σφαι­ράς τους απο τις δυσά­ρε­στες οσμές.

Όταν σχε­τι­κά πρό­σφα­τα στην πρώ­ην Αν. Γερ­μα­νία διο­χε­τεύ­θη­καν καλ­λιέρ­γειες μικρο­ορ­γα­νι­σμών (γαλα­κτι­κό οξύ) σε θαλά­μους νοσο­κο­μεί­ων (έγι­νε δηλα­δή απλό σκού­πι­σμα των θαλά­μων με ψίχου­λα απο ψωμί που είχε ζυμω­θεί με προ­ζύ­μι) τα απο­τε­λέ­σμα­τα ήταν κατα­πλη­κτι­κά στον τομέα υγιεινής.
Μις τόσο απλή λύση όμως φαί­νε­ται ακό­μα και σε επι­στή­μο­νες, πόσο μάλ­λον σε επι­χει­ρη­μα­τί­ες υπερ­βο­λι­κά απλοϊ­κή. Αιτία; ένα βασι­κό της μειο­νέ­κτη­μα. Δεν αφή­νει αξιό­λο­γα … κέρδη.

Οι επι­χει­ρη­μα­τί­ες είναι παρά­ξε­να όντα της ΑΓΟΡΑΣ, όπως αρέ­σκο­νται οι πολι­τι­κοί να απο­κα­λούν τα πλαί­σια της οικο­νο­μί­ας. Όπως δεν θα σκε­φτό­ταν ποτέ οι εγκέ­φα­λοι π.χ. της FORD να δημιουρ­γή­σουν ένα μοντέ­λο αυτ/του, που να έχει διάρ­κεια ζωής 50 χρό­νια, το ίδιο κατ’αντίστροφη έννοια, δε θα σκε­φτό­ταν κάποιος άλλος από το σόϊ τους, να δημιουρ­γή­σει ένα προ­ϊ­όν με σχε­δόν μηδα­μι­νό κόστος, άρα και ασή­μα­ντο κέρ­δος για την πορ­το­φό­λα τους.

Παρ’όλα αυτά οι Ε.Μ. χρη­σι­μο­ποιού­νται για τέσ­σε­ρις δεκα­ε­τί­ες σε 130 χώρες, με σπου­δαία απο­τε­λέ­σμα­τα στην αγρο­τι­κή παρα­γω­γή. Με τους Ε.Μ. κάθε οργα­νι­κό υπό­λειμ­μα απο­τε­λεί τη βάση για μια νέα ζωή στον κύκλο της φύσης, που λει­τουρ­γεί εδώ και πολ­λά εκα­τομ­μύ­ρια χρό­νια στον πλα­νή­τη μας. Κατα­λαμ­βά­νουν χώρους και δημιουρ­γούν βιό­το­πους, εκεί όπου θα κυριαρ­χού­σαν παθο­γό­να μικρό­βια και σήψεις, μειώ­νο­ντας την οφέ­λι­μη ενέρ­γεια που περιέ­χε­ται στα υπολείμματα.

Για όλα τα παρα­πά­νω τι κάνει η κυβέρ­νη­ση των «αρί­στων»;

Με το προ­νό­μιο να δια­θέ­τει ως ηγέ­τη έναν Μωϋ­σή, δε λες πως έκα­νε και τίπο­τα σπου­δαίο. Αλλά μην είμα­στε και αχά­ρι­στοι. Εντο­λές πήρε (ξέρει αυτός απο πού), εντο­λές έδω­σε στους συγκλη­τι­κούς του. Αλλά να δού­με ποιες εντολές.

Έχου­με και λέμε. Πάρ­τε τις πρώ­τες οκτώ:
▪️ Λεγε­ω­νά­ριοι, σπά­στε τα κεφά­λια των ξερο­κέ­φα­λων, που δεν κατα­λα­βαί­νουν πως είμα­στε η πλειο­ψη­φία και ότι η εξου­σία ξανα­γύ­ρι­σε σ’εμάς. Το πρα­κτο­ρείο, συγνώ­μη διορ­θώ­νω, το Υπουρ­γείο προ­στα­σί­ας του πολί­τη (άκου τώρα χαρα­κτη­ρι­σμό που δίδει ο άθρω­πος!.…) έχει την από­λυ­τη εξουσία.
▪️Κρα­τή­στε τους μαθη­τές και φοι­τη­τές δεμέ­νους με τα φρο­ντι­στή­ρια και την ιδιω­τι­κή εκπαί­δευ­ση. Να γίνε­ται τακτι­κός εκκλη­σια­σμός των σχο­λεί­ων. Διά­βα­σμα και προ­σευ­χή. Όχι σε αναρ­χο­συν­δι­κα­λι­σμούς και άλλα τέτοια χαζά.
▪️Μπου­κώ­στε με πολ­λά χρή­μα­τα τα Μ.Μ.Ε., για να  υπο­στη­ρί­ζουν το θεά­ρε­στο έργο μας. Το ψέμ­μα και η συκο­φα­ντία να είναι οι αρχές της σωστής δημο­σιο­γρα­φί­ας, αλλά και της διοί­κη­σής μας..,
Έχουν πέρα­ση και πιά­νουν τόπο.
▪️Κατα­στρέψ­τε τις περιο­χές Natura, για να γίνουν οι επεν­δύ­σεις που χρειά­ζε­ται η χώρα. Καπι­τα­λι­σμό έχου­με για όσους δεν κατάλαβαν.
▪️Αρπάξ­τε τα σπί­τια των ξυπό­λυ­των μπα­τα­χτσί­δων, που νομί­σα­νε πως θα βάζα­νε φέσι στα κοι­νω­φε­λή μας ιδρύ­μα­τα, (τις τρά­πε­ζες ντε­εε) για τα κόκ­κι­να δάνεια που τους φόρτωσαν.
▪️Απο­λύ­στε νοι­κο­κύ­ρη­δες επι­χει­ρη­μα­τί­ες μου, όσους εργα­ζό­με­νους θέλετε.
Σε όσους κρα­τή­σε­τε κάνε­τε μια γεν­ναία περι­κο­πή στο μερο­κά­μα­το, για να κινιέ­ται πιο σίγου­ρα η οικο­νο­μία μας. Να μεί­νει και το κάτι­τις σας, εκτός απο την κρα­τι­κή βοή­θεια που σας δίνουμε.
▪️Η στρε­ψο­δι­κία να γίνει η αλά­θη­τη μέθο­δος για τη δικαιο­σύ­νη. Χει­ρα­γω­γή­στε την.
Ε, δε θ’αφήσουμε στην τύχη του το κάστρο της δημο­κρα­τί­ας μας, που το μόλυ­ναν οι προη­γού­με­νοι με τη σκαν­δα­λο­λο­γία τους. Έλε­ος πια!
▪️Σκε­πά­στε όλα τα σκάν­δα­λα, που ισχυ­ρί­στη­καν οι προη­γού­με­νοι, πως κάνα­με παλαιό­τε­ρα, ενώ εμείς προ­σπα­θού­σα­με να κινή­σου­με τα γρα­νά­ζια της οικο­νο­μί­ας και ρίξ­τε στην πυρά τους δικα­στι­κούς, που είχαν το θρά­σος να κηλι­δώ­σουν την τιμή των φαρ­μά­κων που καθο­ρί­σα­με, συγνώ­μη διορ­θώ­νω. Να κηλι­δώ­σουν την τιμή μας.

Όπως ξέρουν ακό­μα και οι πρω­το­ε­τείς μηχα­νο­λό­γοι και όσοι δεν ξέρουν ας το μάθουν τώρα, πως τα γρα­νά­ζια της οικο­νο­μί­ας όπως και της μηχα­νής δεν κινού­νται χωρίς  λάδω­μα. Απο­τε­λεί νομοτέλεια.

Άφη­σα τις δυο τελευ­ταί­ες εντο­λές για τον κορο­νοιό που μας έλα­χε.( Όλα τα ’χε η Μαριωρή…)

• Να βγεί­τε στα μπαλ­κό­νια και να χει­ρο­κρο­τή­σε­τε τους υγειο­νο­μι­κούς (αυτή τη φάρα καλέ που απο­λύ­σα­με πριν λίγα χρό­νια). Αλλά μην ακού­σω για αύξη­ση των μισθών τους, για­τί θα βγά­λω το όπλο μου. Έτσι Αδώ­νη­δε; Μόνο στους κλι­νι­κάρ­χες που φυτο­ζω­ούν ν’ αυξή­σε­τε την τιμή των εξε­τά­σε­ων, μη κιν­δυ­νέ­ψει το μαγα­ζά­κι τους.
• Να μη βγεί­τε απο το σπί­τι. Μην το πάρε­τε σα δια­τα­γή. Σκε­φτεί­τε την ατο­μι­κή σας ευθύ­νη. Αυτή μη την ξεχά­σε­τε στον αιώ­να. Να κλει­δα­μπα­ρω­θεί­τε μέσα, για­τί δια­φο­ρε­τι­κά θα πλη­ρώ­σε­τε ακρι­βά το μάρμαρο.

Τάδε έφη ο Μωϋσής

Μόλις που είχε προ­φτά­σει να τελειώ­σει τη δέκα­τη εντο­λή, όταν του έπε­σε η πλά­κα με τις εντο­λές στο ποδά­ρι και του ’φυγε η μαγκιά στο περ­πά­τη­μα. Αμάν τι γκό­με­νος! Όπως του ’πε μια  ανέ­ρα­στη στην Κυψέλη.…

Ας πρό­σε­χε ο τάλας, να κρα­τά σφι­χτά τις πλάκες.

Σήμε­ρα ένα και κάτι χρό­νο απο τότε που έπια­σε εξου­σία, με τη φιλα­ρέ­σκεια που τον δια­κρί­νει  και νωπές ακό­μα τις δάφ­νες αντι­με­τώ­πι­σης της παν­δη­μί­ας (σ’ αυτό ευτυ­χώς φάνη­κε ο ελλη­νι­κός λαός τυχε­ρός, αφού όλη η βαλ­κα­νι­κή έμει­νε στην περι­φέ­ρεια των χωρών που έπλη­ξε η παν­δη­μία) προ­σπα­θεί να χει­ρι­στεί στα κρυ­φά το οικο­νο­μι­κό πρό­βλη­μα που υπάρ­χει, ώστε να χρε­ω­θεί μόνος του μια πιθα­νή επιτυχία.
Κού­νια που κού­να­γε τον Μωϋ­σή, όταν ήταν ο μόνος αντι­στα­σια­κός στον κόσμο με… πάνες και ηλι­κία που μέτρα­γε κάποιους μήνες.

Η κυβέρ­νη­ση των «αρί­στων» απο­τε­λεί δυστυ­χώς συνέ­χεια μιας συντη­ρη­τι­κής πολι­τι­κής, που έχει οδη­γή­σει αρκε­τές φορές στην οικο­νο­μι­κή, κοι­νω­νι­κή και πολι­τι­σμι­κή χρε­ω­κο­πία τη χώρα, από την επο­χή που η Ελλά­δα από­κτη­σε κρα­τι­κό όνο­μα, μετά την απαλ­λα­γή της από το οθω­μα­νι­κό καθεστώς.
Τ’ ακούς κυρία Γιάν­να μου; Μην ξεχά­σεις να πεις κάτι και για τους κοτζα­μπά­ση­δες, στις γιορ­τές που θα κάνε­τε για τα δια­κό­σια χρό­νια. Θα ήταν εθνι­κή αχαριστία.
Το «επι­τε­λι­κό κρά­τος», αγα­πη­τοί μου, απο­τε­λεί ανά­χω­μα στην πρό­ο­δο και την ευη­με­ρία του λαού, με την εμμο­νι­κή του προ­σή­λω­ση στην εξυ­πη­ρέ­τη­ση της πλου­το­κρα­τί­ας και την περι­θω­ριο­ποί­η­ση του λαού που παρά­γει τον πλού­το, αλλά στε­ρεί­ται το μερί­διο που του αναλογεί.

Στον διεθνή χώρο τώρα

Αν μία μαθη­τριού­λα από τη Σου­η­δία, αλλά με νεα­νι­κή φρε­σκά­δα, μυα­λό και καρ­διά, ανά­γκα­σε τον πλα­νη­τάρ­χη να επι­δεί­ξει τη μικρό­τη­τά του, την ανε­πάρ­κειά του, τον αμο­ρα­λι­σμό του και την απα­ξί­ω­σή του, για μια απλή αντι­πα­ρά­θε­ση σε σχέ­ση με το περι­βάλ­λον ή να προ­χω­ρή­σει έστω σ’ ένα απλού­στα­το χαι­ρε­τι­σμό, όπως επι­βάλ­λει το ελά­χι­στο πολι­τι­στι­κό πρω­τό­κολ­λο, τότε η βλα­κεία έχει πιά­σει ταβά­νι. Άλλω­στε στον βλά­κα όταν δεί­χνεις το φεγ­γά­ρι, αυτός κοι­τά­ζει το δάχτυλο.

Οι μεγα­λύ­τε­ροι πλια­τσι­κο­λό­γοι του πλα­νή­τη, εξι­σώ­νουν την κλο­πή μιας τηλε­ό­ρα­σης και κάποιων κινη­τών, που έκλε­ψαν από κάποιο μαγα­ζί γαβριά­δες, ως πρά­ξη εκδί­κη­σης για τον θάνα­το ένός έγχρω­μου παλι­κα­ριού απο αστυ­νο­μι­κούς, με την τερά­στια κλο­πή του πλού­του των λαών και πολι­τών, σε χώρες που κατα­κτούν με τη βία, για την εξυ­πη­ρέ­τη­ση των συμ­φε­ρό­ντων τους.

Αλλά προ­πά­ντων εξι­σώ­νουν τη ζωή κάποιου νεα­ρού γαβριά, με την αξία μιας τηλε­ό­ρα­σης, στο ισο­δύ­να­μο: «Μου κλέ­βεις την τηλε­ό­ρα­ση, σου κλέ­βω τη ζωή».
Αυτοί οι γαβριά­δες και άλλες χιλιά­δες απο δαύ­τους ήταν η συντρι­πτι­κή πλειο­ψη­φία των θυμά­των του κορο­νοϊ­ού, που έπλη­ξε τις Η.Π.Α.
Και σαν επι­βε­βαί­ω­ση των πιστεύω τους, αντί να ενι­σχύ­σουν τις υπο­δο­μές της δημό­σιας υγεί­ας και την έρευ­να προς όφε­λος του λαού, επι­διώ­κουν την κερ­δο­σκο­πία απο την ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση του πρώ­του εμβο­λί­ου ενά­ντια στον κορο­νο­ϊό, και την πώλη­σή του στην περι­φέ­ρεια, για να εξα­σφα­λί­σουν τα απο­κλει­στι­κά κέρδη…

Το ζωτι­κό ψέμ­μα που ζουν οι ηγέ­τες των Η.Π.Α. είναι η πίστη στο «the god bless America». Μόνο που ο κ. Τραμπ (και ο Μπάι­ντεν βεβαί­ως βεβαί­ως…) πιστεύ­ει πως αυτή την εύνοια την εξα­σφα­λί­ζει με το να κρα­τά και να επι­δεί­χνει στο ακρο­α­τή­ριό του την Αγία Γραφή.

Πού τα πουλάς αυτά ρε Καραμήτρο;

Η Ευρώ­πη πάλι μιλά για Green deal και ο μέντο­ράς της Η.Π.Α. για Keep America Beautifull. Τρεις λαλούν και δυο χορεύουν.

Σοβα­ρά τώρα.
Η Ευρώ­πη βρή­κε τελι­κά τη…σωστή λύση στο πρό­βλη­μα των πλα­στι­κών. Tα μάτια της τ’ άνοι­ξε η Κίνα, (τώρα που άνοι­ξε τα δικά της ανα­κα­λύ­πτο­ντας τον κρα­τι­κο­μο­νο­πω­λια­κό καπι­τα­λι­σμό) όταν έπα­ψε να ανα­κυ­κλώ­νει όλα τα πλα­στι­κά του κόσμου που της έστελ­ναν και να τα προ­ω­θεί σε χώρες της Ν.Α. Ασί­ας, για παρα­γω­γή ενέρ­γειας από την καύ­ση τους.
Το ίδιο και χει­ρό­τε­ρο γίνε­ται και στη γει­το­νιά μας. Με τη συν­δρο­μή της ιτα­λι­κής μαφί­ας, χώρες των Βαλ­κα­νί­ων απο­τε­φρώ­νουν σήμε­ρα δεκά­δες χιλιά­δες τόνους σκου­πι­διών και πλα­στι­κών μιας χρή­σης, που μέχρι χθες απο­τε­φρώ­νο­νταν στη Γερ­μα­νία, για παρα­γω­γή ενέρ­γειας και… καρ­κι­νο­γό­νων ουσιών στην ατμόσφαιρα.
«H δική μου ευθύ­νη αφο­ρά μόνο στην παρα­γω­γή των πλα­στι­κών. Για τη δια­χεί­ρι­ση μετά τη χρή­ση τους, η ευθύ­νη βαρύ­νει τους κατα­να­λω­τές», έχει ήδη δηλώ­σει το λόμπυ των βιο­μη­χά­νων στα πλα­στι­κά. Αμ πως.…

Ήδη οι κυβερ­νή­τες μας για να μη στε­νο­χω­ρή­σουν τους ομό­σταυ­λους Γερ­μα­νούς και συγκι­νη­μέ­νοι βαθύ­τα­τα από τη λύση που βρέ­θη­κε, προ­ω­θούν νομο­σχέ­διο σε αγα­στή συνερ­γα­σία με τους κρα­τι­κο­δί­αι­τους επι­χει­ρη­μα­τιες, για την παρα­γω­γή βιο­α­έ­ριου καί­γο­ντας τα απορ­ρίμ­μα­τα, προ­κα­λώ­ντας τερά­στια περι­βαλ­λο­ντι­κή επι­βά­ρυν­ση, χωρίς να υπο­λο­γί­ζουν και την κατα­νά­λω­ση ενέρ­γειας για την καύ­ση και τον πλού­το που περιέ­χουν τα απορ­ρίμ­μα­τα, αν τα αξιο­ποι­η­θούν με σωστό τρόπο.

Γι’αυτό βιά­στη­κε ο Μωϋ­σής να κλεί­σει τις μονά­δες της Δ.Ε.Η. στην Πτο­λε­μαϊ­δα και στη Μεγα­λό­πο­λη, που κατα­να­λώ­νουν λιγνί­τη, νωρί­τε­ρα απο κάθε άλλο Ευρω­παίο, ακό­μα και απο τους Γερ­μα­νούς, που θα κλεί­σουν τις δικές τους αντί­στοι­χες μονά­δες το 2030!, παρι­στά­νο­ντας τον… οικο­λό­γο, αδια­φο­ρώ­ντας παντε­λώς στο να βρει μια λύση για το μέλ­λον των περιο­χών αυτών και των κατοί­κων τους.
Δε μένει όμως μόνο σ’αυτό. Για να τον γρά­ψει η ιστο­ρία και να ανα­γνω­ρί­ζουν το έργο του από το διά­στη­μα, φυτεύ­ει στα ελλη­νι­κά βου­νά και νησιά τα θηρία της Β/Ευρωπαϊκής τεχνο­λο­γί­ας, τις λεγό­με­νες ανε­μο­γεν­νή­τριες (Α/Γ), για την παρα­γω­γή αιο­λι­κής ενέρ­γειας, αντί να εκμε­ταλ­λευ­τεί την άπλε­τη όλο το χρό­νο ηλιο­φά­νεια της χώρας μας και να δημιουρ­γή­σει ενερ­γεια­κές κοι­νό­τη­τες φωτο­βολ­ταϊ­κών, με τη συγκα­τά­θε­ση του λαού.

Με τις Α/Γ θα:

• Μειω­θούν οι βρο­χο­πτώ­σεις στα νησιά, και η πάχνη, που με την πρω­ϊ­νή δρό­σο  υπο­κα­θι­στούν τις βροχές.
• Μειω­θεί η αξία της γης απο τα βιο­μη­χα­νι­κά μεγα­θή­ρια, (150–170 μέτ. ύψος) με την ακου­στι­κή και οπτι­κή ενό­χλη­ση του τοπίου.
• Κατα­στρα­φούν δασι­κές εκτά­σεις για την κατα­σκευή των δρό­μων και των χώρων της τσι­με­ντέ­νιας εγκα­τά­στα­σης των Α/Γ.
• Θέσουν σε διωγ­μό την αυτό­χθο­νη πανί­δα (30.000 είδη) και την ενδη­μι­κή χλω­ρί­δα (1.450 είδη) το φυσι­κό δηλα­δή πλού­το της χώρας, τον υψη­λό­τε­ρο στην Ευρώ­πη. Στη Δανία π.χ. «πατρί­δα» των Α/Γ, υπάρ­χουν μόνο 10! ενδη­μι­κά είδη χλωρίδας.
• Προ­κα­λέ­σουν μεγά­λη μεί­ω­ση του του­ρι­σμού στις καλύ­τε­ρες περιο­χές της χώρας.

Προ­κύ­πτουν όπως βλέ­πε­τε πολ­λά προ­βλή­μα­τα και ερω­τή­μα­τα. Για όλα όμως αυτά υπάρ­χουν απα­ντή­σεις και λύσεις, που διορ­θώ­νουν τα στρα­βά ψωμιά.
Θα μπο­ρού­σα­με να πού­με τα τετριμ­μέ­να, όπως… Η υγεία είναι δημό­σιο αγα­θό. Όλοι πρέ­πει να έχουν πρό­σβα­ση σ’αυτό. Να γίνε­ται σωστή δια­χεί­ρι­ση του νερού, για να μην πού­με κάποια στγ­μή το νερό νεράκι.
Να στα­μα­τή­σουν οι ηγέ­τι­δες χώρες ντό­πιες και διε­θνείς το ΠΛΙΑΤΣΙΚΟ, των τρα­πε­ζών τους, των εξω­χώ­ριων εται­ρειών, των εργα­ζο­μέ­νων τους, του πλού­του των φτω­χών χωρών, του περι­βάλ­λο­ντος, κ.α. αμέ­τρη­τα εγκλή­μα­τα που κάνουν εντε­λώς ξεδιάντροπα.

Να καταρ­γη­θεί το δικαί­ω­μα εξα­γο­ράς ρύπων και να γίνει πρω­τό­κολ­λο μιας σωστής λει­τουρ­γί­ας των βιο­μη­χα­νιών (φίλ­τρα, λύμα­τα κ.τ.λ.).
Όμως θα μοιά­ζει με φωνή βοώ­ντος εν τη ερή­μω. Κι εμείς παρά τον προ­βλη­μα­τι­σμό μας, λίγο απέ­χου­με απο το να μιμη­θού­με τους κατοί­κους της πόλης Μαχά­γκο­νη, που η θεα­τρι­κή πεί­ρα του Μπρέχτ έβα­λε να τρα­γου­δούν: «Δε χρεια­ζό­μα­στε ένα τυφώ­να, ένα κυκλώ­να. Τις κατα­στρο­φές που μπο­ρεί να δημιουρ­γή­σουν, έχου­με μάθει πώς να τις κάνου­με μόνοι μας».

Θα μου πεί­τε, πως τα προ­βλή­μα­τα της κοι­νω­νί­ας λύνο­νται με κινή­μα­τα, με αγώ­νες, για­τί όχι με μια λαϊ­κή εξέ­γερ­ση. Έχω τη γνώ­μη, πως και μια μικρή κινη­το­ποί­η­ση για να έχει επι­τυ­χία, χρειά­ζε­ται να είναι μπο­λια­σμέ­νοι ΌΛΟΙ αυτοί που θα την κάνουν, με ένα ΌΡΑΜΑ. Και το όρα­μα δε δημιουρ­γεί­ται μηχα­νι­κά. Πρέ­πει αυτός που είναι ερα­στής του ορά­μα­τος να είναι απλά… ΟΡΑΜΑΤΙΣΤΗΣ.

Αλλά αυτή την ικα­νό­τη­τα την απο­κτά ο άνθρω­πος από την προ­σχο­λι­κή ηλικία.

Α, ρε Μητσο­τά­κη μου έβα­λες ιδέ­ες. Αντι­στα­σια­κός είπες;  με πάνες είπες;… Έλα ρε μεγά­λε, εσύ έγι­νες ένα παγκό­σμιο σύμ­βο­λο! (μη γελάτε!)

Αγα­πη­τοί μου,
Κάθε σχο­λείο (και το νηπια­γω­γείο μέσα) είναι φλέ­βα χρυ­σού. Μένει να το πιστέ­ψου­με και τότε είναι πιο εύκο­λο να την ανα­κα­λύ­ψου­με. Γονείς και δάσκα­λοι. Δάσκα­λοι και γονείς. Είναι το πιο επα­να­στα­τι­κό δίπο­λο μιας κοινωνίας.
Μένει ν’ ασχο­λη­θού­με λίγο παρα­πά­νω απ’ ό,τι συνή­θως, με το μεγά­λο μυστή­ριο που λέγε­ται ΠΑΙΔΙ και σίγου­ρα ο χρό­νος μας δε θα πάει χαμένος.
Αρκεί να μην του αγο­ρά­σου­με κινη­τό, για ν’ ασχο­λεί­ται μ’ αυτό, ώστε να μας αφή­νει τους γονείς ήσυ­χους για τα «δικά» μας, ή να κάνου­με το μάθη­μα στα γρή­γο­ρα οι διδά­σκο­ντες, μέχρι το χτύ­πη­μα της κου­δού­νας, για να τρέ­ξου­με στα ιδιαίτερα.

Λίγα και ουσιώ­δη πράγ­μα­τα και ιδέ­ες με πολ­λή πρά­ξη, που ν’ αντι­στοι­χεί σε όσα λέμε, για­τί έτσι θα μας εμπι­στευ­τεί το παι­δί και τότε όλα γίνο­νται ευκολότερα.

Η ύπαρ­ξη φρο­ντι­στη­ρί­ων απο­δεί­χνει την ανε­πάρ­κειά του σημε­ρι­νού σχολείου.
Κι εκεί­νο το «τρά­πε­ζα θεμά­των!» τι το ’θελαν; Μα και στο σχο­λείο τρά­πε­ζα βρε φουκαράδες;
Εκτός απο ανα­λύ­σεις κει­μέ­νων που γίνο­νται απο τους καθη­γη­τές (φέτος υπήρ­ξε καθί­ζη­ση στα Ελλη­νι­κά), μήπως οι αθά­να­τοι (άκου αθά­να­τοι) της Ακα­δη­μί­ας των Αθη­νών ασχο­λή­θη­καν ποτέ με την ενσω­μά­τω­ση στη γλώσ­σα μας των εισα­γό­με­νων αμέ­τρη­των ξένων λέξε­ων και εννοιών; (ιδί­ως της αγγλι­κής γλώσ­σας η οποία έχει διε­θνι­κή επι­κρά­τη­ση και οι νέοι –και όχι μόνο– χρη­σι­μο­ποιούν αμάσητες).

Έχω τη γνώ­μη πως τα σχο­λεία θα δικαιο­λο­γή­σουν την απο­στο­λή τους, μόνο αν συμ­βάλ­λουν στη δια­μόρ­φω­ση χαρα­κτή­ρων, στην κρι­τι­κή ικα­νό­τη­τα του μαθη­τή, στη σωστή εφαρ­μο­γή του δια­δι­κτύ­ου και της τεχνι­τής νοη­μο­σύ­νης, στην ανά­πτυ­ξη των δεξιο­τή­των, στη σωστή δια­τρο­φή, στην πολι­τι­στι­κή δρά­ση, στην ελευ­θε­ρία έκφρα­σης, στη γνώ­ση, στη φαντα­σία, στο σεβα­σμό για το περι­βάλ­λον, στην από­κτη­ση της ατο­μι­κής ελευ­θε­ρί­ας, στην ισό­τη­τα των φύλ­λων, και στην υγιει­νή του σώμα­τος και της ψυχής, στην…στο…στα…

Τότε είναι σίγουρο πως θα δημιουργηθεί μια σωστή επαναστατική συνείδηση, χωρίς πισωγυρίσματα στην πορεία.

Η δημιουρ­γία του­λά­χι­στο μιας κοι­νω­νι­κής συνε­ται­ρι­στι­κής επι­χεί­ρη­σης (ΚΟΙΝΣΕΠ) σε κάθε σχο­λείο, θα συμ­βάλ­λει στο συνε­ται­ρι­στι­κό πνεύ­μα, στην αλλη­λεγ­γύη, στην ισό­τη­τα, στην επι­χει­ρη­μα­τι­κή δρά­ση, στην οικο­νο­μία. Ένας σχο­λι­κός κήπος, στην παρα­γω­γή βιο­λο­γι­κών προ­ϊ­ό­ντων με κομπο­στο­ποί­η­ση, στη μετα­ποί­η­ση, στο εμπό­ριο. Ένας σχε­δια­σμός και κατα­σκευή ανθό­κη­που στην αισθη­τι­κή, (όχι τσι­μέ­ντο παντού…) μια ζύμω­ση της οργα­νι­κής ύλης και ανα­κύ­κλω­ση συσκευα­σιών. Στο σεβα­σμό του περι­βάλ­λο­ντος με δεν­δρο­φύ­τευ­ση. Έτσι θα μάθουν τα παι­διά σωστά, τι σημαί­νει Αγο­ρά και σεβα­σμός περιβάλλοντος.

Με την ενη­λι­κί­ω­ση οι νέοι μας θα είναι έτοι­μοι να διεκ­δι­κή­σουν με διά­λο­γο και δυνα­μι­κά όταν χρεια­στεί, το δίκιο τους σε εθνι­κό και διε­θνι­κό επί­πε­δο, αφού «όταν αντι­με­τω­πί­ζεις ένα παγκό­σμιο καπι­τα­λι­σμό, είναι ανα­γκαία μια πολι­τι­κή, που θα είναι εξί­σου παγκό­σμια, δηλα­δή ένα υπε­ρε­θνι­κό πολι­τι­κό σχέ­διο». (Χάνα Άρεντ)
Υπάρ­χει έλλει­ψη ενός παγκό­σμιου Δικαιο­νο­μι­κού οργά­νου και ενός παγκό­σμιου  Συντάγ­μα­τος. Τις νέες γενιές τις περι­μέ­νει αρκε­τή δου­λειά. Πιστεύω πως θ’ αντέ­ξουν τον αγώνα.
Τότε θα μπο­ρέ­σουν δικαιο­λο­γη­μέ­να ν’ απο­χτή­σουν την ιδιό­τη­τα «Αεί παί­δες», που οι αρχαί­οι Αιγύ­πτιοι απέ­δι­δαν στους προ­γό­νους μας.

Τα παι­διά είναι ο πλού­τος της χώρας. Ας μην το ξεχά­σου­με ΠΟΤΕ.

Και κάτι ακό­μα. Ανή­κου­με στην Ευρώ­πη. Μια Ένω­ση με διά­τρη­τους θεσμούς, με υπο­βαθ­μι­σμέ­νο Ευρω­κοι­νο­βού­λιο, με ηγε­μο­νία της Γερ­μα­νί­ας και τα τσι­ρά­κια της, με διο­ρι­σμέ­νους αχυ­ράν­θρω­πους στα διοι­κη­τι­κά της όργα­να, χωρίς προ­γράμ­μα­τα κοι­νω­νι­κής δικαιο­σύ­νης, με ξενο­φο­βι­κές πολι­τι­κές, με ρατσι­στι­κές υπό­γειες δια­συν­δέ­σεις και πρό­θυ­μους στυ­λο­βά­τες ακραί­ων δεξιών πολιτικών.
Χρειά­ζε­ται συνε­χής και μεγά­λος αγώ­νας, με άλλους ευρω­παϊ­κούς λαούς για να κερ­δί­σου­με το δίκιο που μας αξίζει.

Όσο για τους υπερ­φί­α­λους ηγέ­τες της Ε.Ε., θα τους άνοι­γε λίγο τα μάτια (το πολύ φως θα τους θάμπω­νε, δεν το ’χουν συνη­θί­σει) αν κατα­νο­ού­σαν κάπως, το «ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ» του νομπε­λί­στα ποι­η­τή μας Οδ. Ελύτη.
Παρα­θέ­τω μικρά απο­σπά­σμα­τα –δια­μά­ντια– από το σημα­ντι­κό αυτό έργο του:

«…Χρό­νους πολ­λούς μετά την Αμαρ­τία που την είπα­νε Αρε­τή στις εκκλη­σί­ες και την ευλόγησαν…
…Και των αρχαί­ων Κυβερ­νη­τών τα έργα πλη­ρώ­νο­ντας η χτί­σις θα φρίξει…
…Κρυ­φά θα μετρή­σουν την ανθρώ­πι­νη πρα­μά­τεια τους οι Κυβερ­νή­τες κηρύσ­σο­ντας πολέμους…
…Εξό­ρι­στε ποι­η­τή στον αιώ­να σου λέγε τι βλέπεις…
…Βλέ­πω τα έθνη άλλο­τες αλα­ζο­νι­κά, παρα­δο­μέ­να στη σφή­κα και στο ξυνόχορτο…
…Βλέ­πω πελέ­κια στον αέρα σκί­ζο­ντας προ­το­μές Αυτο­κρα­τό­ρων και Στρατηγών…
…Βλέ­πω τους εμπό­ρους να εισπρά­τουν σκύ­βο­ντας το κέρ­δος των δικών τους πτωμάτων…
…Βλέ­πω τη διαρ­κή επα­νά­στα­ση φυτών και λουλουδιών…
…Βλέ­πω κανο­νιο­φό­ρους του έρωτα…
…Βλέ­πω.….
…Ένα το χελι­δό­νι κι η άνοι­ξη ακριβή,
για να γυρί­σει ο ήλιος θέλει δου­λειά πολύ.

Θέλει νεκροί χιλιά­δες νάναι στους τροχούς,
θέλει κι οι ζωντα­νοί να δίνουν το αίμα τους…»
… Θέλει…

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

• Π. Τόμπ­κινς & Κ. Μπερντ, Τα μυστι­κά του εδά­φους,  Εκδό­σεις Χατζη­νι­κο­λή, Αθή­να 1991.
• Τ. Χίγκα,  Μια επα­νά­στα­ση που θα σώσει τον κόσμο, Εκδό­σεις Κέδρος, Αθή­να 2007.
• Γ. Δαου­τό­που­λος, Το έδα­φος και η φρο­ντί­δα του, Εκδό­σεις Ζυγός, Θεσ/νίκη χ.χ.
• Δ.Μ. Πελτ & Μ. Μάζο­γιερ,  Η ωραιό­τε­ρη ιστο­ρία των φυτών,
• Π. Βόχλε­μπεν, Η μυστι­κή ζωή των δέν­δρων.
• Ε. Χάμ­μες, Ο κύκλος της φύσης, Εκδό­σεις Πύρι­νος Κόσμος, Αθή­να 2006.
• Κ. Στε­φα­να­κης, Ωρα μηδέν  Αρχή της ελπί­δας ή αρχή του τέλους, αδη­μο­σί­ευ­το, 2020.
• Δ. Τσέ­κε­ρης,  Κλι­μα­τι­κή κρί­ση και ενερ­γεια­κός μετα­σχη­μα­τι­σμός σεΠρο­ο­δευ­τι­κή κατεύ­θυν­ση, Ινστ. Ν. Πουλαντζάς.
• Π. Μόρ­ρις, Οδη­γός της Περ­μα­κουλ­τού­ρας, Εκδό­σεις i‑write, Θεσ/νίκη 2015.
• Γ. Πλα­τό­νωφ & Ν.Β. Μεντ­βέ­ντεφ, Δια­λε­κτι­κή της ζωντα­νής φύσης, Εκδό­σεις Β. Καμπούτη.
• Ο. Ελύ­της,  «ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ»,  Εκδό­σεις Ίκα­ρος, Αθή­να χ.χ.