Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Κούβα: αγώνας για το σοσιαλισμό ενάντια στους Γιάνκηδες ιμπεριαλιστές

Με όλα όσα μας έχουν κάνει και με όλα όσα ήθε­λαν να μας κάνουν και δεν τα κατά­φε­ραν, είναι εξω­φρε­νι­κό να αυτο­α­πο­κα­λού­νται πατριώ­τες και να σφίγ­γουν τα χέρια έτοι­μοι όταν έρθει η ώρα ξεκι­νή­σουν με ευφο­ρία άλλη μια κύρω­ση κατά του λαού μας.

Από τον José Martí και τον Titan de Bronce ‑Antonio Maceo, στην Celia Sánchez

Οι ιστο­ρι­κές κατα­βο­λές του αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κού αγώ­να του νησιού της Επα­νά­στα­σης προη­γού­νται χρο­νι­κά του σοσια­λι­στι­κού μας χαρακτήρα.

Οι μεγα­λύ­τε­ροι Κου­βα­νοί πατριώ­τες, ο Martí πρώ­τος απ’ όλους, θεω­ρού­σαν κάθε συμ­μα­χία με τη βόρεια δύνα­μη απαρ­χή κακών και μοι­ραία.

Τότε δεν υπήρ­χε –με εκεί­νη την πρώ­ι­μη αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κή θέση, σοσια­λι­σμός στο νησί και το να μην υπο­κύ­ψου­με σε αποι­κια­κούς σχε­δια­σμούς βασί­στη­κε σε μια ισχυ­ρή αίσθη­ση της πατρί­δας και μια βαθιά προ­σή­λω­ση στην κυριαρ­χία μας και την αυτοδιάθεση.

Ο συγ­γρα­φέ­ας της επι­στο­λής προς τον Manuel Mercado –που δεν ήταν κομ­μου­νι­στής, τα είπε με την εμφα­τι­κή φρά­ση: «κάθε μέρα κιν­δυ­νεύω να δώσω τη ζωή μου για τη χώρα μου και για το καθή­κον μου ‑αφού το κατα­λα­βαί­νω και έχω τη δύνα­μη να το κάνω- να απο­τρέ­ψω τις Ηνω­μέ­νες Πολι­τεί­ες από το να εξα­πλω­θούν στις Αντίλ­λες υπο­νο­μεύ­ο­ντας την ανε­ξαρ­τη­σία της Κού­βας, και να εφορ­μώ­ντας με τη δύνα­μη που δια­θέ­τουν στα ξένα εδά­φη της Αμε­ρι­κής». (σσ. Manuel Mercado: Μεξι­κα­νός δικη­γό­ρος, φίλος του José Martí, ο πιο «κολ­λη­τός» του για πάνω από 20 χρόνια.

Η αλλη­λο­γρα­φία τους μετρά­ει περισ­σό­τε­ρες από 140 επι­στο­λές που δώρι­σε ο γιος του Mercado μετά το θάνα­τό του, με την τελευ­ταία από αυτές γνω­στή ως «Ημι­τε­λής Επι­στο­λή», θεω­ρεί­ται η Πολι­τι­κή Δια­θή­κη του Μαρτί).

Ούτε ο Χάλ­κι­νος Τιτά­νας (σσ. El Titan de Bronce ονο­μα­σία του Antonio Maceo [Grajales]) ήταν κομ­μου­νι­στής, προει­δο­ποιώ­ντας ότι ήταν καλύ­τε­ρο να σηκω­θείς ή να πέσεις μόνος, παρά να χρε­ω­θείς ευγνω­μο­σύ­νη από έναν τόσο ισχυ­ρό γεί­το­να.

Δεν υπήρ­χε κομ­μου­νι­στι­κή ιδε­ο­λο­γία στη λαμπρή σκέ­ψη του Πατέ­ρα του Έθνους όταν έγρα­ψε στον José Manuel Mestre (σσ. Χοσέ Μανου­έλ Μέστρε, τότε διπλω­μα­τι­κός εκπρό­σω­πος της Κού­βας στις ΗΠΑ) «Όσον αφο­ρά τις Ηνω­μέ­νες Πολι­τεί­ες, μπο­ρεί να κάνω λάθος, αλλά έχω τη γνώ­μη ότι αυτό που επι­διώ­κουν είναι η κατά­λη­ψη ‑υπο­τα­γή της Κού­βας χωρίς επι­κίν­δυ­νες επι­πλο­κές για το έθνος σας και δια­τη­ρώ­ντας όσο χρειά­ζε­ται την κυριαρ­χία της Ισπα­νί­ας. Αυτό είναι το μυστι­κό της πολι­τι­κής σας και πολύ φοβά­μαι πως ό,τι κάνε­τε ή προ­τεί­νε­τε είναι για να μας κοροϊ­δεύ­ε­τε ώστε να μην ανα­ζη­τού­με άλλους πιο απο­τε­λε­σμα­τι­κούς ή ουδέ­τε­ρους συμ­μά­χους και φίλους».

Θα μπο­ρού­σε κάποιος να χαρα­κτη­ρί­σει τον Máximo Gómez ως με κομ­μου­νι­στι­κές ιδέ­ες όταν διά­βα­ζε την επι­στο­λή του που έστει­λε στον Edmond S. Meamy από το Yaguajay, όπου εξέ­φρα­ζε τις από­ψεις του για την «αμφί­βο­λη» συμπε­ρι­φο­ρά των «ανδρών του Βορ­ρά», που άρπα­ξαν τη νίκη από τα χέρια των τους Mambises. Αυτοί θα έχουν πάντα τις ίδιες προθέσεις.
(σσ.) Mambises: οι μαχη­τές που πολέ­μη­σαν για την ελευ­θε­ρία της Κού­βας στον πόλε­μο ανε­ξαρ­τη­σί­ας του 19ου αιώ­να, μετα­ξύ αυτών που αντι­με­τώ­πι­σαν την ισπα­νι­κή κυριαρ­χία στο κου­βα­νι­κό αρχι­πέ­λα­γος, αυτο­νο­μι­στές Κου­βα­νοί, Αφρι­κα­νοί σκλά­βοι που ανα­ζη­τού­σαν την ελευ­θε­ρία τους, Κινέ­ζοι μετα­νά­στες και πολ­λοί άλλοι διε­ξά­γο­ντας τον 10ετή Πόλε­μο, τον “Μικρό Πόλε­μο” και τον “Ανα­γκαίο Πόλε­μο”, νικώ­ντας μέχρι τη στιγ­μή που επε­νέ­βη­σαν οι Ηνω­μέ­νες Πολι­τεί­ες, εξα­σφα­λί­ζο­ντας έτσι τη νεο­α­ποι­κια­κή κυριαρ­χία στο υπο­γά­στριο των Αντιλλών.

Το μεγαλειώδες όραμα των ηρώων υπέρ της ανεξαρτησίας κληρονομήθηκε από τους νέους αγωνιστές που ολοκλήρωσαν το έργο καθορίζοντας μια ανώτερη κοινωνία αυτή του κομμουνιστικού χαρακτήρα.

Υπάρ­χει το υπέ­ρο­χο σημεί­ω­μα του Φιντέλ προς τη Celia Sánchez, αφού επα­λή­θευ­σε επί τόπου ότι οι βόμ­βες στη Σιέ­ρα Μαέ­στρα ήταν το «δώρο» των Ηνω­μέ­νων Πολι­τειών στη δικτα­το­ρία Μπα­τί­στα: Ορκί­ζο­μαι ότι οι Αμε­ρι­κα­νοί θα πλη­ρώ­σουν ακρι­βά για αυτό που κάνουν. Όταν τελειώ­σει αυτός ο πόλε­μος, θα ξεκι­νή­σει για μένα ένας πολύ μεγα­λύ­τε­ρος και μεγα­λύ­τε­ρος πόλε­μος: ο πόλε­μος που θα κάνω ενα­ντί­ον τους. Συνει­δη­το­ποιώ ότι αυτό θα είναι το αλη­θι­νό μου πεπρωμένο.

σσ. Celia Sánchez Manduley, (γενν. Media Luna, 1920 ‑πέθα­νε το 1980 στην Αβά­να): Κου­βα­νή επα­να­στά­τρια μαχή­τρια, πολι­τι­κός και ερευ­νή­τρια, μέλος του Κινή­μα­τος της 26ης Ιου­λί­ου οργα­νώ­τρια του μυστι­κού δικτύ­ου αγρο­τών που ήταν ζωτι­κής σημα­σί­ας για την επι­βί­ω­ση του αντάρ­τι­κου με επι­κε­φα­λής τον Φιντέλ Κάστρο που απο­βι­βά­στη­κε για τα νότια της Οριέ­ντε στις 2‑Δεκ-1956 και αργό­τε­ρα θα γίνει ο θρυ­λι­κός Στρα­τός των Επα­να­στα­τών — Ejército Rebelde.

Χρό­νια αργό­τε­ρα ο Camilo Cienfuegos θα έλε­γε: «Μη δίνε­τε σημα­σία στα κόλ­πα και στα πισώ­πλα­τα χτυ­πή­μα­τα ενά­ντια σε αυτόν τον λαό και στην Επα­νά­στα­σή του, μη δίνε­τε σημα­σία στα μισθο­φο­ρι­κά αερο­πλά­να που επαν­δρώ­νο­νται από εγκλη­μα­τί­ες πολέ­μου και προ­στα­τεύ­ο­νται από ισχυ­ρά συμ­φέ­ρο­ντα της Κυβέρ­νη­σης της “Βόρειας Αμερικής”» …

Θα μπο­ρού­σαν να διε­ρευ­νη­θούν και να ειπω­θούν περισ­σό­τε­ρα, αλλά αυτά τα δείγ­μα­τα είναι αρκε­τά για να συγκρι­θεί το ανά­στη­μα των αλη­θι­νών ηγε­τών και πατριω­τών που είχε η Κού­βα, σε σχέ­ση με τη μικρο­σκο­πι­κή φιγού­ρα εκεί­νων που, ξεχνώ­ντας αυτά τα διδάγ­μα­τα, επι­λέ­γουν τη δου­λο­πρέ­πεια που είναι του­λά­χι­στον , ασέ­βεια προς την ιστο­ρία μας.

Ονει­ρεύ­ο­νται ή επι­διώ­κουν από τη στιγ­μή που θα πάρουν την εξου­σία οι σύγ­χρο­νοι «πατριώ­τες της χρυ­σό­σκο­νης» να κάψουν τα βιβλία ή να δια­λύ­σουν τα μνη­μεία των μεγά­λων μας ηρώων (;…)

Αμφι­βάλ­λει κανείς ότι θα κοί­τα­ζαν από την άλλη –δηλώ­νο­ντας «εγώ δεν ξέρω τίπο­τα» αν επι­τρέ­ψου­με στους πεζο­ναύ­τες να επι­στρέ­ψουν για να ανέ­βουν στα μνη­μεία των Martí;

Εφη­με­ρί­δα Granma

che guevara 008

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο