Κούβα: Πάνδημο αίτημα ο τερματισμός του αποκλεισμού της από τις ΗΠΑ

Στο φετι­νό κεί­με­νο κατα­γρά­φο­νται επι­πλέ­ον οι συν­δυα­σμέ­νες επι­πτώ­σεις της παγκό­σμιας καπι­τα­λι­στι­κής κρί­σης, με άμε­ση έκφρα­ση στους τομείς της Ενέρ­γειας, των τρο­φί­μων, του περι­βάλ­λο­ντος και των μετα­φο­ρών, και ο σωρευ­τι­κός αντί­κτυ­πος των δύο ετών της παν­δη­μί­ας COVID-19.

Όπως σημειώ­νε­ται: «Από το 2019, ο απο­κλει­σμός έχει κλι­μα­κω­θεί σε μια ποιο­τι­κά πιο επι­βλα­βή και απάν­θρω­πη διά­στα­ση, με ενι­σχυ­μέ­νη εξω­ε­δα­φι­κή συνιστώσα.

Οι αγω­γές που υπο­βλή­θη­καν βάσει του νόμου Χελμς — Μπάρ­τον (Κεφ. 3), οι διώ­ξεις εται­ρειών, πλοί­ων και ναυ­τι­λια­κών εται­ρειών που στέλ­νουν προ­μή­θειες καυ­σί­μων στη χώρα, η αυθαί­ρε­τη και αδι­καιο­λό­γη­τη έντα­ξη της Κού­βας στον κατά­λο­γο των “κρα­τι­κών χορη­γών της τρο­μο­κρα­τί­ας” του υπουρ­γεί­ου Εξω­τε­ρι­κών (σ.σ. των ΗΠΑ), η επί­θε­ση σε όλες τις πηγές εισο­δή­μα­τος και ξένου νομί­σμα­τος που εισέρ­χε­ται στη χώρα, ο εκφο­βι­σμός τρί­των και η ενί­σχυ­ση της πίε­σης σε κυβερ­νή­σεις, τρα­πε­ζι­κά ιδρύ­μα­τα και επι­χει­ρη­μα­τί­ες σε όλο τον κόσμο, έχουν παγιω­θεί ως ουσια­στι­κό μέρος της στρα­τη­γι­κής των ΗΠΑ να απο­μο­νώ­σουν την Κού­βα και να προ­κα­λέ­σουν οικο­νο­μι­κή κατάρ­ρευ­ση».

Ανα­φέ­ρε­ται ακό­μα ότι «σε συν­θή­κες πραγ­μα­τι­κού οικο­νο­μι­κού πολέ­μου, η κυβέρ­νη­ση των ΗΠΑ έχει εξα­πο­λύ­σει μια κατα­στρο­φι­κή εκστρα­τεία επι­κοι­νω­νί­ας σε μέσα ενη­μέ­ρω­σης για να προ­σπα­θή­σει να απο­στα­θε­ρο­ποι­ή­σει τη χώρα. Κατα­φεύ­γουν σε ψέμα­τα, συκο­φα­ντί­ες, χει­ρα­γώ­γη­ση δεδο­μέ­νων, εικό­νων και στις πιο ποι­κί­λες μεθό­δους αντι­συμ­βα­τι­κού πολέ­μου, για να δημιουρ­γή­σουν πολι­τι­κή απο­στα­θε­ρο­ποί­η­ση και τη λεγό­με­νη “αλλα­γή καθε­στώ­τος”, κατά σαφή παρα­βί­α­ση της αρχής της μη ανά­μει­ξης στις εσω­τε­ρι­κές υποθέσεις».

Ο αποκλεισμός σε απόλυτους αριθμούς

Ανα­φο­ρά γίνε­ται πιο ειδι­κά στη σκλη­ρή πολι­τι­κή που συνε­χί­ζει η κυβέρ­νη­ση του Τζο Μπάι­ντεν, η οποία δια­τή­ρη­σε ατό­φιες τις επι­πρό­σθε­τες 240 κυρώ­σεις που επέ­βα­λε η κυβέρ­νη­ση του Ντό­ναλντ Τραμπ.

Μόνο μετα­ξύ Αυγού­στου 2021 και Φλε­βά­ρη 2022 αυτή η πολι­τι­κή προ­κά­λε­σε στην Κού­βα ζημιές ύψους 3,8 δισε­κα­τομ­μυ­ρί­ων δολα­ρί­ων, 49% πάνω από τις αντί­στοι­χες της περιό­δου Γενά­ρη — Ιού­λη 2021. Πρό­κει­ται για ποσο­στό ρεκόρ σε μόλις επτά μήνες, που αντα­να­κλά τον εντει­νό­με­νο αντί­κτυ­πο του απο­κλει­σμού στις εξα­γω­γές της Κού­βας, κυρί­ως στον του­ρι­στι­κό τομέα, την ανε­λέ­η­τη δίω­ξη των τρα­πε­ζι­κών — οικο­νο­μι­κών λει­τουρ­γιών της χώρας, τις επι­πτώ­σεις στην παρα­γω­γή και στις υπη­ρε­σί­ες που παρέ­χο­νται στον πλη­θυ­σμό, τα εμπό­δια στην πρό­σβα­ση σε προηγ­μέ­νες τεχνολογίες.

Υπο­λο­γί­ζε­ται ότι σε αυτό το διά­στη­μα το ΑΕΠ της χώρας θα μπο­ρού­σε να είχε αυξη­θεί κατά 4,5% αν δεν υπήρ­χε ο αποκλεισμός.

Όπως ανα­φέ­ρε­ται στο ψήφι­σμα, μόνο τους 14 πρώ­τους μήνες δια­κυ­βέρ­νη­σης Μπάι­ντεν το κόστος των ζημιών που έχουν προ­κλη­θεί στην Κού­βα είναι 6,3 δισ. δολά­ρια, δηλα­δή 454 εκατ. δολά­ρια κατά μέσο όρο τον μήνα ή 15 εκατ. δολά­ρια τη μέρα.
Αν υπο­λο­γι­στούν μάλι­στα σε τρέ­χου­σες τιμές, οι συσ­σω­ρευ­μέ­νες ζημιές κατά τη διάρ­κεια έξι δεκα­ε­τιών πολύ­μορ­φου απο­κλει­σμού φτά­νουν τα 154,2 δισ. δολά­ρια. Επι­πλέ­ον, αν υπο­λο­γι­στεί η υπο­τί­μη­ση του δολα­ρί­ου σε σχέ­ση με την τιμή του χρυ­σού στη διε­θνή αγο­ρά, ο απο­κλει­σμός έχει προ­κα­λέ­σει μετρή­σι­μες ζημιές άνω των 1,3 τρι­σε­κα­τομ­μυ­ρί­ων δολαρίων.

Στο ψήφι­σμα σημειώ­νε­ται ακό­μα: «Ως απο­τέ­λε­σμα, οι επι­δό­σεις της κου­βα­νι­κής οικο­νο­μί­ας έχουν υπο­στεί εξαι­ρε­τι­κές πιέ­σεις, που εκδη­λώ­νο­νται στην παρο­χή υπη­ρε­σιών, στο λια­νι­κό εμπό­ριο, στην έλλει­ψη τρο­φί­μων και φαρ­μά­κων, στην επι­δεί­νω­ση του επι­πέ­δου κατα­νά­λω­σης και της γενι­κής ευη­με­ρί­ας του πλη­θυ­σμού. Τους τελευ­ταί­ους μήνες έχει γίνει συστη­μα­τι­κή εργα­σία για ανα­ζή­τη­ση ενερ­γεια­κής στα­θε­ρό­τη­τας, κάτω από πολύ περί­πλο­κες συν­θή­κες, καθώς η δια­θε­σι­μό­τη­τα των μονά­δων παρα­γω­γής είναι περιο­ρι­σμέ­νη, λόγω έλλει­ψης καυ­σί­μων, ανταλ­λα­κτι­κών και άλλων απα­ραί­τη­των πόρων για τη λει­τουρ­γία τους».

Υπο­γραμ­μί­ζε­ται επί­σης ότι οι βαριές συνέ­πειες του απο­κλει­σμού έγι­ναν πιο αισθη­τές την περί­ο­δο της παν­δη­μί­ας. Εμπο­δί­στη­καν η άφι­ξη δωρε­ών, η από­κτη­ση ανταλ­λα­κτι­κών ειδι­κά για τα απα­ραί­τη­τα μηχα­νή­μα­τα οξυ­γό­νου, όπως και την αγο­ρά και τη μετα­φο­ρά βασι­κών υλι­κών για την πρό­λη­ψη, τη διά­γνω­ση και τη θερα­πεία αυτής της ασθέ­νειας, καθώς και για την έρευ­να, παρα­γω­γή και αξιο­λό­γη­ση υπο­ψή­φιων εμβο­λί­ων.

Παρά τις δυσκολίες, η Κούβα λόγω της σοσιαλιστικής της δομής στην Υγεία και στην επιστήμη κατάφερε να παράγει 4 δικά της εμβόλια και πρωτοστάτησε στην αλληλεγγύη, με μπριγάδες γιατρών σε δεκάδες χώρες σε όλη τη Γη.

Παρό­τι εδώ και 3 δεκα­ε­τί­ες που κατα­τί­θε­ται το ψήφι­σμα στη­ρί­ζε­ται σχε­δόν ομό­φω­να στη Γενι­κή Συνέ­λευ­ση του ΟΗΕ, οι κυβερ­νή­σεις των ΗΠΑ, μαζί με μετρη­μέ­νους στα δάχτυ­λα του ενός χεριού συμ­μά­χους τους, εξα­κο­λου­θούν να το αγνο­ούν. Το ζήτη­μα του άμε­σου και χωρίς όρους τερ­μα­τι­σμού του απο­κλει­σμού είναι στην πρώ­τη γραμ­μή του κινή­μα­τος αλλη­λεγ­γύ­ης στην Κού­βα και στον λαό της, το οποίο ανα­πτύσ­σε­ται στην Ελλά­δα και στις περισ­σό­τε­ρες χώρες του κόσμου.

Θυμί­ζου­με πως το θέμα του εμπάρ­γκο βρί­σκε­ται και στο επί­κε­ντρο της XXII Διε­θνούς Συνά­ντη­σης Κομ­μου­νι­στι­κών & Εργα­τι­κών Κομ­μά­των, που έλη­ξε χθες.