Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Κούβα: Πέθανε ο σπουδαίος τροβαδούρος Πάμπλο Μιλανές

«Εφυ­γε» από ζωή, τη Δευ­τέ­ρα το βρά­δυ, ο Πάμπλο Μιλα­νές, μια από τις πιο ανα­γνω­ρι­σμέ­νες φυσιο­γνω­μί­ες της μου­σι­κής στην Κού­βα. Ο σπου­δαί­ος Κου­βα­νός τρο­βα­δού­ρος άφη­σε την τελευ­ταία του πνοή σε νοσο­κο­μείο της Ισπα­νί­ας, όπου νοσηλευόταν.

Η μου­σι­κή του κλη­ρο­νο­μιά κατα­γρά­φε­ται σε περισ­σό­τε­ρα από 40 άλμπουμ που περιέ­χουν εμβλη­μα­τι­κά τρα­γού­δια, όπως El breve espacio, Yolanda, Cuba Va, Amo esta Isla και Comienzo y final de una verde manana, κατά τη διάρ­κεια μιας καριέ­ρας που διήρ­κε­σε περισ­σό­τε­ρες από πέντε δεκαετίες.

Ο Π. Μιλα­νές γεν­νή­θη­κε στις 24 Φλε­βά­ρη 1943, στην πόλη Μπα­γιά­μο. Ηταν το μικρό­τε­ρο από τα πέντε παι­διά μιας εργα­τι­κής οικο­γέ­νειας. Σπού­δα­σε μου­σι­κή στο Δημο­τι­κό Ωδείο της Αβά­νας και ηχο­γρά­φη­σε το πρώ­το του άλμπουμ το 1965, με τίτλο «Τα 22 μου χρό­νια», που θεω­ρεί­ται η «γέφυ­ρα» για το πέρα­σμα στο μου­σι­κό κίνη­μα nueva trova. Ο Μιλα­νές μαζί με τους Σίλ­βιο Ροντρί­γκεζ και Νοέλ Νικο­λά ίδρυ­σαν το κου­βα­νέ­ζι­κο nueva trova, ένα είδος μου­σι­κής που βασί­ζε­ται στην κιθά­ρα και έχει τις ρίζες του στις μπα­λά­ντες που συνέ­θε­σαν οι τρο­βα­δού­ροι κατά τη διάρ­κεια των πολέ­μων για την ανε­ξαρ­τη­σία του νησιού. Με το nueva trova οι Κου­βα­νοί μου­σι­κοί επι­χει­ρούν να χρη­σι­μο­ποι­ή­σουν την Τέχνη τους για να ανα­δεί­ξουν κοι­νω­νι­κά προ­βλή­μα­τα, για να στη­ρί­ξουν το Νησί της Επανάστασης.

Ο Γραμ­μα­τέ­ας του ΚΚ και Πρό­ε­δρος της Κού­βας, Μιγκέλ Ντί­ας — Κανέλ, απο­χαι­ρέ­τη­σε τον μεγά­λο καλ­λι­τέ­χνη σημειώ­νο­ντας ότι είναι «αχώ­ρι­στη φωνή από τους ήχους της γενιάς μας».

Αλλω­στε, ο Π. Μιλα­νές υπο­στή­ρι­ζε μια ζωή μέσα από την Τέχνη του και τη ζωή του την Επα­νά­στα­ση. «Είμαι ένας εργά­της που εργά­ζε­ται με τρα­γού­δια, κάνο­ντας με τον δικό μου τρό­πο αυτό που ξέρω καλύ­τε­ρα, όπως κάθε άλλος Κου­βα­νός εργά­της», είχε πει στους «New York Times», προ­σθέ­το­ντας ότι «είμαι πιστός στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τά μου, στην επα­νά­στα­σή μου και στον τρό­πο με τον οποίο μεγάλωσα».

Ριζο­σπά­στης.

«Τσε Γκε­βά­ρα, πρε­σβευ­τής της Επα­νά­στα­σης», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο