Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

«Κράξιμο» εξ Ελβετίας: Η Καρολάιν και η «αποτυχία» της δημοσιογραφίας

Η ελβε­τι­κή Neue Zürcher Zeitung κάνει λόγο για απο­τυ­χία των ΜΜΕ στην κάλυ­ψη της δολο­φο­νί­ας στα Γλυ­κά Νερά. 

«Ο δολο­φό­νος ήταν Έλλη­νας, όχι Γεωρ­για­νός» είναι ο τίτλος σε εκτε­νές δημο­σί­ευ­μα της ελβε­τι­κής Neue Zürcher Zeitung (NZZ) το Σαβ­βα­το­κύ­ρια­κο, που ανα­φέ­ρε­ται στη στυ­γε­ρή δολο­φο­νία της Καρο­λάιν. Η εφη­με­ρί­δα σημειώ­νει ότι μόλις έγι­νε γνω­στή η δολο­φο­νία «τα ελλη­νι­κά μέσα ενη­μέ­ρω­σης, όπως κάνουν πολύ συχνά, άρχι­σαν να δια­τυ­πώ­νουν εικα­σί­ες για εμπλο­κή αλλο­δα­πών, χωρίς να δια­θέ­τουν καμία σχε­τι­κή ένδει­ξη. Σε πολ­λά ρεπορ­τάζ η κεντρι­κή ιδέα ήταν ότι μόνο Αλβα­νοί ή Γεωρ­για­νοί μπο­ρεί να είναι τόσο κτη­νώ­δεις, ώστε να δια­πρά­ξουν ένα τέτοιο έγκλημα».

Αυτή δεν είναι η μονα­δι­κή ιδιαι­τε­ρό­τη­τα στη δημο­σιο­γρα­φι­κή κάλυ­ψη, επι­ση­μαί­νει η εφη­με­ρί­δα της Ζυρί­χης: «Στα ελλη­νι­κά μέσα ενη­μέ­ρω­σης τα βαριά εγκλή­μα­τα δεν ανα­φέ­ρο­νται απλώς ως είδη­ση, αλλά απο­τε­λούν το κύριο μενού της ειδη­σε­ο­γρα­φί­ας στην καλύ­τε­ρη ζώνη τηλε­θέ­α­σης. Τόσο οι δημό­σιοι, όσο και οι ιδιω­τι­κοί τηλε­ο­πτι­κοί σταθ­μοί υιο­θε­τούν μία δημο­σιο­γρα­φία ταμπλόιντ με δημο­σιο­γρά­φους, αστυ­νο­μι­κούς, ψυχο­λό­γους και γεί­το­νες να δια­δί­δουν σενά­ρια και αδια­κρι­σί­ες. Το κάθε βήμα της δικα­στι­κής έρευ­νας ανα­κοι­νώ­νε­ται σε πραγ­μα­τι­κό χρό­νο, η δημο­σιό­τη­τα ‘ενη­με­ρώ­νε­ται’ για οποια­δή­πο­τε υπο­ψία ή υπό­θε­ση, ακό­μη και για την πλέ­ον ανώριμη».

Η ανατομία των ελληνικών ΜΜΕ

Με αυτή την ευκαι­ρία η Neue Zürcher Zeitung πηγαί­νει ένα βήμα πιο πέρα και ανα­φέ­ρε­ται στους ιδιο­κτή­τες των μέσων: «Τα ελλη­νι­κά ΜΜΕ- τηλε­ο­πτι­κοί σταθ­μοί, εφη­με­ρί­δες ή ενη­με­ρω­τι­κές ιστο­σε­λί­δες- ανή­κουν σε μεγα­λο­βιο­μή­χα­νους, οι οποί­οι ελά­χι­στα ενδια­φέ­ρο­νται για την ποιο­τι­κή δημο­σιο­γρα­φία, ενώ συχνά εξαρ­τώ­νται από το δια­φη­μι­στι­κό χρή­μα του κρά­τους ή των τρα­πε­ζών, το οποίο δια­σφα­λί­ζουν με τις καλές σχέ­σεις που δια­τη­ρούν σε πολι­τι­κό επί­πε­δο. Έρευ­νες υπο­δει­κνύ­ουν ότι οι σχέ­σεις της πολι­τι­κής ελίτ και των ΜΜΕ έγι­ναν ακό­μη πιο στε­νές στη διάρ­κεια της οικο­νο­μι­κής κρί­σης και των σκλη­ρών μέτρων λιτό­τη­τας που ακο­λού­θη­σαν, μάλι­στα το 2013 έκλει­σε για δύο χρό­νια ακό­μη και η κρα­τι­κή ΕΡΤ».

«Όποιος διά­κει­ται φιλι­κά προς την κυβέρ­νη­ση ή του­λά­χι­στον δεν την επι­κρί­νει, μπο­ρεί να προσ­δο­κά περισ­σό­τε­ρα χρή­μα­τα. Είναι και αυτός ένας λόγος, για τον οποίο μία χαμη­λού κόστους δημο­σιο­γρα­φία της κλει­δα­ρό­τρυ­πας γεμί­ζει τα δελ­τία ειδή­σε­ων. Σύμ­φω­να με σχε­τι­κές έρευ­νες η εμπι­στο­σύ­νη του κόσμου στα ΜΜΕ μειώ­νε­ται στα­θε­ρά εδώ και χρό­νια, το 2019 μόλις το 27% των ερω­τη­θέ­ντων δήλω­σε ότι εμπι­στεύ­ε­ται τα παρα­δο­σια­κά μέσα ενη­μέ­ρω­σης. Αντ’ αυτού όλο και περισ­σό­τε­ροι ενη­με­ρώ­νο­νται από ιστο­σε­λί­δες και μέσα κοι­νω­νι­κής δικτύ­ω­σης, τα οποία ωστό­σο δια­θέ­τουν ακό­μη λιγό­τε­ρους πόρους για τη δια­σταύ­ρω­ση ειδήσεων».

«Τσε Γκε­βά­ρα, πρε­σβευ­τής της Επα­νά­στα­σης», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο