Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Κυκλοφορεί η ΚΟΜΕΠ τεύχος 3, 2022

Με πλού­σια ‑όπως πάντα ύλη κυκλο­φο­ρεί η “καλο­και­ρι­νή” ΚΟΜΕΠ — Το παρόν τεύ­χος περιλαμβάνει:

Την ομι­λία στη Βου­λή του Δημή­τρη Κου­τσού­μπα, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Για την ελλη­νο­α­με­ρι­κα­νι­κή Συμ­φω­νία. Ανα­λύ­ο­νται οι στό­χοι της αστι­κής τάξης, οι συνέ­πειες για το λαό από την εφαρ­μο­γή της νέας συμ­φω­νί­ας, γίνε­ται κρι­τι­κή στη στά­ση των αστι­κών κομ­μά­των και παρου­σιά­ζε­ται η θέση του ΚΚΕ.

Την ομι­λία του Μάκη Παπα­δό­που­λου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, σε εκδή­λω­ση της ΚΟ Κεντρι­κής Μακε­δο­νί­ας για την Παγκό­σμια Μέρα Περι­βάλ­λο­ντος, με θέμα: Οι «πρά­σι­νοι» υπο­στη­ρι­κτές του πολέ­μου και της ενερ­γεια­κής φτώ­χειας. Το κεί­με­νο εστιά­ζει μετα­ξύ άλλων στις συνέ­πειες του σημε­ρι­νού ιμπε­ρια­λι­στι­κού κι ενερ­γεια­κού πολέ­μου, με ανα­φο­ρές στους κιν­δύ­νους χρη­σι­μο­ποί­η­σης πυρη­νι­κών όπλων κι επέ­κτα­σης των σταθ­μών υγρο­ποι­η­μέ­νου φυσι­κού αερί­ου (LNG).

Στο άρθρο με τίτλο «Αλή­θειες και Ψέμα­τα για τις αιτί­ες και τα προ­σχή­μα­τα του πολέ­μου» στην Ουκρα­νία ανα­δει­κνύ­ο­νται τα πραγ­μα­τι­κά αίτια του ιμπε­ρια­λι­στι­κού πολέ­μου, ποιοι τον διε­ξά­γουν και για ποιο σκο­πό. Απο­κα­λύ­πτε­ται το πώς αυτός προ­ε­τοι­μα­ζό­ταν σε συν­θή­κες ιμπε­ρια­λι­στι­κής ειρή­νης. Αντί­στοι­χα, δίνε­ται απά­ντη­ση και στα βασι­κά προ­σχή­μα­τα που προ­βάλ­λουν τα αντι­τι­θέ­με­να στρα­τό­πε­δα για να δικαιο­λο­γή­σουν τη στά­ση τους, τη συνέ­χι­ση του πολέ­μου και την –πιθα­νή– γενί­κευ­σή του.

Το άρθρο με τίτλο «Ευρω­παϊ­κή σοσιαλ­δη­μο­κρα­τία και ιμπε­ρια­λι­στι­κός πόλε­μος στην Ουκρα­νία» απο­τυ­πώ­νει τον πρω­τα­γω­νι­στι­κό ρόλο των σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κών κομ­μά­των στις χώρες της ΕΕ στην υπε­ρά­σπι­ση και προ­ώ­θη­ση των συμ­φε­ρό­ντων του κεφα­λαί­ου και ταυ­τό­χρο­να στην ενσω­μά­τω­ση του εργα­τι­κού-λαϊ­κού κινή­μα­τος. Απο­κα­λύ­πτει τις πραγ­μα­τι­κές στο­χεύ­σεις της ευρω­παϊ­κής σοσιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας, καθώς πίσω από τις ανέ­ξο­δες δια­κη­ρύ­ξεις για στα­μά­τη­μα του πολέ­μου κρύ­βε­ται η ενερ­γή συμ­με­το­χή της στην εξέ­λι­ξή του είτε ως κυβέρ­νη­ση είτε ως αντιπολίτευση.

Στο άρθρο με τίτλο «Πόλε­μος. Ο μεγά­λος σκη­νο­θέ­της της Επα­νά­στα­σης» ανα­δει­κνύ­ε­ται η πολύ­τι­μη πεί­ρα της δρά­σης των μπολ­σε­βί­κων στις συν­θή­κες του Α΄ Παγκό­σμιου Πολέ­μου, η καθο­ρι­στι­κή σημα­σία των έγκαι­ρων θεω­ρη­τι­κών επε­ξερ­γα­σιών του Λένιν για τον ιμπε­ρια­λι­σμό και τον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο, για τις συν­θή­κες δια­μόρ­φω­σης επα­να­στα­τι­κής κατά­στα­σης και την πιθα­νό­τη­τα λόγω του πολέ­μου να εκδη­λω­θεί γενι­κευ­μέ­νη επα­να­στα­τι­κή κρί­ση. Τονί­ζε­ται, μέσα και από την αντί­στοι­χη πεί­ρα των μπολ­σε­βί­κων, η καθο­ρι­στι­κή σημα­σία της δρά­σης του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος τόσο την περί­ο­δο που προη­γεί­ται του πολέ­μου όσο και κατά την εξέ­λι­ξή του, αλλά και κατά τη δια­μόρ­φω­ση επα­να­στα­τι­κών συνθηκών.

Στην ενό­τη­τα ΙΣΤΟΡΙΑ περι­λαμ­βά­νε­ται το άρθρο με τίτλο «Ιμπε­ρια­λι­στι­κός πόλε­μος στη Μικρά Ασία και αμφι­σβή­τη­ση της αστι­κής εξου­σί­ας, 1919–1922» το οποίο φωτί­ζει τις πραγ­μα­τι­κές αιτί­ες του ελλη­νο­τουρ­κι­κού πολέ­μου του 1919–1922 που συν­δέ­ε­ται οργα­νι­κά με τον Α΄ Παγκό­σμιο Πόλε­μο και απο­δο­μεί τον τρό­πο με τον οποίο απο­τυ­πώ­νει τον πόλε­μο η αστι­κή ιστο­ριο­γρα­φία. Επί­σης, απο­κα­λύ­πτει τις συν­θή­κες που επι­κρα­τούν στην Ελλά­δα κατά την εξέ­λι­ξη του πολέ­μου, τον πραγ­μα­τι­κό αντί­κτυ­πό του στο λαό, ενώ στέ­κε­ται και σε μια ιδιαί­τε­ρη πλευ­ρά: Την εξέ­λι­ξη της στά­σης των στρα­τευ­μέ­νων εργα­τών και αγρο­τών απέ­να­ντι στην αστι­κή εξου­σία, φτά­νο­ντας μέχρι και την αμφι­σβή­τη­σή της, κάτω και από την παρέμ­βα­ση των κομ­μου­νι­στών φαντάρων.

Στο άρθρο «Η Συμ­βου­λια­κή Δημο­κρα­τία του Μονά­χου» δίνο­νται οι συν­θή­κες που οδη­γούν στην εξέ­γερ­ση στο Μόνα­χο και την ανα­κή­ρυ­ξη της Συμ­βου­λια­κής Δημο­κρα­τί­ας, ενώ είναι σε εξέ­λι­ξη η επα­να­στα­τι­κή κρί­ση που εκδη­λώ­νε­ται όσο ο Α΄ Παγκό­σμιος Πόλε­μος βαδί­ζει προς το τέλος του. Δίνο­νται τα βασι­κά χαρα­κτη­ρι­στι­κά της, αλλά και η λυσ­σα­λέα αντί­δρα­ση της αστι­κής τάξης που οδή­γη­σε τελι­κά στην ανα­τρο­πή της μετά από μια ματω­μέ­νη βδομάδα.

Τέλος, σε αυτό το τεύ­χος περι­λαμ­βά­νο­νται τα Κομ­μα­τι­κά Ντο­κου­μέ­ντα από 22.3.2022 μέχρι 3.7.2022.

Τους τελευ­ταί­ους μήνες δια­μορ­φώ­νε­ται για τους λαούς ένα όλο και πιο εκρη­κτι­κό για τη ζωή τους μίγμα:

Του ιμπε­ρια­λι­στι­κού πολέ­μου, που δε φαί­νε­ται να κοπά­ζει κι εξε­λίσ­σε­ται όλο και πιο φανε­ρά σε ανα­μέ­τρη­ση ΝΑΤΟ — ΕΕ από τη μια και Ρωσί­ας — Κίνας από την άλλη.

Της πιθα­νό­τη­τας εκδή­λω­σης νέας κρί­σης της Ευρω­ζώ­νης και διε­θνούς επι­βρά­δυν­σης της οικο­νο­μί­ας, όπως απο­τυ­πώ­νε­ται τόσο στις προ­βλέ­ψεις ιμπε­ρια­λι­στι­κών οργα­νι­σμών και πολυ­ε­θνι­κών ομί­λων όσο και από τα πρώ­τα σημά­δια επι­βρά­δυν­σης της διε­θνούς οικονομίας.

Της ταυ­τό­χρο­νης δια­τή­ρη­σης του πλη­θω­ρι­σμού σε ιστο­ρι­κά υψη­λά επί­πε­δα και της συνα­κό­λου­θης ακρί­βειας που ήδη κατα­τρώ­ει το λαϊ­κό εισόδημα.

Κοι­νός παρο­νο­μα­στής όλων αυτών των παρα­γό­ντων είναι η επι­δί­ω­ξη της καπι­τα­λι­στι­κής κερ­δο­φο­ρί­ας, οι αντα­γω­νι­σμοί που αυτή τρο­φο­δο­τεί, η πολύ­μορ­φη κρα­τι­κή υπο­βο­ή­θη­σή της. Στις μεγά­λες δυσκο­λί­ες που βρί­σκο­νται μπρο­στά μας, ασπί­δα κι ελπί­δα για το σήμε­ρα και για το αύριο είναι η συμπό­ρευ­ση με το ΚΚΕ, η πολύ­πλευ­ρη ενί­σχυ­σή του για να δυνα­μώ­σει η πάλη για τους «σει­σμούς που μέλ­λο­νται να ’ρθουν».

Οι Απο­φά­σεις της τελευ­ταί­ας Συνό­δου του ΝΑΤΟ που ολο­κλη­ρώ­θη­κε στις 30 Ιού­νη περι­γρά­φουν με γλα­φυ­ρό τρό­πο τη νέα Στρα­τη­γι­κή Αντί­λη­ψη — δόγ­μα πολέ­μου απέ­να­ντι σε Ρωσία και Κίνα. Στη βάση αυτής της Αντί­λη­ψης, η Ρωσία χαρα­κτη­ρί­ζε­ται πλέ­ον ως «η πιο σημα­ντι­κή και άμε­ση απει­λή», ενώ ως απει­λή προ­βάλ­λο­νται και «οι δεδη­λω­μέ­νες φιλο­δο­ξί­ες και οι πολι­τι­κές κατα­να­γκα­σμού της Λαϊ­κής Δημο­κρα­τί­ας της Κίνας», που «χρη­σι­μο­ποιεί την οικο­νο­μι­κή της μόχλευ­ση για να δημιουρ­γή­σει στρα­τη­γι­κές εξαρ­τή­σεις».

Σε αυτήν την κατεύ­θυν­ση απο­φα­σί­στη­κε η περαι­τέ­ρω οικο­νο­μι­κή και στρα­τιω­τι­κή ενί­σχυ­ση της Ουκρα­νί­ας, η ανά­πτυ­ξη ακό­μα περισ­σό­τε­ρων ισχυ­ρών κι ετοι­μο­πό­λε­μων δυνά­με­ων στην ανα­το­λι­κή πτέ­ρυ­γα του ΝΑΤΟ, η γιγα­ντιαία αύξη­ση της Δύνα­μης Ταχεί­ας Ανά­πτυ­ξης με πάνω από 300.000 άτο­μα (από περί­που 40.000 που είναι σήμε­ρα) και φυσι­κά η περαι­τέ­ρω διεύ­ρυν­ση του ΝΑΤΟ με Σου­η­δία, Φιν­λαν­δία (των οποί­ων ήδη υπο­γρά­φτη­καν τα πρω­τό­κολ­λα προ­σχώ­ρη­σης), με Κόσο­βο και Βοσ­νία στην πρώ­τη γραμμή.

Ταυ­τό­χρο­να, είναι σε εξέ­λι­ξη δρα­στη­ριό­τη­τες ΝΑΤΟϊ­κών σχη­μά­των σε όλο τον πλα­νή­τη, ενώ στους κόλ­πους της λυκο­συμ­μα­χί­ας συζη­τιέ­ται η επέ­κτα­ση σε όλη την υδρό­γειο, όπως απο­τυ­πώ­θη­κε και με τη συμ­με­το­χή στη Σύνο­δο του ΝΑΤΟ των τεσ­σά­ρων συν­δε­δε­μέ­νων χωρών της Ασί­ας — Ειρη­νι­κού (Αυστρα­λία, Νέα Ζηλαν­δία, Ιαπω­νία και Νότια Κορέα). Αντί­στοι­χα, συμ­με­τεί­χαν και οι χώρες που είναι μέλη της Ευρω­παϊ­κής Ένω­σης αλλά δεν απο­τε­λούν μέρος του ΝΑΤΟ.

Η Βρε­τα­νί­δα υπουρ­γός Εξω­τε­ρι­κών έχει ήδη μιλή­σει για την ανά­γκη «ενός παγκό­σμιου ΝΑΤΟ» ώστε «να προ­λά­βου­με τις απει­λές στον Ινδο-Ειρη­νι­κό, δου­λεύ­ο­ντας με συμ­μά­χους μας όπως η Ιαπω­νία και η Αυστρα­λία». Καται­γι­στι­κές είναι οι εξε­λί­ξεις και σε αυτήν την περιο­χή του πλα­νή­τη, αφού η Κίνα χαρα­κτη­ρί­ζει ως επι­κίν­δυ­νη εξέ­λι­ξη τις ενέρ­γειες των ΗΠΑ για τη συγκρό­τη­ση και δρά­ση της συμ­μα­χί­ας QUAD (ΗΠΑ, Ιαπω­νία, Ινδία, Αυστρα­λία) και τον πολι­τι­κο­στρα­τιω­τι­κό συνα­σπι­σμό AUKUS (Αυστρα­λία, Ηνω­μέ­νο Βασί­λειο, ΗΠΑ). Σε αυτήν τη φάση ο αντα­γω­νι­σμός επι­κε­ντρώ­νε­ται στον έλεγ­χο της Νότιας και Ανα­το­λι­κής Κινε­ζι­κής Θάλασ­σας, αλλά και στη δια­μά­χη για την Ταϊ­βάν, που είναι βέβαια εκφρά­σεις του γενι­κό­τε­ρου αντα­γω­νι­σμού ανά­με­σα σε ΗΠΑ και Κίνα για την πρω­το­κα­θε­δρία στην παγκό­σμια ιμπε­ρια­λι­στι­κή πυραμίδα.

Η παρα­πά­νω εικό­να συμπλη­ρώ­νε­ται με τις επι­διώ­ξεις της ΕΕ για διεύ­ρυν­ση, με την έντα­ξη της Ουκρα­νί­ας, της Μολ­δα­βί­ας (στις οποί­ες παρα­χώ­ρη­σε καθε­στώς υπο­ψή­φιας προς έντα­ξη χώρας) και της Γεωρ­γί­ας (στην οποία δε δόθη­κε –προς το παρόν– το συγκε­κρι­μέ­νο καθε­στώς) στους κόλ­πους της. Ταυ­τό­χρο­να συνε­χί­ζο­νται οι διερ­γα­σί­ες για την ενί­σχυ­ση δεσμών της ΕΕ με άλλα κρά­τη πριν την επί­ση­μη και πλή­ρη έντα­ξή τους, με τον Μακρόν να κάνει λόγο για παράλ­λη­λη «πολι­τι­κή Ευρω­παϊ­κή κοι­νό­τη­τα». Παράλ­λη­λα με την ανά­πτυ­ξη περαι­τέ­ρω κοι­νής δρά­σης και συντο­νι­σμού με ΗΠΑ — ΝΑΤΟ, η ΕΕ προ­ω­θεί και τους σχε­δια­σμούς της «Στρα­τη­γι­κής Πυξί­δας» με στό­χο τη «στρα­τη­γι­κή αυτο­νο­μία της», μέσω και της Κοι­νής Πολι­τι­κής Ασφά­λειας και Άμυ­νας, της προ­ώ­θη­σης του Ευρωστρατού.

Στα­θε­ρά ΝΑΤΟ και ΕΕ ιεραρ­χούν την εξου­δε­τέ­ρω­ση της ρωσι­κής επιρ­ρο­ής στα Βαλ­κά­νια, επι­κε­ντρώ­νο­ντας στην απε­ξάρ­τη­ση από το ρωσι­κό φυσι­κό αέριο και πετρέ­λαιο. Σε αυτό το πλαί­σιο, επι­διώ­κε­ται η επί­σπευ­ση της έντα­ξης Αλβα­νί­ας και Β. Μακε­δο­νί­ας στην ΕΕ, εντεί­νε­ται η πίε­ση στη Σερ­βία για να συμ­με­τέ­χει στις κυρώ­σεις κατά της Ρωσί­ας, δρο­μο­λο­γού­νται διευ­θε­τή­σεις για τα ανοι­κτά μέτω­πα στην περιο­χή όπως η αντι­πα­ρά­θε­ση Σερ­βί­ας — Αλβα­νί­ας — Κοσό­βου, η από­σχι­ση του Σερ­βι­κού Τομέα από τη Βοσ­νία — Ερζε­γο­βί­νη, η σύστα­ση του συνυ­πο­σχε­τι­κού για την οριο­θέ­τη­ση από το Δικα­στή­ριο της Χάγης των ΑΟΖ Ελλά­δας και Αλβανίας.

Ο πόλε­μος όμως προ­κα­λεί ραγδαί­ες εξε­λί­ξεις και στη Μέση Ανα­το­λή και τον Περ­σι­κό Κόλ­πο: Στο Ιράκ οξύ­νε­ται η εσω­τε­ρι­κή δια­μά­χη της κυβέρ­νη­σης με την αυτό­νο­μη Κουρ­δι­κή Περιο­χή για τον ενερ­γεια­κό πλού­το της τελευ­ταί­ας, με την κυβέρ­νη­ση να ανα­πτύσ­σει στε­νό­τε­ρες σχέ­σεις με το Ιράν και την αυτό­νο­μη Κουρ­δι­κή Περιο­χή να εξα­σφα­λί­ζει τη στή­ρι­ξη –και τις επεν­δύ­σεις– των ΗΠΑ, ενώ την ίδια στιγ­μή και το Ισρα­ήλ ενι­σχύ­ει την παρου­σία του στην περιο­χή. Στη δε Συρία, εντεί­νο­νται οι τάσεις δια­με­λι­σμού της χώρας, με ΗΠΑ και ΕΕ να απο­φα­σί­ζουν την απο­στο­λή «ανθρω­πι­στι­κής βοή­θειας», την επι­βο­λή κυρώ­σε­ων αλλά και την ανά­λη­ψη στρα­τιω­τι­κής δρά­σης. Η «ανθρω­πι­στι­κή βοή­θεια» θα κατευ­θυν­θεί κύρια στις περιο­χές της Βορειο­δυ­τι­κής Συρί­ας που βρί­σκο­νται υπό τουρ­κι­κό έλεγ­χο, με τον Ερντο­γάν να έχει εξαγ­γεί­λει ήδη στρα­τιω­τι­κή επι­χεί­ρη­ση στη Συρία για τη δημιουρ­γία «ασφα­λούς ζώνης» 30 χλμ. κατά μήκος των συρια­κών συνό­ρων και την υφυ­πουρ­γό Εξω­τε­ρι­κών των ΗΠΑ V. Nuland να έχει ανα­κοι­νώ­σει ήδη την εξαί­ρε­ση των εδα­φών της Συρί­ας που βρί­σκο­νται υπό τον έλεγ­χο κουρ­δι­κών δυνά­με­ων από τις οικο­νο­μι­κές κυρώ­σεις που έχουν επιβληθεί.

Εκτός όμως από το ευρω­α­τλα­ντι­κό στρα­τό­πε­δο, γίνο­νται βήμα­τα για τη συγκρό­τη­ση του ευρα­σια­τι­κού στρα­το­πέ­δου, όπως απο­τυ­πώ­θη­κε στις διή­με­ρες εργα­σί­ες, στις 23 και 24 Ιού­νη, της 14ης Συνό­δου των BRICS (όπου συμ­με­τέ­χουν Κίνα, Ρωσία, Ινδία, Βρα­ζι­λία και Νότια Αφρι­κή) με την περαι­τέ­ρω σύσφι­ξη των σχέ­σε­ων Ρωσί­ας και Κίνας. Τις αμέ­σως επό­με­νες μέρες ανα­κοι­νώ­θη­κε και το αίτη­μα του Ιράν για έντα­ξη στους BRICS, ενώ αντί­στοι­χα επι­θυ­μία εξέ­φρα­σε –όχι με επί­ση­μο αίτη­μα όμως– και η Αργε­ντι­νή, η οποία την ίδια στιγ­μή είχε προ­σκλη­θεί και συμ­με­τεί­χε στη Σύνο­δο των G7 που πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε τις ίδιες μέρες.

Ταυ­τό­χρο­να η Ρωσία δίνει έμφα­ση και στην περαι­τέ­ρω ενί­σχυ­ση και ανά­πτυ­ξη του Οργα­νι­σμού Συν­θή­κης για τη Συλ­λο­γι­κή Ασφά­λεια 
(ΟΟΣΑ) «ως αντί­βα­ρο στην ισχυ­ρο­ποί­η­ση του ΝΑΤΟ», όπως δήλω­σε ο Ρώσος υπουρ­γός Εξω­τε­ρι­κών Σ. Λαβρόφ, στον οποίο συμ­με­τέ­χουν Ρωσία, Αρμε­νία, Λευ­κο­ρω­σία, Καζακ­στάν, Κιρ­γι­στάν και Τατζι­κι­στάν και έπαι­ξε κατα­λυ­τι­κό ρόλο στην κατά­πνι­ξη της εργα­τι­κής εξέ­γερ­σης στο Καζακ­στάν. Ταυ­τό­χρο­να, είναι πιθα­νό οι εξε­λί­ξεις σε Υπερ­δνει­στε­ρία και Καλί­νιν­γκραντ (με την επι­βο­λή των περιο­ρι­σμών από την πλευ­ρά της Λιθουα­νί­ας) να σημα­το­δο­τή­σουν ευρύ­τε­ρη ανά­φλε­ξη. Σε σχό­λιό του για την υπο­γρα­φή των πρω­το­κόλ­λων προ­σχώ­ρη­σης της Φιν­λαν­δί­ας και της Σου­η­δί­ας στο ΝΑΤΟ ο πρό­ε­δρος της Ρωσι­κής Δού­μας τόνι­σε ότι «η δημιουρ­γία ΝΑΤΟϊ­κών βάσε­ων δε θα κάνει πιο ασφα­λείς ούτε τη Φιν­λαν­δία, ούτε τη Σου­η­δία. Αντί­θε­τα, θα θέσει σε κίν­δυ­νο τους ανθρώ­πους που μένουν σε πόλεις οι οποί­ες θα φιλο­ξε­νή­σουν τέτοιες στρα­τιω­τι­κές εγκα­τα­στά­σεις. Όταν ξεσπούν στρα­τιω­τι­κές δρα­στη­ριό­τη­τες, τα χτυ­πή­μα­τα κατευ­θύ­νο­νται πρώτ’ απ’ όλα στη στρα­τιω­τι­κή υπο­δο­μή του αντι­πά­λου».

Κομ­μά­τι αυτού του παζλ είναι και οι επι­κίν­δυ­νες εξε­λί­ξεις στα ελλη­νο­τουρ­κι­κά, αφού απο­τε­λεί στρα­τη­γι­κή στό­χευ­ση για το ΝΑΤΟ η παρα­μο­νή της Τουρ­κί­ας στους κόλ­πους του, αλλά και η στα­θε­ρό­τη­τα στη νοτιο­α­να­το­λι­κή του πτέ­ρυ­γα. Σε αυτό το πλαί­σιο, αυξά­νε­ται κατα­κό­ρυ­φα η κλι­μά­κω­ση της τουρ­κι­κής επι­θε­τι­κό­τη­τας, από τη μια σε δια­κη­ρυ­κτι­κό επί­πε­δο με το δόγ­μα Γαλά­ζια Πατρί­δα, με την ανοι­χτή αμφι­σβή­τη­ση της ελλη­νι­κής κυριαρ­χί­ας και την επι­δί­ω­ξη για ανα­θε­ώ­ρη­ση των Συν­θη­κών της Λοζά­νης και του Παρι­σιού. Από την άλλη, στην πρά­ξη, εκφρά­ζε­ται με τις τουρ­κι­κές στρα­τιω­τι­κές ασκή­σεις στο πλαί­σιο της Γαλά­ζιας Πατρί­δας 2022 που περι­λαμ­βά­νουν κατά­λη­ψη νησιών κι έγι­ναν υπό το βλέμ­μα των ΝΑΤΟϊ­κών συμ­μά­χων, με την κατα­κό­ρυ­φη άνο­δο στις παρα­βιά­σεις του ελλη­νι­κού ενα­έ­ριου χώρου, αλλά και με υπερ­πτή­σεις πάνω από ελλη­νι­κά νησιά και ηπει­ρω­τι­κό έδα­φος (όπως η υπερ­πτή­ση 2,5 μίλια από την Αλε­ξαν­δρού­πο­λη). Γίνε­ται έτσι φανε­ρό ότι ενι­σχύ­ε­ται όχι μόνο το ενδε­χό­με­νο θερ­μού επει­σο­δί­ου, αλλά και πιο σοβα­ρής κρί­σης, το οποίο βέβαια συνυ­πάρ­χει και με τις προ­σπά­θειες συμ­βι­βα­σμού για τη συνεκμετάλλευση/συνδιαχείριση στο Αιγαίο και την Αν. Μεσό­γειο, υπό ΝΑΤΟϊ­κή επί­βλε­ψη, και σοβα­ρές συνέ­πειες στην κυριαρ­χία και τα κυριαρ­χι­κά δικαιώ­μα­τα της Ελλάδας.

Επώ­δυ­νες λύσεις για το λαό προ­ω­θού­νται και στο Κυπρια­κό, αφού η τουρ­κο­κυ­πρια­κή πλευ­ρά από κοι­νού με την τουρ­κι­κή κυβέρ­νη­ση προ­χω­ρούν πλή­ρως το σχε­δια­σμό τους για διχο­τό­μη­ση και δύο κρά­τη (άνοιγ­μα Βαρω­σί­ων και προ­χώ­ρη­μα εργα­σιών για εμπο­ρι­κή εκμε­τάλ­λευ­ση κλπ.). Την ίδια στιγ­μή, ο Πρό­ε­δρος Ανα­στα­σιά­δης σε επι­στο­λή του προς τον ηγέ­τη του ψευ­δο­κρά­τους Ε. Τατάρ φαί­νε­ται ότι προ­κρί­νει τη συνέ­χι­ση των συνο­μι­λιών στη βάση της συνο­μο­σπον­δια­κής λύσης, και μάλι­στα με τη μορ­φή της «απο­κε­ντρω­μέ­νης ομο­σπον­δί­ας» και με «Μέτρα Οικο­δό­μη­σης Εμπι­στο­σύ­νης (ΜΟΕ) για τα οποία ο Ύπα­τος Εκπρό­σω­πος της ΕΕ Ζοζέπ Μπο­ρέλ εξέ­φρα­σε την πλή­ρη στή­ρι­ξή τους από την ΕΕ.

Κρί­σι­μος παρά­γο­ντας που θα καθο­ρί­σει τις εξε­λί­ξεις είναι και η εκδή­λω­ση νέας ύφε­σης που προ­βάλ­λει στο ορί­ζο­ντα. Επι­δρούν παρά­γο­ντες που προ­ϋ­πήρ­χαν της εκδή­λω­σης του ιμπε­ρια­λι­στι­κού πολέ­μου, όπως η όξυν­ση του αντα­γω­νι­σμού του ευρω­α­τλα­ντι­κού και του υπό δια­μόρ­φω­ση ευρα­σια­τι­κού άξο­να με εκα­τέ­ρω­θεν κυρώ­σεις και προ­στα­τευ­τι­κά μέτρα που επι­δρούν στο διε­θνές εμπό­ριο και τις διε­θνείς εφο­δια­στι­κές αλυ­σί­δες, αλλά και οι συνέ­πειες της εφαρ­μο­ζό­με­νης επε­κτα­τι­κής πολι­τι­κής όπου ο φθη­νός δανει­σμός και τα τερά­στια κρα­τι­κά πακέ­τα στή­ρι­ξης του κεφα­λαί­ου συν­δέ­ο­νται με την αύξη­ση του πληθωρισμού.

Ταυ­τό­χρο­να, επι­δρά και ο ιμπε­ρια­λι­στι­κός πόλε­μος, αφού η ξέφρε­νη άνο­δος των τιμών στην ενέρ­γεια, ως απο­τέ­λε­σμα της αντι­πα­ρά­θε­σης ΗΠΑ — ΕΕ με τη Ρωσία, προ­κα­λεί την περαι­τέ­ρω εκτό­ξευ­ση της ακρί­βειας, ενώ η αβε­βαιό­τη­τα λόγω των προ­βλέ­ψε­ων για συνέ­χι­ση κι επέ­κτα­ση του πολέ­μου δρα ανα­σταλ­τι­κά στην υλο­ποί­η­ση επεν­δύ­σε­ων. Από κοντά αυξά­νε­ται ο κίν­δυ­νος για «επι­σι­τι­στι­κή κρί­ση» ιδιαί­τε­ρα στην Αφρι­κή, λόγω του πολέ­μου και των κυρώ­σε­ων στη μετα­φο­ρά ηλιέ­λαιου, σιτη­ρών και λιπασμάτων.

Ήδη εκδη­λώ­νο­νται τα πρώ­τα σημά­δια ύφε­σης στην ΕΕ, με χαρα­κτη­ρι­στι­κή την επι­βρά­δυν­ση της γερ­μα­νι­κής οικο­νο­μί­ας. Η Κομι­σιόν απηύ­θυ­νε ισχυ­ρή σύστα­ση σε υπερ­χρε­ω­μέ­να κρά­τη για συγκρα­τη­μέ­νη αύξη­ση των τρε­χου­σών κρα­τι­κών δαπα­νών. Η ΕΚΤ ανα­κοί­νω­σε τον Ιού­λη την αύξη­ση των επι­το­κί­ων, ενώ ανα­μέ­νε­ται και νέα αύξη­σή τους το Σεπτέμ­βρη, σημα­το­δο­τώ­ντας μια προ­σε­κτι­κή στρο­φή προς μια περιο­ρι­στι­κή νομι­σμα­τι­κή πολι­τι­κή χωρίς να πλη­γεί η κρα­τι­κή και κοι­νο­τι­κή στή­ρι­ξη της καπι­τα­λι­στι­κής ανά­πτυ­ξης, αλλά περιο­ρί­ζο­ντας φυσι­κά μέτρα ανα­κού­φι­σης μικρών επι­χει­ρή­σε­ων και νοικοκυριών.

Τα παρα­πά­νω συν­δυά­ζο­νται με τη συζή­τη­ση στους κόλ­πους της ΕΕ για εκ νέου δια­πραγ­μά­τευ­ση των προ­τε­ραιο­τή­των και τους όρους αξιο­ποί­η­σης των πόρων του Ταμεί­ου Ανά­καμ­ψης και γενι­κό­τε­ρα των Ταμεί­ων της ΕΕ λόγω του οξυ­μέ­νου ενερ­γεια­κού προ­βλή­μα­τος. Στο επί­κε­ντρο τίθε­νται η ιεράρ­χη­ση των στό­χων της «πρά­σι­νης μετά­βα­σης» και ήδη προ­τάσ­σε­ται η κλι­μα­κού­με­νη προ­σπά­θεια απε­ξάρ­τη­σης της ΕΕ από το ρωσι­κό φυσι­κό αέριο και το πετρέ­λαιο, αξιο­ποιώ­ντας νέα επεν­δυ­τι­κά προ­γράμ­μα­τα της ΕΕ δισε­κα­τομ­μυ­ρί­ων ευρώ (φυσι­κά με το μεγα­λύ­τε­ρο μέρος τους να δίνε­ται με τη μορ­φή δανεί­ων στα κρά­τη) με προ­σα­να­το­λι­σμό επεν­δύ­σεις σε ΑΠΕ, υδρο­γό­νο, βελ­τί­ω­ση ενερ­γεια­κής απο­δο­τι­κό­τη­τας και υπο­δο­μές εισα­γω­γής LNG.

Ταυ­τό­χρο­να όμως λόγω των κυρώ­σε­ων κατα­γρά­φε­ται ήδη εκτό­ξευ­ση στις τιμές του πετρε­λαί­ου και του φυσι­κού αερί­ου, με άμε­σα ορα­τές τις αρνη­τι­κές συνέ­πειες πρω­τί­στως στην αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τα της βιο­μη­χα­νί­ας, τη λαϊ­κή κατα­νά­λω­ση, την ενερ­γεια­κή ασφά­λεια της ΕΕ. Είναι δεδο­μέ­νο ότι η προ­σέλ­κυ­ση του αμε­ρι­κα­νι­κού LNG από τις ασια­τι­κές αγο­ρές για να καλυ­φθούν οι ανά­γκες της ΕΕ συνε­πά­γε­ται την περαι­τέ­ρω άνο­δο των τιμών. Την ίδια στιγ­μή, η μεί­ω­ση της παρα­γω­γής του ρωσι­κού πετρε­λαί­ου οδή­γη­σε σε συνε­χή άνο­δο των τιμών και στο πετρέλαιο.

Από την παρα­πά­νω κατά­στα­ση ωφε­λη­μέ­νες σε αυτήν τη φάση εμφα­νί­ζο­νται οι ΗΠΑ (λόγω της διά­θε­σης του πανά­κρι­βου αμε­ρι­κα­νι­κού LNG) και η Ρωσία που βλέ­πει προ­σω­ρι­νή αύξη­ση των εσό­δων της λόγω των υψη­λών τιμών που έχουν δια­μορ­φω­θεί σε φυσι­κό αέριο και πετρέ­λαιο αλλά και του επα­να­προ­σα­να­το­λι­σμού των εξα­γω­γών της σε Κίνα και Ινδία, οι οποί­ες αγο­ρά­ζουν το ρωσι­κό πετρέ­λαιο που «εξο­στρα­κί­ζε­ται» από τις αγο­ρές της Ευρώ­πης σε σημα­ντι­κά χαμη­λό­τε­ρες τιμές και σε τερά­στιες ποσότητες.

Σε αυτές τις συν­θή­κες σοβα­ρό οικο­νο­μι­κό πλήγ­μα υφί­στα­ται η ΕΕ, όχι όμως με ενιαίο τρό­πο, αφού η Γερ­μα­νία είναι ήδη σε κόκ­κι­νο συνα­γερ­μό ως προς τα απο­θέ­μα­τα φυσι­κού αερί­ου, εκφρά­ζο­ντας ανη­συ­χία για το ενδε­χό­με­νο μη επα­να­λει­τουρ­γί­ας του αγω­γού Nord Stream Ι, του οποί­ου τη λει­τουρ­γία έχει δια­κό­ψει η Ρωσία προ­βάλ­λο­ντας προς το παρόν λόγους συντή­ρη­σης. Ισχυ­ρά πλήτ­τε­ται και η Ιτα­λία, ενώ μικρό­τε­ρο πρό­βλη­μα αντι­με­τω­πί­ζει η Γαλ­λία η οποία στη­ρί­ζε­ται σε πυρη­νι­κούς σταθ­μούς για την παρα­γω­γή ενέργειας.

Η κατά­στα­ση αυτή σημα­το­δο­τεί την περαι­τέ­ρω όξυν­ση των αντι­θέ­σε­ων μέσα στους κόλ­πους της ΕΕ, που ήδη εκδη­λώ­νο­νται, μετα­ξύ άλλων, εκτός από το ποιο θα είναι τελι­κά το χρο­νο­διά­γραμ­μα απε­ξάρ­τη­σης από το ρωσι­κό φυσι­κό αέριο, με τη συμ­φω­νία –από γερ­μα­νι­κούς και ιτα­λι­κούς ομί­λους– για την πλη­ρω­μή του ρωσι­κού φυσι­κού αερί­ου με τους νέους όρους που έθε­σε η Ρωσία, τη δια­φω­νία από Γερ­μα­νία και Ολλαν­δία να θέσουν πλα­φόν στην τιμή του ηλε­κτρι­κού ρεύ­μα­τος, αλλά και τη δια­φω­νία της Ολλαν­δί­ας να δια­κό­ψει την εισα­γω­γή ρωσι­κού πετρελαίου.

Στο έδα­φος συνο­λι­κά των εξε­λί­ξε­ων, αλλά και των εκφρα­σμέ­νων δια­φο­ρο­ποι­ή­σε­ων στη στά­ση των αστι­κών κρα­τών εντός ΕΕ, προ­ω­θεί­ται όχι μόνο η ακό­μα ταχύ­τε­ρη διεύ­ρυν­ση, αλλά και η εμβά­θυν­ση της ΕΕ. Στο πλαί­σιο του στό­χου της «στρα­τη­γι­κής αυτο­νο­μί­ας της ΕΕ», προ­βάλ­λε­ται ως αιχ­μή η αλλα­γή στον τρό­πο λήψης απο­φά­σε­ων και η κατάρ­γη­ση της ομο­φω­νί­ας σε κρί­σι­μους τομείς, όπως τέθη­κε στη Διά­σκε­ψη για το Μέλ­λον της Ευρώ­πης το Μάη, και προ­τά­θη­κε από Γερ­μα­νία, Γαλ­λία και Ιτα­λία στην πρό­σφα­τη Σύνο­δο Κορυ­φής της ΕΕ. Το γεγο­νός αυτό βέβαια προ­ϋ­πο­θέ­τει την ανα­θε­ώ­ρη­ση των ιδρυ­τι­κών συν­θη­κών της ΕΕ και άρα την έγκρι­σή τους ξεχω­ρι­στά σε κάθε κρά­τος-μέλος. Ήδη αντι­δρούν 13 κρά­τη (Σου­η­δία, Φιν­λαν­δία, Δανία, Λιθουα­νία, Εσθο­νία, Πολω­νία, Λετο­νία, Τσε­χία, Σλο­βα­κία, Κρο­α­τία, Ρου­μα­νία, Βουλ­γα­ρία και Μάλ­τα), ενώ η Ουγ­γα­ρία έχει δύο φορές αυτή την περί­ο­δο ασκή­σει βέτο.

Οι αντι­θέ­σεις αυτές εκφρά­ζο­νται και μέσα στους κόλ­πους της αστι­κής τάξης κάθε χώρας: Οι παραι­τή­σεις υπουρ­γών της βρε­τα­νι­κής κυβέρ­νη­σης, η υπερ­ψή­φι­ση της πρό­τα­σης μομ­φής στην κυβέρ­νη­ση της Βουλ­γα­ρί­ας, αλλά και οι εξε­λί­ξεις μετά τις πρό­σφα­τες βου­λευ­τι­κές εκλο­γές στη Γαλ­λία, επι­βε­βαιώ­νουν τις εντει­νό­με­νες διερ­γα­σί­ες και τις δια­φαι­νό­με­νες ρωγ­μές στο αστι­κό πολι­τι­κό σύστη­μα, στο έδα­φος της μεγά­λης λαϊ­κής δυσα­ρέ­σκειας για την έντα­ση της αντι­λαϊ­κής πολι­τι­κής, αλλά και των συνο­λι­κό­τε­ρων εξε­λί­ξε­ων και αντα­γω­νι­σμών που επι­τα­χύ­νει ο ιμπε­ρια­λι­στι­κός πόλε­μος στην Ουκρανία.

Στη Γαλ­λία, ο κοι­νο­βου­λευ­τι­κός σχη­μα­τι­σμός του Μακρόν έχα­σε την από­λυ­τη πλειο­ψη­φία στη Γαλ­λι­κή Βου­λή κατα­γρά­φο­ντας μεγά­λες απώ­λειες. Ταυ­τό­χρο­να η «ανα­βα­πτι­σμέ­νη» αμαρ­τω­λή σοσιαλ­δη­μο­κρα­τία, ο συνα­σπι­σμός NUPES, ανα­δεί­χτη­κε 2η δύνα­μη, με εύθραυ­στες εσω­τε­ρι­κές ισορ­ρο­πί­ες, απορ­ρί­πτο­ντας την πρό­τα­ση Μελαν­σόν να συγκρο­τη­θεί ενιαία κοι­νο­βου­λευ­τι­κή ομά­δα, ενώ η ακρο­δε­ξιά «Εθνι­κή Συσπεί­ρω­ση» της Λεπέν εκτό­ξευ­σε την κοι­νο­βου­λευ­τι­κή της δύνα­μη και, με δεδο­μέ­νες τις μέχρι τώρα δια­φω­νί­ες για συγκρό­τη­ση ενιαί­ας κοι­νο­βου­λευ­τι­κής ομά­δας της NUPES, έχει πλέ­ον τη δεύ­τε­ρη μεγα­λύ­τε­ρη ομά­δα στη Βου­λή. Η δε σοσιαλ­δη­μο­κρα­τία μαζί με κεντρο­δε­ξιά και δεξιά κόμ­μα­τα, που συνα­σπί­στη­καν «για να μην κερ­δί­σει η Ακρο­δε­ξιά» τις προ­ε­δρι­κές εκλο­γές στη Γαλ­λία, δήθεν «έπε­σαν από τα σύν­νε­φα» όταν ο Μακρόν πρό­τει­νε στη Λεπέν τη συγκρό­τη­ση κυβέρ­νη­σης «εθνι­κής συνεν­νό­η­σης». Βέβαια, κυβέρ­νη­ση «εθνι­κής συνεν­νό­η­σης» πρό­τει­νε ο Μακρόν και στα άλλα κόμ­μα­τα της νέας Εθνο­συ­νέ­λευ­σης, χωρίς κανείς να απο­κλεί­σει ένα τέτοιο ενδεχόμενο.

Συμπε­ρα­σμα­τι­κά, το επό­με­νο διά­στη­μα θα απο­κα­λυ­φθούν ακό­μα περισ­σό­τε­ρο οι αξε­πέ­ρα­στες αντι­φά­σεις και αντι­θέ­σεις του καπι­τα­λι­στι­κού συστή­μα­τος σε διε­θνές επί­πε­δο, καθώς αυξά­νε­ται η πιθα­νό­τη­τα εκδή­λω­σης μιας νέας κρί­σης υπερ­συσ­σώ­ρευ­σης κεφα­λαί­ου σε συν­δυα­σμό με την παρά­τα­ση κι επέ­κτα­ση του ιμπε­ρια­λι­στι­κού πολέμου.

Την ίδια στιγ­μή, και η ελλη­νι­κή οικο­νο­μία βρί­σκε­ται μπρο­στά στον κίν­δυ­νο στα­σι­μο­πλη­θω­ρι­σμού και νέας ύφε­σης, παρό­λο που η κυβέρ­νη­ση, αξιο­ποιώ­ντας και το μεγα­λύ­τε­ρο ρυθ­μό ανά­πτυ­ξης της ελλη­νι­κής οικο­νο­μί­ας σε σχέ­ση με το μέσο όρο της Ευρω­ζώ­νης, επι­μέ­νει σε μια σει­ρά θετι­κές προ­βλέ­ψεις λόγω της θετι­κής πορεί­ας του Του­ρι­σμού, της συνε­χι­ζό­με­νης κοι­νο­τι­κής χρη­μα­το­δό­τη­σης επεν­δύ­σε­ων και κατα­σκευ­ής νέων έργων, της εκτί­μη­σης για χαμη­λό­τε­ρο ύψος του πλη­θω­ρι­σμού (σε σχέ­ση με τις εκτι­μή­σεις του ΟΟΣΑ και της Ευρω­παϊ­κής Επι­τρο­πής) και της αύξη­σης των φορο­λο­γι­κών εσόδων.

Ήδη για τον Ιού­νη, σύμ­φω­να με τη Eurostat, ανα­κοι­νώ­θη­κε ότι η Ελλά­δα έχει τον 5ο υψη­λό­τε­ρο πλη­θω­ρι­σμό ανά­με­σα στα κρά­τη-μέλη της Ευρω­ζώ­νης, με τον εναρ­μο­νι­σμέ­νο δεί­κτη κατα­να­λω­τή να φτά­νει το 12% από 10,5% που είχε φτά­σει το Μάη, ενώ παρου­σιά­ζει και την τρί­τη μεγα­λύ­τε­ρη αύξη­ση σε ένα μήνα με 2,5%. Στην πορεία είναι πιθα­νό να επι­δρά­σουν αρνη­τι­κά στο ρυθ­μό ανά­πτυ­ξης, πέρα από την εκτί­να­ξη του πλη­θω­ρι­σμού (με τις σοβα­ρές συνέ­πειες στη βιο­μη­χα­νία αλλά και στο εισό­δη­μα), η αύξη­ση των επι­το­κί­ων από την ΕΚΤ που έχει ήδη ανα­κοι­νω­θεί, η περαι­τέ­ρω διεύ­ρυν­ση του ελλείμ­μα­τος εμπο­ρι­κού ισο­ζυ­γί­ου και συνο­λι­κά των τρε­χου­σών συναλ­λα­γών (που ήδη το α΄ τρί­μη­νο Γενά­ρη-Μάρ­τη 2022 έφτα­σε στα 6,5 δισ. ευρώ, ένα­ντι 2,5 δισ. ευρώ το α΄ τρί­μη­νο του 2021). Φυσι­κά, στο τρα­πέ­ζι βρί­σκο­νται και οι αστάθ­μη­τοι παρά­γο­ντες που μπο­ρεί να επι­δρά­σουν στην πορεία του Του­ρι­σμού, όπως εξε­λί­ξεις στα ελλη­νο­τουρ­κι­κά, πυρ­κα­γιές –με τις πρώ­τες να έχουν κάνει ήδη την κατα­στρο­φι­κή εμφά­νι­σή τους κλπ.

Τα παρα­πά­νω συνη­γο­ρούν στο ότι αμέ­σως μετά από το καλο­καί­ρι θα περιο­ρι­στεί η λήψη και αυτών των πενι­χρών και ανε­παρ­κέ­στα­των μέτρων ανα­κού­φι­σης, ενώ θα προ­ω­θη­θούν ακό­μα περισ­σό­τε­ρα αντι­λαϊ­κά μέτρα (αύξη­ση των πλει­στη­ρια­σμών, ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις, νέα επί­θε­ση στις εργα­σια­κές σχέσεις).

Ταυ­τό­χρο­να, η με όλους τους τρό­πους και σε όλους τους τόνους βαθύ­τε­ρη εμπλο­κή της χώρας μας στα ευρω­α­τλα­ντι­κά σχέ­δια υπη­ρε­τεί τη δια­χρο­νι­κή επι­δί­ω­ξη της αστι­κής τάξης της Ελλά­δας να απο­τε­λέ­σει το σημαιο­φό­ρο των ΗΠΑ — ΝΑΤΟ και ΕΕ στην περιο­χή, όπως απο­τυ­πώ­θη­κε και στην πρό­σφα­τη επί­σκε­ψη του Κ. Μητσο­τά­κη στις ΗΠΑ.
Τα παρα­πά­νω επι­βε­βαιώ­νο­νται τόσο από την ασφυ­κτι­κή σύν­δε­ση ελλη­νι­κών ΑΕΙ και ερευ­νη­τι­κών ιδρυ­μά­των με το ΝΑΤΟ όσο και από την εγκα­τά­στα­ση στην Ελλά­δα σημα­ντι­κών ψηφια­κών κέντρων δεδο­μέ­νων (data center), ισχυ­ρών αμε­ρι­κα­νι­κών και γερ­μα­νι­κών ομί­λων (Amazon, Microsoft, Deutche Telekom), με σημα­ντι­κό ρόλο στη συλ­λο­γή, επε­ξερ­γα­σία και απο­θή­κευ­ση πληροφοριών.

Στο επί­κε­ντρο σε αυτήν τη φάση τίθε­ται ο στό­χος να ανα­δει­χτεί η χώρα σε ενερ­γεια­κό κόμ­βο που θα διευ­κο­λύ­νει την απε­ξάρ­τη­ση από το ρωσι­κό φυσι­κό αέριο και πετρέ­λαιο, με πρω­τα­γω­νι­στι­κό το ρόλο των Ελλή­νων εφο­πλι­στών στη μετα­φο­ρά του αμε­ρι­κα­νι­κού LNG και τη δημιουρ­γία υπο­δο­μών για τη μετα­φο­ρά του σε Βαλ­κά­νια και Ανα­το­λι­κή Ευρώ­πη, με την ταυ­τό­χρο­νη αξιο­ποί­η­ση των λιμα­νιών της Βόρειας Ελλά­δας για τη σύν­δε­ση με τη Δυτι­κή Ευρώ­πη («Εγνα­τία των Λιμα­νιών»), με την προ­ώ­θη­ση σχε­δια­σμών για μετα­φο­ρά ηλε­κτρι­κού ρεύ­μα­τος και φυσι­κού αερί­ου από την Αν. Μεσό­γειο στην ΕΕ σε συνερ­γα­σία με Ισρα­ήλ και Αίγυ­πτο, στη βάση διερ­γα­σιών για συνεκ­με­τάλ­λευ­ση και συν­δια­χεί­ρι­ση στην ευρύ­τε­ρη περιο­χή, υπό την επο­πτεία ΗΠΑ — ΝΑΤΟ. Σε αυτήν τη στρα­τη­γι­κή κατεύ­θυν­ση συνη­γο­ρούν ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ και θα πρω­το­στα­τή­σουν στα σχέ­δια που ήδη δρο­μο­λο­γού­νται, όποια κι αν είναι η κυβέρ­νη­ση την επό­με­νη μέρα.

Φυσι­κά, η παρα­πά­νω κοι­νή στρα­τη­γι­κή στό­χευ­ση δεν αναι­ρεί δια­φο­ρές και αντι­θέ­σεις μετα­ξύ τμη­μά­των της αστι­κής τάξης που εκφρά­ζο­νται και μέσα από τις τοπο­θε­τή­σεις των αστι­κών κομ­μά­των. Αφο­ρούν δια­φο­ρο­ποι­ή­σεις σε ένα φάσμα επι­λο­γών της κυβέρ­νη­σης της ΝΔ από την οικο­νο­μία και τον τρό­πο αντι­με­τώ­πι­σης της επερ­χό­με­νης ύφε­σης, τους ρυθ­μούς, τον τρό­πο και το χρο­νο­διά­γραμ­μα υλο­ποί­η­σης της «πρά­σι­νης μετά­βα­σης», το ύψος των στρα­τιω­τι­κών εξο­πλι­σμών, μέχρι την εξω­τε­ρι­κή πολι­τι­κή και την πλή­ρη στοί­χι­ση με την πολι­τι­κή της κυβέρ­νη­σης των ΗΠΑ για κλι­μά­κω­ση του πολέ­μου, τη δια­φαι­νό­με­νη διά­θε­ση για δια­πραγ­μα­τεύ­σεις με ευρύ­τε­ρες παρα­χω­ρή­σεις στην Τουρ­κία για να εξα­σφα­λι­στεί η στα­θε­ρό­τη­τα στη Ν/Α πτέ­ρυ­γα του ΝΑΤΟ κ.ο.κ.

Όλες οι παρα­πά­νω εξε­λί­ξεις με τις τρα­γι­κές συνέ­πειες για όλους τους λαούς προ­σφέ­ρο­νται ταυ­τό­χρο­να για την εξα­γω­γή πολύ­τι­μων συμπε­ρα­σμά­των για τη ζωή και το μέλ­λον των εργα­ζο­μέ­νων των λαϊ­κών στρω­μά­των:

Η ανά­καμ­ψη και η αύξη­ση της κερ­δο­φο­ρί­ας δε συνε­πά­γε­ται την ευη­με­ρία της εργα­τι­κής τάξης, τη βελ­τί­ω­ση του βιο­τι­κού της επι­πέ­δου, αλλά αντί­θε­τα προ­ϋ­πο­θέ­τουν το ξεζού­μι­σμα, την περαι­τέ­ρω αύξη­ση του βαθ­μού εκμετάλλευσης.

Τα όποια μέτρα ανα­κού­φι­σης όχι μόνο είναι εντε­λώς ανε­παρ­κή κι εξα­νε­μί­ζο­νται πριν καλά-καλά μπουν στο οικο­γε­νεια­κό πορ­το­φό­λι, αλλά συμ­βάλ­λουν στο να δια­τη­ρού­νται οι υψη­λές τιμές και ο πλη­θω­ρι­σμός και άρα η συνε­χι­ζό­με­νη ακρίβεια.

Καμία πρό­τα­ση δια­χεί­ρι­σης δεν μπο­ρεί να άρει τις νομο­τέ­λειες της καπι­τα­λι­στι­κής οικο­νο­μί­ας και ν’ απο­σο­βή­σει τις απα­νω­τές κρί­σεις του «μεγά­λου ασθε­νούς», ό,τι λει­τουρ­γεί σα φάρ­μα­κο στη μια φάση απο­δει­κνύ­ε­ται δηλη­τή­ριο για την επόμενη.

Καταρ­ρί­πτο­νται με πάτα­γο τα επι­χει­ρή­μα­τα ότι η ενί­σχυ­ση της εμπλο­κής στα ευρω­α­τλα­ντι­κά σχέ­δια είναι ασπί­δα προ­στα­σί­ας για τα κυριαρ­χι­κά δικαιώ­μα­τα και την ειρή­νη, αφού την ίδια στιγ­μή ξεκα­θα­ρί­ζε­ται ως βασι­κός στό­χος του ΝΑΤΟ η στα­θε­ρο­ποί­η­ση της Τουρ­κί­ας στους κόλ­πους του.

Η σύγκλι­ση στις βασι­κές επι­διώ­ξεις του κεφα­λαί­ου και τις δεσμεύ­σεις της ΕΕ για την επό­με­νη μέρα προ­δια­γρά­φει το έργο της όποιας επό­με­νης κυβέρ­νη­σης, με το λαό να πλη­ρώ­νει για μία ακό­μη φορά το μάρ­μα­ρο. Έχει πλέ­ον συγκε­ντρω­θεί αρκε­τή πεί­ρα στο ότι η λογι­κή του «μικρό­τε­ρου κακού» όχι μόνο δε βελ­τιώ­νει τη ζωή της εργα­τι­κής τάξης και των λαϊ­κών στρω­μά­των, αλλά, αντί­θε­τα, οδη­γεί από το κακό στο χειρότερο.

Οι όποιες δια­φο­ρο­ποι­ή­σεις στους κόλ­πους της αστι­κής τάξης δεν πρέ­πει να εγκλω­βί­σουν το λαό σε κάλ­πι­κα διλήμ­μα­τα, κάτω από τη σημαία του ενός ή του άλλου ιμπε­ρια­λι­στι­κού στρα­το­πέ­δου. Μόνο ο λαός μπο­ρεί να σώσει το λαό δυνα­μώ­νο­ντας το ΚΚΕ και βαδί­ζο­ντας στο δρό­μο της ανατροπής.

Σε αυτές τις συν­θή­κες, που «ακο­νί­ζο­νται μαχαί­ρια» σε όλα τα μήκη και τα πλά­τη, διέ­ξο­δο για τους λαούς δίνει η πάλη για την απε­μπλο­κή τους από τους σχε­δια­σμούς, τις λυκο­συμ­μα­χί­ες και τους πολέ­μους των ιμπε­ρια­λι­στών. Οι λαοί έχουν τη δύνα­μη να ορθώ­σουν ανά­στη­μα απέ­να­ντι στην ακρί­βεια που καλ­πά­ζει, στην προ­σπά­θεια να φορ­τω­θεί για μία ακό­μη φορά στις πλά­τες των εργα­ζό­με­νων ο λογα­ρια­σμός για την απλό­χε­ρη στή­ρι­ξη του κεφα­λαί­ου, όπως το δυσβά­στα­χτο κόστος της ενερ­γεια­κής μετά­βα­σης, τα υπέ­ρο­γκα ποσά των στρα­τιω­τι­κών εξο­πλι­σμών στη δίνη του ιμπε­ρια­λι­στι­κού πολέ­μου που κλι­μα­κώ­νε­ται, οι «ανα­τα­ρά­ξεις» στη διε­θνή οικονομία.

Ένα λογα­ρια­σμό που πλη­ρώ­νουν ακό­μα και με τη ζωή τους οι λαοί, είτε πεθαί­νο­ντας από την πεί­να στο ενδε­χό­με­νο μιας γενι­κευ­μέ­νης επι­σι­τι­στι­κής κρί­σης είτε χύνο­ντας το αίμα τους με την άμε­ση εμπλο­κή περισ­σό­τε­ρων χωρών στον πόλε­μο των ληστών και με τα κύμα­τα προ­σφύ­γων που έρχο­νται αντι­μέ­τω­ποι με την ωμή κρα­τι­κή βία και κατα­στο­λή, όπως τα χιλιά­δες θύμα­τα στον «υγρό τάφο» της Μεσο­γεί­ου, αλλά και η άγρια σφα­γή που υπέ­στη­σαν Αφρι­κα­νοί μετα­νά­στες από τις μαρο­κι­νές και τις ισπα­νι­κές δυνά­μεις κατα­στο­λής, στην προ­σπά­θειά τους να περά­σουν τα σύνο­ρα Μαρό­κου — Ισπα­νί­ας προς το θύλα­κα Μελίγια.

Απέ­να­ντι σε αυτήν τη ζοφε­ρή κατά­στα­ση πλη­θαί­νουν οι αγω­νι­στι­κές κινη­το­ποι­ή­σεις σε όλο τον κόσμο. Το απερ­για­κό κύμα που απλώ­νε­ται σε όλη την Ευρώ­πη σε μια σει­ρά κλά­δους όπως και οι άλλες πολύ­μορ­φες κινη­το­ποι­ή­σεις είναι η απά­ντη­ση στην πολύ­μορ­φη κλι­μά­κω­ση της αντερ­γα­τι­κής επί­θε­σης, με τις δυσβά­στα­χτες συνέ­πειες της ακρί­βειας και της έκρη­ξης του πλη­θω­ρι­σμού στα εισο­δή­μα­τα των εργα­ζό­με­νων. Χιλιά­δες εργα­ζό­με­νοι σε αερο­πο­ρι­κές εται­ρί­ες και αερο­δρό­μια της Βρε­τα­νί­ας, της Γαλ­λί­ας, της Ισπα­νί­ας, της Γερ­μα­νί­ας, της Ιτα­λί­ας, της Ολλαν­δί­ας και του Βελ­γί­ου, της Νορ­βη­γί­ας της Σου­η­δί­ας και της Δανί­ας επι­λέ­γουν το δρό­μο του απερ­για­κού αγώνα.

Στη Βρε­τα­νία, οι εργα­ζό­με­νοι στους σιδη­ρο­δρό­μους πραγ­μα­το­ποί­η­σαν ήδη επα­να­λαμ­βα­νό­με­νες 24ωρες απερ­γί­ες, στην πρώ­τη πανε­θνι­κή κινη­το­ποί­η­ση του κλά­δου από το 1989, οι δικη­γο­ρι­κοί σύλ­λο­γοι απο­φά­σι­σαν να ξεκι­νή­σουν απερ­γί­ες για δεύ­τε­ρη φορά στην ιστο­ρία τους, ενώ ανα­μέ­νε­ται να ακο­λου­θή­σουν εκπαι­δευ­τι­κοί, υγειο­νο­μι­κοί, αλλά και οι περί­που 118.000 εργα­ζό­με­νοι στα βρε­τα­νι­κά ταχυ­δρο­μεία «Royal Mail». Και στις σιδη­ρο­δρο­μι­κές συγκοι­νω­νί­ες της Γαλ­λί­ας επι­κρα­τεί απερ­για­κός ανα­βρα­σμός, ενώ απερ­γία ξεκί­νη­σαν και οι περί­που 35.000 υπάλ­λη­λοι της «Total Energies» και οι οδη­γοί επαγ­γελ­μα­τι­κών φορ­τη­γών στη Γαλ­λία. Αντί­στοι­χα, σε άλλους κλά­δους σε όλη την Ευρώ­πη: Στο Βέλ­γιο απέρ­γη­σαν τα μεγα­λύ­τε­ρα συν­δι­κά­τα της χώρας με μαζι­κή δια­δή­λω­ση να πραγ­μα­το­ποιεί­ται στις Βρυ­ξέλ­λες, στη Γερ­μα­νία απέρ­γη­σαν πάνω από 12.000 λιμενεργάτες.

Αλλά και στην άλλη πλευ­ρά του Ατλα­ντι­κού, στις ΗΠΑ, πραγ­μα­το­ποιού­νται απερ­για­κές κινη­το­ποι­ή­σεις με αντί­στοι­χα αιτή­μα­τα, παράλ­λη­λα με τις προ­σπά­θειες δημιουρ­γί­ας σωμα­τεί­ων σε μια σει­ρά μεγά­λους χώρους δου­λειάς και μεγά­λες αλυ­σί­δες (όπως οι «Amazon», «Apple» και «Starbucks»), από το Ντά­λας και το Ατλά­ντικ Σίτι μέχρι την Αλά­σκα, ενώ χιλιά­δες κόσμου δια­δή­λω­σαν ενά­ντια στην απα­ρά­δε­κτη από­φα­ση του Ανώ­τα­του Δικα­στη­ρί­ου για άρση της απα­γό­ρευ­σης των αμβλώσεων.

Και στη χώρα μας όλο αυτό το διά­στη­μα υπήρ­ξαν αγω­νι­στι­κά σκιρ­τή­μα­τα, απερ­για­κοί αγώ­νες και διερ­γα­σί­ες που δεί­χνουν ότι μεγα­λύ­τε­ρο κομ­μά­τι εργα­ζό­με­νων, νεο­λαί­ας, λαϊ­κών στρω­μά­των συνει­δη­το­ποιούν την ανά­γκη σύγκρου­σης με αυτήν την πολι­τι­κή που θυσιά­ζει τη ζωή και τα δικαιώ­μα­τά τους για τη στή­ρι­ξη της καπι­τα­λι­στι­κής κερ­δο­φο­ρί­ας. Από τις συγκε­ντρώ­σεις της Πρω­το­μα­γιάς σε όλη την Ελλά­δα, στους νικη­φό­ρους αγώ­νες στους οικο­δό­μους για αυξή­σεις στα μερο­κά­μα­τα, στην Cosco για υπο­γρα­φή ΣΣΕ, στην e food για να μην περά­σουν τα σχέ­δια της εργο­δο­σί­ας, από την ενί­σχυ­ση των ταξι­κών δυνά­με­ων σε μια σει­ρά αρχαι­ρε­σί­ες και την αλλα­γή συσχε­τι­σμών, στη μετά από τέσ­σε­ρις δεκα­ε­τί­ες πρω­τιά της Παν­σπου­δα­στι­κής στα ΑΕΙ σε όλη την Ελλά­δα και την πανελ­λα­δι­κή σύσκε­ψη του ΠΑΜΕ, απο­κτιέ­ται πλού­σια πεί­ρα για το πώς οι εργα­ζό­με­νοι, τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα μπο­ρούν να βάλουν τη σφρα­γί­δα τους στις εξελίξεις.

Σε αυτό το έδα­φος είναι πιο εύκο­λο να κατα­νο­εί­ται ότι η σύγκρου­ση με την αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή δε γίνε­ται μέσω της αδιέ­ξο­δης και πολυ­δο­κι­μα­σμέ­νης κυβερ­νη­τι­κής εναλ­λα­γής, αλλά με την αντι­πα­ρά­θε­ση με όλους τους επί­δο­ξους δια­χει­ρι­στές της κυβερ­νη­τι­κής εξου­σί­ας, με την καθη­με­ρι­νή πάλη ενα­ντί­ον της στους χώρους εργα­σί­ας, με τη συμπό­ρευ­ση κι ενί­σχυ­ση του ΚΚΕ σε όλα τα μέτω­πα, και στις επερ­χό­με­νες εκλο­γές.

Σε αυτές τις συν­θή­κες, απο­δει­κνύ­ε­ται ότι ο ιμπε­ρια­λι­σμός μπο­ρεί να φαντά­ζει πάνο­πλος και ανί­κη­τος, αλλά οι αξε­πέ­ρα­στες αντι­θέ­σεις του προ­κα­λούν βαθιές ρωγ­μές κάτω από το φαι­νο­με­νι­κά αδια­πέ­ρα­στο περί­βλη­μα. Η πάλη των λαών που στο­χεύ­ει τον πραγ­μα­τι­κό αντί­πα­λο, τη δικτα­το­ρία του κεφα­λαί­ου, μπο­ρεί να βαθύ­νει ακό­μα περισ­σό­τε­ρο αυτές τις ρωγ­μές, να προ­χω­ρή­σει στο δρό­μο της ανα­τρο­πής, σε συν­θή­κες που οξύ­νο­νται από­το­μα οι ενδοϊ­μπε­ρια­λι­στι­κές αντιθέσεις.

Το μεγα­λύ­τε­ρο μέρος των κει­μέ­νων του παρό­ντος τεύ­χους προ­σπα­θεί να συμ­βά­λει στη μελέ­τη της ιστο­ρι­κής και σύγ­χρο­νης πεί­ρας για την επί­δρα­ση του ιμπε­ρια­λι­στι­κού πολέ­μου στη στα­θε­ρό­τη­τα του αστι­κού πολι­τι­κού συστή­μα­τος. Η αφο­μοί­ω­ση και αξιο­ποί­η­ση αυτής της πολύ­τι­μης ιστο­ρι­κής πεί­ρας έχει ιδιαί­τε­ρη σημα­σία στις σημε­ρι­νές συν­θή­κες, που αυξά­νει ο κίν­δυ­νος επέ­κτα­σης των στρα­τιω­τι­κών ανα­με­τρή­σε­ων μετα­ξύ των ιμπε­ρια­λι­στι­κών κέντρων.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο