Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Κυκλοφορεί το νέο τεύχος της ΚΟΜΕΠ με το σύνολο των Θέσεων του 21ου Συνεδρίου

Σύριζα: στην ίδια σκουριασμένη παγίδα
«φιλολαϊκής διαχείρισης» του καπιταλισμού

Το νέο τεύ­χος 1|2021 της ΚΟΜΕΠ περι­λαμ­βά­νει ‑εκτός από το 🔹🔹 σύνο­λο των Θέσε­ων του 21ου Συνε­δρί­ου🔹🔹, αρθρο­γρα­φία για το προ­σε­χές συνέ­δριο του ΣΥΡΙΖΑ και 🔺 αρχεια­κό υλι­κό για την παρέμ­βα­σή μας στα μεγά­λα εργοστάσια.


Ανα­δη­μο­σιεύ­ου­με από το Ριζο­σπά­στη του Σ|Κ σήμε­ρα μικρό από­σπα­σμα από το κεί­με­νο της Ιδε­ο­λο­γι­κής Επι­τρο­πής της ΚΕ σχε­τι­κά με το «Προ­σε­χές Συνέ­δριο και το νέο πρό­γραμ­μα του ΣΥΡΙΖΑ».

Σε ποιο έδαφος διαμορφώνεται η συζήτηση για τον «μετασχηματισμό» του ΣΥΡΙΖΑ

Η συζή­τη­ση γύρω από τον λεγό­με­νο «μετα­σχη­μα­τι­σμό» του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία άνοι­ξε από τον Αλ. Τσί­πρα αμέ­σως μετά την εκλο­γι­κή ήττα του 2019, έχει απο­τε­λέ­σει όλο αυτό το διά­στη­μα το «χαλί» πάνω στο οποίο ξεδι­πλώ­νο­νται τόσο οι διερ­γα­σί­ες στον ΣΥΡΙΖΑ όσο και ευρύ­τε­ρα για την ανα­μόρ­φω­ση του σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κού χώρου1.

Η εκδή­λω­ση της νέας διε­θνούς κρί­σης και το σύν­θε­το περι­βάλ­λον των οξυ­μέ­νων αντα­γω­νι­σμών στην περιο­χή δια­μορ­φώ­νουν ένα νέο έδα­φος για την αστι­κή δια­χεί­ρι­ση, πάνω στο οποίο καλού­νται να προ­σαρ­μο­στούν οι αστι­κές δυνά­μεις. Η συζή­τη­ση αφο­ρά τους όρους και τη βέλ­τι­στη προ­σαρ­μο­γή της σοσιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας, με στό­χο και τον εγκλω­βι­σμό λαϊ­κών — εργα­τι­κών τμημάτων.

Από αυτήν τη σκο­πιά, με τον έναν ή τον άλλον τρό­πο, η ανά­γκη μετα­σχη­μα­τι­σμού και διεύ­ρυν­σης για τον ΣΥΡΙΖΑ θα ανέ­κυ­πτε ανε­ξαρ­τή­τως ηγε­σί­ας, εσω­κομ­μα­τι­κών συσχε­τι­σμών και ομα­δο­ποι­ή­σε­ων. Εξάλ­λου, η εσω­κομ­μα­τι­κή συζή­τη­ση στον ΣΥΡΙΖΑ δεν αφο­ρά κάποια «σύγκρου­ση» στο επί­πε­δο της στρα­τη­γι­κής ανά­με­σα σε εκ δια­μέ­τρου αντί­θε­τους πόλους (…)

Η αντι­κει­με­νι­κή δυσκο­λία του ΣΥΡΙΖΑ να εμφα­νι­στεί ως η πιο απο­τε­λε­σμα­τι­κή δύνα­μη αστι­κής δια­χεί­ρι­σης οξύ­νει τις αντι­φά­σεις και στην πολι­τι­κή του: Από τη μία προ­σπα­θεί να εμφα­νί­ζε­ται ως αξιό­πι­στη κυβερ­νη­τι­κή λύση για την αστι­κή δια­κυ­βέρ­νη­ση και από την άλλη προ­σπα­θεί να ενσω­μα­τώ­νει ριζο­σπα­στι­κές και αγω­νι­στι­κές δια­θέ­σεις.

Η προ­σπά­θεια προ­σαρ­μο­γής των θέσε­ων του ΣΥΡΙΖΑ συν­δέ­ε­ται και με τις διερ­γα­σί­ες στη διε­θνή σοσιαλ­δη­μο­κρα­τία. Σε ευρω­παϊ­κό και διε­θνές επί­πε­δο ανα­πτύσ­σο­νται διερ­γα­σί­ες στις αστι­κές πολι­τι­κές δυνά­μεις, που αντα­να­κλούν και την ενδο­α­στι­κή δια­πά­λη σε συν­θή­κες ενός μετα­βαλ­λό­με­νου παγκό­σμιου περι­βάλ­λο­ντος αλλά και τις προ­σαρ­μο­γές για την ενσω­μά­τω­ση της δυσα­ρέ­σκειας λαϊ­κών στρωμάτων (…)

Νέα κοινωνική συμφωνία ή οργάνωση της λαϊκής πάλης για τον σοσιαλισμό;

Με βάση όσα προ­α­να­φέ­ρα­με, γίνε­ται φανε­ρό ότι αυξά­νο­νται οι απαι­τή­σεις για ολο­κλη­ρω­μέ­νη παρέμ­βα­σή μας (…)
Μέσα από το μεγά­λο πολι­τι­κό άνοιγ­μα με τις Θέσεις του Συνε­δρί­ου, μέσα στην προ­σπά­θεια που παντού ξεδι­πλώ­νουν οι δυνά­μεις για την οργά­νω­ση της πάλης για τα λαϊ­κά προ­βλή­μα­τα, χρειά­ζε­ται να επιμείνουμε:

α) Στην ανά­δει­ξη της σημε­ρι­νής σύγκλι­σης των δια­φο­ρε­τι­κών τάσε­ων του ΣΥΡΙΖΑ, μετα­ξύ τους αλλά και με τη ΝΔ και το ΚΙΝΑΛ, σε σχέ­ση με την επε­ξερ­γα­σμέ­νη στρα­τη­γι­κή του κεφα­λαί­ου για την ανά­καμ­ψη της καπι­τα­λι­στι­κής οικο­νο­μί­ας και τη γεω­πο­λι­τι­κή ανα­βάθ­μι­ση του ρόλου της εγχώ­ριας αστι­κής τάξης. Επί­σης, το ότι σε αυτό το έδα­φος είναι δεδο­μέ­νη η σύγκλι­ση όλων σχε­τι­κά με την υλο­ποί­η­ση των κατευ­θύν­σε­ων της ΕΕ (Νέα Πρά­σι­νη Κοι­νω­νι­κή Συμ­φω­νία — Πρά­σι­νο «New Deal», «ευε­λι­ξία» στις εργα­σια­κές σχέ­σεις, προ­σι­τή Υγεία — Ελά­χι­στο Εγγυ­η­μέ­νο Εισό­δη­μα κ.λπ.).
▪️ Καταρ­χάς, στο επί­πε­δο της οικο­νο­μί­ας, και στο φόντο της απο­δο­χής σε αυτήν τη φάση από όλες τις αστι­κές πολι­τι­κές δυνά­μεις της ανά­γκης μέτρων κεϊν­σια­νής δια­χεί­ρι­σης, τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και η ΝΔ μιλά­νε για την ανά­γκη κρα­τι­κών επεν­δυ­τι­κών προ­γραμ­μά­των και επε­κτα­τι­κής δημο­σιο­νο­μι­κής πολιτικής (…)
▪️ Ο ΣΥΡΙΖΑ στην προ­σπά­θειά του να δια­φο­ρο­ποι­η­θεί απ’ την κυβέρ­νη­ση προ­βάλ­λει στην ουσία ορι­σμέ­νες δια­φο­ρο­ποι­ή­σεις στον τρό­πο και στις ιεραρ­χή­σεις της εφαρ­μο­γής του σχε­δί­ου ανά­καμ­ψης της ΕΕ, της νέας «Ευρω­παϊ­κής Πρά­σι­νης Κοι­νω­νι­κής Συμφωνίας».

  • Προ­σπα­θεί να προ­βά­λει έναν δήθεν πιο φιλο­λαϊ­κό τρό­πο εφαρ­μο­γής των στρα­τη­γι­κών κατευ­θύν­σε­ων της ΕΕ και να απο­δεί­ξει στην αστι­κή τάξη ότι δια­τη­ρεί την ικα­νό­τη­τά του να συσπει­ρώ­νει ευρύ­τε­ρες λαϊ­κές δυνά­μεις, μισθω­τούς και αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νους, γύρω απ’ τους στρα­τη­γι­κούς στό­χους του κεφα­λαί­ου. Για να τονί­σει την προ­σή­λω­σή του στην απο­τε­λε­σμα­τι­κή αστι­κή δια­χεί­ρι­ση, κάνει προ­τά­σεις σήμε­ρα για «κοι­νό υπουρ­γό Υγεί­ας» και «δια­κομ­μα­τι­κή επι­τρο­πή» για τη δια­χεί­ρι­ση των κον­δυ­λί­ων του ευρω­παϊ­κού Ταμεί­ου Ανάκαμψης.
  • Για να δια­φο­ρο­ποι­η­θεί απ’ τη ΝΔ σηκώ­νει ξανά υπο­κρι­τι­κά τη σημαία της μεί­ω­σης των κοι­νω­νι­κών ανι­σο­τή­των, της κοι­νω­νι­κά δίκαι­ης «πρά­σι­νης» ανά­πτυ­ξης. Ας δού­με συνο­πτι­κά τι κρύ­βε­ται πίσω απ’ τα γενι­κό­λο­γα προ­ο­δευ­τι­κά συνθήματα.
  • Η μερί­δα του λέο­ντος της κρα­τι­κής χρη­μα­το­δό­τη­σης θα συνε­χί­σει να κατευ­θύ­νε­ται για τη στή­ρι­ξη του μεγά­λου κεφα­λαί­ου μέσα από ένα πλέγ­μα ρυθ­μί­σε­ων (νέος «ανα­πτυ­ξια­κός» νόμος, Ανα­πτυ­ξια­κή Επεν­δυ­τι­κή Τρά­πε­ζα, φορο­λο­γι­κή μεταρ­ρύθ­μι­ση κ.λπ.).
  • Η περι­βό­η­τη «ενερ­γεια­κή δημο­κρα­τία» στην υλο­ποί­η­ση της «πρά­σι­νης» μετά­βα­σης μετα­φρά­ζε­ται κυρί­ως στη συμ­με­το­χή ορι­σμέ­νων μεσαί­ων επι­χει­ρή­σε­ων στα σχε­τι­κά προ­γράμ­μα­τα ενί­σχυ­σης επεν­δύ­σε­ων, μέσα απ’ τις ενερ­γεια­κές κοι­νό­τη­τες για την υλο­ποί­η­ση μικρό­τε­ρων νέων έργων.

▪️ Αυτές οι μικρές δια­φο­ρές δεν πρό­κει­ται ούτε καν να αμβλύ­νουν τις γνω­στές αρνη­τι­κές συνέ­πειες για τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα (υψη­λή ανερ­γία, «ελα­στι­κές» εργα­σια­κές σχέ­σεις, πανά­κρι­βο ηλε­κτρι­κό ρεύ­μα, κατα­στρο­φή δασι­κών εκτά­σε­ων, αύξη­ση της ενερ­γεια­κής εξάρ­τη­σης της χώρας κ.λπ.). Ανα­λυ­τι­κή κρι­τι­κή θα γίνει μετά την ολο­κλη­ρω­μέ­νη παρου­σί­α­ση του προ­γράμ­μα­τος του ΣΥΡΙΖΑ σε επό­με­νο τεύχος.

Οι δια­κη­ρύ­ξεις για κοι­νω­νι­κή δικαιο­σύ­νη μετα­φρά­ζο­νται σε ορι­σμέ­νες προ­τά­σεις αλλα­γών στη φορο­λο­γι­κή και κοι­νω­νι­κή πολι­τι­κή που ισο­δυ­να­μούν σε μικρή ανα­δια­νο­μή εισο­δή­μα­τος προς τις ομά­δες ακραί­ας φτώ­χειας, απ’ τους υπό­λοι­πους μισθω­τούς και αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νους, αφού στην πρά­ξη θα μεί­νουν στο απυ­ρό­βλη­το οι μονο­πω­λια­κοί όμιλοι (…)

β) Στη σύγκλι­ση των αστι­κών πολι­τι­κών δυνά­με­ων στην ανά­λη­ψη απ’ την Ελλά­δα του ρόλου του σημαιο­φό­ρου του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ.

  • ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ έχουν ως βάση καθο­ρι­σμού της πολι­τι­κής τους τον στό­χο της γεω­στρα­τη­γι­κής ανα­βάθ­μι­σης της χώρας, ο οποί­ος καθο­ρί­ζε­ται από τις ανά­γκες του κεφα­λαί­ου, για την ανα­βάθ­μι­σή του στην περιο­χή, για νέες διε­ξό­δους κερ­δο­φο­ρί­ας, στους μεγά­λους αντα­γω­νι­σμούς για τις πηγές και τους δρό­μους μετα­φο­ράς Ενέργειας.
  • Ο ΣΥΡΙΖΑ υπέ­γρα­ψε τη ΝΑΤΟι­κή Συμ­φω­νία των Πρε­σπών και η ΝΔ έκα­νε αντι­πο­λί­τευ­ση με εθνι­κι­στι­κές κορό­νες αλλά τώρα ως κυβέρ­νη­ση την εφαρ­μό­ζει. Η κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ εγκαι­νί­α­σε τον «στρα­τη­γι­κό διά­λο­γο ΗΠΑ — Ελλά­δας», ενώ δια­γω­νί­ζε­ται με τη ΝΔ σχε­τι­κά με την ικα­νό­τη­τα προ­ώ­θη­σης των σχε­δί­ων των ΗΠΑ στην περιο­χή, που με τη μια και την άλλη κυβέρ­νη­ση ανα­βαθ­μί­ζουν στα­θε­ρά τη στρα­τιω­τι­κο­πο­λι­τι­κή παρου­σία τους (…)

γ) Στην ανά­δει­ξη της συνε­νο­χής όλων των ηγε­σιών των σημε­ρι­νών δια­φο­ρε­τι­κών τάσε­ων του ΣΥΡΙΖΑ στην αντι­λαϊ­κή δια­κυ­βέρ­νη­ση σ’ όλη την προη­γού­με­νη δεκα­ε­τία (κυβερ­νή­σεις ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ), δηλα­δή η συνέ­χι­ση της πολι­τι­κής των μνη­μο­νί­ων (που θα «έσκι­ζε» ο ΣΥΡΙΖΑ και θα καταρ­γού­σε «με έναν νόμο»), η συγκυ­βέρ­νη­ση με τους ακρο­δε­ξιούς ΑΝΕΛ, οι «μετα­μνη­μο­νια­κές δεσμεύ­σεις», η Συμ­φω­νία των Πρε­σπών, η πολι­τι­κή σημαιο­φό­ρου των σχε­δί­ων του ΝΑΤΟ (…)

  • Αντί­στοι­χα σήμε­ρα τα ηγε­τι­κά στε­λέ­χη όλων των τάσε­ων, απ’ τον Στα­θά­κη και τον Παπ­πά ως τον Τσα­κα­λώ­το, έχουν προ­συ­πο­γρά­ψει το νέο σχέ­διο προ­γράμ­μα­τος «προ­ο­δευ­τι­κής κυβέρ­νη­σης» του ΣΥΡΙΖΑ. Οι δυνά­μεις της «ομπρέ­λας» παί­ζουν ιδιαί­τε­ρο ρόλο στην προ­σπά­θεια να το εμφα­νί­σουν με ριζο­σπα­στι­κό μαν­δύα, βαδί­ζο­ντας στα χνά­ρια της πλατ­φόρ­μας της «Αρι­στε­ράς των Δημο­κρα­τι­κών των ΗΠΑ» (…)

δ) Στην υπο­γράμ­μι­ση των συμπε­ρα­σμά­των απ’ τη δια­κυ­βέρ­νη­ση του ΣΥΡΙΖΑ που τσά­κι­σε τον λαό με το 3ο μνημόνιο.

  • Η εργα­τι­κή τάξη, τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα έχουν πλέ­ον πλού­σια πεί­ρα, δεν επι­τρέ­πε­ται να ξανα­πια­στούν στην ίδια σκου­ρια­σμέ­νη παγί­δα. Τα όποια προ­ο­δευ­τι­κά προ­ε­κλο­γι­κά συν­θή­μα­τα του 2015 έδω­σαν τη θέση τους στην αντι­λαϊ­κή, συντη­ρη­τι­κή πολι­τι­κή της κυβέρ­νη­σης ΣΥΡΙΖΑ — ΑΝΕΛ που υπη­ρέ­τη­σε με τον πιο απο­τε­λε­σμα­τι­κό τρό­πο τις ανά­γκες του κεφα­λαί­ου τη συγκε­κρι­μέ­νη περίοδο.
  • Ψήφι­σε το 3ο μνη­μό­νιο, επέ­κτει­νε τις «ελα­στι­κές» σχέ­σεις εργα­σί­ας, δια­τή­ρη­σε για τέσ­σε­ρα χρό­νια το αίσχος του υπο­κα­τώ­τα­του μισθού των 511 ευρώ μει­κτά για τους νέους, με το νόμο Βρού­τση — Αχτσιό­γλου δια­τή­ρη­σε την κατάρ­γη­ση των συλ­λο­γι­κών δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων για τον κατώ­τα­το μισθό, ο καθο­ρι­σμός του οποί­ου θα γίνε­ται με Υπουρ­γι­κή Από­φα­ση και με κρι­τή­ριο την «αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τα» και την «παρα­γω­γι­κό­τη­τα» (δηλα­δή με βάση τη θωρά­κι­ση των συμ­φε­ρό­ντων του μεγά­λου κεφα­λαί­ου). Κλι­μά­κω­σε την αντια­σφα­λι­στι­κή επί­θε­ση με το νόμο Κατρού­γκα­λου, πρω­το­στά­τη­σε στο χτύ­πη­μα της απερ­γί­ας στρώ­νο­ντας σήμε­ρα το χαλί για να επε­κτεί­νει το αντερ­γα­τι­κό χτύ­πη­μα η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ στη συνέχεια (…)

ε) Στην υπεν­θύ­μι­ση των συμπε­ρα­σμά­των απ’ το ξανα­παιγ­μέ­νο έργο του «αντι­δε­ξιού — αντι­κυ­βερ­νη­τι­κού μετώ­που» με στό­χο τη δήθεν σωτη­ρία του λαού μέσα απ’ την ανά­δει­ξη μιας «προ­ο­δευ­τι­κής» κυβέρ­νη­σης (ανά­λο­γη ήταν η λογι­κή που πρό­βαλ­λε το ΠΑΣΟΚ, και γενι­κό­τε­ρα οι σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κές δυνά­μεις, για την ήττα της κυβέρ­νη­σης Μητσο­τά­κη το ’92 — ’93 και την ήττα των κυβερ­νή­σε­ων Παπα­δή­μου και Σαμα­ρά την περί­ο­δο 2012 — 2015) και τον εγκλω­βι­σμό του εργα­τι­κού, λαϊ­κού κινή­μα­τος στο παι­χνί­δι της κυβερ­νη­τι­κής εναλλαγής.

  • Υπάρ­χει πλέ­ον πλού­σια πεί­ρα σχε­τι­κά με τις αρνη­τι­κές συνέ­πειες στην πορεία της ταξι­κής πάλης, όταν το κίνη­μα περιο­ρί­στη­κε μόνο στην αντι­πα­ρά­θε­ση με την υπάρ­χου­σα κυβέρ­νη­ση, χωρίς να μπο­ρεί να σημα­δέ­ψει ουσια­στι­κά τον πραγ­μα­τι­κό, ταξι­κό αντί­πα­λό του (…)
  • Σήμε­ρα έχου­με τη δυνα­τό­τη­τα και τον ιδε­ο­λο­γι­κό εξο­πλι­σμό για να ανοί­ξου­με πιο πλα­τιά, πιο εύστο­χα και συγκε­κρι­μέ­να τη συζή­τη­ση για την ανώ­τε­ρη οργά­νω­ση της κοι­νω­νί­ας, η οποία μπο­ρεί να δώσει ολο­κλη­ρω­μέ­νες, πραγ­μα­τι­κές λύσεις στα οξυ­μέ­να λαϊ­κά προ­βλή­μα­τα, να δια­σφα­λί­σει την ικα­νο­ποί­η­ση των κοι­νω­νι­κών ανα­γκών με βάση τις μεγά­λες αντι­κει­με­νι­κές δυνα­τό­τη­τες που υπάρχουν.

🔻 Μπορεί και πρέπει να ανοίξει πιο πλατιά η συζήτηση για την ανάγκη οργάνωσης της εργατικής — λαϊκής πάλης για τον σοσιαλισμό.
🔻 Η μεγάλη πρωτοβουλία των δυνάμεών μας για να αφομοιωθούν και να διαδοθούν οι Θέσεις του 21ου Συνεδρίου του ΚΚΕ δείχνει ότι μπορούμε να κερδίσουμε αυτήν τη μάχη.

Παρα­πο­μπή:
1. Βλ. ΙΕ της ΚΕ, «Για την Πολι­τι­κή Δια­κή­ρυ­ξη του ΣΥΡΙΖΑ», ΚΟΜΕΠ, τ. 6/2019.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο