Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Κυριάκος Μητσοτάκης ο… τσουτσουλομύτης (Γεια σου Κυριάκο και Κυριάκο κι αφέντη τσουτσουλομύτη…)

Γρά­φει ο Στέ­λιος Κανά­κης //

Πάσχουν από έλλει­ψη «κουλ­τού­ρας» απο­τα­μί­ευ­σης. Αυτοί που παίρ­νουν σύντα­ξη 300 ή 500 ευρώ. Οι εργα­ζό­με­νοι με το πεντα­κο­σά­ρι­κο μηνιά­τι­κο. Οι υπο­α­πα­σχο­λού­με­νοι με τα ακό­μη λιγό­τε­ρα. Οι άνερ­γοι. Τα ξοδεύ­ουν όλα οι ξιπα­σμέ­νοι. Οι φου­κα­ρά­δες, που τους φάγα­νε και τα απο­θε­μα­τι­κά των ασφα­λι­στι­κών ταμεί­ων. Που φυτο­ζω­ούν. Που ξεδο­ντιά­ζο­νται μπας και μεί­νει κανέ­να φρά­γκο για τα παι­διά τους ή τα παι­διά των παι­διών τους. Που τον χει­μώ­να τρέ­μουν απ’ το κρύο, δεν πλέ­νο­νται καλά-καλά, υπο­σι­τί­ζο­νται. Που δεν έχουν περί­θαλ­ψη, στοι­χειώ­δη υγειο­νο­μι­κή κάλυ­ψη. Που έχουν, κατά σωρεί­αν, παρα­δώ­σει τις πινα­κί­δες των αυτο­κι­νή­των τους ή τα κυκλο­φο­ρούν ανα­σφά­λι­στα όσο να φτά­σει το δεκά­ρι­κο της βεν­ζί­νης που κάθε τόσο εξοι­κο­νο­μούν. Που αδυ­να­τούν να στη­ρί­ξουν τα παι­διά τους, αν περά­σουν σε πανε­πι­στή­μιο άλλης πόλης. Που τα βλέ­πουν να μαρα­ζώ­νουν άνερ­γα και ακό­μη δυστυ­χέ­στε­ρα απρο­σα­να­τό­λι­στα και κοι­νω­νι­κά αποχαυνωμένα.

Δεν βάζουν στην άκρη οι γέρο­ντες που στη δύση της ζωής τους, τους απα­ξιώ­νουν, τους περι­γε­λούν και τους σπρώ­χνουν στο χάρο μια ώρα νωρί­τε­ρα. Είναι «σπά­τα­λοι» οι ανί­α­τα πάσχο­ντες που κόβουν και τα φάρ­μα­κα τους ακό­μη για να συν­δρά­μουν τους οικεί­ους τους. Τα παι­διά τους που, πριν μπουν στη ζωή κολυ­μπούν στην ανέ­χεια, στην μιζέ­ρια, στην ανερ­γία, στην κατά­θλι­ψη και στην παραίτηση.

Δεν δια­θέ­του­με «κουλ­τού­ρα απο­τα­μί­ευ­σης», λοι­πόν. Δεν απο­τα­μιεύ­ου­με. Έτσι λέει ο Κυριά­κος. Ο γιος του Μητσο­τά­κη, ο αδερ­φός της Ντό­ρας, ο θεί­ος της Αλε­ξί­ας με τα 320 χιλιά­ρι­κα το χρό­νο από τον Ερυ­θρό Σταυ­ρό, της Action Aid, της Uber, της Fraport και του Ελλη­νι­κού. Ο Κυριά­κος δεν είναι χαζός, Του­λά­χι­στον περισ­σό­τε­ρο από εμάς. Έργο επι­τε­λεί. Εξα­φα­νί­ζει έναν λαό και συγ­χρό­νως τον εξευ­τε­λί­ζει. «Δολο­φο­νεί» μαζι­κά και πριν, βγά­ζει τη γλώσ­σα στα θύμα­τά του.

Έτσι «πρέ­πει» όμως. Ο λαός είναι επι­κίν­δυ­νος. Κάποιες φορές, όχι πολ­λές είναι η αλή­θεια, έχει δημιουρ­γή­σει σοβα­ρό πρό­βλη­μα σε Μητσο­τά­κη­δες και στην τάξη τους. Έφε­ρε τα πάνω κάτω και πολ­λούς από αυτούς τους έστει­λε στα σκου­πί­δια της ιστο­ρί­ας. Ο λαός για να αφο­πλι­στεί, να υπο­τα­χθεί, για να οδη­γη­θεί στη σφα­γή, πρέ­πει πρώ­τα να απα­ξιω­θεί, να καταρ­ρα­κω­θεί. Να μην μπο­ρεί να ονει­ρευ­τεί. Μη και ορα­μα­τι­στεί καμιά άλλη κοι­νω­νία, ανθρώ­πι­νη, χωρίς εκμε­τάλ­λευ­ση και κέρ­δος. Χωρίς Κυριά­κους, Αλέ­ξη­δες και τους κηφή­νες της τάξης που υπηρετούν.

Γι αυτό και πριν μας εξα­φα­νί­σουν κι αφού μας αφο­πλί­σουν πολι­τι­στι­κά, μας κοροϊ­δεύ­ουν, μας απα­ξιώ­νουν, μας εξευ­τε­λί­ζουν. Μας χρη­σι­μο­ποιούν, μας χλευά­ζουν κι έπει­τα μας πετά­νε στα σκου­πί­δια. Μας σκοτώνουν.

_______________________________________________________________________________________________________

Στέλιος Κανάκης Διδάσκει στην επαγγελματική εκπαίδευση και παράλληλα δραστηριοποιείται στο χώρο του βιβλίου. Έχει γράψει, υπό μορφή ημερολογίων τα «Με τη μουσική του κόσμου», «Οι μουσικοί του κόσμου» και «Δώδεκα μήνες συνθέτες».  Επίσης το «Ιερές Βλακείες» Εμπειρία Εκδοτική 1η και 2η έκδοση – Εκδόσεις Εντύποις 3η και 4η και το «Η Αγρία Γραφή» Εκδόσεις ΚΨΜ.
[email protected] Facebook: Stelios Kanakis /ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΝΑΚΗΣ
Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο