Κυρ. Μητσοτάκης: Κουπόνια και επιδόματα φτώχειας για το λαό, αμύθητα κέρδη για τις επιχειρήσεις

Σε όλους τους τόνους και σε όλες τις πτώ­σεις έκλι­νε την αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τα των επι­χει­ρή­σε­ων ο πρω­θυ­πουρ­γός, Κυριά­κος Μητσο­τά­κης, στη συνέ­ντευ­ξη Τύπου που παρα­χώ­ρη­σε για να δια­φη­μί­σει το «κοι­νω­νι­κό» έργο της κυβέρ­νη­σης, το οποίο για τον λαό μετα­φρά­ζε­ται στα κου­πό­νια και τα άλλα ψίχου­λα που θα περισ­σεύ­ουν από τα αμύ­θη­τα κέρ­δη των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων. Επί της ουσί­ας επα­νέ­λα­βε τον χρε­ο­κο­πη­μέ­νο μύθο ότι η ανά­πτυ­ξη μπο­ρεί να είναι «δίκαιη», τη στιγ­μή που η γενι­κευ­μέ­νη ακρί­βεια επι­βε­βαιώ­νει το ακρι­βώς αντί­θε­το, καθώς φέρ­νει φτώ­χεια στους εργα­ζό­με­νους και τερά­στια κέρ­δη στο κεφάλαιο.

Ο Κυρ. Μητσο­τά­κης ανα­γνώ­ρι­σε την ακρί­βεια ως το μεγα­λύ­τε­ρο πρό­βλη­μα που αντι­με­τω­πί­ζουν σήμε­ρα τα λαϊ­κά νοι­κο­κυ­ριά, απο­δί­δο­ντάς την ωστό­σο σε εξω­γε­νείς παρά­γο­ντες όπως «η παρά­νο­μη εισβο­λή της Ρωσί­ας στην Ουκρα­νία» που επέ­φε­ρε «τη μεγα­λύ­τε­ρη έκρη­ξη πλη­θω­ρι­σμού στην παγκό­σμια οικο­νο­μία». Αφού απέ­κρυ­ψε επι­με­λώς μια σει­ρά άλλες αιτί­ες όπως η στρα­τη­γι­κή της «πρά­σι­νης μετά­βα­σης» και κυρί­ως η ίδια η καπι­τα­λι­στι­κή ανά­πτυ­ξη που αύξη­σε τον πλη­θω­ρι­σμό, δια­πί­στω­σε «απο­κλι­μά­κω­ση του πλη­θω­ρι­σμού» το τελευ­ταίο διάστημα.

Στο πλαί­σιο αυτό προ­σπά­θη­σε επί­μο­να να πεί­σει για την απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τα των μέτρων-pass της κυβέρ­νη­σης, λέγο­ντας ότι «απε­νερ­γο­ποι­ή­σα­με πλη­θω­ρι­στι­κές βόμ­βες» με την κοροϊ­δία του καλα­θιού του νοι­κο­κυ­ριού και των υπό­λοι­πων επι­δο­τή­σε­ων, που στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα δεν έφτα­σαν ποτέ και δεν φτά­νουν στο πορ­το­φό­λι των εργα­ζο­μέ­νων, καθώς εξαϋ­λώ­νο­νται από την καλ­πά­ζου­σα ακρίβεια.

Μάλι­στα, επι­χεί­ρη­σε να δια­σκε­δά­σει τις εντυ­πώ­σεις, δια­στρε­βλώ­νο­ντας τις αντι­δρά­σεις του κόσμου, λέγο­ντας ότι οι πολί­τες θεω­ρούν «καλή προ­σπά­θεια» το καλά­θι… το οποίο μάλι­στα «προ­σέ­φε­ρε δια­φά­νεια και συγκρι­σι­μό­τη­τα τιμών σε βασι­κά προ­ϊ­ό­ντα», λες και αυτό ήταν που έλει­πε από τον κόσμο…

Όσον αφο­ρά όμως τη μεί­ω­ση έμμε­σων και άμε­σων φόρων, αλλά και τις αυξή­σεις μισθών και συντά­ξε­ων σε δημό­σιο και ιδιω­τι­κό τομέα, ο πρω­θυ­πουρ­γός, για ακό­μα μια φορά, έθε­σε ως απα­ραί­τη­τες και απα­ρέ­γκλι­τες προ­ϋ­πο­θέ­σεις τη δια­σφά­λι­ση και ενί­σχυ­ση της αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τας των επι­χει­ρή­σε­ων και την τήρη­ση των δημο­σιο­νο­μι­κών στό­χων για την επί­τευ­ξη των ματω­μέ­νων πρω­το­γε­νών πλε­ο­να­σμά­των. Ταυ­τό­χρο­να, πανη­γύ­ρι­σε για τις μειώ­σεις εργο­δο­τι­κών εισφο­ρών και φόρων σε επι­χει­ρή­σεις που βοή­θη­σαν στον γνω­στό στό­χο της ανταγωνιστικότητας.

Έτσι, «ξέκο­ψε» τη συζή­τη­ση για μεί­ω­ση των ληστρι­κών έμμε­σων φόρων σε είδη πλα­τιάς λαϊ­κής κατα­νά­λω­σης και καύ­σι­μα που θα ανα­κού­φι­ζαν ουσια­στι­κά τον λαό, για­τί θα στε­ρού­νται έσο­δα από τα δημό­σια ταμεία, ενώ προ­κα­τέ­βα­λε ότι θα ήταν ανα­πο­τε­λε­σμα­τι­κό μέτρο.

Σχε­τι­κά με την πολυ­δια­φη­μι­σμέ­νη αύξη­ση του κατώ­τα­του μισθού, την 1η Απρί­λη, ο πρω­θυ­πουρ­γός μίλη­σε για «σημα­ντι­κή αύξη­ση» που όμως «δεν θα υπο­νο­μεύ­ει την αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τα των ελλη­νι­κών επι­χει­ρή­σε­ων». Συντη­ρώ­ντας δε τις γνω­στές αυτα­πά­τες, είπε ότι «όσο πιο αντα­γω­νι­στι­κή οικο­νο­μία, τόσο θα μπο­ρούν οι επι­χει­ρή­σεις να δίνουν», καλ­λιερ­γώ­ντας την άπο­ψη ότι η έντα­ση της εκμε­τάλ­λευ­σής τους θα τους επι­φέ­ρει καλύ­τε­ρες απο­δο­χές. Μάλι­στα, τη στιγ­μή που η κυβέρ­νη­ση δια­τη­ρεί τον επαί­σχυ­ντο νόμο Βρού­τση — Αχτσιό­γλου, μόνο ως φάρ­σα μπο­ρεί να εκλη­φθεί η ανα­φο­ρά του ότι «ενθαρ­ρύ­νου­με τις ελεύ­θε­ρες συλ­λο­γι­κές διαπραγματεύσεις».

Ανα­φο­ρι­κά με τους δημο­σί­ους υπαλ­λή­λους, ο Κ. Μητσο­τά­κης, με προ­ε­κλο­γι­κό ύφος, ανήγ­γει­λε νέο μισθο­λό­γιο το 2024, σε μια προ­σπά­θεια να εκβιά­σει την ψήφο των εργα­ζο­μέ­νων στο Δημό­σιο, προ­α­ναγ­γέλ­λο­ντας όμως επί­σης σκλη­ρή αξιο­λό­γη­ση που θα αφο­ρά φυσι­κά στην εκπλή­ρω­ση των στό­χων της καπι­τα­λι­στι­κής οικονομίας.

Ενώ για τους νέους, το μέλ­λον που τους επι­φυ­λάσ­σε­ται, σύμ­φω­να με τα λεγό­με­να του πρω­θυ­πουρ­γού, είναι «κατάρ­τι­ση και επα­να­κα­τάρ­τι­ση» για την από­κτη­ση δεξιο­τή­των, «που να τους ετοι­μά­ζουν καλύ­τε­ρα για τις ανά­γκες της αγο­ράς εργα­σί­ας», αντί για πτυ­χία με ολο­κλη­ρω­μέ­νη γνώ­ση και ειδί­κευ­ση. Γι’ αυτό άλλω­στε δια­φή­μι­σε για άλλη μια φορά τα προ­γράμ­μα­τα κατάρ­τι­σης και σημεί­ω­σε τους πόρους που δίνο­νται σε αυτά και από την ΕΕ «για να καλύ­πτου­με τις πραγ­μα­τι­κές ανά­γκες των επιχειρήσεων».

Προ­κλη­τι­κή δε, ήταν η επί­μο­νη ανα­φο­ρά στη σημα­σία ανά­κτη­σης της επεν­δυ­τι­κής βαθ­μί­δας της χώρας, την ώρα που η πλειο­ψη­φία του λαού δυσκο­λεύ­ε­ται να βγά­λει το μήνα, υπό το βάρος της ακρί­βειας. «Αν μας εμπι­στευ­τεί ο λαός, είναι ζήτη­μα χρό­νου η ανά­κτη­ση της επεν­δυ­τι­κής βαθ­μί­δας», ισχυ­ρί­στη­κε ο πρω­θυ­πουρ­γός, εξη­γώ­ντας ότι αυτό θα σημά­νει χαμη­λό­τε­ρο κόστος δανει­σμού για επι­χει­ρή­σεις και νοι­κο­κυ­ριά σε περι­βάλ­λον αυξη­μέ­νων επιτοκίων.

Όσο για το μέλ­λον που προ­δια­γρά­φε­ται ο Κυρ. Μητσο­τά­κης το περιέ­γρα­ψε χαρα­κτη­ρι­στι­κά, λέγο­ντας ότι «η πολι­τι­κή που εφαρ­μό­ζου­με δημιουρ­γεί εξω­στρέ­φεια και αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τα, δημιουρ­γεί πρό­σθε­το δημο­σιο­νο­μι­κό χώρο για να στη­ρί­ζου­με τους ευά­λω­τους». Δηλα­δή μέτρα για την κερ­δο­φο­ρία των μεγά­λων επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων και ψίχου­λα μέσω pass και επι­δο­μά­των για τον λαό και τους εργα­ζό­με­νους και… «παρο­χές σε είδος» από τις επι­χει­ρή­σεις στους εργαζόμενους…

Πηγή: 902.gr

Ν. Μπε­λο­γιάν­νης Ν. Πλου­μπί­δης – Στο σπί­τι των ηρώων