Εαυτέ μου,
Τότες, που ήσουν
παιδί
ανέμελο.
Δίχως σύννεφο
βροχερό.
Στιγμές αιώνιες,
σε αναπολώ
όπως
το γλυκό
σούρουπο
του καλοκαιριού.
Χαρές έρεαν
σαν το κόκκινο
κρασί.
Ένα χάδι , ένα φιλί.
Παιχνίδι
δίχως ανταλλαγή.
Ξέχασα πως είναι να αγαπώ.
Τώρα βλέπω
ένα πρόσωπο
ξένο.
Έναν άνθρωπο
άχαρο.
Τώρα η ασχήμια
στον καθρέφτη
με καλημερίζει.
Τώρα χαιρετώ
μάτια πικρά
που χαμογελούν
υποκριτικά.
Τώρα φιλώ
χείλη
που ‘χουν
πια προδοθεί.
Ξέχασες
____________________________________________________________________________________________
Ονομάζομαι Κωνσταντίν Γκέγκα και είμαι φοιτητής ειδικής αγωγής. Ο στόχος μου είναι να βοηθήσω όσα περισσότερα παιδιά να ενσωματωθούν στο κοινωνικό σύνολο, να αναπτύξουν δεξιότητες. Αγαπώ την τέχνη γιατί απλούστατα με κάνει να αισθάνομαι.
