Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Κωνσταντινούπολη Η «Πόλη»… που δεν έζησα

Γρά­φει ο Θανά­σης Ν. Καρα­γιάν­νης* //

ΣΩΤΗΡΗΣ ΛΑΜΠΑΔΑΡΙΔΗΣ (φωτο­γρα­φί­ες)

Κωνσταντινούπολη Η «Πόλη»… που δεν έζησα

Κεί­με­να: Νικό­λα­ος Ουζούνογλου

Πρό­λο­γος: Δημή­τρης Μπελέζος

Μου­σι­κή επέν­δυ­ση: Σπύ­ρος Λάμπρου

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΕΝΑΝΔΡΟΣ, Αθή­να χ.χ., σχ. 0,30Χ0,29 εκατ., σελ. 246

Πολυ­τε­λής πανό­δε­τη συλ­λε­κτι­κή έκδο­ση, που πρό­σφα­τα κυκλο­φό­ρη­σε από τις εκδό­σεις ΜΕΝΑΝΔΡΟΣ, ειδι­κευ­μέ­νες και με πολ­λα­πλές εκδο­τι­κές επι­τυ­χί­ες σε ιστο­ρι­κά – και όχι μόνο – βιβλία, σπά­νιας αισθη­τι­κής ομορφιάς.

Ο κ. Σωτή­ρης Λαμπα­δα­ρί­δης ήταν ο εμπνευ­στής και ειση­γη­τής της έκδο­σης, αφού ο ίδιος μόχθη­σε, επί σει­ρά ετών (1985–2014), με το φωτο­γρα­φι­κό του φακό, να επι­σκέ­πτε­ται τα αξιο­θέ­α­τα της Πόλης και να απο­θα­να­τί­ζει με καλ­λι­τε­χνι­κό τρό­πο αυτή την υπέ­ρο­χη και μονα­δι­κή στον κόσμο πόλη.

Ο κ. Σωτή­ρης Λαμπα­δα­ρί­δης γεν­νή­θη­κε το 1955 στη Ν. Φιλα­δέλ­φεια Αττι­κής με κατα­γω­γή από τη νήσο Μαρ­μα­ρά (Προ­κόν­νη­σος ή Προι­κό­νη­σος ή Ελα­φό­νη­σος), η οποία βρί­σκε­ται στη θάλασ­σα του Μαρ­μα­ρά (Προ­πο­ντί­δα). Σπού­δα­σε στο Μιλά­νο Αρχι­τε­κτο­νι­κή και Industrial Design. Διε­τέ­λε­σε εικα­στι­κός καθη­γη­τής στην Αισθη­τι­κή και την Ιστο­ρία της Τέχνης από το 1982 ως το 2012. Ταξι­δεύ­ει φωτο­γρα­φί­ζο­ντας από το 1973. Οι φωτο­γρα­φί­ες του παρό­ντος λευ­κώ­μα­τος είναι από τα ταξί­δια του στην Κων­στα­ντι­νού­πο­λη από το 1985 ως το 2014. Ο πατέ­ρας του, Νικό­λα­ος Λαμπα­δα­ρί­δης ήταν Ιστο­ρι­κός και Λαο­γρά­φος. Την ενλό­γω έκδο­ση την αφιε­ρώ­νει στη μνή­μη του πατέ­ρα του.

Στη συνέ­χεια καλεί­ται ο κ. Νικό­λα­ος Ουζού­νο­γλου να γρά­ψει τα κεί­με­να του λευ­κώ­μα­τος με τη γνώ­ση και την εμπει­ρία που τον δια­κρί­νουν, ώστε ο ανα­γνώ­στης του λευ­κώ­μα­τος να πλη­ρο­φο­ρη­θεί από τη μια για την Ιστο­ρία της Πόλης και από την άλλη να κατα­νο­ή­σει, να ερμη­νεύ­σει και να απο­λαύ­σει την πλού­σια παρά­θε­ση των υπέ­ρο­χων περισ­σο­τέ­ρων από 240 φωτο­γρα­φιών του πολυ­τε­λούς λευκώματος.

poli exofulo

Ο κ. Νικό­λα­ος Ουζού­νο­γλου γεν­νή­θη­κε στη Χαλ­κη­δό­να της Κων­στα­ντι­νού­πο­λης το 1951. Σπού­δα­σε στο Ελλη­νι­κό Εκπαι­δευ­τή­ριο της Χαλ­κη­δό­νας και στο Ζωγρά­φειο Γυμνά­σιο. Στη συνέ­χεια φοί­τη­σε στο Κρα­τι­κό Πολυ­τε­χνείο της Κων/πολης, από το οποίο απο­φοί­τη­σε το 1973. Συνέ­χι­σε σπου­δές στο πανε­πι­στή­μιο του Essex και το 1981 έλα­βε το Διε­θνές Βρα­βείο G. Marconi. Το 1984 εκλέ­χτη­κε ως Καθη­γη­τής στη Σχο­λή Ηλε­κτρο­λό­γων Μηχα­νι­κών και Μηχα­νι­κών Υπο­λο­γι­στών του Ε.Μ. Πολυ­τε­χνεί­ου, όπου υπη­ρε­τεί μέχρι σήμερα.

Η ίδρυ­ση των συστη­μα­τι­κών διδα­κτο­ρι­κών σπου­δών ήταν το πρώ­το μέλη­μά του ως Προ­έ­δρου της Σχο­λής. Υπήρ­ξε συντο­νι­στής σε 30 διε­θνή ερευ­νη­τι­κά προ­γράμ­μα­τα. Το 2006 ανα­γο­ρεύ­τη­κε ως IEEE Fellow.

Το δημο­σιευ­μέ­νο έργο του απο­τε­λεί­ται από 350 εργα­σί­ες σε διε­θνή περιο­δι­κά με κρι­τές και 10 βιβλία. Είναι παντρε­μέ­νος με την κ. Έλσα Ουζού­νο­γλου και έχουν δύο παι­διά που ακο­λού­θη­σαν παρό­μοιες σπουδές.

Εκλέ­χθη­κε 4 φορές από το 2007 ως Πρό­ε­δρος της Οι.Ομ.Κω. Ανα­γο­ρεύ­τη­κε τον Νοέμ­βριο του 2011 από την Α.Θ.Π. Οικου­με­νι­κό Πατριάρ­χη κ. Βαρ­θο­λο­μαίο Α΄ με το οφφί­κιο του «Προ­στά­τη των Γραμμάτων».

Η ενλό­γω συλ­λε­κτι­κή έκδο­ση είναι δίγλωσ­ση και τη μετά­φρα­ση στην αγγλι­κή γλώσ­σα έκα­νε ο John Carr.

Στον κατα­το­πι­στι­κό «Πρό­λο­γο» του βιβλί­ου ο Ιστο­ρι­κός Φιλό­λο­γος κ. Δημή­τρης Μπε­λέ­ζος Μ.Α., εισά­γει τον ανα­γνώ­στη στο «κλί­μα» του βιβλί­ου και τον πλη­ρο­φο­ρεί για ορι­σμέ­να ιστο­ρι­κά θέμα­τα, που αφο­ρούν την Κων/πολη.

Βέβαια, ο κ. Ουζού­νο­γλου ανέ­λα­βε την ευθύ­νη για να γρά­ψει μια πανο­ρα­μι­κή και λίαν κατα­το­πι­στι­κή – έστω συνο­πτι­κή – ιστο­ρι­κή ανα­δρο­μή μιας Πόλης, που έχει μια ιδιά­ζου­σα θέση στον παγκό­σμιο πολι­τι­σμι­κό χάρ­τη, αλλά και στην καρ­διά μας. Όσα και να δια­βά­σου­με γι’ αυτή «τη μαγι­κή πόλη των γλά­ρων» δε χορ­ταί­νου­με. Θέλου­με να μάθου­με και άλλα. Και προ­πα­ντός όποιος την επι­σκε­φτεί, από την πρώ­τη φορά την ερω­τεύ­ε­ται και επι­διώ­κει να την ξανα­ε­πι­σκε­φτεί είτε ως του­ρί­στας, είτε ως προ­σκυ­νη­τής, είτε ως φωτο­γρά­φος, είτε ως ερευ­νη­τής, είτε… Ο κ. Ουζού­νο­γλου, με τα κεί­με­νά του μας ταξι­δεύ­ει στη μακρό­χρο­νη ιστο­ρία της Πόλης, αλλά τελι­κά κατορ­θώ­νει να συν­δέ­σει το παρελ­θόν με τη σύγ­χρο­νη πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, κάνο­ντάς μας να μάθου­με, να νοσταλ­γή­σου­με, να στε­νο­χω­ρη­θού­με, να χαρού­με, να ελπίσουμε…!

Τα κεφά­λαια και υπο­κε­φά­λαια που απαρ­τί­ζουν ένα ενιαίο κεί­με­νο είναι περιε­κτι­κά, διό­τι δεν πρό­κει­ται για επι­στη­μο­νι­κή πραγ­μα­τεία, αλλά για μια σύντο­μη εισα­γω­γή του ανα­γνώ­στη στην ιστο­ρία της τελευ­ταί­ας περιό­δου της Οθω­μα­νι­κής Αυτο­κρα­το­ρί­ας, του Οικου­με­νι­κού Πατριαρ­χεί­ου, της Ρωμαί­ι­κης Εκπαί­δευ­σης και ενγέ­νει Παι­δεί­ας της Ομο­γέ­νειας, στην οποία ο συγ­γρα­φέ­ας ως εκπαι­δευ­τι­κός δίνει μια κάποια ιδιαί­τε­ρη έμφα­ση, και στη ζωή της Ομο­γέ­νειας, στις δρα­στη­ριό­τη­τες και επι­τεύ­ξεις της κατά τα πρώ­τα τρία τέταρ­τα του 20ού αι. στον κοι­νω­νι­κό, οικο­νο­μι­κό, πολι­τι­στι­κό και εκπαι­δευ­τι­κό τομέα. Κάποια έμφα­ση δίνε­ται και στις δυσά­ρε­στες, τρα­γι­κές και τραυ­μα­τι­κές εμπει­ρί­ες της Ομο­γέ­νειας στα μέσα του 20ού αι. με τα Σεπτεμ­βρια­νά το 1955 και με τις διώ­ξεις, τις απε­λά­σεις και τελι­κά τις εκτο­πί­σεις το 1964.

poli

Τα κεί­με­νά του είναι απλο­γραμ­μέ­να, με αφη­γη­μα­τι­κή χροιά και κατα­νοη­τή γλώσ­σα και ύφος που έλκει τον ανα­γνώ­στη, δια­θέ­τουν δε επι­στη­μο­νι­κή τεκ­μη­ρί­ω­ση, χωρίς επι­στη­μο­νι­κές ορο­λο­γί­ες και δυσ­νό­η­τες επι­στη­μο­νι­κές εκφρά­σεις. Τα κεί­με­νά του κλεί­νουν με έστω συνο­πτι­κές ανα­φο­ρές, πλη­ρο­φο­ρί­ες και προ­βλη­μα­τι­σμούς που αφο­ρούν την Οικου­με­νι­κή Ομο­σπον­δία των Κων­στα­ντι­νου­πο­λι­τών, της οποί­ας εδώ και χρό­νια εκλέ­γε­ται ως Πρό­ε­δρος, με σημα­ντι­κή δραστηριότητα.

Είναι κεί­με­να πολύ χρή­σι­μα για το φιλο­μα­θή και φιλό­τε­χνο ανα­γνώ­στη του παρό­ντος ιστο­ρι­κού και φωτο­γρα­φι­κού λευκώματος.

Αντι­γρά­φω ορι­σμέ­να από τα κεφά­λαια και υπο­κε­φά­λαια αυτών των κει­μέ­νων, ώστε να πάρει μια ιδέα ο κάθε ενδια­φε­ρό­με­νος που επι­θυ­μεί να προ­μη­θευ­τεί αυτό το υπέ­ρο­χο από κάθε άπο­ψη λεύκωμα:

«Η μονα­δι­κό­τη­τα της Κων­στα­ντι­νού­πο­λης», «Η Ανά­πτυ­ξη του Ελλη­νι­σμού της Κων­στα­ντι­νού­πο­λης στην τελευ­ταία περί­ο­δο της Οθω­μα­νι­κής Αυτο­κρα­το­ρί­ας (1830–1914)», «Η περί­ο­δος 1821–1830», «Η Ανά­καμ­ψη μετά από το 1830 και η προ­σπά­θεια μεταρ­ρυθ­μί­σε­ων στην Οθω­μα­νι­κή Αυτο­κρα­το­ρία», «Η Ελλη­νι­κή Παι­δεία φορέ­ας της Ανά­καμ­ψης του Ελλη­νι­σμού», «Η Ίδρυ­ση της Ελλη­νι­κής Εμπο­ρι­κής Σχο­λής της ν. Χάλ­κης (1831)», «Η Ίδρυ­ση της Θεο­λο­γι­κής Σχο­λής της Χάλ­κης (1844)», «Η Χρυ­σή Επο­χή της Ελλη­νι­κής Παι­δεί­ας (1850–1914)», «Η Πατριαρ­χι­κή Μεγά­λη του Γένους Σχο­λή (Μ.Γ.Σ.)», «Το Ζάπ­πειο Παρ­θε­να­γω­γείο», «Το Ζωγρά­φειο Λύκειο», «Το Κεντρι­κό Παρ­θε­να­γω­γείο», «Το Ιωα­κεί­μειο Παρ­θε­να­γω­γείο», «Η Εθνι­κή Σχο­λή Γλωσ­σών και Εμπο­ρί­ου Σταυ­ρο­δρο­μί­ου», «Η ιστο­ρία της σύγ­χρο­νης Ρωμιο­σύ­νης της Πόλης», «Σύντο­μη Ιστο­ρι­κή Ανα­δρο­μή την περί­ο­δο μετά από το 1923» […], «Η 6–7 Σεπτεμ­βρί­ου 1955», «Η Κατά­στρω­ση του Σχε­δί­ου Εκτο­πι­σμού με τις Απε­λά­σεις», «Ο Οικο­νο­μι­κός Απο­κλει­σμός Ρωμαί­ι­κων Επι­χει­ρή­σε­ων» […], «Οι Συνέ­πειες των Απε­λά­σε­ων και του Εξα­να­γκα­σμού σε Εκτο­πι­σμό στην Κοι­νω­νι­κή Ψυχο­λο­γία των Ελλή­νων της Πόλης», «Τα καί­ρια προ­βλή­μα­τα που αντι­με­τω­πί­ζει η Εκπα­τρι­σμέ­νη Ελλη­νορ­θό­δο­ξη Κοι­νό­τη­τα της Κων­στα­ντι­νού­πο­λης».

Στην «Εισα­γω­γή» του Β΄ Μέρους του λευ­κώ­μα­τος μετα­ξύ άλλων δια­βά­ζου­με τα εξής: «Ο Σωτή­ρης Λαμπα­δα­ρί­δης τις τελευ­ταί­ες δεκα­ε­τί­ες, ταξι­δεύ­ο­ντας στην Κων­στα­ντι­νού­πο­λη, απο­τύ­πω­σε τις σύγ­χρο­νες εικό­νες της οικου­με­νι­κής αυτής πόλης. Ο τίτλος του λευ­κώ­μα­τος, “Η Πόλη… που δεν έζη­σα”, κατα­δει­κνύ­ει την επιρ­ροή που ασκεί το πνεύ­μα της Κων­στα­ντι­νού­πο­λης ακό­μα και σ’ αυτόν που δεν έχει ζήσει στην Πόλη βιο­λο­γι­κά. […] Τα αντι­κεί­με­να που βλέ­πει ο παρα­τη­ρη­τής των φωτο­γρα­φιών είναι της συνέ­χειας των αιώ­νων και της αδιά­κο­πης δημιουρ­γί­ας του ανθρω­πί­νου μόχθου κάτω από την επή­ρεια του Ρωμαί­ι­κου πολι­τι­σμού, που δεν στα­μά­τη­σε να φέρει καρ­πούς παρό­λο που πολ­λές φορές βρέ­θη­κε με τα γήι­να δεδο­μέ­να στο χεί­λος του αφα­νι­σμού όπως ισχυ­ρί­ζο­νται μερι­κοί σήμε­ρα. […]»

Οι φωτο­γρα­φί­ες του κ. Σωτή­ρη Λαμπα­δα­ρί­δη είναι έργα τέχνης! Βέβαια, η άψο­γη εκτύ­πω­ση συνέ­βα­λε ν’ ανα­δει­χθεί η τέχνη της φωτο­γρα­φί­ας του. 

Η «Αγιά Σοφιά» ζωντα­νεύ­ει μπρο­στά στα μάτια μας με 25 ολο­σέ­λι­δες, δισέ­λι­δες και μικρό­τε­ρες φωτο­γρα­φί­ες από το εξω­τε­ρι­κό και το εσω­τε­ρι­κό του ναού: δια­κο­σμη­τι­κά μοτί­βα, υπέ­ρο­χα ψηφι­δω­τά, τόξα της βάσης του τρού­λου, σουλ­τα­νι­κός θάλα­μος, κεντρι­κή Βασι­λι­κή ορει­χάλ­κι­νη Πύλη, πολυ­τε­λή μάρ­μα­ρα δια­φό­ρων χρω­μά­των, το υπε­ρώο με τα περί­τε­χνα μαρ­μά­ρι­να κιο­νό­κρα­να, ο μεγα­λο­πρε­πής κεντρι­κός τρού­λος, Εξα­πτέ­ρυ­γα Χερου­βίμ στους κεντρι­κούς κίο­νες που στη­ρί­ζουν τον τρού­λο κ.ά.

Ο πανέ­μορ­φος «Βόσπο­ρος» και ο θαυ­μά­σιος «Κερά­τιος Κόλ­πος» μας δεί­χνουν τα κάλ­λη τους σε 30 φωτο­γρα­φί­ες (Πύρ­γος του Λέαν­δρου, Πύρ­γος και η γέφυ­ρα του Γαλα­τά, μαγι­κά δει­λι­νά και ανα­το­λή στον Βόσπο­ρο, κόσμος, ψαρά­δες, καφέ και εστια­τό­ρια πάνω και κάτω από τη γέφυ­ρα του Γαλα­τά, πλε­ού­με­να που μετα­φέ­ρουν τους επι­βά­τες τους στην ευρω­παϊ­κή και ασια­τι­κή όχθη του Βόσπο­ρου, Γυα­λιά (ξύλι­νες επαύ­λεις) στο Νεο­χώ­ρι Γενί­κιοϊ, το Αρχο­ντι­κό του Αχμέτ Αφίφ Πασά, επι­στο­λι­κά δελ­τά­ρια των αρχών του 20ού αι. όπου απει­κο­νί­ζο­νται η γέφυ­ρα του Γαλα­τά και ο Βόσπο­ρος κ.ά., το «Οικου­με­νι­κόν Πατριαρ­χεί­ον», το Φανά­ρι και η Πατριαρ­χι­κή Μεγά­λη του Γένους Σχο­λή σε 13 φωτο­γρα­φί­ες, «Βυζα­ντι­νές εκκλη­σί­ες» (Μονή της Χώρας με 17 φωτο­γρα­φί­ες από τα μονα­δι­κά, κατα­πλη­κτι­κά ψηφι­δω­τά της, ιδιά­ζου­σας θεμα­το­λο­γί­ας), (Μονή Παμ­μα­κα­ρί­στου σε 4 φωτο­γρα­φί­ες), «Μνη­μεία από άλλες επο­χές» σε 30 φωτο­γρα­φί­ες (Βασι­λι­κή Κιν­στέρ­να, Θεο­δο­σια­νά τεί­χη, Κάστρο της Ρού­με­λης, Αρχαιο­λο­γι­κό Μου­σείο Κων/πολης, βυζα­ντι­νά μνη­μεία σε άλλα μου­σεία: Ν. Υόρ­κης, Βρε­τα­νι­κό, Πού­σκιν στη Μόσχα), Μου­σείο πλα­κι­δί­ων Κων/πολης, Μου­σείο Τουρ­κι­κής και Ισλα­μι­κής Τέχνης, Πεντά­τρου­λη κρή­νη του Αχμέτ Γ΄, Τζα­μί Ορτά­κιοϊ και κρε­μα­στή γέφυ­ρα Βοσπό­ρου, Ανά­κτο­ρα Ντολ­μά Μπα­χτσέ, Πλα­τεία Σουλ­τάν Αχμέτ, Για­νί Τζα­μί κ.ά., «Οθω­μα­νι­κά τζα­μιά» σε 12 φωτο­γρα­φί­ες (Μπλε Τζα­μί, Γενί Τζα­μί, Τζα­μί Σου­λε­μάι­νι­γε, Τζα­μί Ορτά­κιοϊ), «Τοπ Καπί» σε 15φωτογραφίες (Σουλ­τα­νι­κή αίθου­σα εκδη­λώ­σε­ων του χαρε­μιού και ο ολό­χρυ­σος θρό­νος του Σουλ­τά­νου Μου­ράτ Γ΄, Δια­κο­σμή­σεις και βιτρό, Αίθου­σα δια­κο­σμη­μέ­νη στους τοί­χους με πλα­κί­δια από το Ιζνίκ, Αίθου­σες και ιδιαί­τε­ρα δια­με­ρί­σμα­τα Σουλ­τά­νων Μου­ράτ Δ΄ και Αχμέτ Γ΄ , Αίθου­σα Αυτο­κρα­το­ρι­κού Συμ­βου­λί­ου, Καθο­λι­κή άπο­ψη των Σουλ­τα­νι­κών ανα­κτό­ρων Τοπ Καπί από τον Πύρ­γο του Γαλα­τά, Το Σαράι της Βαγδά­της στους κήπους του Τοπ Καπί κ.ά.). Μια άλλη θεμα­τι­κή είναι «Η Πόλη – Οι Άνθρω­ποι» σε 17 φωτο­γρα­φί­ες (Κεντρι­κός σταθ­μός Κων/πολης, Σιδη­ρο­δρο­μι­κός σταθ­μός Σιρ­κε­σί-Όριεν Εξπρές, Φωτο σε αίθου­σα του σταθ­μού με τον Χορό των Δερ­βί­ση­δων του τάγ­μα­τος της μονής Μεβλε­βί, μαγα­ζιά στο Πέραν, ανα­το­λί­τι­κες κου­ζί­νες, ζαχα­ρο­πλα­στεία, εστια­τό­ρια, η Μεγά­λη Οδός του Πέραν-Ιστι­κλάλ, Πλα­τεία Γενί κ.ά.), «Παζά­ρι» (Κλει­στή αγο­ρά της Πόλης, Χαλιά από τον Καύ­κα­σο, Ναρ­γι­λέ­δες, Μπα­κί­ρια, Αιγυ­πτια­κή αγο­ρά, γεύ­σεις και αρώ­μα­τα) και «Πρί­γκη­πος» (Λιμά­νι, Παρα­δο­σια­κή αρχι­τε­κτο­νι­κή από ξύλο, Παρα­δο­σια­κές άμαξες).

Ο εκδό­της των εκδό­σε­ων ΜΕΝΑΝΔΡΟΣ, κ. Χρή­στος Τακι­δέλ­λης, μετα­ξύ άλλων γρά­φει στον «Επί­λο­γο»: «Μέσα από το πλού­σιο εικο­νο­γρα­φι­κό υλι­κό αυτής της έκδο­σης ανα­δει­κνύ­ε­ται ακρι­βώς αυτή η διά­στα­ση της Πόλης ως αστι­κού τοπί­ου δια­μορ­φω­μέ­νου από δια­δο­χι­κές γενιές ανθρώ­πων που έζη­σαν σε αυτό, όπου η ομορ­φιά και η δύνα­μη, ο πόνος και η μιζέ­ρια που πηγά­ζουν από την ανθρώ­πι­νη δρα­στη­ριό­τη­τα απο­τυ­πώ­νο­νται στο αστι­κό τοπίο αφή­νο­ντας επά­νω του ως ίχνη μνη­μεία Ιστο­ρί­ας και Τέχνης.»

Ένα λεύ­κω­μα για την Πόλη, το οποίο αξί­ζει να μπει στις Βιβλιο­θή­κες των Ρωμιών της Πόλης που ζουν εκεί ή στην Ελλά­δα, των απα­ντα­χού Ρωμιών της Πόλης και όλων των Ελλή­νων. Όταν δε δια­βα­στεί, είναι βέβαιο ότι θα ξανα­δια­βα­στεί αρκε­τές φορές και θ’ αγα­πη­θεί από αυτή τη γενιά, αλλά και από τις μελ­λο­ντι­κές γενιές. Στα σχο­λεία θα διδα­χτεί ως λεύ­κω­μα Ιστο­ρί­ας και Τέχνης της Φωτο­γρα­φί­ας για την Κων/πολη της καρ­διάς μας. Αξίζει!

_________________________________________________________________________________________

Θανάσης Ν. Καραγιάννης Δρ. Επιστημών της Αγωγής. Μελετητής Δραματουργίας για παιδιά. Κριτικός Θεάτρου για παιδιά. Συγγραφέας
e‑mail:[email protected] http://thkaragia.wix.com/main
Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο