Γράφει ο Βασίλης Λιόγκαρης //
Εσύ λεβένταρα που τώρα στα μάγουλα σου φυτρώνει το χνούδι της Νιότης και γίνετε κατάμαυρο Γένι.
Χωρίς δουλειά, χωρίς προοπτική, με τσακισμένα όνειρα, μ’ ένα μαχαίρι στο πλευρό το σφυρί στο μέτωπο και μια γροθιά που δεν έχει ακόμα φτάσει στο ύψος που της πρέπει. Ακόμα πιο ψηλά!
Κόκκινη-κατακόκκινη η πρώτη σου ψήφος . Η πρώτη και μοναδική σου ελπίδα. Σ’ έχουνε αλυσοδέσει με ψεύτικες και κάλπικες υποσχέσεις. Μη τους πιστεύεις, μην τους εμπιστεύεσαι! Δεν σε εκπροσωπούν, δεν σε αντιπροσωπεύουν, δεν σε καλύπτουν. Την ψυχή σου και το αίμα της καρδιάς σου ζητάνε, για να σε εμπορευτούν, να σε εκμεταλλευτούν, να σε συντρίψουν!
…………………
Γιατί Κ.Κ.Ε;
Για τις πληγές στο πονεμένο και ματωμένο σου κορμί. Για το δίκιο του φτωχού, του εργάτη, του άνεργου, του φαμελίτη, του ξωμάχου και του συνταξιούχου!
Γιατί Κ.Κ.Ε; Για την ευθύτητα και το πύρινο δικαιωμένο λόγο του. Για την δύναμη του να μεταγγίζει στα φτωχά λαϊκά στρώματα την ελπίδα και την νομοτελειακή του δικαίωση. Τα χαμηλά μεροκάματα, την ανεργία, τηνμ ακρίβεια, την πρόνοια, την παιδεία, την εμπορευματοποίηση της Υγείας. Το τσάκισμα των εργασιακών σχέσεων, την εργοδοτική ασυδοσία, την εκμετάλλευση, την καταπίεση κ.λπ.!
Την απαξίωση του μόχθου και της προσωπικότητας του εργαζόμενου. Τον εμπαιγμό καθ την υποκρισία του μεγάλου κεφαλαίου σε βάρος των Λαών.
Με το αντικλείδι της αντεργατικής τους πολιτικής, μας πιέζουν, μας πνίγουν, μας εξοντώνουν.
……………………
Γιατί Κ.Κ.Ε;
Φύτρο της ανάγκης και ώριμο τέκνο της οργής κυνηγημένος και περιχαρακωμένος από αντιδραστικές εξουσίες..
Για το δικαίωμα στη δουλειά και το τραγούδι./ Ένα βιβλίο κι’ ένα τραπέζι καλοστρωμένο, με τ’ ανθογυάλι της αγάπης στο λαβομάνο.Με το κορμί του πλάτανου και την λυγεράδα της ιτιάς…/ Όποια πέτρα κι αν σηκώσεις θα το βρεις από κάτω./
Μπροστάρης και καθοδηγητής. Πάντα κοντά, πάντα σιμά… με το δίκιο του εργάτη, οργάνωσε και πέτυχε πολλά./ Τις πλατιές μάζες των εργαζομένων- Το οκτάωρο. Οι κοινωνικές ασφαλίσεις. Οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας/ Κι’ άλλες πολλές, και σημαντικές κατακτήσεις που έγιναν με επίπονη και επίμονη πάλη!
Είχανε πάντα την σφραγίδα του Κ.Κ.Ε.
……………………
Να λοιπό γιατί Κ.Κ.Ε. Για τους αγώνες, για την ιστορία του και γιατί μπορεί να σε κοιτάξει στα μάτια!
Ψήφο λοιπόν στην Λαϊκή Συσπείρωση.
Γεννήθηκε στην Αθήνα από γονείς πρόσφυγες, εργάτες, πολυφαμελίτες. Έζησε στα πρώτα παιδικά του χρόνια τη λαίλαπα της κατοχής και μεταφέρει τις τραυματικές αυτές εμπειρίες στα γραφτά του. Σπούδασε θέατρο και για ένα διάστημα δούλεψε σ’ αυτό. Αργότερα απορροφήθηκε από την παραγωγική διαδικασία όπου εργάστηκε σε διάφορες βιομηχανίες. Ο Βασίλης Λιόγκαρης είναι συγγραφέας της γενιάς και της τάξης του. Είναι μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών.