Κώστας Ευαγγελάτος «Μήπως»

Μήπως

είμαι το προσφυγόπουλο

που πάει στο σχολείο

να μορ­φω­θεί ελληνικά

στην αφι­λό­ξε­νη πόλη μας.

Είμαι το παρά­λυ­το παιδί

που ζητια­νεύ­ει κλαίγοντας

στις σκά­λες του Μουσείου

με τα λει­ψά αγάλματα.

Είμαι ένας πρό­σφυ­γας πολέμου

καχε­κτι­κό ομοί­ω­μα της θλίψης

στον μανια­σμέ­νο πόντο

ανά­σκε­λα στη γη της σωτηρίας.

Είμαι ο νέος άστεγος

που αλιεύ­ει στα σκουπίδια

γόπες και αποφάγια.

Είμαι ο γέρος άθρησκος

που ανα­γι­γνώ­σκει σύμβολα

στους κάδους και τους τοίχους.

Είμαι ο χλω­μός έφηβος

που δια­βά­ζει ένοχα

άναρ­χα αλφαβητάρια

πάθους και βίας άθυρμα

σε κρά­σπε­δα λυγμών.

Μήπως

είμαι εικο­νι­κός θεός

πόθου ζωτι­κού

στην ηλε­κτρο­νι­κή φαρέτρα.

Μήπως…

είμαι τελι­κά ο μόνος επιζών;
Κώστας Ευαγγελάτος,

Συλ­λο­γή “Ερμη­τι­κές Λαμπί­δες”, εκδό­σεις “Άπαρ­σις”, Αθή­να 2017