Κώστας Κάππος, ξεχωριστή προσωπικότητα

Σαν σήμε­ρα 10 Σεπτεμ­βρί­ου 2005 πέθα­νε ο Κώστας Κάπ­πος , μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και κοι­νο­βου­λευ­τι­κός του εκπρό­σω­πος μέχρι το 1989.

«Ακού­ρα­στος αγω­νι­στής, κομ­μου­νι­στής, από τα μικρά του χρόνια.

Ήταν απλός, επί­μο­νος και μελε­τού­σε πάντα τα βήμα­τά του. Πορεύ­τη­κε το δρό­μο του αγώ­να για μισόν αιώνα.

Στα εργο­στά­σια, στους χώρους δου­λειάς, στις γει­το­νιές, έδι­νε τη μάχη για τα συμ­φέ­ρο­ντα της εργα­τι­κής τάξης, του λαού, της νεο­λαί­ας. Αγω­νί­στη­κε για την προ­ώ­θη­ση της μεγά­λης υπό­θε­σης, για την απε­λευ­θέ­ρω­ση της εργα­τι­κής τάξης, την κατάρ­γη­ση της εκμε­τάλ­λευ­σης ανθρώ­που από άνθρω­πο, για το σοσιαλισμό.

Για πολ­λά χρό­νια κοι­νο­βου­λευ­τι­κός εκπρό­σω­πος του Κόμ­μα­τος και μέσα στη Βου­λή αγω­νι­ζό­ταν στις πρώ­τες γραμμές.

Ακα­τα­πό­νη­τος, παρά τα προ­βλή­μα­τα υγεί­ας, μέχρι το τέλος. Τον συνα­ντού­σα­με πάντα, να περ­πα­τά ακού­ρα­στος στις κινη­το­ποι­ή­σεις του εργα­τι­κού, μαζι­κού, λαϊ­κού κινή­μα­τος και στις συγκε­ντρώ­σεις του Κόμ­μα­τος» (Από τον επι­κή­δειο του Σπ. Χαλ­βα­τζή, τότε μέλος του ΠΓ του ΚΚΕ).

Ο Κώστας Κάπ­πος οργα­νώ­θη­κε στην ΕΔΑ πριν από τη δικτα­το­ρία του 1967 και στη συνέ­χεια στο ΚΚΕ. Με την επι­βο­λή της δικτα­το­ρί­ας εξο­ρί­στη­κε στη Γυά­ρο και στη Λέρο. Μετά την απε­λευ­θέ­ρω­σή του, συνέ­χι­σε τον αγώ­να στις γραμ­μές της ΚΝΕ, ως μέλος του Γρα­φεί­ου του Κεντρι­κού Συμ­βου­λί­ου της.

Συνε­λή­φθη εκ νέου το Φλε­βά­ρη του 1974 και υπέ­στη φρι­κτά βασα­νι­στή­ρια στο ΕΑΤ — ΕΣΑ, δίχως να λυγί­σει. Στο 9ο Συνέ­δριο εκλέ­χτη­κε μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

Τα τελευ­ταία χρό­νια, ο Κώστας Κάπ­πος δρα­στη­ριο­ποι­ή­θη­κε στο Κέντρο Μαρ­ξι­στι­κών Ερευ­νών (ΚΜΕ) ως μέλος του Διοι­κη­τι­κού Συμ­βου­λί­ου του, ενώ συνέ­χι­ζε να συμ­με­τέ­χει στους λαϊ­κούς αγώ­νες, δίπλα στο ΚΚΕ.