Κώστας Κατιμερτζόγλου: Στον άγνωστο νεκρό του Νοέμβρη

Στον κόσμο που ονει­ρεύ­τη­κες δεν πρό­κει­ται να φτάσεις
η ερπύ­στρια σου έκο­ψε το νήμα της ζωής.
Τα είκο­σι τα χρό­νια σου μια αγκα­λιά λουλούδια
φύτρω­σαν απ΄ το αίμα σου στην είσο­δο μπροστά
της πύλης εκεί­νου του σχο­λειού που ΄γρα­ψε ιστορία
μέρα Νοέμ­βρη δεκα­ε­φτά απέ­να­ντι στα τάνκς.

Στο βλέμ­μα των συντρό­φων σου υπό­σχε­ση γι΄ αγώνα
οργή και θλί­ψη ανά­κα­τες εκδί­κη­ση ζητούν.
Κορί­τσια, αγό­ρια έφη­βοι Νοέμ­βρη­δες αντάρτες
παίρ­νουν τον δρό­μο στη ζωή που ανά­παυ­ση δεν έχει
και κου­βα­λούν στον ώμο τους όνει­ρα και σταυρούς
να χτί­σου­νε το όρα­μα που πότι­σες με αίμα
κι είναι η καλύ­τε­ρη για σε στη μνή­μη σου τιμή.

Δημο­κρα­τί­ας άγγε­λε και λευ­τε­ριάς εικόνα
κοι­μή­σου ήσυ­χα γλυ­κέ γιε της Δικαιοσύνης
χίλια που­λιά σου τρα­γου­δούν στον τάφο σου αϊτέ
κι η άνοι­ξη γυναί­κα σου στη γη της Ρωμιοσύνης.

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΤΙΜΕΡΤΖΟΓΛΟΥ (ΚΑΤΙΓΙΝ)
ΝΟΕΜΒΡΗΣ 1984

«Ο Χικ­μέτ στην Ελλά­δα», του Ηρα­κλή Κακαβάνη