Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Κώστας Μαραγκουδάκης: ο σύντροφος, ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ο ΕΛΑΣίτης — Αγωνιστής του ΔΣΕ, ο 80 χρόνια κομμουνιστής στέλεχος του ΚΚΕ

Ο Κώστας Μαραγκουδάκης δεν είναι πια μαζί μας: Εφυγε από τη ζωή ο σύντροφος, ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ο ΕΛΑΣίτης Αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού με τις πολύχρονες φυλακίσεις και εξορίες, ο κομμουνιστής ‑μέλος για περισσότερα από 70 χρόνια και στέλεχος του ΚΚΕ.

Ο σ.φος Μαρα­γκου­δά­κης γεν­νή­θη­κε στην Αθή­να, σπού­δα­σε στην Ανώ­τα­τη Σχο­λή Οικο­νο­μι­κών & Εμπο­ρι­κών Επι­στη­μών (ΑΣΟΕΕ), εντά­χθη­κε από τα 18 του χρό­νια στο ΚΚΕ στα μαύ­ρα χρό­νια της Κατο­χής και το υπη­ρέ­τη­σε μέχρι την τελευ­ταία στιγ­μή με σεμνό­τη­τα από θέσεις υπεύ­θυ­νες, τόσο κομ­μα­τι­κές, όσο και στο μαζι­κό κίνη­μα, στη νεολαία.
Την περί­ο­δο της ΕΑΜι­κής Αντί­στα­σης διε­τέ­λε­σε γραμ­μα­τέ­ας του Τομέα Κηφι­σιάς της ΕΠΟΝ, του Τομέα Προ­α­στί­ων και του Τομέα Κέντρου Αθή­νας της ΕΠΟΝ, ενώ αργό­τε­ρα έγι­νε μέλος του Γρα­φεί­ου Επι­τρο­πής Νέων ΕΔΑ και της Επι­τρο­πής Πολι­τι­κών Νεολαιών.

Για τη δρά­ση του αυτή φυλα­κί­στη­κε, βασα­νί­στη­κε και εξο­ρί­στη­κε, συμπλη­ρώ­νο­ντας πάνω από 10 χρό­νια στις φυλα­κές και τις εξο­ρί­ες σε Βούρ­λα, Αίγι­να, Γυά­ρο, στο Μακρο­νή­σι, όπου παρέ­μει­νε για 1 χρό­νο στο Λόχο Απο­μό­νω­σης. Στη διάρ­κεια της δικτα­το­ρί­ας των συνταγ­μα­ταρ­χών βρέ­θη­κε και πάλι στη Γυά­ρο και στο Παρ­θέ­νι της Λέρου.
Ήταν δρα­στή­ριο συν­δι­κα­λι­στι­κό στέ­λε­χος, δια­τε­λώ­ντας γενι­κός γραμ­μα­τέ­ας της Ένω­σης Επαγ­γελ­μα­τιών Λογι­στών Πρω­τεύ­ου­σας (ΕΕΛΠ), μέλος της διοί­κη­σης και πρό­ε­δρος της Πανελ­λή­νιας Ομο­σπον­δί­ας Λογι­στών (ΠΟΛ), γενι­κός γραμ­μα­τέ­ας του Εθνι­κού Αντι­δι­κτα­το­ρι­κού Συμ­βου­λί­ου Εργα­ζο­μέ­νων, γραμ­μα­τέ­ας και αντι­πρό­ε­δρος της ΕΣΑΚ‑Σ.
Από το 13ο Συνέ­δριο (1991) έως και το 18ο Συνέ­δριο (2009) εκλε­γό­ταν πρό­ε­δρος της Κεντρι­κής Επι­τρο­πής Οικο­νο­μι­κού Ελέγ­χου. Μετά το 19ο Συνέ­δριο (2013) έως το 2019 υπήρ­ξε πρό­ε­δρος στο “Σπί­τι του Αγωνιστή”.

Ο σ.φος Μαραγκουδάκης υπερασπίστηκε το ΚΚΕ και τις αρχές του από την οπορτουνιστική διαλυτική δράση, τόσο στην κρίση του 1968 όσο και σ’ αυτήν του 1991. Το υπηρέτησε ανυποχώρητα μέχρι την τελευταία του πνοή, τιμώντας την ιδιότητα του μέλους και του στελέχους του Κόμματος. Ήταν μέλος της ΚΟΒ Άνω Αμπελοκήπων – Πολυγώνου της ΤΕ Α’ Αθήνας της ΚΟΑ του ΚΚΕ.

«80 ΧΡΟΝΙΑ ΑΓΩΝΕΣ για Λευτεριά – Κοινωνική Απελευθέρωση»

80 χρό­νια… Μια ζωή ολά­κε­ρη, συνυ­φα­σμέ­νη με τις θυσί­ες και τους μόχθους ενός ολό­κλη­ρου λαού. Μια ακα­τά­βλη­τη αγω­νι­στι­κή πορεία που ξεκί­νη­σε από τα σπλά­χνα του λαϊ­κού κινή­μα­τος και ακο­λού­θη­σε όλες τις καμπές του στο διά­βα της Ιστορίας.
Ο Κώστας Μαρα­γκου­δά­κης, με σεμνό­τη­τα, ακλό­νη­τη συνέ­πεια και οξύ­τα­το πολι­τι­κό και κοι­νω­νι­κό κρι­τή­ριο, που σμι­λεύ­τη­κε στα χαρα­κώ­μα­τα της πάλης και στη στρά­τευ­ση σε ΚΚΕ-ΕΑΜ-ΕΠΟΝ και στις ταξι­κές δυνά­μεις στο συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­μα, κατα­θέ­τει μια βιω­μα­τι­κή μαρ­τυ­ρία για όλες τις κρί­σι­μες στιγ­μές του τόπου και του κινή­μα­τος, αλλά και πολύ­τι­μες ιστο­ρι­κές πλη­ρο­φο­ρί­ες και σκέ­ψεις, που φωτο­δο­τούν αθέ­α­τες πλευ­ρές της αέναης ταξι­κής σύγκρου­σης. Οι αντι­στά­σεις στη μετα­ξι­κή περί­ο­δο, το έπος της Εθνι­κής Αντί­στα­σης, ο ηρω­ι­κός Δεκέμ­βρης και η συγκλο­νι­στι­κή νίκη των ΕΛΑ­Σι­τών στο Κεφα­λά­ρι, ο εμφύ­λιος και ο ΔΣΕ, οι φυλα­κές, η Γιού­ρα, η Μακρό­νη­σος, οι σκλη­ροί πολι­τι­κοί και συν­δι­κα­λι­στι­κοί αγώ­νες του ’50 και του ’60, η αντι­δι­κτα­το­ρι­κή πάλη, οι μάχες για τον εκδη­μο­κρα­τι­σμό και τον ταξι­κό προ­σα­να­το­λι­σμό του εργα­τι­κού κινή­μα­τος, η αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κή δρά­ση, η πάλη για την αλλα­γή του συσχε­τι­σμού δύνα­μης και την κοι­νω­νι­κή απε­λευ­θέ­ρω­ση παρου­σιά­ζο­νται με γλα­φυ­ρό­τη­τα και πιστό­τη­τα. Και παράλ­λη­λα ένας τερά­στιος πλού­τος παρεμ­βά­σε­ων, ομι­λιών, άρθρων, που σκια­γρα­φούν κάθε όψη της πολι­τι­κοϊ­δε­ο­λο­γι­κής αναμέτρησης.
Ένα έργο δοσμέ­νο με ανυ­πό­κρι­τη ανη­συ­χία για τη δια­παι­δα­γώ­γη­ση της νέας γενιάς, αλλά και με βαθύ αίσθη­μα βεβαιό­τη­τας για την ιστο­ρι­κή δικαί­ω­ση “της γης των κολασμένων”…

Κώστας Μαραγκουδάκης

Για τον ΕΠΟ­Νί­τη Κώστα Μαραγκουδάκη

Στη σχε­τι­κή βιβλιο­πα­ρου­σί­α­ση ο Σπύ­ρος Χαλ­βα­τζής στέ­λε­χος του ΚΚΕ, εκπρο­σω­πώ­ντας τον Σύν­δε­σμο Φυλα­κι­σθέ­ντων Εξο­ρι­σθέ­ντων Αντι­στα­σια­κών 1967 – 1974 (ΣΦΕΑ) είπε μετα­ξύ άλλων:

«Να μιλή­σει κάποιος για το έργο του Κώστα Μαρα­γκου­δά­κη δεν είναι εύκο­λο. Κι αυτό για­τί πρέ­πει να παρα­κο­λου­θή­σει μια πολυ­τά­ρα­χη ζωή 80 χρό­νων αγώ­νων. Μέσα απ’ αυτό το βιβλίο, περ­νά­ει η πορεία του εργα­τι­κού, λαϊ­κού, αντι­στα­σια­κού κινή­μα­τος, ειδι­κά στην Αθή­να και για το διά­στη­μα της Γερ­μα­νι­κής κατο­χής, στην Κηφι­σιά. Ανα­φέ­ρο­νται σοβα­ρές πτυ­χές της πάλης του κομ­μου­νι­στι­κού κινή­μα­τος, μέσα από την παρου­σί­α­ση της δρά­σης ηγε­τι­κών στε­λε­χών του κόμ­μα­τος στο εργα­τι­κό, συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­μα μιας ταραγ­μέ­νης περιό­δου. Κι είναι πολ­λά τα 80 χρό­νια
Αν έχει κάποιος το πλε­ο­νέ­κτη­μα να γνω­ρί­ζει τον Κώστα Μαρα­γκου­δά­κη θα μιλή­σει για τον άνθρω­πο, το δημιουρ­γό, τον πρω­το­πό­ρο, αλλά και επί­μο­νο στη λύση προ­βλη­μά­των ‑όταν έχει μπρο­στά του ένα πρό­βλη­μα να αντι­με­τω­πί­σει, δεν θα σου πει ποτέ, «άστο, θα το δού­με». Συνή­θι­ζε και συνε­χί­ζει, για κάθε πρό­βλη­μα να λέει: Πώς αυτό πρέ­πει να λυθεί; Τι κινή­σεις πρέ­πει να γίνουν; Ποιος θα κάνει τι; Πότε θα δοθεί απά­ντη­ση; Συγκε­κρι­μέ­νος, σαφής, δημιουρ­γι­κός. Κάποιες φορές με έντο­νη φωνή, ακό­μα και με από­λυ­το τρό­πο. Όμως, αυτή η λει­τουρ­γία του έχει βοη­θή­σει πολ­λούς συνερ­γά­τες του, να σπά­σουν την αδρά­νεια, να πάψουν να αφή­νουν προ­βλή­μα­τα να λιμνά­ζουν.…
Αυτός είναι μια ολά­κε­ρη ζωή.
Πάντα έψα­χνε, ακό­μα ψάχνει για στοι­χεία. Με επι­χει­ρή­μα­τα, με στοι­χεία, με πρά­ξεις.
Ένας αγω­νι­στή
ς, κομ­μου­νι­στής με λόγο γρα­φτό και προ­φο­ρι­κό και κυρί­ως με έργο. Δεν θα αφή­σει ποτέ και τίπο­τα, άξιο λόγου, να πέσει κάτω. Πολυ­γρα­φό­τα­τος, σε όλες τις συν­θή­κες και με ευρύ­τη­τα στη θεμα­το­λο­γία του.
Η μονο­μέ­ρεια καμιά φορά δεν τον απα­σχό­λη­σε.
Αυστη­ρός, φωνα­κλάς κάπου – κάπου, πει­σμα­τά­ρης, αλλά ακρι­βο­δί­καιος.
Σε όλη τη δια­δρο­μή του, με ό,τι κατα­πιά­στη­κε, με ό,τι χρε­ώ­θη­κε από το συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­μα και από το κόμ­μα, το ΚΚΕ, σε όποια δημό­σια θέση ή λει­τούρ­γη­μα είχε στην ευθύ­νη του, δεν θα βρε­θεί άνθρω­πος, πέρα από ιδε­ο­λο­γι­κή ή πολι­τι­κή τοπο­θέ­τη­ση, να πει ότι ο Κώστας Μαρα­γκου­δά­κης «μου έφα­γε το δίκιο».
Κι αυτό έχει μεγά­λη ιδε­ο­λο­γι­κή και πολι­τι­κή σημασία.
Ειδι­κά στην περί­ο­δο που δια­νύ­ου­με, στα τωρι­νά χρόνια.
Κι αυτό δεν είναι κάτι το αυτονόητο.
Και σε φίλους και σε συντρό­φους και σε αγα­πη­μέ­νους, δεν χαρί­ζε­ται σε κανέ­ναν. Τα του Καί­σα­ρος τω Καίσαρι.
Δεν δίστα­σε ποτέ μπρο­στά στον ταξι­κό εχθρό. Δεν φοβή­θη­κε.
Ηταν και είναι πάντα
παρών. Χαλκέντερος. 
Το ’89-’91 όταν το τσου­νά­μι των ανα­τρο­πών δημιουρ­γού­σε πολ­λά κενά και παρά­πλευ­ρες απώ­λειες, στά­θη­κε κόντρα στον καιρό.
(και κατα­λή­γει ο Σπύρος)
Αγα­πη­τέ σύντρο­φε και φίλε Κώστα σε ευχα­ρι­στού­με».

Κώστας Μαραγκουδάκης

Όντας στο «σπί­τι του Αγω­νι­στή», σε μια εφ ‘όλης της ύλης συνο­μι­λία στο ερώ­τη­μα «Τα ιδα­νι­κά για τα οποία πολέ­μη­σαν οι αγω­νι­στές και αγω­νί­στριες της Εθνι­κής Αντί­στα­σης και του ΔΣΕ παρα­μέ­νουν ζωντα­νά σήμε­ρα;», απά­ντη­σε

Έχω την αίσθη­ση ότι για να παρα­μεί­νει κάτι ζωντα­νό πρέ­πει κάποιος να το βλέ­πει. Όσο κάποιοι το βλέ­πουν παρα­μέ­νει ζωντα­νό. Μη μου πεί­τε τώρα ότι είναι δυνα­τό να το δουν αυτό οι άνθρω­ποι που σήμε­ρα εντάσ­σο­νται σε διά­φο­ρους χώρους και καλά-καλά δεν ξέρου­νε που πάνε. Νομί­ζω ότι υπάρ­χει και μια τύφλω­ση. Τα ιδα­νι­κά αυτά στο χώρο το δικό μας είναι ολο­φά­νε­ραΑυτοί που μπαί­νουν στο χώρο για να παλέ­ψουν, στον κορ­μό της Αρι­στε­ράς, του ΚΚΕ, μπαί­νουν έχο­ντας πλή­ρη συναί­σθη­ση και πλή­ρη γνώ­ση από την ιστο­ρία ποια είναι η προ­σφο­ρά του κομ­μου­νι­στι­κού κινή­μα­τος στη βελ­τί­ω­ση της ζωής του ελλη­νι­κού λαού, στην απο­φυ­γή χει­ρο­τέ­ρευ­σης της ζωής του ελλη­νι­κού λαού και στην προ­ο­πτι­κή καλυ­τέ­ρευ­σης και ορι­στι­κής λύσης του προ­βλή­μα­τος της ευτυ­χί­ας του λαού μας κατά της καπι­τα­λι­στι­κής εκμε­τάλ­λευ­σης. Άλλος, βέβαια, το ξέρει περισ­σό­τε­ρο, άλλος λιγό­τε­ρο, αλλά η βάση είναι ότι πιστεύ­εις ότι μπαί­νο­ντας μέσα στον αγώ­να ενά­ντια στην καπι­τα­λι­στι­κή εκμε­τάλ­λευ­ση αγω­νί­ζε­σαι για κάτι καλύ­τε­ρο για όλους, χωρίς καμιά διά­κρι­ση. Αυτό είναι το κίνη­τρο που φέρ­νει όλον αυτόν τον κόσμο μέσα στις γραμ­μές του ΚΚΕ.
Νομί­ζω ότι εκφρά­ζε­ται ποι­κι­λό­τρο­πα και από το τι κάνει ο καθέ­νας. Πχ μέσα στο εργα­τι­κό κίνη­μα θα δεί­τε ότι οι καλύ­τε­ροι στους αγώ­νες, είναι οι κομ­μου­νι­στές. Δεν θα δεί­τε δηλα­δή να κατε­βαί­νουν κάτω και να μην ξέρουν για­τί κατε­βαί­νουν. Ένας μπο­ρεί να χάσει σήμε­ρα τη δου­λειά του. Δεν φτά­νει μόνο η περί­πτω­σή του για να πεις ότι αυτός εντά­χτη­κε στο συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­μα. Ενδε­χο­μέ­νως αυτός θα αφυ­πνι­στεί, με το να χάσει τη δου­λειά του, αλλά σημα­σία έχει όχι να αφυ­πνι­στεί επει­δή μόνο χάνει τη δου­λειά του αλλά και για­τί και πάρα πολ­λοί άλλοι χάνουν τη δου­λειά τους. Και για να μπο­ρέ­σει να προ­χω­ρή­σει στη ζωή είναι ανα­γκαίο να ενω­θεί με τους άλλους για να μπο­ρούν να κάνουν δυνα­τή την πίε­σή τους και να αλλά­ξει η κατά­στα­ση την οποία βιώνουμε.

  • Κύριε Μαρα­γκου­δά­κη επι­τρέψ­τε μου μια πιο προ­σω­πι­κή ερώ­τη­ση. Βρί­σκε­στε ήδη δέκα χρό­νια στο τιμό­νι του Ιδρύ­μα­τος, ως πρό­ε­δρος του ΔΣ. Ποια ήταν η «αντα­μοι­βή» από την ενα­σχό­λη­σή σας αυτή, τι κερ­δί­σα­τε ως άνθρω­πος, ως εν ενερ­γεία αγω­νι­στής ο ίδιος;

Όταν ένας άνθρω­πος φτά­σει σε μια ηλι­κία όπως είμαι εγώ, στα 92 μου χρό­νια, οπωσ­δή­πο­τε μειώ­νο­νται οι δυνα­τό­τη­τές του να βγει έξω να τρέ­ξει, να έχει μια πιο ενερ­γό, σωμα­τι­κή κυρί­ως, δρα­στη­ριό­τη­τα. Το γεγο­νός ότι μπό­ρε­σα σ’ αυτά τα χρό­νια  εδώ να προ­σφέ­ρω όλες μου τις υπη­ρε­σί­ες και να είναι επι­τυ­χής η πορεία του ιδρύ­μα­τος (μέχρι σήμε­ρα δεν έχου­με κανέ­να αρνη­τι­κό στοι­χείο στην πορεία μας αυτή), για μένα είναι βαθιά ικα­νο­ποί­η­ση ότι και στα γερά­μα­τά μου μπο­ρώ να συνε­χί­σω τον αγώ­να που άρχι­σα στα νιά­τα μου (γέλια).


 

Κώστας Μαραγκουδάκης

USSR flag

ΑΘΑΝΑΤΟΣ!


Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο