Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Λένιν και Αθλητισμός

Επι­μέ­λεια Αλέ­κος Χατζη­κώ­στας // 

Πρό­κει­ται για άρθρο που δημο­σιεύ­τη­κε στην αθλη­τι­κή σελί­δα του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ (9/9/1947) και είναι ανα­δη­μο­σί­ευ­ση άρθρου του Π. Πετρώφ από τη εφη­με­ρί­δα «Φυσκολ­του­ρα Σπορ» της Μόσχας.

Κατα­πιά­νε­ται με μια σει­ρά άγνω­στες πλευ­ρές της σχέ­σης του Β.Ι Λένιν με τον αθλη­τι­σμό, αλλά και περι­λαμ­βά­νει σκέ­ψεις του για την ανά­πτυ­ξή του σε συν­θή­κες σοσια­λι­στι­κής οικο­δό­μη­σης. Γρά­φει συγκεκριμένα:

«…Καθο­ρί­ζο­ντας τη σωμα­τι­κή αγω­γή σαν ένα από τα απα­ραί­τη­τα στοι­χεία της κομ­μου­νι­στι­κής αγω­γής ο Λένιν έδω­σε εξαι­ρε­τι­κή σημα­σία στην ανά­πτυ­ξη του κινή­μα­τος σωμα­τι­κής αγω­γής στη χώρα μας.

Πέρα­σε πολύ δύσκο­λες στιγ­μές η νεα­ρή Σοβιε­τι­κή Δημο­κρα­τία περι­κυ­κλω­μέ­νη από παντού από εχθρούς. Ο Λένιν και ο Στά­λιν δημιούρ­γη­σαν τον Κόκ­κι­νο Στρα­τό δίνο­ντας ιδιαί­τε­ρη σημα­σία στη στρα­τιω­τι­κή κατάρ­τι­ση των εργα­ζο­μέ­νων. Στις 22 Απρι­λί­ου 1918, με πρω­το­βου­λία του Λένιν, βγή­κε διά­ταγ­μα για τη γενι­κή στρα­τιω­τι­κή κατάρ­τι­ση. Με το διά­ταγ­μα αυτό δημιουρ­γή­θη­κε ένα ενιαίο σύστη­μα για τη στρα­τιω­τι­κή εκπαί­δευ­ση των εργα­τών και των αγρο­τών, από το οποίο οργα­νι­κά ξεπή­δη­σε η σωμα­τι­κή αγω­γή και ο αθλη­τι­σμός. Έτσι το διά­ταγ­μα για τη γενι­κή στρα­τιω­τι­κή εκπαί­δευ­ση, απε­τέ­λε­σε την αρχή στην οργά­νω­ση των εργα­τών στρα­τιω­τι­κά και αθλη­τι­κά που θεω­ρή­θη­κε από τότε σαν κοι­νω­νι­κή-κρα­τι­κή υπόθεση.

Ο Λένιν διέ­κρι­νε με προ­σο­χή τις συνέ­πειες του δια­τάγ­μα­τος και χαι­ρό­ταν για τα πρώ­τα του απο­τε­λέ­σμα­τα. Μιλώ­ντας στους αθλη­τές που παρή­λα­σαν στη Μόσχα το 1919 είπε: «Η σημε­ρι­νή γιορ­τή δεί­χνει ποιες επι­τυ­χί­ες είχα­με, ποια και­νού­ρια δύνα­μη ανα­πτύσ­σε­ται μέσα στην εργα­τι­κή τάξη».

Σε συζή­τη­ση με τους καθο­δη­γη­τές για τη στρα­τιω­τι­κή εκπαί­δευ­ση, ο Λένιν καθό­ρι­ζε ως εξής τα καθή­κο­ντά τους:

«Πρώ­το, εκκα­θά­ρι­ση των γραμ­μών των στρα­τιω­τι­κών εκπαι­δευ­τών – γυμνα­στών από τα ξένα, τα εχθρι­κά στοι­χεία. Δεύ­τε­ρο προ­σε­κτι­κή σωμα­τι­κή αγω­γή και στρα­τιω­τι­κή προ­ε­τοι­μα­σία έτσι που να δοθεί δυνα­τό­τη­τα στις πλα­τειές μάζες των εργα­τών και των αγρο­τών να γυμνά­σουν το σώμα τους και να εκπαι­δευ­τούν στρα­τιω­τι­κά. Τρί­το, συνέ­νω­ση της φυσι­κής και στρα­τιω­τι­κή αγω­γής με την κομ­μου­νι­στι­κή αγωγή».

Ο ίδιος ο Λένιν δοκί­μα­ζε την ευερ­γε­τι­κή επί­δρα­ση της αγω­γής και των σπορ. Όχι μόνο στα χρό­νια της νεό­τη­τάς του, μα και όταν πια έγι­νε ώρι­μος άνδρας, μέσα από τις πολ­λές δου­λειές του και την επα­να­στα­τι­κή πάλη, εύρι­σκε και­ρό να επι­δο­θεί σε διά­φο­ρα είδη των σπορ. Στις ώρες που ανα­παύ­ο­νταν δεν έμε­νε αδρα­νής. Προ­σπα­θού­σε να κινεί και να ανα­πτύσ­σει τους μυς, να δυνα­μώ­νει την καρ­διά. Δηλα­δή στις ώρες της ανά­παυ­σής του ήταν τόσο αει­κί­νη­τος και δρα­στή­ριος όπως και στην πιο επεί­γου­σα δου­λειά, διη­γεί­ται ο πιο κοντι­νός του σύντρο­φος Π. Λεπεσίνσκυ.

Τον Λένιν τον τρα­βού­σαν ιδιαί­τε­ρα το ποδή­λα­το, το κολύ­μπι, η πεζο­πο­ρεία, η παγο­δρο­μία. Ανέ­βαι­νε στα βου­νά, αγα­πού­σε το σκά­κι. Μεγά­λη σημα­σία έδι­νε ο Λένιν στη γυμνα­στι­κή την οποία θεω­ρού­σε σαν καθη­με­ρι­νή υπο­χρε­ω­τι­κή εργα­σία όπως και το καθη­με­ρι­νό μπάνιο.

Μερι­κά απο­σπά­σμα­τα από τα γράμ­μα του Λένιν, υπο­γραμ­μί­ζουν καθα­ρά την αγά­πη του στα σπορ και τον εκδρο­μι­σμό. Έγρα­φε χαρακτηριστικά:

«…Δεν έχου­με νέα. Άλλα­ξε μόνο κάπως η δια­σκέ­δα­σή μας με τον ερχο­μό του χει­μώ­να, μαζί με το κυνή­γι αρχί­ζω να ασχο­λού­μαι με το πατι­νάζ» (Από γράμ­μα του Λένιν στη μητέ­ρα του, 25 Μαΐ­ου του 1897)

«…Από αρκε­τόν και­ρό με συνε­πή­ρε το ποδή­λα­το και τρα­βώ στα προ­ά­στεια του Παρι­σιού μια και καθό­μα­στε πολύ κοντά στα τεί­χη..» (Γράμ­μα του Λένιν στην Άννα Ιλι­τσί­να 2 Μαΐ­ου 1910)

Με μεγά­λη ευχα­ρί­στη­ση ο Λένιν ανέ­βαι­νε στα βου­νά. Η Ναντέζ­ντα Κων­στα­ντί­νο­βα ανα­φέ­ρει τη μηνιαία περιο­δεία στην Ελβε­τία στα 1904: «Ο χει­μώ­νας του 1903–1904 ήταν εξαι­ρε­τι­κά βαρύς. Τα νεύ­ρα παρέ­λυαν τελεί­ως. Τα βου­νά τρα­βού­σαν σα μαγνή­τες. Η σημα­ντι­κή αλλα­γή, ο βου­νή­σιος αέρας, η μόνω­ση, η ευχά­ρι­στη κού­ρα­ση και ο υγιει­νός ύπνος, επέ­δρα­σαν θερα­πευ­τι­κά πάνω στο Λένιν. Ξανα­ήλ­θαν οι δυνά­μεις του, η ακμή του και η ευχά­ρι­στη διά­θε­ση» (Σημειώ­σεις του Κρουπ­σκά­γιας στα «Γράμ­μα­τα στους συγ­γε­νείς του Λένιν»)

Είναι χαρα­κτη­ρι­στι­κό ότι ο Λένιν πάντα προ­πα­γάν­δι­ζε την υγιει­νή ανά­παυ­ση, τα σπορ, τον εκδρο­μι­σμό. Έπαιρ­νε μαζί στους περι­πά­τους του τους συντρό­φους, συνι­στού­σε τα σπορ στους γνω­στούς του και τους συγ­γε­νείς τους. Φυσι­κά όταν παρου­σιά­σθη­κε η δυνα­τό­τη­τα να προ­πα­γαν­δί­σει και να χαρά­ξει στην ψυχή του λαού τη σωμα­τι­κή αγω­γή σαν ανα­πό­σπα­στο τμή­μα της κομ­μου­νι­στι­κής αγω­γής, να την τοπο­θε­τή­σει μέσα στα καθή­κο­ντα του μεγά­λου σοσια­λι­στι­κού κρά­τους, ο Λένιν χωρίς αργο­πο­ρία εκπλη­ρώ­νει κι’ αυτό το καθήκον.

Και από τότε η φυσι­κή αγω­γή και τα σπορ απε­τέ­λε­σαν κρα­τι­κή υπό­θε­ση και υπο­χρέ­ω­ση. Το από­φθεγ­μα: «Να είσαι έτοι­μος στη δου­λειά και στην άμυ­να» έγι­νε η βάση του σοβιε­τι­κού αθλη­τι­κού κινήματος…»

«Ο Χικ­μέτ στην Ελλά­δα», του Ηρα­κλή Κακαβάνη

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο