Γράφει ο Βασίλης Λιόγκαρης //
(Σαν έκφραση, σαν νόημα και σαν περιεχόμενο)
Λέξεις αγαπημένες, δικές μας λέξεις, όλο μοναδικότητα και μαγεία. Η προφορά τους απλή, ανάμεικτη με συναισθήματα και αγάπη.
Πρώτη λέξη και καλύτερη, με τεράστιο μέγεθος και βάθος, ΜΑΝΑ (το λες και γεμίζει το στόμα σου) πληθωρική, ανεκτίμητη.
Το ίδιο: Πατέρας… Αδερφός… Φίλος!
Το ψωμί: Ζεστή λέξη, γεμάτη γεύση και απόλαυση! Μεγάλος ο αγώνας για την απόκτηση του.
Το νερό: Το θείον, το τέλειον, η φύση ολόκληρη, η συνέχεια και η δημιουργία. Ο γείτονας της διπλανής πόρτας.
Σε όλο το μεγαλείο και την ολοκλήρωση του ο Σύντροφος… ο σύντροφος χωρίς αρχή και τέλος, σύντροφος ο πραγματικός! Ο ειλικρινής, ο τίμιος, ο αγνός.
Η ανοικτή αγκαλιά ‑Η μεγάλη καρδιά — Η ψυχή — Η ιδέα — Η πίστη — Ο άνθρωπος — Η ζωή — Ο θάνατος — Ο έρωτας!
Λέξεις γεμάτες πάθος, γεμάτες πνοή και αλήθεια. Κρύβουν όλο το μεγαλείο της έκφρασης τους .
Γνώση-Επιστήμη-Ιστορία: Η αρχή και ανάλυση των πάντων.
Καταλαβαίνω- κατανοώ- συμπάσχω-συμμετέχω-αφουγγράζομαι-υποφέρω-πονώ-αισθάνομαι-συναισθάνομαι.
Δεν μπορώ να αναπνεύσω!
Τα σύκα- σύκα και η σκάφη-σκάφη!
Όλες οι άλλες λέξεις, όλες οι άλλες φράσεις και εκφράσεις είναι κορακίστικα, είναι ακαταλαβίστικα, προς αποφυγή.
Είναι η γλώσσα που μιλάνε οι πολιτικοί και οι διπλωμάτες. Οι αστοί διανοούμενοι και οι μεγαλοδημοσιογράφοι.
Γλώσσα της φυγής, του πλαγίου δρόμου και της επίδειξης.
Όσοι κοιτάνε τον κόσμο από ψηλά, χωρίς να τον αγγίζουν…!!!
Γεννήθηκε στην Αθήνα από γονείς πρόσφυγες, εργάτες, πολυφαμελίτες. Έζησε στα πρώτα παιδικά του χρόνια τη λαίλαπα της κατοχής και μεταφέρει τις τραυματικές αυτές εμπειρίες στα γραφτά του. Σπούδασε θέατρο και για ένα διάστημα δούλεψε σ’ αυτό. Αργότερα απορροφήθηκε από την παραγωγική διαδικασία όπου εργάστηκε σε διάφορες βιομηχανίες. Ο Βασίλης Λιόγκαρης είναι συγγραφέας της γενιάς και της τάξης του. Είναι μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών.
