Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Λέων Αυδής, Ζωή, στην υπηρεσία του λαού

Στις 24 Σεπτεμ­βρί­ου 2000 έφυ­γε από τη ζωή ο κομ­μου­νι­στής νομι­κός Λέων Αυδής.

Ο Λεων. Αυδής γεν­νή­θη­κε στην Κέρ­κυ­ρα το 1937.  Το 1968 εκτο­πί­στη­κε, από την Απρι­λια­νή δικτα­το­ρία, στη Σίκι­νο. Τη χρο­νι­κή περί­ο­δο 1981–1986 δια­τέ­λε­σε αντι­πρό­ε­δρος του Δικη­γο­ρι­κού Συλ­λό­γου Αθη­νών. Από το 1991 ως το 1993 δια­τέ­λε­σε μέλος του Διοι­κη­τι­κού Συμ­βου­λί­ου της Εται­ρί­ας Δικαί­ου Εργα­σί­ας και Κοι­νω­νι­κής Ασφά­λι­σης, της οποί­ας και παρα­μέ­νει μέλος. Το 1996 εκλέ­χθη­κε βου­λευ­τής του ΚΚΕ στην Α’ Αθή­νας.  Από την ιδιό­τη­τα του βου­λευ­τή παραι­τή­θη­κε το Μάη του 1997 για να ασχο­λη­θεί με το Δήμο Αθη­ναί­ων ως δημο­τι­κός σύμ­βου­λος και επι­κε­φα­λής της δημο­τι­κής παρά­τα­ξης “Αγω­νι­στι­κή Συνερ­γα­σία για την Αθήνα”.

Εχει συγ­γρά­ψει μελέ­τες και άρθρα για θέμα­τα του Εργα­τι­κού Δικαί­ου, τα οποία έχουν δημο­σιευ­τεί σε νομι­κά περιο­δι­κά (“Επι­θε­ώ­ρη­ση Εργα­τι­κού Δικαί­ου”, “Δελ­τίο Εργα­τι­κής Νομο­θε­σί­ας”, “Δίκαιο Επι­χει­ρή­σε­ων και Εται­ριών”) και σε άλλα περιο­δι­κά και εφη­με­ρί­δες (“Συν­δι­κα­λι­στι­κή Επι­θε­ώ­ρη­ση”, “Ριζο­σπά­στης”).

Τον Λεων. Αυδή «απο­χαι­ρέ­τη­σε», εκ μέρους του Πολι­τι­κού Γρα­φεί­ου της ΚΕ του ΚΚΕ, ο Σπύ­ρος Χαλ­βα­τζής. Εμφα­νώς συγκι­νη­μέ­νος, στά­θη­κε στην αγω­νι­στι­κή δρά­ση του Λεων., που απο­τε­λεί ανε­κτί­μη­τη περιου­σία, στο επι­στη­μο­νι­κό του ανά­στη­μα και στην ξεκά­θα­ρη θέση του στη ζωή, «στην από δω μεριά, όπου βρί­σκο­νται οι κατα­πιε­σμέ­νοι, οι αδι­κη­μέ­νοι κι αυτοί που τους υπε­ρα­σπί­ζο­νται» — όπως τόνισε.

Ολό­κλη­ρη η ομι­λία του Σπ. Χαλ­βα­τζή έχει ως εξής:

«O σύντρο­φος Λεων. Αυδής, που όλοι εμείς απο­χαι­ρε­τά­με σήμε­ρα, η ΚΕ του ΚΚΕ, τα μέλη, οι φίλοι του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, οι αρι­στε­ροί, ριζο­σπά­στες, ο λαός της Αθή­νας, ήταν ξεχω­ρι­στός άνθρωπος.

Είναι δύσκο­λο να απο­χαι­ρε­τάς ανθρώ­πους, με το ήθος, τη μαχη­τι­κό­τη­τα, το επι­στη­μο­νι­κό ανά­στη­μα του συντρό­φου μας. Να απο­χαι­ρε­τάς αγω­νι­στές που ανά­λω­σαν τη ζωή τους για το λαό και τον τόπο. Που έδω­σαν ό,τι καλύ­τε­ρο, μέσα από τη συλ­λο­γι­κή δράση.

Εφυ­γες πρό­ω­ρα Λεων. Εφυ­γες τώρα που μπο­ρού­σες να δώσεις πολύ περισ­σό­τε­ρα για την προ­ώ­θη­ση της ενω­τι­κής πολι­τι­κής που προ­τεί­νει το ΚΚΕ. Ο τρό­πος που εφάρ­μο­σες στην πρά­ξη την πολι­τι­κή του μετώ­που απέ­δει­ξε ότι κάθε κομ­μου­νι­στής, σε κάθε περί­πτω­ση, μπο­ρεί να ανα­λύ­ει τη συγκε­κρι­μέ­νη κατά­στα­ση, να ερμη­νεύ­ει την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα και να κάνει το επό­με­νο βήμα.

Δού­λε­ψες σε όλα τα μέτω­πα του αγώ­να. Για την ειρή­νη, τις δημο­κρα­τι­κές ελευ­θε­ρί­ες, την εθνι­κή ανε­ξαρ­τη­σία, ενά­ντια στις ιμπε­ρια­λι­στι­κές επεμ­βά­σεις των Ευρω­α­με­ρι­κα­νών ειδι­κά στα Βαλ­κά­νια. Πάντα με τη σκέ­ψη της συσπεί­ρω­σης, για το μέτω­πο που θα ανοί­ξει το δρό­μο, για τη σοσια­λι­στι­κή ανα­γέν­νη­ση της χώρας.

Υπη­ρέ­τη­σες με ολο­κλη­ρω­μέ­νο τρό­πο την πολι­τι­κή του ΚΚΕ στο χώρο της Αυτο­διοί­κη­σης. Την προ­ώ­θη­σες μέσα από τη “Συμπα­ρά­τα­ξη για την Αθήνα”.

Ζωή, στην υπηρεσία του λαού

Σε όλους τους τομείς και τις δρα­στη­ριό­τη­τές σου σαν κόκ­κι­νη κλω­στή δια­περ­νού­σε τη σκέ­ψη σου η λογι­κή της κοι­νής δρά­σης, με πολ­λούς ανθρώ­πους, που προ­βλη­μα­τί­ζο­νται, προσ­δο­κούν μια άλλη πορεία του τόπου.

Ολη σου η ζωή ήταν στην υπη­ρε­σία του λαού. Στον αγώ­να για να ξημε­ρώ­σουν καλύ­τε­ρες μέρες για την εργα­τι­κή τάξη, τους εργα­ζό­με­νους, το λαό και τη νεολαία.Αγωνίστηκες για τους οικο­νο­μι­κούς μετα­νά­στες που συν­θλί­βο­νται στις μυλό­πε­τρες της εκμε­τάλ­λευ­σης και της καταπίεσης.

Ησουν σεμνός, ασυμ­βί­βα­στος, ηθι­κός. Σημα­το­δο­τού­σες μια άλλη αντί­λη­ψη για τη ζωή, την κοι­νω­νία. Η στά­ση ζωής των αιρε­τών έχει ιδε­ο­λο­γι­κή, δια­παι­δα­γω­γι­κή επί­δρα­ση στους νέους. Αυτό είναι η ελπίδα.

Οσο ευαί­σθη­τος και ήρε­μος έδει­χνες, αγα­πη­μέ­νε μας σύντρο­φε, όσο ήσυ­χος και μει­λί­χιος ήσουν, που συχνά νυχο­περ­πα­τού­σες για να μην ενο­χλή­σεις τον συνάν­θρω­πό σου, τόσο απο­φα­σι­στι­κά και αδιάλ­λα­κτα, χωρίς κραυ­γές, προ­χω­ρού­σες στη σύγκρου­ση με την αδι­κία απέ­να­ντι στους εργά­τες, τους κατα­τρεγ­μέ­νους της Αθή­νας, για την υπε­ρά­σπι­ση των δικαιω­μά­των τους.

Σε θυμό­μα­στε, σύντρο­φε, στο Κόμ­μα, στη Βου­λή, στους κοι­νούς αγώ­νες, στα δημο­τι­κά και νομαρ­χια­κά πράγ­μα­τα να δίνεις μάχες μαζί με τους συντρό­φους σου, στα πλαί­σια της “Συμπα­ρά­τα­ξης για την Αθή­να”, για να διεκ­δι­κή­σε­τε μαζί με το λαό της την πόλη του. Οπως έγρα­φε και το Πρό­γραμ­μά σας, για τους εργα­ζό­με­νους, επαγ­γελ­μα­τί­ες, βιο­τέ­χνες, τους συντα­ξιού­χους, για την εργα­ζό­με­νη δια­νό­η­ση και πάνω απ’ όλα για τη νεο­λαία της Αθή­νας. Για την παι­δεία, τη μόρ­φω­ση, τον αθλη­τι­σμό, και την πολι­τι­στι­κή ανά­πτυ­ξη της νεολαίας.

Ενά­ντια στους ψεύ­τι­κους παρα­δεί­σους, τους δαι­δα­λώ­δεις δρό­μους που επι­μέ­νουν να τους περά­σουν. Ενά­ντια σε όλα τα ναρ­κω­τι­κά, σε όλες τις εξαρ­τη­σιο­γό­νες ουσί­ες. Αγω­νί­στη­κες για τους ελεύ­θε­ρους χώρους. Για να αλλά­ξει η Αθή­να. Για να γίνει η πόλη για τους κατοί­κους της, για τους εργα­ζό­με­νους, το λαό της και όχι βιτρί­να της αστι­κής τάξης.

Πάλε­ψες ξεχω­ρι­στά για τους οικο­νο­μι­κούς μετα­νά­στες, που κατα­πιέ­ζο­νται διπλά και τριπλά.

Συνέπεια λόγων και έργων

Λίγες μέρες πριν, παρά τους πόνους, έγρα­ψες άρθρο για να πεις τη γνώ­μη σου για επί­και­ρα ζητή­μα­τα. Το θάρ­ρος της γνώ­μης, η απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα, η καθα­ρή λεβέ­ντι­κη, μα και ανθρώ­πι­νη ματιά σου, θα μεί­νουν στη θύμη­ση όλων.

Σεμνός, αγνός, συνε­πής, ηθι­κός. Τίμη­σες με λόγο και έργο, με στά­ση ζωής, την ιδιό­τη­τα του μέλους του ΚΚΕ. Εξο­ρί­στη­κες το 1968 από τη στρα­τιω­τι­κο­φα­σι­στι­κή δικτα­το­ρία στη Σίκι­νο για την αντι­στα­σια­κή σου δράση.

Δια­πρε­πής νομι­κός. Μαρ­ξι­στής δια­νο­ού­με­νος της δρά­σης, της καθη­με­ρι­νής πάλης, της ανα­μέ­τρη­σης με τα προ­βλή­μα­τα και όχι του γρα­φεί­ου. Πάντα έβα­ζες το συλ­λο­γι­κό συμ­φέ­ρον πάνω απ’ όλα. Σαν βλέ­πει κανείς από μακριά, ανά­με­σα από τις δύο όχθες, Λεων. δια­κρί­νε­σαι ολο­κά­θα­ρα στη μία όχθη. Στην από δω μεριά, όπου βρί­σκο­νται οι κατα­πιε­σμέ­νοι, οι αδι­κη­μέ­νοι κι αυτοί που τους υπερασπίζονται.

Από τη μια μεριά είναι το δίκιο

Στα δικα­στή­ρια που υπε­ρα­σπι­ζό­σου­να εργά­τες, οικο­νο­μι­κούς μετα­νά­στες ήσουν απο­φα­σι­στι­κός, μαχη­τι­κός, αποτελεσματικός.

Η δρά­ση σου στους δρό­μους της Αθή­νας, στις φτω­χο­γει­το­νιές, στα σοκά­κια, στα εργο­στά­σια, στους πάγκους της ψαρα­γο­ράς, εκεί που δου­λεύ­ουν και ζουν οι εργα­ζό­με­νοι, ήταν το ίδιο υψη­λή, όπως η επι­στη­μο­νι­κή σου δουλιά.

Ησουν το παρά­δειγ­μα του επι­στή­μο­να, που κοι­νω­νι­κο­ποί­η­σες την επι­στη­μο­νι­κή σου γνώ­ση. Τη γνώ­ση σου αυτή την έβα­λες να εξυ­πη­ρε­τεί τα υψη­λά ιδα­νι­κά που υπη­ρε­τού­σες. Είχες βαθιά κοι­νω­νι­κή γνώ­ση. Και συχνά πρό­τει­νες ένα βιβλίο, ένα ποί­η­μα, ένα μυθι­στό­ρη­μα για να πλου­τί­ζουν όλοι τις γνώ­σεις τους. Γνώ­ρι­ζες τη δύνα­μη της εργα­τι­κής τάξης, ότι μπο­ρεί να δια­φε­ντεύ­ει τη ζωή της. Προ­σπα­θού­σες να δώσεις σε όλους αυτή τη γνώ­ση της δύνα­μής τους. Διεκ­δι­κού­σες την ανά­δει­ξη της ανθρώ­πι­νης αξί­ας, την κατα­χώ­ρι­ση του κοι­νω­νι­κού κεκτη­μέ­νου, την κοι­νω­νι­κή αλλη­λεγ­γύη, τη συλ­λο­γι­κή ικα­νο­ποί­η­ση των συλ­λο­γι­κών ανα­γκών, τη δια­σφά­λι­ση και επέ­κτα­ση των δημο­κρα­τι­κών ελευθεριών.

Γι’ αυτό κάθε επι­τυ­χία της καθη­με­ρι­νής σου δρά­σης, ήταν, όχι προ­σω­πι­κή, αλλά συλ­λο­γι­κή. Είναι καθα­ρό, όχι μόνο σε μας, ότι όσο υπάρ­χουν άνθρω­ποι αγω­νι­στές, κομ­μου­νι­στές όπως ο Λεων., είμα­στε σίγου­ροι ότι υπάρ­χει η δυνα­τό­τη­τα να ανοί­ξει ο άλλος δρόμος.Υπάρχει όχι απλώς η ελπί­δα, αλλά η βεβαιό­τη­τα ότι θα νική­σουν οι ιδέ­ες, τα ορά­μα­τα, θα νική­σουν οι άνθρω­ποι. Θα πάρουν τις τύχες στα δικά τους χέρια. Η λαϊ­κή πάλη θα ανα­πτύσ­σε­ται. Θα αλλά­ζουν οι συσχε­τι­σμοί στο μαζι­κό κίνη­μα, στην Τοπι­κή Αυτο­διοί­κη­ση και σε πολι­τι­κό επί­πε­δο θα προ­ω­θεί­ται η πολι­τι­κή του μετώπου.

Κι εσύ Λεων. άφη­σες πλού­σια παρα­κα­τα­θή­κη για όλα αυτά. Ακό­μα και η επι­λο­γή σου για μη θρη­σκευ­τι­κή τελε­τή, επι­βε­βαιώ­νει ότι τις ιδέ­ες σου τις έκα­νες πρά­ξη μέχρι το τέλος. Το ΚΚΕ αισθά­νε­ται υπε­ρή­φα­νο για­τί ανή­κες στη μεγά­λη οικο­γέ­νεια των κομ­μου­νι­στών, σύντρο­φέ μας, Λεων.

Η συντρό­φισ­σα της ζωής σου, η Ιρι­δα, ο γιος σου Βασί­λης, μπο­ρούν να αισθά­νο­νται υπε­ρή­φα­νοι, για­τί Λεων. άφη­σες ανε­κτί­μη­τη περιου­σία, παρα­κα­τα­θή­κη τη στά­ση ζωής σου.

Ωρα καλή σου, σύντροφε».

Πηγή: Ριζο­σπά­στης

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο