Λιτός ή φτωχός

Γρά­φει η Ελέ­νη Κακνα­βά­του //

Λέει κάποια κυρία: «Μα δεν ξέρε­τε ότι το λιτός δε σημαί­νει φτω­χός; Κακώς σας δώσα­νε οι φιλό­λο­γοι σας απο­λυ­τή­ριο από το σχο­λείο. Δεν μπο­ρεί­τε να κατα­λά­βε­τε τι είπε ο Γιάν(ν)ης!».

Ας το ανα­λύ­σου­με λιγά­κι. Λιτός σημαί­νει αυτός που δια­θέ­τει τα απα­ραί­τη­τα. Αλλά ποια είναι τα απα­ραί­τη­τα; Θα πρέ­πει για να απα­ντή­σου­με σε αυτό να απα­ντή­σου­με πρώ­τα σε ποιον απευ­θυ­νό­ταν ο κ. Βαρου­φά­κης, όταν μιλού­σε για επι­στρο­φή στο λιτό βίο. Είναι προ­φα­νές ότι απευ­θυ­νό­ταν στη συντρι­πτι­κή πλειο­ψη­φία των Ελλή­νων. Για τη συντρι­πτι­κή πλειο­ψη­φία των Ελλή­νων λοι­πόν απα­ραί­τη­τα θεω­ρού­νται : η εργα­σία κι η ασφά­λι­ση, η περί­θαλ­ψη, η στέ­γη κι η τρο­φή, η εκπαί­δευ­ση. Δευ­τε­ρευό­ντως μια στοι­χειώ­δης ψυχα­γω­γία και ένα αυτο­κί­νη­το που να μην έχει πολ­λά έξο­δα (τέλη, βεν­ζί­νες, συντή­ρη­ση). Σε όποιον όμως, δεν έχει αυτά τα απα­ραί­τη­τα δεν λεί­πει μια Porsche Cayenne.

Επι­πρό­σθε­τα, αν κάποιος υπουρ­γός λέει στο λαό να ζήσει λιτά, του­λά­χι­στον θα πρέ­πει να του εξα­σφα­λί­σει τα αυτο­νό­η­τα. Πώς όμως, όταν είναι χερο­πό­δα­ρα δεμέ­νος από τις ντι­ρε­κτί­βες της ΕΕ από την οποία δεν απο­χω­ρί­ζε­ται; Επο­μέ­νως θα ζού­με στη φτώ­χεια μας κι όχι απλώς λιτά. Ακό­μα θυμά­μαι τα λόγια του Χρι­στό­φια, προ­έ­δρου του ΑΚΕΛ και της Κυπρια­κής Δημο­κρα­τί­ας που, όταν παρά­δω­σε την Προ­ε­δρία στον επό­με­νο κυβερ­νή­τη, με ειλι­κρί­νεια παρα­δέ­χτη­κε: «Θέλα­με να πάρου­με μέτρα σε φιλο­λαϊ­κή κατεύ­θυν­ση αλλά η συμ­με­το­χή μας στην ΕΕ δεν το επέτρεπε».

Αλλά η πρό­τα­ση του κ. Βαρου­φά­κη έχει κι άλλες αναγνώσεις.

Πρώ­τον σου λέει «Κοι­τά­χτε, περιο­ρι­στεί­τε στα απα­ραί­τη­τα, ένα πιά­το φαΐ, ένα σπί­τι, ένας που θα δου­λεύ­ει σε κάθε οικο­γέ­νεια». Κάτι σου θυμί­ζει αυτό, ε; (Βλέ­πε Γ. Α. Παπαν­δρέ­ου) «Μη ζητά­τε περισ­σό­τε­ρα. Αν πάει καλά η οικο­νο­μία κι έχου­με πλε­ό­να­σμα, θα πάρε­τε κι ένα ψιχου­λά­κι ακό­μα». Κάτι δε σου θυμί­ζει κι αυτό; (βλ. Σαμα­ρά) «Θα πρέ­πει να υπάρ­χει αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τα», όπως είπε στον κ. …Μπλουμ στη συνά­ντη­ση τους. Κάτι σου θυμί­ζει κι αυτό. (βλ. ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ κλπ. κλπ.).

Δεύ­τε­ρον σου λέει: « Το κακό ξεκί­νη­σε από σας, που μου θέλα­τε Cayenne και πιστω­τι­κές κάρ­τες και δάνεια. Άρα κι εσείς τα φάγα­τε». Μη μου πεις ότι δε σου θυμί­ζει κάτι κι αυτό; (βλ. Πάγκαλος ).

Δηλα­δή με λίγα λόγια θέλει να σε κάνει να έχεις ενο­χές για το χρέ­ος τους, να σε κάνει να μην έχεις απαι­τή­σεις. Όποιος στο συν­δι­κά­το σου ζητά­ει παρα­πά­νω παι­δεία, υγεία, πολι­τι­σμό, συντά­ξεις, ασφά­λι­ση, εργα­σία είναι μαξι­μα­λι­στής, βρε παι­δί μου, ζητά­ει πολυ­τέ­λειες. Άρα κάτσε σπί­τι σου και βολέ­ψου με τη λιτό­τη­τα. Θέλει τέλος να σε πεί­σει ότι για το χρέ­ος τους φταις εσύ. Εσύ το δημιούρ­γη­σες που ήθε­λες… πολυ­τέ­λειες. Βολέ­ψου με τη φτώ­χεια λοι­πόν, για­τί ο καπι­τα­λι­σμός τους τώρα έχει κρίση.

Μια πρέ­πει να είναι η απά­ντη­ση μας: θέλου­με όσα δικαιού­μα­στε, θέλου­με τον πλού­το που παρά­γου­με! Κι αυτό δεν είναι πολυ­τέ­λεια τον 21^ο αιώ­να, κ. Υπουρ­γέ. Θα το απαι­τή­σου­με και θα το απο­κτή­σου­με. Αυτό είναι το δικό μας χρέ­ος απέ­να­ντι στους εαυ­τούς μας και στα παι­διά μας!