Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Λορέντζος Κουκούλης: ορθοστατών και ορθοβαδίζων

Η πραγ­μα­το­ποί­η­ση της εκδή­λω­σης Τιμής και Μνή­μης, εκ μέρους της ΠΕΑΕΑ ‑ΔΣΕ( παράρ­τη­μα Χίου) με αφορ­μή την ονο­μα­το­δο­σία οδού προς τιμή του αγω­νι­στή της Εθνι­κής Αντί­στα­σης και του ΔΣΕ Λορέν­τζου Κου­κού­λη απο­τε­λεί συμ­βο­λι­σμό ιδιαί­τε­ρης βαρύ­τη­τας στις σημε­ρι­νές οικο­νο­μι­κές και κοι­νω­νι­κές συν­θή­κες, που ο αγώ­νας του λαϊ­κού κινή­μα­τος βρί­σκε­ται αντι­μέ­τω­πος με μύριες δυσκολίες.

Η από­δο­ση τιμής στον άδο­λο λαϊ­κό πατριώ­τη, αντα­να­κλά την τιμή που πρέ­πει να απο­δο­θεί σε χιλιά­δες πατριώ­τες αγω­νι­στές που κάτω από τις δύσκο­λες συν­θή­κες της Γερ­μα­νι­κής χιτλε­ρι­κής κατο­χής, πρό­σφε­ραν μέσα από τις γραμ­μές του ΕΑΜ, το δικό τους λιθα­ρά­κι στο δέντρο της Λευ­τε­ριάς του λαού μας, κατά τη διάρ­κεια του Β’ παγκό­σμιου πολέμου.

Ο Λορέν­τζος Κου­κού­λης, αλλά και χιλιά­δες Χιώ­τες αγω­νι­στές στα δύσκο­λα χρό­νια της Κατο­χής, όταν όλα τα πλά­κω­νε η σκλα­βιά, δεν έσκυ­ψαν το κεφά­λι, δεν κοί­τα­ξαν τη δου­λειά τους, δεν μέτρη­σαν τους κιν­δύ­νους για κεί­νους και την οικο­γέ­νεια τους και με άλλους συντρό­φους τους σήκω­σαν το ανά­στη­μα τους κι έβα­λαν τη δική τους συμ­βο­λή στον αγώ­να για τη λευ­τε­ριά και την προ­κο­πή του τόπου μας.

Τα λόγια εύκο­λα, όμως ο δρό­μος της αντί­στα­σης και της σύγκρου­σης με τη χιτλε­ρι­κή πολε­μι­κή μηχα­νή δύσκο­λη και με θυσί­ες προ­σω­πι­κές και συλλογικές.
Ο δρό­μος ανη­φο­ρι­κός, αιμα­τη­ρός μακρο­χρό­νιος χωρίς γυρι­σμό για όσους τον ακο­λού­θη­σαν χωρίς πίσω γυρίσματα.
Ο Λορέν­τζος Κου­κού­λης ‑το αγρο­τό­παι­δο — από την περιο­χή Λολό­δε­ντρα- Γρου αυτόν το δρό­μο ακολούθησε!

Γέν­νη­μα και δημιούρ­γη­μα των κοι­λο­πο­νη­μά­των του απε­λευ­θε­ρω­τι­κού ανέ­μου που έπνεε στους λαούς της Βαλ­κα­νι­κής, στην προ­σπά­θεια τους να απο­τι­νά­ξουν τον Οθω­μα­νι­κό ζυγό και να απο­κτή­σουν τα έθνη τους κρα­τι­κή υπόσταση.
Η οικο­γέ­νεια του κολί­γου Παντε­λή και της Ζαχα­ρού­λας Κου­κού­λη, που για δεκα­ε­τί­ες από πάπ­που προς πάπ­που βρέ­θη­κε κάτω από τη δού­λε­ψη των Γενο­βέ­ζων κατα­κτη­τών και των Τούρ­κων μπέ­η­δων φέρ­νει στη ζωή το Λορέν­τζο στα 1913, μόλις η Χίος διέ­νυε τα πρώ­τα βήμα­τα της στην κρα­τι­κή υπό­στα­ση της Ελλάδας.
Τα βήμα­τα άνδρω­σης του νεα­ρού Λορέν­τζου που σημά­δε­ψαν την προ­σω­πι­κό­τη­τα του ήταν δεμέ­να με ιστο­ρι­κά γεγο­νό­τα που έβα­λαν τη σφρα­γί­δα τους στο εθνι­κό, πολι­τι­κό, οικο­νο­μι­κό και κοι­νω­νι­κό γίγνε­σθαι της Ευρώπης.
Κάθε ένα από αυτά άφη­νε το απο­τύ­πω­μα του στο νησί της Χίου και της Ελλάδας:

  • Α ’ Παγκό­σμιος πόλε­μος 1914–1918 βαρύ τίμη­μα πλή­ρω­σε η Χίος και Ελλάδα.
  • Η Μικρα­σια­τι­κή εκστρα­τεία και κατα­στρο­φή το 1919–1922, όπου χιλιά­δες ξερι­ζω­μέ­νοι πρό­σφυ­γες πέρα­σαν και έμει­ναν από το νησί στην προ­σπά­θεια τους να σωθούν από τις συνέ­πειες της συμ­με­το­χής της Ελλά­δας στα ιμπε­ρια­λι­στι­κά σχέ­δια στη Μέση Ανατολή.
  • Η Παγκό­σμια οικο­νο­μι­κή κρί­ση 1929–1932, στην οποία το νησί της Χίου βίω­σε βαριές τις συνέ­πειες της ιδιαί­τε­ρα στην εξα­γω­γή εσπε­ρι­δοει­δών του Κάμπου, λόγω των επι­δρά­σε­ων στο εξα­γω­γι­κό εμπόριο.
  • Οι απα­νω­τές δικτα­το­ρί­ες του Πάγκα­λου, Κον­δύ­λη και Μεταξά…
  • Η φασι­στι­κή καται­γί­δα στην Ευρώ­πη και η κήρυ­ξη του ελλη­νοϊ­τα­λι­κού πολέ­μου, που οδή­γη­σε στο σκλά­βω­μα της Ελλά­δας και του νησιού της Χίου στις 5 Μάη του 1941.

Ο νεα­ρός Λορέν­τζος νωρίς-νωρίς πήρε το δρό­μο της βιο­πά­λης στην πατρι­κή γη, αλλά και στα ξένα κτή­μα­τα για να μπο­ρέ­σει να επι­βιώ­σει η οικογένεια.
Στα ροζια­σμέ­να χέρια του, η αγρο­τιά έδι­νε κάθε ικμά­δα της παρα­γω­γι­κής δύνα­μής της, για να δώσει καρ­πούς η χέρ­σα γη, για να ξεπε­ρα­στούν οι δυσκο­λί­ες στην παρα­γω­γι­κή δια­δι­κα­σία, για να γίνει το όνει­ρο φέτα ψωμί, για να χορ­τά­σουν οι κολα­σμέ­νοι και οι κατα­φρο­νε­μέ­νοι της γης.
Ο εργά­της γης σε κάθε του βήμα είτε εργα­σια­κό είτε κοι­νω­νι­κό μπο­λιά­ζο­νταν από τη συνα­να­στρο­φή του με τούς κολί­γους, τους προ­λε­τά­ριους, τους ξερι­ζω­μέ­νους πρόσφυγες.
Οι συζη­τή­σεις του μαζί τους, του γεν­νού­σαν προ­βλη­μα­τι­σμούς και σκέ­ψεις για το σήμε­ρα και το αύριο το δικό του και του λαού, του ενέ­πνε­αν την ελπί­δα για το αύριο ανοί­γο­ντας του τους ορί­ζο­ντες των νέων κοι­νω­νι­κών ιδε­ών που σάρω­ναν την ανθρωπότητα.

Οι ιδέ­ες του σοσια­λι­σμού, που έφε­ραν με τον ερχο­μό τους και διέ­δω­σαν πλα­τιά οι πρό­σφυ­γες μέσα στις εργα­τι­κές λαϊ­κές μάζες του έδω­σαν το έναυ­σμα να βρε­θεί από τους πρώ­τους στα βου­νά της Πίν­δου όταν οι ισχυ­ροί του κόσμου ξανα­μοί­ρα­ζαν την ανθρω­πό­τη­τα σε σφαί­ρες επιρ­ρο­ής και η Φασι­στι­κή λαί­λα­πα σάρω­νε την Ευρώπη.

Ο Μου­σο­λί­νι έφτα­νε στα Ελλη­νο­αλ­βα­νι­κά σύνορα.
Στο κάλε­σμα της πατρί­δας δήλω­νε ΠΑΡΩΝ!

Από τους πρώ­τους ντύ­θη­κε στο χακί ακο­λου­θώ­ντας το 23ο Σύνταγ­μα του Αρχι­πε­λά­γους που ανή­κε το χιώ­τι­κο τάγ­μα και μέσω Καβά­λας βρέ­θη­κε στα παγω­μέ­να βου­νά της Ηπεί­ρου, στο Αλβα­νι­κό Μέτωπο.
Ο Λορέν­τζος συμ­με­τέ­χει στην 7η διμοι­ρία του 3ου Τάγ­μα­τος και βαδί­ζει κάτω από αντί­ξο­ες συν­θή­κες από νίκη σε νίκη διώ­χνο­ντας το φασί­στα εισβο­λέα από τα ελλη­νι­κά εδάφη.
Όμως άλλες ήταν οι βου­λές των αστι­κών φασι­στι­κών δυνά­με­ων στα πλαί­σια των ενδοια­στι­κών συμ­φε­ρό­ντων, οι Μετα­ξι­κοί στρα­τη­γοί είχαν προ­δι­κά­σει το πολε­μι­κό μέλ­λον… η ατι­μω­τι­κή συν­θη­κο­λό­γη­ση των στρα­τη­γών άνοι­ξε το δρό­μο στην εισβο­λή των Γερ­μα­νι­κών δυνά­με­ων τον Απρί­λη του 1941 στη Μακεδονία.

Ο δρό­μος του γυρι­σμού δύσκο­λος και επικίνδυνος…

Με κάθε μέσο, αλλά και τα πόδια, με την κού­ρα­ση, την πεί­να, τις ψεί­ρες να κατα­τρώ­γουν το πονε­μέ­νο του σώμα, αλλά και την ήττα να πονά την αξιο­πρέ­πεια του παίρ­νει το δρό­μο του γυρισμού…
Ο Λορέν­τζος μαζί με άλλους Χιώ­τες στρα­τιώ­τες γυρί­ζει στη Χίο το Μάη του 1941.
Το νησί υπό Γερ­μα­νι­κή κατο­χή… μαζεύ­ει τα κομ­μά­τια της ψυχής του και σηκώ­νει πάλι το ανά­στη­μα του…

Η οικο­γέ­νεια Κου­κού­λη αντα­πο­κρί­νε­ται στο κάλε­σμα του γραμ­μα­τέα της ΚΕ του ΚΚΕ Νίκου Ζαχα­ριά­δη και κάνει το κτή­μα της κάστρο του Αντι­στα­σια­κού αγώνα.

Σε τού­το δω το χτή­μα στα Λολό­δε­ντρα του Γρου γίνε­ται η πρώ­τη αντι­στα­σια­κή σύσκε­ψη υπό άκρα μυστι­κό­τη­τα τον Αύγου­στο του 1941, με πρω­το­βου­λία των εξό­ρι­στων κομ­μου­νι­στών της Φολε­γάν­δρου Νικό­λα Μπου­ρέ­κα και Γιάν­νη Αμπα­ζή, που μόλις είχαν έλθει στη Χίο μετά την από­δρα­ση τούς και μαζί με τούς συντρό­φους τους από την επο­χή της Μετα­ξι­κής δικτα­το­ρί­ας τους κομ­μου­νι­στές Γιάν­νη Ψωμα­δά­κη, Γιώρ­γη Μαυ­ρά­κη, Γιάν­νη Ψωρά­κη, Κώστα Κου­μπιά, Αντώ­νη Γλυ­κά δημιουρ­γούν την πρώ­τη αντι­στα­σια­κή οργά­νω­ση με τον τίτλο «Αντι­φα­σι­στι­κή Οργα­νω­ση» και με στόχους:

  • Την οργά­νω­ση της Ένο­πλης Αντί­στα­σης στους Γερ­μα­νούς κατακτητές.
  • Την οργά­νω­ση του λαού μέσα από τα σωμα­τεία και τις επι­τρο­πές αγώ­να, που θα διεκ­δι­κού­σε την επι­βί­ω­ση του, μέσα από λαϊ­κά και σχο­λι­κά συσ­σί­τια, δου­λειά στους ανέρ­γους και βοη­θή­μα­τα στους ανά­πη­ρους του πολέμου.
  • Τη συμ­βο­λή τους στο να δια­φύ­γουν οι Έλλη­νες αξιω­μα­τι­κοί και στρα­τιώ­τες στη Μέση Ανατολή.

Και σε τού­το δω το κτή­μα τοπο­θε­τή­θη­κε και εξέ­πεμ­ψε ο συμ­μα­χι­κός πομπός υπό την ευθύ­νη του εαμί­τη ραδιο­τη­λε­γρα­φη­τή Πανα­γιώ­τη Καρα­σού­λη και του λοχα­γού των συμ­μα­χι­κών δυνά­με­ων Ιάσο­να Καλα­μπό­κα στέλ­νο­ντας τα πρώ­τα μηνύ­μα­τα στο συμ­μα­χι­κό στρα­τη­γείο της Μέσης Ανα­το­λής για τις κινή­σεις των γερ­μα­νι­κών δυνά­με­ων στο νησί και τη γύρω θαλάσ­σια περιοχή.
Στον αγώ­να του λαού μας — μέσα από τις εαμι­κές οργα­νώ­σεις- κατά του Γερ­μα­νού κατα­κτη­τή ο κάθε πολί­της πρό­σφε­ρε ανά­λο­γα με τις δυνά­μεις του και αυτή η συμ­βο­λή απο­τέ­λε­σε το λιθα­ρά­κι του παλ­λαϊ­κού αγώ­να και της νίκης του.

Η οργα­νω­μέ­νη αντί­στα­ση μέσα από το ΕΑΜ που θέριε­ψε από άκρη σε άκρη του νησιού, με ένο­πλες δρά­σεις, σαμπο­τάζ, μετα­φο­ρά όπλων, μυστι­κές συγκε­ντρώ­σεις, το μοί­ρα­σμα προ­κη­ρύ­ξε­ων, η συλ­λο­γή τρο­φί­μων και δια­νο­μή τους για να επι­βιώ­σουν οι λιμο­κτο­νούν τες πολί­τες, η δια­φυ­γή στη Μ. Ανα­το­λή και η έντα­ξη στις ένο­πλες δυνά­μεις συνέ­βα­λαν στην απε­λευ­θέ­ρω­ση της Χίου στις 10 Σεπτέμ­βρη 1944!
Η ανά­λη­ψη της εξου­σί­ας στο νησί από τις Εαμι­κές δυνά­μεις στο Δήμο, τη Νομαρ­χία και τη στρα­τιω­τι­κή διοί­κη­ση και η πλα­τιά λαϊ­κή συμ­με­το­χή στο παλ­λαϊ­κό συλ­λα­λη­τή­ριο της πλα­τεί­ας Βου­να­κί­ου στις 10 του Σεπτέμ­βρη του 1944 έστει­λε σαφές μήνυ­μα ότι ο λαός πρέ­πει να γίνει αφέ­ντης στον τόπο του.

Πρέπει να πάρει την Εξουσία!

Οι μοναρ­χο­φα­σι­στι­κές δυνά­μεις, τα στε­λέ­χη της Μετα­ξι­κής δικτα­το­ρί­ας που συντά­χθη­καν με τους Γερ­μα­νούς κατα­κτη­τές, οι μαυ­ρα­γο­ρί­τες και οι δωσί­λο­γοι του νησιού με τη βοή­θεια του αγγλι­κού παρά­γο­ντα ξανα­γύ­ρι­σαν στα πολι­τι­κά πράγ­μα­τα του νησιού και με την ωμή παρα­κρα­τι­κή παρέμ­βα­ση της Εθνι­κής Οργά­νω­σης Χίου (ΕΟΧ)να προ­βαί­νει σε εκκα­θα­ρί­σεις των πολι­τι­κών, των στρα­τιω­τι­κών στε­λε­χών του ΕΑΜ, καθώς και του ααμί­τη Μητρο­πο­λί­τη Χίου Ιωα­κείμ Στρουμπή
Οι αστι­κές δυνά­μεις «χτί­ζουν» το αστι­κό κρά­τος τους και τοπο­θε­τούν το πολι­τι­κό και θρη­σκευ­τι­κό προ­σω­πι­κό τους, με τους νομάρ­χη — το δημο­σιο­γρά­φο — Α. Σβώ­κο, τους αστυ­νο­μι­κούς Πλα­τά­κη και Παντε­λί­δη και Μητρο­πο­λί­τη και τον πρώ­ην αρχιε­ρέα των Ελλη­νι­κών Ενό­πλων Δυνά­με­ων Μέσης Ανα­το­λής κ. Παντε­λε­ή­μο­να Φωστί­νης που απλώ­νουν πάνω από το νησί τις φτε­ρού­γες της Λευ­κής τρο­μο­κρα­τί­ας που στό­χευε στην «εκρί­ζω­σι του κομ­μου­νι­σμού» από το νησί και την «επα­να­φο­ρά στον ορθό δρό­μο» των αντι­φα­σι­στών των Συρμάτων.
Η Λευ­κή Τρο­μο­κρα­τία απλώ­νε­ται… οι Χίτες στή­νουν κλί­μα βίας και κατα­πί­ε­σης με θύμα­τα τους κομ­μου­νι­στές και εαμί­τες ευρ­μα­τέ­νιους αγω­νι­στές από το Βαρ­βά­σι το Μανό­λη Μαυ­ρά­κη και Γιώρ­γη Πίτ­τα το Γενά­ρη του 1946, για­τί τρα­γου­δού­σαν αντι­φα­σι­στι­κά τραγούδια.

Οι συλ­λή­ψεις, το σπά­σι­μο εαμι­κών γρα­φεί­ων και τυπο­γρα­φεί­ων, οι απο­λύ­σεις από την εργα­σία, οι επι­θέ­σεις στα σπί­τια και τις γει­το­νιές, το σχί­σι­μο των εφη­με­ρί­δων του εαμι­κού Τύπου ήταν μόνι­μα και καθη­με­ρι­νά φαινόμενα.

Δεν υπήρχε άλλος Δρόμος…
Υποταγή και Θάνατος ή Αντίσταση κι ένοπλος αγώνας.

Ο Λορέν­τζος Κου­κού­λης συνο­δοι­πό­ρος και στην και­νούρ­για ταξι­κή μάχη.

Από το φθι­νό­πω­ρο του 1947 δημιουρ­γεί­ται με βάση τις απο­φά­σεις της 3ης Ολο­μέ­λειας του ΚΚΕ το σχέ­διο « Λίμνες» και οργα­νώ­νε­ται ο Δημο­κρα­τι­κός Στρα­τός Ελλά­δας και στη Χίο.
Το περι­βό­λι του Κου­κού­λη έγι­νε το Κάστρο Αντί­στα­σης στη μοναρ­χο­φα­σι­στι­κή λαί­λα­πα που σάρω­νε την Ελλά­δα, στη βία της αστι­κής εξου­σί­ας που σκό­τω­νε και κατά­στρε­φε την κοι­νω­νι­κή ζωή έγι­νε το απά­γκιο των αγω­νι­στών της ταξι­κής πάλης. Εδώ έφα­γαν ένα κομ­μά­τι ψωμί και ήπιαν νερό, εδώ ξεκου­ρά­στη­καν πριν πάρουν το δρό­μο για το βου­νό και το χτή­μα Λυκιαρ­δό­που­λου για τη μεγά­λη σύγκρου­ση με τον κυβερ­νη­τι­κό στρα­τό και τους Χίτες.
Απ’ εδώ έφυ­γε ο θρυ­λι­κός παπά Ξενά­κης το Μάρ­τη του 1948 για το Λεμά­νι­κο πριν δώσει τη μάχη με τους Χωρο­φύ­λα­κες του Παντε­λί­δη και συλ­λη­φθεί τραυματισμένος.

Εδώ συνε­λή­φθη ο Λορέν­τζος Κου­κού­λης και χτυ­πή­θη­κε άγρια μπρο­στά στην οικο­γέ­νειά του και βασα­νί­στη­κε άγρια από τη Βασι­λι­κή Χωρο­φυ­λα­κή πριν πάρει το δρό­μο για τη φυλα­κή Αβέ­ρωφ, την εξο­ρία, στη Μακρό­νη­σο και το Έκτα­κτο Στρα­το­δι­κείο Αθη­νών, τον Αύγου­στο του 1948.
Εκεί στά­θη­κε με ψηλά το κεφά­λι, δεν κιό­τε­ψε, δεν απαρ­νή­θη­κε τα ιδα­νι­κά και το Κόμ­μα του και ο Βασι­λι­κός επί­τρο­πος ανα­κοί­νω­σε την κατα­δί­κη του τρεις εις Θάνα­τον, με βάση το Γ΄ Ψήφι­σμα του 1946 και τον 509 του 1947.

Η δίκη των χίων κομ­μου­νι­στών στο Έκτα­κτο Στρα­το­δι­κείο Αθη­νών και η κατα­δί­κη των 13 εξ αυτών σε θάνα­το στο Γου­δί καθώς και οι κατα­δί­κες σε πολύ­χρο­νες φυλα­κί­σεις και εξο­ρί­ες της πλειο­ψη­φί­ας των υπο­λοί­πων απε­τέ­λε­σε το κύκνειο άσμα του εμφύ­λιου πολέ­μου στη Χίο.

Τα μαλλιά άσπρισαν, οι ώμοι έγειραν, οι ταλαιπωρίες, οι κακουχίες, οι αρρώστιες έφθειραν το κουρασμένο κορμί…

Ο Λορέν­τζος Κου­κού­λης δε λύγι­σε, γύρι­σε από τα κάτερ­γα της ταξι­κής πάλης στη Χίο και συνέ­χι­σε την ίδια περ­πα­τη­σιά έγι­νε το στή­ριγ­μα των οικο­γε­νειών των αδι­κο­χα­μέ­νων συντρό­φων του.
Πάλε­ψε, αγω­νί­σθη­κε, μάτω­σε για να γυρί­σει ο τρο­χός της ιστορίας…

Η δικτα­το­ρία των συνταγ­μα­ταρ­χών δεν τον ξέχα­σε…, νέες διώ­ξεις και κυνη­γη­τά, νέες προ­σα­γω­γές στα άντρα της Χωρο­φυ­λα­κής, νέες φουρ­τού­νες για κεί­νον και την οικο­γέ­νειά του.
Όμως ο γέρο πλά­τα­νος άντε­ξε τη νέα καται­γί­δα, στα γερά κλα­διά του βρή­καν απά­γκιο να συνε­χί­σουν οι νέοι αγωνιστές…

Ο Λορέν­τζος Κου­κού­λης ορθο­στα­τών και ορθο­βα­δί­ζων μέχρι το τέλος της ζωής του παρέ­μει­νε ατα­λά­ντευ­τος και συνε­πής στις ιδέ­ες του στον αγώ­να και το ΚΚΕ.

Η σημε­ρι­νή τιμη­τι­κή εκδή­λω­ση απο­τε­λεί έκφρα­ση της ανά­γκης των και­ρών για να διδα­χθού­με από το φωτει­νό παρά­δειγ­μα της δρα­κο­γε­νιάς των αγω­νι­στών της Εθνι­κής Αντί­στα­σης και του ΔΣΕ.

Σε μία επο­χή που η καπι­τα­λι­στι­κή βαρ­βα­ρό­τη­τα δεί­χνει τους μύχιους σκο­πούς της αστι­κής τάξης.
Η φτώ­χεια γονα­τί­ζει το λαό, τα εισο­δή­μα­τα εξα­φα­νί­ζο­νται…, η παν­δη­μία του κορω­νοϊ­ού γίνε­ται το εργα­λείο για να περ­πα­τή­σουν οι εδώ και δεκα­ε­τί­ες προ­γραμ­μα­τι­σμέ­νες αντι­λαϊ­κές πολι­τι­κές για τα εργα­σια­κά, τα ασφα­λι­στι­κά, τα συντα­ξιο­δο­τι­κά. Τα κοι­νω­νι­κά δικαιώματα.
Η «ανά­πτυ­ξη» έρχε­ται για τους πολυ­ε­θνι­κούς ομί­λους που λυμαί­νο­νται τον τόπο αυγα­τί­ζο­ντας τα κέρ­δη τους όταν ο λαός βιώ­νει τη νομο­θέ­τη­ση του δεκά­ω­ρου, την εφαρ­μο­γή του πτω­χευ­τι­κού κώδι­κα για τις κατα­σχέ­σεις και τους πλει­στη­ρια­σμούς, την ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση της επι­κου­ρι­κής ασφάλισης.
Τα αστι­κά κόμ­μα­τα με την κυβέρ­νη­ση της ΝΔ να επι­χει­ρούν να υλο­ποι­ή­σουν τις επι­λο­γές του κεφα­λαί­ου και των ιμπε­ρια­λι­στι­κών οργανισμών.

Εμείς αυτές τις κρί­σι­μες στιγ­μές για το λαό μας, για την εργα­τι­κή τάξη ακο­λου­θού­με την περ­πα­τη­σιά του Λορέν­τζου Κου­κού­λη και των συντρό­φων του, ακο­λου­θού­με το δρό­μο του αγώ­να και της αντί­στα­σης στα σχέ­δια του ιμπε­ρια­λι­σμού να χρη­σι­μο­ποι­ή­σει τους λαούς της Ελλά­δας και της Τουρ­κί­ας στα πολε­μι­κά του παι­χνί­δια για να δημιουρ­γή­σει νέες αγο­ρές για τα μονοπώλια.

Ακο­λου­θού­με τα λόγια του κομ­μου­νι­στή τυπο­γρά­φου και ποι­η­τή Φώτη Αγγου­λέ «Ο Δρό­μος μας αρχι­νά από κει που ο δικός σας τελειώ­νει μέσα στο κάτα­σπρο χιό­νι…».

 

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο