Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Μάγδα Φύσσα για Ρουπακιά: «Αφού έχει ομολογήσει γιατί είναι έξω;»

Για τον πόνο που βίω­σε με την απώ­λεια του γιου της αλλά και την τιμω­ρία που θα ήθε­λε για τους δολο­φό­νους της μίλη­σε η Μάγδα Φύσ­σα στην εκπο­μπή της ΕΡΤ Focus και τον Πάνο Χαρίτο.

«Μου λεί­πει η πόρ­τα να ανοί­γει, τα βήμα­τά του, το “μάνα”, η αγκα­λιά του, το σφύ­ριγ­μά του, το γέλιο του, τα πάντα του, ακό­μη και τα νεύ­ρα του» δήλω­σε σε μια εκ βαθέ­ων εξο­μο­λό­γη­ση όπου δεν στρογ­γύ­λε­ψε τα λόγια της.

«Είναι κτή­νη, δεν γίνε­ται να μην τους χαρα­κτη­ρί­σω, για μένα αυτά είναι τα απο­βρά­σμα­τα της κοι­νω­νί­ας, έτσι θα τα λέω κι έτσι θα τα λέω πάντα» είπε.

Η Μάγδα Φύσ­σα περιέ­γρα­ψε τη στιγ­μή που ο καθ’ ομο­λο­γία δολο­φό­νος της Παύ­λου Φύσ­σα, Γιώρ­γος Ρου­πα­κιάς βρέ­θη­κε απο­φυ­λα­κι­σμέ­νος: «Είναι δύσκο­λο, πάρα πολύ δύσκο­λο, ο πατέ­ρας του δεν μπο­ρεί να το χωνέ­ψει. Αφού έχει ομο­λο­γή­σει για­τί είναι έξω;».

Η δίκη της Χρυ­σής Αυγής συμπλη­ρώ­νει τέσ­σε­ρα χρό­νια. «Εγώ τον Παύ­λο θέλω. Δεν θα ήθε­λα να είχε γίνει αυτό. Όμως από τη στιγ­μή που αφαί­ρε­σαν έτσι εύκο­λα μια ζωή, θα ήθε­λα να τιμω­ρη­θούν με την εσχά­τη των ποι­νών. Θα ήθε­λα να μεί­νει μέσα και να μην ξανα­δεί ποτέ το φως του ήλιου».

Η Μάγδα Φύσ­σα μίλη­σε με συγκί­νη­ση για την παρου­σία του Μανώ­λη Γλέ­ζου στη δίκη. «Ήρθε για να νιώ­σω ότι ήταν εκεί, με σκλά­βω­σε η απλό­τη­τά του» δήλω­σε. Η πιο δυνα­τή στιγ­μή της δίκης, είπε ακό­μη, ήταν οι κατα­θέ­σεις δυο νεα­ρών κορι­τσιών που ήταν αυτό­πτες μάρ­τυ­ρες. «Αυτά τα κορί­τσια κατά­λα­βαν τι είναι φασι­σμός και παρό­λα αυτά ήρθαν και κατέ­θε­σαν. Είναι μια ελπί­δα για το μέλ­λον» είπε.

«Έχου­με δει τον δολο­φό­νο να χασκο­γε­λά­ει, καμία μετα­μέ­λεια» είπε ακό­μη η μητέ­ρα του Παύ­λου Φύσ­σα εκφρά­ζο­ντας την πικρία της, ενώ δεν παρέ­λει­ψε να στιγ­μα­τί­σει την προ­κλη­τι­κή συμπε­ρι­φο­ρά μελών της Χρυ­σής Αυγής.

«Δεν είναι εύκο­λο να έχεις απέ­να­ντί σου αυτούς που σκό­τω­σε το παι­δί σου. Για­τί δεν είναι ένας, είναι πολ­λοί. Είναι κι αυτοί που τον ώθησαν».

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο