Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Μάγδα Φύσσα: «Εχασα τον Παύλο και απέκτησα τόσα παιδιά»

Εξι χρό­νια μετά τη δολο­φο­νία του αντι­φα­σί­στα μου­σι­κού Παύ­λου Φύσ­σα από τη ναζι­στι­κή εγκλη­μα­τι­κή οργά­νω­ση Χρυ­σή Αυγή, η μητέ­ρα του Μάγδα μίλη­σε σε σχε­τι­κή συνέ­ντευ­ξη στην «Εφ.Συν.» για τον Παύ­λο, που κρά­τη­σε τις αξί­ες και τα ιδα­νι­κά του μέχρι και την τελευ­ταία στιγ­μή. Μάλι­στα, όπως λέει, «το θέμα είναι ότι εμείς χάσα­με τον Παύ­λο από χέρια φασι­στών που μέχρι τότε πιστεύ­α­με ότι αυτό το είχαν σβή­σει ήδη οι παπ­πού­δες μας, ότι είχε φύγει. Και ξαφ­νι­κά χάνεις το παι­δί σου από τους ναζι­στές αυτής της χώρας, από τη χει­ρό­τε­ρη μορ­φή του φασι­σμού που υπάρχει».

«Δεν θέλω να ηρω­ο­ποι­ή­σω τον Παύ­λο στον κόσμο. Για μένα είναι το παι­δί μου, ο ήρω­άς μου, αλλά νομί­ζω ότι αν ήταν ένα άλλο παι­δί κι έπε­φτε κάτω αμέ­σως, δεν θα ήταν έτσι τα πράγ­μα­τα σήμε­ρα, δεν θα γινό­ταν αυτή η δίκη. Μέχρι και σήμε­ρα θα μιλού­σαν για ξεκα­θά­ρι­σμα λογα­ρια­σμών!», ανα­φέ­ρει χαρακτηριστικά.

Για την εκλο­γι­κή ήττα και τη δίκη της ναζι­στι­κής εγκλη­μα­τι­κής οργά­νω­σης Χρυ­σής Αυγής λέει ότι «είναι το απο­τέ­λε­σμα του αγώ­να που όλοι έχου­με κάνει, κι εγώ μέσα σε αυτόν, για να δικαιω­θεί η κοι­νω­νία, όχι εμείς. Για να μπο­ρέ­σει αυτή η κοι­νω­νία που δεν τους θέλει, που έχει υπο­φέ­ρει από αυτούς, να τους δει να ξεκου­μπί­ζο­νται από αυτή τη χώρα». «Είδα­με το πόσο εύκο­λα συγκα­λύ­φθη­κε από όλα τα μέσα, ούτε καν ανα­φέ­ρο­νταν τόσο και­ρό στη δίκη, δεν την παρα­κο­λου­θού­σαν. Αρα αυτοί δεν έχουν κανέ­να δικαί­ω­μα να λένε ότι “βγά­λα­με” τη Χρυ­σή Αυγή από τη Βου­λή. Τη βγά­λα­με όλοι εμείς που στη­ρί­ξα­με τη δίκη και γνω­ρί­σα­με ακρι­βώς την αλή­θεια και το ποια είναι στ’ αλή­θεια αυτή η εγκλη­μα­τι­κή οργά­νω­ση», προσθέτει.

«Είναι όμως μεγά­λος πόνος για μένα να πηγαί­νω στη δίκη, δεν είναι εύκο­λο, όμως δεν θέλω να νιώ­σει κανέ­να παι­δί ότι είναι μόνο του εκεί (…) Ομως, τόσα παι­διά — κι όχι μόνο όσα έζη­σαν τον εφιάλ­τη — με γνώ­ρι­σαν από τότε και ήρθαν κοντά μου. Δεν θέλω να είμαι αχά­ρι­στη. Εχα­σα τον Παύ­λο κι απέ­κτη­σα τόσα παι­διά, κι όταν περ­πα­τάω στον δρό­μο κι ακούω να με φωνά­ζουν “μάνα” και να με πιά­νουν από τον ώμο, αυτό είναι για μένα συγκλο­νι­στι­κό», τονί­ζει η Μάγδα Φύσσα.

Πηγή: Ριζο­σπά­στης

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο