Μάης ’68

3 Μαΐ­ου 1968 Φοι­τη­τι­κή συγκέ­ντρω­ση στη Σορ­βό­νη ενά­ντια στις φασι­στι­κές προ­κλή­σεις και την αστυ­νο­μι­κή κατα­πί­ε­ση. Εισβο­λή της αστυ­νο­μί­ας στο ιστο­ρι­κό πανε­πι­στή­μιο του Παρι­σιού και συλ­λή­ψεις δια­δη­λω­τών. Είναι η πρώ­τη εκδή­λω­ση του «Γαλ­λι­κού Μάη».

Σύντο­μα στις κινη­το­ποι­ή­σεις μπαί­νει και η εργα­τι­κή τάξη, η οποία δίνει μαζι­κά και ποιο­τι­κά χαρα­κτη­ρι­στι­κά στις συγκε­ντρώ­σεις-δια­δη­λώ­σεις. Συνο­λι­κά το Μάη του ’68 η συμ­με­το­χή στις εργα­τι­κές δια­δη­λώ­σεις του Παρι­σιού έφτα­σε περί­που τα 2 έως 2,5 εκα­τομ­μύ­ρια άτο­μα. Σε όλη τη χώρα απήρ­γη­σαν περί­που δέκα εκα­τομ­μύ­ρια εργά­τες, απο­νε­κρώ­νο­ντας για μέρες τα πάντα. Αυτό ήταν το καθο­ρι­στι­κό και χαρα­κτη­ρι­στι­κό στοι­χείο του πραγ­μα­τι­κού εργα­τι­κού Μάη του 1968 στη Γαλλία.

Στις 29 Μάη σχη­μα­τι­σμοί τεθω­ρα­κι­σμέ­νων έκα­ναν την εμφά­νι­σή τους σε διά­φο­ρα προ­ά­στια του Παρι­σιού. Με την προ­κή­ρυ­ξη των εκλο­γών, σύμ­φω­να με τη νομο­θε­σία απα­γο­ρεύ­τη­καν οι συγκε­ντρώ­σεις. Στις εκλο­γές, στις 23 και 30 Ιου­νί­ου, οι Γκο­λι­κοί μαζί με τους συνερ­γα­ζό­με­νούς τους συγκέ­ντρω­σαν περισ­σό­τε­ρες έδρες από κάθε άλλη φορά: 358 επί συνό­λου 485.

Οι αυξή­σεις που κατά­κτη­σαν οι εργα­ζό­με­νοι δόθη­καν άμε­σα και ήταν σημα­ντι­κές σε σύγκρι­ση με τα συνη­θι­σμέ­να δεδο­μέ­να. Σε ορι­σμέ­νους τομείς (ενέρ­γεια) έφτα­ναν έως και 19%. Λαμ­βά­νο­ντας υπό­ψη τις δια­στά­σεις της γενι­κής απερ­γί­ας, τη σύγκρου­ση και τα όριά της, έχει σημα­σία να εκτι­μή­σου­με ότι τα αιτή­μα­τα που ικα­νο­ποι­ή­θη­καν, ήταν αντι­κει­με­νι­κά οι ανα­γκαί­ες υπο­χω­ρή­σεις από την αστι­κή τάξη για να απο­φύ­γει τα χει­ρό­τε­ρα. Οι αυξή­σεις αυτές πολύ γρή­γο­ρα εξα­νε­μί­στη­καν, αφού μέσα στο 1969, όπως και στα επό­με­να χρό­νια, υιο­θε­τή­θη­καν νέα μέτρα λιτό­τη­τας, περι­στο­λής των δαπα­νών σε υγεία, παι­δεία, κοι­νω­νι­κή πρό­νοια και αυξή­θη­κε η φορολογία.